ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Όπως μας πληροφορεί το «Βήμα», αντιπροσωπεία της «Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας», ήγουν Γερμανοί Λουθηρανοί Προτεστάντες, με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της ανωτέρω Λουθηρανικής Κοινότητος κ. Χάινριχ Μπέντφορντ –Στρόμ, επισκέφθηκε τον Παναγιώτατο στο Φανάρι. Οι Γερμανοί Προτεστάντες, εμφανώς ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου, τόνισαν την «οικουμενική σημασία των αποφάσεων της Πανορθοδόξου Συνόδου στην οποία παρέστη ο Χάινριχ Μπέντφορντ Στρομ». Πώς να μην εκδηλώσουν τη χαρά τους οι κακόδοξοι Προτεστάντες αφού, πριν καν πουν ο,τιδήποτε οι Προκαθήμενοι κι οι συνοδείες τους, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έσπευσε, προκαταλαμβάνοντας τους πάντας, να χαρακτηρίσει τους εκπροσώπους των αιρετικών που είχαν προσκληθεί ως «αδελφές Εκκλησίες»!!! 

Από την άλλη ο εντιμότατος κ. Μπένφορντ-Στρομ υπό ποίαν ιδιότητα βιάστηκε να χαρακτηρίσει τη Σύναξη του Κολυμβαρίου ως Πανορθόδοξη; Μήπως του διαφεύγει ότι από τους άνω των οκτακοσίων (800) Ορθοδόξους επισκόπους παρέστησαν μονο 159; Ή μήπως νομίζει πως με τη μεθοδο του συμπατριώτη  του Γκαίριγκ θα μετατρέψει τη Σύναξη του Κολυμβαρίου σε Πανορθόδοξη Σύνοδο; 

Ασφαλέστατα θεωρεί ο Προέδρος των Γερμανών Λουθηρανών σημαντικό μήνυμα το κείμενο του Κολυμβαρίου για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας «μετά του λοιπού χριστιανικού κόσμου». Ξαφνικά με μια κίνηση, που θυμίζει τις «Μεταμορφώσεις» του Ρωμαίου ποιητού Οβίδιου, όλες οι αιρέσεις, παρά τους πολλούς τους σπίλους και τις αμέτρητές τους ρυτίδες, έγιναν «ετερόδοξες Εκκλησίες». Δικαιολογημένα πανηγυρίζει ο Λουθηρανός αξιωματούχος. Ακουσάτωσαν οι ημέτεροι οικουμενιστές. Η απορία του Κίμωνος δεν τους λέει τίποτε απολύτως; 

Τέλος ο Λουθηρανός αξιωματούχος έσπευσε να μας θυμίσει το διάλογο των Λουθηρανών με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Β΄τον Τρανό. Όντως μας βοηθά τα μέγιστα ώστε να αντιληφθούμε το μέγεθος τους ολισθήματος των συγχρόνων οικουμενιστών, που επιμένουν εμμανώς και επιμόνως να συντηρούν τους συγχρόνους διαλόγους, ενώ γνωρίζουν πέραν πάσης αντιλογίας ότι πρόκειται για πτώματα οδωδότα. Πράγματι, στα 1573, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, εν μέσω παγίδων πολλών και απηνούς τουρκοκρατίας, διαλέχθηκε, εν αγάπη και αληθεία, με τους Λουθηρανούς. Όταν, όμως, διαπίστωσε ότι ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι, επιμένοντες εμμανώς, αταλάντευτα και πεισματικά στις φοβερές τους πλάνες, ακολουθώντας το παύλειο «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» τερμάτισε τον άγονο κι άκαρπο διάλογο. Συμπέρασμα: Όποιος έχει μάτια βλέπει. Τοις φρονίμοις ολίγα.