ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Α΄

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Α΄

Του π. Φώτιου Βεζύνια

=====

Οφείλουμε να ομολογήσουμε την βαθειά θλίψη μας για την οπτική γωνία με την οποία προσεγγίζουν οι Ιεράρχες μας τις Εκκλησιαστικές εξελίξεις. Χωρίς να σημαίνει τούτο ότι δεν μένουμε έκπληκτοι και εμπρός στην «ιστορική μοναδικότητα» της αδιαφορίας των υπολοίπων μελλών της Εκκλησίας, για τις ίδιες εξελίξεις. Από την πλευρά λοιπόν των κατ’ εξοχήν αρμοδίων επισκόπων, λάθος προσεγγίσεις στα Εκκλησιαστικά δρώμενα, από την πλευρά δε των κατ’ εξοχήν «φυλάκων» του Ορθοδόξου φρονήματος, των πιστών δηλαδή, αδιαφορία.

Θα έγραφε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εμπρός στην όλη εικόνα όπως αυτή φανερώνεται εμπρός μας… 

«…Βλέπω να μαίνεται η θάλασσα παντού, να αναμοχλεύεται από τα βάθη της αβύσσου, πτώματα ναυτικών να επιπλέουν, και άλλα να έχουν καταποντιστεί. Βλέπω τα σανιδώματα των πλοίων διαλυμένα, σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά, τα κουπιά πεσμένα από τα χέρια των κωπηλατών, τους καπετάνιους αντί να κρατούν γερά το τιμόνι, να κάθονται στο κατάστρωμα, με τα χέρια πλεγμένα γύρω  απ’ τα γόνατα, αδύναμοι μπρος στα γινόμενα, να κλαίνε, να θρηνούν, να ολολύζουν, να ολοφύρονται μοναχά. Μήτε ουρανό ξεχωρίζω, μήτε πέλαγο μακριά, μήτε μια μικρή έστω σπίθα φως. Παντού βαθύ σκοτάδι, αδιαπέραστο πηχτό, τόσο που δε βλέπεις το διπλανό σου, μόνο το άγριο πλατάγισμα των κυμάτων ακούς να χτυπούν τα πλευρά των πλοίων, να ορμούν σαν θαλάσσια θηρία κατά των επιβατών! Μπορώ να κάνω την εικόνα ακόμα πιο ζοφερή, να φτάσω ως εκεί που δεν παίρνει των δεινών την περιγραφή. Αλλά, όποια απεικόνιση των πραγμάτων κι αν επιχειρήσω, δε χωρεί αμφιβολία ότι είναι κατώτερη από τα όσα επισυμβαίνουν δεινά…¹». 

Κάπως έτσι ή και ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα… και ενώ λέγαμε ότι οι οικουμενιστές δεν έχουν πλέον να πουν τίποτε… ήρθε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας να ταράξει τα νερά με την εισήγησή του στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Επιμόρφωσης κληρικών και στελεχών της Ι. Μ. Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης με θέμα «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον».

Βέβαια δεν θα μας απασχολούσε το θέμα, αν δεν ήμασταν λόγω της διακοπής του μνημοσύνου, οι κάποιοι εξ αυτών που απευθύνεται, και εμμέσως «στοχοποιεί». Η λέξη αποτείχιση που χρησιμοποιεί, ασφαλώς μας αφορά. Λοιπόν όσο μας το επιτρέπει η ελάχιστη θεολογική μας κατάρτιση σε σχέση με την πανεπιστημιακή καθηγητική υπόσταση του εισηγητού, θα προσπαθήσουμε αγαπητικά, χωρίς ίχνος πικρίας ή άλλου ολέθριου συναισθήματος παρά μόνον λύπης, να εκφράσουμε τις «αντι-θέσεις» μας, στις όποιες κατά την άποψή μας λάθος «θέσεις»  της εισήγησης.    

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html