Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ ΚΙ ΟΙ … «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ ΚΙ ΟΙ … «ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ»

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στο άρθρο του στο ιστολόγιο «Αμήν» «Η μέθοδος των ιερών Πατέρων της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Σύνοδων,σε αντιδιαστολή με τους αρνητές της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου». Μέρος Α΄) ο Καθηγητής του πανεπιστημίου του Γκρατς της Αυστρίας κ. Γρηγόριος Λαρεντζάκης αποπειράται να παρουσιάσει την «Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον» ως επομένην τοις αγίοις Πατράσιν. 

Εμείς θα σχολιάσουμε την άποψη του κ. Καθηγητού, που επιμένει να μας παρουσιάζει τα διαδραματισθέντα στο Κολυμβάριο ως ενέργειες επισκόπων «επομένων τοις αγίοις Πατράσιν». Στο άρθρο του ο Κ. Λαρεντζάκης στρέφεται προσωπικά εναντίον του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου, προβάλλοντας την περί προσώπου θεολογία του μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα, προσκομίζοντας ως μάρτυρα εναντίον του Σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου και τον προτεστάντη Γιούργκεν Μόλτμανν. Εμείς θα  σχολιάσουμε εν προκειμένω την επισήμανση του Ελλογιμώτατου Καθηγητού, ότι «σωτηριολογικά και ποιμαντικά ήταν τα κίνητρα των ιερών Πατέρων για τη δυναμική διατύπωση της Χριστιανικής πίστεως». Ασφαλώς. Οι Άγιοι Πατέρες, όταν πολεμούσαν τις αιρέσεις και τους αιρετικούς παραχαράκτες της πίστεως δεν το έκαναν για κανένα άλλο λόγο, παρά για το γεγονός ότι οι κακόφρονες απέκλειαν από την οδό της σωτηρίας τους χριστιανούς, δηλαδή ματαίωναν το έργο της Εκκλησίας, διδάσκοντας ψέματα. Καταδικάζοντας δε τις αιρέσεις προφύλασσαν το ποίμνιο από τους βαρείς και λοιμώδεις λύκους τους μη φειδομένους του ποιμνίου. 

Ο Ελλογιμώτατος οφείλει να μας απαντήσει: Ποιες αιρέσεις καταδίκασαν οι συναχθέντες στο Κολυμβάριο Χανίων; Μήπως τον Παπισμό, ή τον πολυκέφαλο Προτεσταντισμό; Ή μήπως ανανέωσαν την καταδίκη των Μονοφυσιτών, των Νεστοριανών ή των Μονοθελητών; Πώς, λοιπόν, η Σύναξη του Κολυμβαρίου είναι «επομένη τοις θείοις Πατράσιν»; Η ομοιότητα φαίνεται εν τοις πράγμασι κι όχι με φραστικά πυροτεχνήματα. 

Αναφέρει επίσης ότι ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει και τον σημαντικότερο όρο της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, εάν ομολογούσαν οι αντιτιθέμενοι την απόφαση της Συνόδου, ότι ο Λόγος του Θεού είναι Θεός και όχι κτίσμα. Ποιοι ήσαν οι αντιτιθέμενοι εδώ; Ήσαν Χριστιανοί, Ορθόδοξοι περί την πίστιν, που ΔΕΝ δέχονταν τον όρο «ομοούσιος», όχι από απιστία και αιρετικό φρόνημα σαν τους Αρειανούς, ΑΛΛΑ διότι δεν επρόκειτο για βιβλικό όρο. Το ίδιο έπραξε κι ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας απέναντι στους Ανατολικούς, δηλ. στους επισκόπους της Αντιοχείας, που ομολογούσαν την ΙΔΙΑ πίστη, αλλά δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν μερικούς όρους (λέξεις) που δεν τους άρεσαν. Άρα εξέφραζαν την ΙΔΙΑ πίστη με άλλες λέξεις. 

Μήπως έχουμε παρόμοιο γεγονός και σήμερα από τους Παπικούς ή τους Προτεστάντες; ΟΧΙ. Ότι και να πουν, όπως κι αν τα διατυπώσουν, την αιρετική και κακόφρονα γνώμη τους εκφράζουν, που πόρρω απέχει της Ορθοδοξίας. 

Συνεχίζει ο Καθηγητής Λαρεντζάκης λέγοντας ότι «δεν σημαίνει ότι οι Οικουμενικές …Συνόδοι αντέγραφαν στατικά και μηχανικά όσα ανέφεραν οι Άγιοι Πατέρες…». Λυπάμαι, κ. Καθηγητά, αλλά οι Οικουμενικές Σύνοδοι, τις οποίες τώρα εμμέσως απαξιώνετε, μιλούσαν ουσιαστικά για τα θέματα που αντιμετώπιζαν, αναφέροντας τις αιρέσεις ως αιρέσεις, τις κακοδοξίες ως κακοδοξίες, τους αιρετικούς ως αιρετικούς, καταδικάζοντας κι αναθεματίζοντας  τους ονομαστικά, ξεκάθαρα και απεριφράστως. Συγκρίνετε όλ’ αυτά με την καινοφανή θεση της Συνάξεως του Κολυμβαρίου περί των «ετεροδόξων Εκκλησίων» και θα αντιληφθείτε ποιοι είναι οι αρνητές του συνοδικού πολιτεύματος της Εκκλησίας, ποιοι είναι αυτοί που «εμελέτησαν καινά» κατά της Εκκλησίας του Χριστού.