ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Μετά την Εκκλησία της Βουλγαρίας και η Εκκλησία της Αντιοχείας εκφράζει αμφιβολία αν θα παραστεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο επειδή η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αποφάσισε να διευθετήσει την έριδα μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων για το Κατάρ μετά το πέρας της Πανορθόδοξης Συνόδου.

Οι αιτιάσεις του Πατριαρχείου Αντιοχείας δεν πείθουν. Είναι απότοκος των εθνοφυλετικών εξάρσεων που κατατρύχουν την εν λόγω Εκκλησία. Όχι έγνοια ώστε η Πανορθόδοξη Σύνοδος να μελωδήσει εναρμόνιο μέλος ορθοδόξου θεολογίας.

Η Ανακοίνωση του Πατριαρχείου Αντιοχείας συνιστά μοχλό πίεσης για να εξασφαλίσει τη διευθέτηση που θέλει για τη δικαιοδοσία του Κατάρ. Η διένεξη αυτή κανονικά δεν θα έπρεπε να απασχολεί τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία. Πρόκειται για ασήμαντο θέμα που δεν επιτρέπεται να διαταράζει τις αρμονικές σχέσεις μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η Εκκλησία στο Κατάρ είναι μόνο μια ενορία με περιορισμένους τομείς δράσης λόγω του ότι λειτουργεί σε μουσουλμανική χώρα. Οι διενέξεις για τη δικαιοδοσία του δεν είναι λόγος για να διασπάται η ενότητα της Εκκλησίας.

Θα είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς αν η Εκκλησία της Αντιοχείας πρόβαλλε τις αντιρρήσεις που έχει στοιχειοθετήσει η Εκκλησία της Βουλγαρίας και άλλες παραδοσιακές Εκκλησίες για την Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Αλλά πώς να προβάλει σωστές θέσεις η Εκκλησία της Αντιοχείας αφού είναι μια οικουμενιστική Εκκλησία που διατηρεί ουνιτικές σχέσεις με τους Μονοφυσίτες, τους Παπικούς και τους Ουνίτες της Συρίας;

Σε κάθε περίπτωση η Ανακοίνωση της Εκκλησίας της Αντιόχειας συνιστά πολύ ισχυρό πλήγμα κατά της Πανορθόδοξης Συνόδου. Απομένει να φανεί αν θα λειτουργήσει σαν καταλύτης εξελίξεων για τη διένεξη των δύο πατριαρχείων για τη δικαιοδοσία του Κατάρ με τις πυροσβεστικές πρωτοβουλίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ή αν τελικά η Εκκλησία της Αντιόχειας θα απόσχει των εργασιών της Μεγάλης Συνόδου με ότι αυτό συνεπάγεται δεδομένου ότι ισχύει η αρχή της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων.