ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Ζ΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Ζ΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Διαβάζουμε λίγο παρακάτω: «…κύκλοι ὕψωσαν ἕνα νέο «μεσότοιχο» μεταξύ τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐνισχύοντας τήν προσυνοδική ἐσωστρέφειά τους μέσα ἀπό ἕναν νεοζηλωτισμό, οἱ ἐκφραστές τοῦ ὁποίου κινοῦνται ἀπό τήν ἐμμονή στην ἰδιογνωμοσύνη τους, ἐπειδή θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ταγμένους ὡς ὑπέρμαχους φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας.»

Πάλι να εκφράσουμε την απορία μας. Γιατί η εμμονή στην γνώμη τους, για κάποιους είναι «νεοζηλωτική ιδιογνωμοσύνη», που στο κάτω κάτω-κάτω της γραφής στηρίζεται στην Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση; Και γιατί η «μεταπατερική ισχυρογνωμοσύνη» κάποιων άλλων είναι κάτι που πρέπει να περάσει άνευ ελέγχου; Ποίος είναι τέλος πάντων αυτός που επιδιώκει να περάσει το «αλάθητο» για τον εαυτό του. Ο θέτων τον εαυτόν του οικιοθελώς στο περιθώριο λόγω της αγάπης της Αληθείας της Αγίας Πίστεώς μας, ή ο επιδιώκων να επιβάλει την μεταπατερική «κατάσταση» και την οικουμενιστική αίρεση πανορθοδόξως, οργανώνοντας με «χειρουργικές κινήσεις ακριβείας» την σύνοδο της Κρήτης;.

Και το «κρετσέντο» του εκφοβισμού πλησιάζει. Διαβάζουμε: «Πολυλογοῦν ἀτεκμηρίωτα καί δεν ἀντιλαμβάνονται ὅτι βρίσκονται ἐγκλωβισμένοι στόν πειρασμό τῆς ὁποιασδήποτε αὐτοπροβολῆς τους ἤ καί κάποιας ἄλλης σκοπιμότητας.»

Είναι πραγματικά δύσκολο να χαρακτηρίσουμε το κείμενο με το οποίο ασχολούμαστε, όταν, τον δια της Αγιοπατερικής παράδοσης της Εκκλησίας μας έλεγχο της οργάνωσης της συνόδου της Κρήτης, και του περιεχομένου των κειμένων της, τον ονομάζει «ατεκμηρίωτη πολυλογία». Γιατί αν ονομασθεί «ατεκμηρίωτη πολυλογία» η παράθεση των Ιερών Κανόνων, και η επιβλητική παρουσία της Αγιοπατερικής εμπειρίας, τότε πώς να ονομάσουμε την «αναίσχυντη παραβίαση» των Ιερών κανόνων και των Αγιοπατερικών κειμένων που επισυνέβη καθ’ όλη την εκατονταετηρίδα της προετοιμασίας της περιβόητης συνόδου; Πώς να χαρακτηρίσουμε τον «βιασμό» του Ορθοδόξου συναισθήματος από προκαθημένους των δεκατεσσάρων Εκκλησιών, μέσω των συμπροσευχών και των αγαπητικών συναναστροφών με τους αιρετικούς; Πώς να ονομάσουμε την παρουσία των αιρετικών σ’ αυτήν την ίδια την σύνοδο και στο Ορθόδοξο συλλείτουργο των προκαθημένων; Πώς να σταθούμε απέναντι στον βιασμό της συνείδησής μας όταν βλέπουμε τον Πατριάρχη μας και τους άλλους δορυφόρους του, να περιδιαβαίνουν την γη καταπατώντας τους Ιερούς Κανόνες; Ακόμα πώς να χαρακτηρίσουμε την «απάθεια» της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, απέναντι στην «Υπό του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Πήχου Ηγούμενου της  Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου κατατεθείσα μήνυση με τίτλο: Κατάγνωσις Ετεροδιδασκαλιών διατυπωθεισῶν ὑπὸ τῆς αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου⁸»; Λοιπόν μία είναι η λέξη που αρμόζει. Προδοσία της Πίστεως. Βαρύς λόγος αλλά αληθινός.

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html