ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ΘΕΟ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Πιστεύω στο Θεό, εκδ. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Σταμάτα 2016, σσ.377.

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

=====

Αν κάνουμε τον κόπο να καταμετρήσουμε απλώς τα 152 βιβλία που μελέτησε κι αποδελτίωσε για τη συγγραφή του παρόντος  ο π. Ιωάννης, νομίζω ότι συμβάλλουμε στο να πεισθεί και ο πιο απαιτητικός αναγνώστης για τη σοβαρότητα, την εγκυρότητα, αλλά και την αξία αυτού του πονήματος. 

Η πίστη στο Θεό είναι το θέμα που αγγίζει και πραγματεύεται με την γνώριμή του μέθοδο. Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τη μελέτη των κειμένων του γνωρίζουν ότι αυτό που συνηθίζει ο π. Ιωάννης δεν είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων και πορισμάτων από τα γραπτά άλλων, αλλά, εν πολλοίς, η παράθεση των γνωμών τους με ταυτόχρονη πρόσκληση (ή πρόκληση) στον αναγνώστη να εξαγάγει ο ίδιος τα συμπεράσματα. 

Σε μια εποχή που η πίστη στο Θεό απορρίπτεται αναφανδόν ή χλευάζεται χυδαία από πολλούς, στο όνομα κυρίως της «αφέντρας» επιστήμης, ο π. Ιωάννης ανασκουμπώνεται να βγάλει, για μια ακόμη φορά, τα κάστανα από την φωτιά. Δεν περιμένει άλλους. Το θεωρεί δική του υπόθεση. Έτσι απλά. Με επιχειρήματα σοβαρά, αλλά και με το ξεσκέπασμα των ανοησιών των απίστων, ο συγγραφέας δίνει στον πιστό της εποχής μας  πλήθος εφοδίων για να αντιπαρατεθεί στην αποθρασυνθείσα αθεΐα. Ευτελίζοντας λ.χ. την αυθάδη κι έωλη γνώμη μερικών, που θέλουν ν απορρίψουν την πίστη στο Θεό γιατί μερικοί εκπρόσωποι της πίστης είναι ανάξιοι, χρησιμοποιεί το πιο κάτω πνευματώδες απόφθεγμα του … Μάο Τσε Τουγκ (Τζετόγκ): «Αν δείξης το φεγγάρι με το δάκτυλό σου, ο ηλίθιος θα κοιτάξη το δάκτυλο  και θα βλέπη το δάκτυλο. Κι όχι το φεγγάρι». Και κάτι άλλο, το οποίο μου άρεσε και το παραθέτω: «Για να δής ή να ακούσης το Θεό δεν φθάνουν οι πέντε σου αισθήσεις. Χρειάζεται και κάποιος άλλος δέκτης. Κάποια άλλη αίσθησι. Και τα σαλιγκάρια διαθέτουν κεραίες. Δεν μπορούν όμως να πιάσουν κανένα ραδιοφωνικό μήνυμα ή ν’ ακούσουν κάποιο κονσέρτο. Το ίδιο κι εσύ. Αν δεν διαθέτης την κεραία της πίστεως». Δεν θα συνεχίσω με την παράθεση αποσπασμάτων. 

Αυτό που θέλω να  βεβαιώσω κάθε ενδιαφερόμενο είναι ότι ο συγγραφέας δεν αφήνει καμιά πτυχή του σοβαρού αυτού θέματος αναπάντητη κι ασχολίαστη, ούτε χαρίζεται σε κανένα. Μήτε στους προπαγανδιστές της απουσίας του Θεού, ούτε στους χλιαρούς Χριστιανούς με την κρυμμένη τους απιστία. 

Τέλος λόγου. Καλύτερη ολοκλήρωση της παρούσης δεν βρήκα από τη πιο κάτω πνευματώδη παρατήρηση του συγχρόνου Αγίου Νικολάου Αχρίδος (Βελιμηροβιτς): «Λανθασμένα λες, φίλε, ότι δεν υπάρχει Θεός. Ενώ όρθα θα λες, αν πής: «Δεν έχω Θεό». Αφού εσύ από μόνος σου βλέπεις ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω σου τον αισθάνονται, γι’ αυτό και σου λένε ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν υπάρχει, αλλά ότι εσύ δεν τον έχεις… Μιλάς λανθασμένα, όπως ο τυφλός που θα έλεγε ότι δεν υπάρχει φως στον κόσμο. Αν θα ήθελε να μιλήση σωστά θα έλεγε: «Εγώ δεν έχω φως».