ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΠΑ, ΡΙΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Δρος Αθανασίου Παπά, Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος, Ρινήματα από το Βόσπορο Γ΄, Εκδ. Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 2009, σσ. 469.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

=====

Το παρόν πολυσέλιδο πόνημα αποτελεί τον Γ΄ τόμο των Ρινημάτων. Πρόκειται για μια «συλλογή  σκόρπιων και συντόμων, κατά το μάλλον και ήττον, κειμένων» του Σεβασμιώτατου «τα οποία περιλαμβάνουν μελέτες και σημειώματα θεολογικού, τεχνοκριτικού, αρχαιολογικού, ιστορικού, πολιτισμικού, κοινωνικού, οικολογικού, και άλλου χαρακτήρος, οδοιπορικά, προσλαλιές, χαιρετισμούς», από το 1960 μέχρι το 2009.

Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Σεβασμιώτατος συγγραφέας είναι-όπως αναφέρθηκε-, πολλά και ποικίλα. Πρωτίστως ο συγγραφέας αποδεικνύεται δεινός χειριστής του λόγου. 

Στέκομαι κατ’ ανάγκην στο σχολιασμό της πατριαρχικής επισκέψεως στην Τεργέστη, Ακηλυΐα και Ρώμη (3-7.3.2008). Ο Σεβασμιώτατος περιγράφει μεταξύ άλλων οικουμενιστική συνάρθροιση στη φραγκοκκλησιά Σαν Τζιούστο της Τεργέστης, παρουσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παπικού «επισκόπου» και απάντων των εκπροσώπων των προτεσταντικών ομάδων. Άλλη οικουμενιστική συνάντηση έλαβε χώρα σε φραγκοκκλησιά της Ακηλυΐας. Σκανδαλίζει αφόρητα ο οικουμενιστικός εσπερινός στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Τεργέστης, όπου σύμπας ο εσμός των αιρετικών δήλωσε παρών. 

Ο Σεβ. Αθανάσιος περιγράφει περιχαρής τα συμβάντα λες και δεν συμβαίνει τίποτε το μεμπτόν. Ούτε απαγορευτικοί Ιεροί Κανόνες υφίστανται κατ’ αυτόν, ούτε επικρέμμαται η ποινή της καθαιρέσεως εις τους μετά των αιρετικών συμπροσευχομένους. 

Ο Σεβ. σημειώνει, επίσης, για την επίσκεψη του Πατριάρχη στο Βατικανό: «Η Α. Αγιότης (εννοεί τον Πάπα Βενέδικτο) προσηυχήθη μετά του Παναγιωτάτου εις το παρεκκλήσιον Ουρβανού Η΄ των «Αποστολικών Ανακτόρων». Το να εκπλαγεί κανείς για τις αντικανονικές ενέργειες του Παναγιώτατου ισοδυναμεί με παραβίασιν ανοικτής θύρας. Όμως εμείς οι ελάχιστοι και διαμαρτυρόμαστε εντόνως και δεν χειροκροτούμε τον συνευδοκούντα Σεβ. Χαλκηδόνος. Η εμμονή κι επιμονή στην εφαρμογή των Ιερών Κανόνων δεν είναι έκφραση συντηρητικότητας. Είναι απλά συμμόρφωση με την Παράδοση της Εκκλησίας, της οποίας πρέπει ο επίσκοπος να είναι ο -κατά κύριον λόγον- εκφραστής και φύλακας.