ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΑΚΡΙΤΟΜΥΘΙΑ

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΑΚΡΙΤΟΜΥΘΙΑ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Θλίψιν και οδύνην ου την τυχούσαν, μου προκάλεσε η ανάγνωση του άρθρου του Αρχιμ. Σεβαστιανού Τοπάλη, Αρχιερατικού Επιτρόπου Αμυνταίου, υπό τον τίτλο «Η ιδεολογική τυραννία και το πολεμικό μένος» (ιστολόγιο eordaia.org.). 

Ο Πανοσιολογιώτατος βλέπει στους ανθρώπους που αντιμάχονται τον προελαύνοντα οικουμενισμό,  «πολεμικό μένος κληρικών και λαϊκών», βλέπει ότι «μονάδες απόμακρες και μοναχικές και απόξενες ορμούν εναντίον του Πατριάρχου των Ελλήνων και της Ορθοδοξίας». Εντοπίζει, ο ευλογημένος, «μια κινδυνολογία και μια μανία πνευματική και ένα θρησκευτικό καταναγκασμό». Λυπάμαι, θλίβομαι τω όντι, μα δεν βλέπω, ούτε αντιλαμβάνομαι ποσώς επιχειρήματα για να τα αντικρούσω. 

Ο Πανοσιολογιώτατος πρέπει επιτέλους να εννοήσει ότι στην Κρήτη, στο Κολυμβάριο, τον παρελθόντα Ιούνιο δεν έγινε θερινή κατασκήνωση ιεραρχών, αλλά προσχεδιασμένη και καλομελετημένη απόπειρα αλλοιώσεως και αλλοτριώσεως της «άπαξ παραδοθείσης τοις αγίοις πίστεως». Δεν αντιτιθέμεθα  αδικαιολογήτως και ακρίτως στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά, επειδή σεβόμαστε απεριόριστα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ως θεσμό και ως το ύπατο ιερό Καθίδρυμα του Γένους, ΔΕΝ αποδεχόμαστε την παράδοσή του στον παναιρετικό (κατά το χαρακτηρισμό του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς) οικουμενισμό. Εν αθυμία πολλή παραθέτω ασχολίαστα τα επίθετα με τα οποία «στολίζει» ο εν λόγω κληρικός τους αντιοικουμενιστές. Βλέπει «βδέλλα φαρισαϊσμού, μανία πνευματική», τους βλέπει να «υβρίζουν καπηλικά», βλέπει «να σηκώνουν ανάστημα 100 καρδιναλίων μιλώντας ως από καθέδρας και πρωτείου γνώσης και κατοχής». Τους καταλογίζει «ιδεοληψία και φανατισμό, θρησκευτικό τζιχαντισμό». Έλεος, Πανογιολογιώτατε!!! Δεν βρέθηκε κάποιος που σας αγαπά, να σας πει ότι, με όλα όσα εκστομίζετε, ακρίτω λόγω, εγγράφως μάλιστα, απλώς εκτίθεσθε; Οφείλω, προσέτι, να σημειώσω ότι ο αρθρογράφος διαπράττει και τη μεγάλη αστοχία να βάζει στο ίδιο καλάθι τους ακρίτως και επί κινδύνω θανασίμω αποτειχιζομένους της Εκκλησίας (προς άφατον χαράν των Οικουμενιστών) με τους παραδοσιακούς πιστούς, που αγωνίζονται κατά των κακοδοξιών ΕΝΤΟΣ της Εκκλησίας. Τονίζω επίσης οτι ο αρθρογράφος πρέπει να πάψει να εξομοιώνει τους αντιοικουμενιστές με τους ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας σχισματικούς Παλαιοημερολογήτες ή και Νεοημερολογίτες, παραπληροφορώντας και, το κυριώτερο, αδικώντας την αλήθεια. 

Σημειώνει, όμως, συν τοις άλλοις, ότι ο Παπισμός «είναι πλέον ένα ξεδοντιασμένο θηρίο κι ένα παραπαίον ανήθικο παιδεραστικό σύστημα, που όλος ο κόσμος το «κράζει» ως την πόρνη της Αποκαλύψεως». Εδώ ο Πανοσιολογιώτατος συλλαμβάνεται να αντιφάσκει προς εαυτόν, αφού ο Οικουμενικός Πατριάρχης,τον οποίον υπερασπίζεται με τόση ζέση, ανακήρυξε τον Παπισμό (κι όχι μόνο), μετά των περί αυτόν στο Κολυμβάριο «ετερόδοξη Εκκλησία», αντί να τους καταδικάσει ως αίρεση. 

Τέλος λόγου. Ο Πανοσιολογιώτατος είναι καλόν να λαμβάνει ανά χείρας τον κάλαμον όταν έχει να είπει τι κρείσσον της σιγής.