ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΤΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΤΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ

=====

Τό τρίτον (γ’) χαρακτηριστικόν ἰδίωμα, τό ὁποῖον παραθέτει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, εἶναι λίαν σημαντικόν καί ἀξιοπρόσεκτον. Ὅλα τά ἐκτιθέμενα παρά τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου δόγματα καί οἱ Κανόνες νά εἶναι ὀρθόδοξα καί εὐσεβῆ καί σύμφωνα μέ τάς Θείας Γραφάς καί τάς προηγηθείσας Οἰκουμενικάς Συνόδους. Αὐτό σημαίνει ὅτι καί ἡ συγκληθησομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, ἀφοῦ τῷ ὄντι φέρει τήν κανονικήν ὀνομασίαν μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καλεῖται νά στοιχηθῇ κατά πάντα πρός τήν δογματικήν καί κανονικήν Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τάς Θείας ἐπιταγάς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν προγενεστέρων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

            

Ἐφ΄ὅσον δέ, κατά τό Ἱερόν Πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅρος Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ταυτίζεται μέ τόν ὅρον Οἰκουμενική Σύνοδος, συνεπάγονται καί αἱ ἀνάλογοι ὑποχρεώσεις της, διά νά ἔχῃ καί αὐτή τό ἀπαιτούμενον κῦρος καί τάς προϋποθέσεις ἀναγνωρίσεως αὐτῆς ἐκ τῶν ὑστέρων ὡς Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἐκτός καί ἐάν πρέπει, ἀκούοντες τήν ὀνομασίαν: Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος, νά ἐννοήσωμεν ἁπλῶς τήν σύγκλησιν διηυρημένης Συνόδου Ὀρθοδόξων Προκαθημένων καί οὐδέν πλέον.

            

Πρωτίστως, προέχει ἡ ἀναγνώρισις τῶν δύο(2) ἀποδεχομένων καί ἀνεγνωρισμένων ὑπό τῆς γρηγορούσης δογματικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Οἰκουμενικῶν Συνόδων˙ τῆς ἐπί Μεγάλου Φωτίου τῶν ἐτῶν 879-880μ.Χ. καί τῆς ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τοῦ ἔτους 1351μ.Χ. Καί ἐν συνεχείᾳ, στοιχοῦσα εἰς τήν παράδοσιν τῶν ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, νά τεθοῦν εἰς ἐφαρμογήν τά ὁριζόμενα καί διακελευόμενα ὑπ’αὐτῶν, ἤτοι˙

1. Ἡ τοποθέτησις τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἰς τήν κεντρικήν θέσιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, ὅπως ἔκπαλαι ἐγίνετο τοῦτο εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους καί τήν ἔνθεν καί ἔνθεν αὐτοῦ, κατά τά πρεσβεῖα τιμῆς καί τήν ἰσχύουσαν τάξιν πλαισίωσιν τῶν Προκαθημένων καί λοιπῶν ἁγίων Συνέδρων.

2. Ἡ συμμετοχή ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, πλήν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι λόγῳ γήρατος ἤ ἀσθενείας θά ζητήσουν ἁρμοδίως τήν ἐξαίρεσίν των.

3. Ἡ συζήτησις καί συνεξέτασις ὅλων τῶν θεμάτων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Νά ἐκφρασθοῦν ἐπ΄αὐτῶν ἐλευθέρως, ἀβιάστως καί ἐπαρκῶς οἱ ἅγιοι Σύνεδροι καί νά τεθοῦν εἰς ψηφοφορίαν τά πρός συνδιάσκεψιν θέματα, ὁπότε θά ἰσχύσῃ τό ἱεροκανονικόν «ἡ ψῆφος τῶν πλειόνων κρατείτω». Ἡ προβλεπομένη ἀρχή ὅτι ἑκάστη Τοπική Ἐκκλησία θά ἔχῃ μίαν ψῆφον καί θά εἶναι προεξησφαλισμένη ἡ ὁμοφωνία τῶν μελῶν της δι’ὅλα τά θέματα δέν ἐρείδεται εἰς τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας. Τό νά προετοιμάζωνται καί νά προαποφασίζωνται τά θέματα ἀπό τάς Προσυνοδικάς Ἐπιτροπάς, χωρίς νά ἔχουν εἰδικῶς ἐξουσιοδοτηθῇ οἱ ἐκπρόσωποι ἑκάστης Τοπικῆς Ἐκκλησίας (ὁμιλῶ εἰδικώτερον διά τήν Ἑλλαδικήν μας Ἐκκλησίαν) ἀπό τό Κυρίαρχον Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας δι’ ἕκαστον θέμα: τί θά ὑποστηρίξουν ὡς θέσιν καί Ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας μας, ποῦ θά συμφωνήσουν ἤ ποῦ θά διαφωνήσουν, καί χωρίς νά γνωρίζη ἡ Σεπτή Ἱεραρχία καί δι΄αὐτῆς ἕκαστος Ἐπίσκοπος τήν ἄλλην πλευράν  (altera pars) καί τήν πρόοδον καί ἐξέλιξιν τῶν ἐργασιῶν τῶν Προσυνοδικῶν Διασκέψεων, αὐτό ἀφίσταται κατά μυρίας παρασάγγας ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν. Παραπέμπει εἰς τό μοναρχικόν ἤ καί ὀλιγαρχικόν πολίτευμα τοῦ Δυτικοῦ θρησκευτικοῦ κόσμου, εἰς Δυτικά πρότυπα καί ὄχι εἰς τό Συνοδικόν πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν δέχεται, οὔτε θά δεχθῇ ποτέ μοναρχίαν ἤ ὀλιγαρχίαν, καί πολύ περισσότερον δέν θά ἀποδεχθῇ Πάπαν ἐν τῇ Ἀνατολῇ. Εἰς τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσίν μας καταρτίζονται ἐκ τῶν προτέρων τά θέματα τῆς ἡμερησίας διατάξεως, ἀλλά δέν προαποφασίζονται. Αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι («ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν» ἐλέχθη κατά τήν Ἀποστολικήν Σύνοδον τῶν  Ἱεροσολύμων) ἐν τῇ ὥρᾳ τῶν ἱερῶν συνεδριῶν. Ἐλεύθεροι καί ἀδέσμευτοι, χωρίς πιέσεις καί ἀπειλάς, ἐκφράζονται οἱ ἅγιοι Σύνεδροι μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διαλέγονται ἤ διαφωνοῦν κινούμενοι ὑπό τῆς φωτιστικῆς Χάριτος τοῦ Παρακλήτου καί ἀποφασίζουν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.  «Οὗ δέ τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία». 

(Συνεχίζεται)