ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στη “Ρομφαία”:

“Όπως επίσης άκουσαν πολλοί σύνεδροι από το στόμα κοσμογυρισμένων ορθοδόξων επισκόπων για σκοτεινά παρασκήνια, κοσμικά διαβούλια και περίπλοκα στις αναγκαστικές κάποτε σχέσεις της Εκκλησίας με τους ανθρώπους του κόσμου τούτου.

Πράγματα φυσικά άγνωστα, ανυποψίαστα, απροσπέλαστα σε μας που ζούμε στη μακαριότητα και την αυτάρκεια του εκκλησιαστικού «επαρχιωτισμού» (Ελέχθη και αυτό μετριοφρόνως με δόση ευσεβάστου οίκτου…).

Εντύπωση βέβαια όχι τόσο ευχάριστη προκάλεσε η υποστηριζόμενη, μάλλον με αρκετή ευκρίνεια διαφαινόμενη, απ’ όσα σπουδαία ελέχθησαν κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνάξεως άποψη, ότι τα ίδια τα πράγματα, η σύγχρονη πολιτική, πολιτιστική και ηθική κατάσταση του κόσμου τούτου, απαιτούν εξάπαντος κάποια υποχωρητικότητα και κάποια ευκαμψία και ευλυγισία διπλωματική στις σχέσεις μας με τους ετεροδόξους χριστιανούς.

Επίσης εξένισε πολλούς και η επίμονη άποψη ότι σοβαρότατο εμπόδιο στην καλή και εύρυθμη πορεία των διαλόγων αποτελεί η επίμεμπτη, διαρκής υστεροβουλία των εκπροσώπων της πολυπληθούς Εκκλησίας του Βορρά.

Καί εάν μεν κάπως αορίστως ετονίζετο αυτή η απαραίτητη «εκ των πραγμάτων» διπλωματική ευλυγισία της Ορθοδοξίας, μικρή και ανεπαίσθητη θα προκαλούσε εντύπωση.

Όμως τούτο έγινε οδυνηρά αντιληπτό, όταν εθίγη το θέμα των συμπροσευχών, κάτι που απασχόλησε, όχι απλώς το παρελθόν, αλλά αυτούς τους θεοπνεύστους ιερούς κανόνες κάποτε η όταν παρελήφθη επίμονα στα κείμενα, που εκφωνούντο, η γνωστή μας γενική από τη λέξη πρωτείον του Ρώμης, δηλαδή η γενική τιμής η εξουσίας η το επαχθέστερο, όταν διεφάνη στα λόγια του συμπροεδρεύοντος κάποια υποτίμηση αρχαίου και επιφανούς εκκλησιαστικού διδασκάλου. Ποίου;

Τού Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και γενικώτερα του εκκλησιαστικού κινήματος του Ησυχασμού.”

Τι καταγγέλλει ο Σεβ. Ελευθερουπόλεως;

1.) Ότι οι Πατριαρχικοί θεωρούν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος πάσχει από “εκκλησιαστικό επαρχιωτισμό”.

2.) Ότι οι σύγχρονες συνθήκες “απαιτούν εξάπαντος κάποια υποχωρητικότητα και κάποια ευκαμψία και ευλυγισία διπλωματική στις σχέσεις μας με τους ετεροδόξους χριστιανούς.”

3.) Ότι η Εκκλησία της Ρωσίας προβάλλει εμπόδια στους διαλόγους, χωρίς όμως να διευκρινίζει αν οι αντιρρήσεις της Ρωσίας εστιάζονται στην ερμηνεία του Πρωτείου ή αν άπτονται και άλλων θεμάτων. Αν δηλαδή η Εκκλησία της Ρωσίας αρνείται την εγκυρότητα του κειμένου της Ραβέννας για το πρωτείο ή αν ασκεί γενικότερη κριτική στο οικουμενιστικό ντελίριο του Φαναρίου.

4.) Ότι οι Πατριαρχικοί δείχνουν περιφρόνηση προς τους Ιερούς Κανόνες οι οποίοι απαγορεύουν την συμπροσευχή με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους.

5.) Ότι οι πατριαρχικοί δεν κάνουν σαφή διάκριση, αλλά σύγχυση, των όρων πρωτείο τιμής και πρωτείο εξουσίας του επισκόπου Ρώμης.

6.) Ότι οι πατριαρχικοί υποτιμούν τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Απίστευτες και λίαν σοβαρές οι καταγγελίες του Σεβ. Ελευθερουπόλεως.

Θερμά τον ευχαριστούμε επειδή έσπασε την ομερτά της σιωπής των υπολοίπων ιεραρχών που παρέστησαν στη Σύναξη.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς αντέδρασαν -αν αντέδρασαν- οι ιεράρχες που άκουσαν τους πατριαρχικούς να εκστομίζουν τις φοβερές αυτές κακοδοξίες ή αν τους άφησαν να τους συμπεριφέρονται, όχι ως ιεράρχες, αλλά ως μαθητούδια.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά τη ουσία των καταγγελιών. Είναι φανερόν ότι οι Οικουμενιστές απέβαλαν κάθε ορθόδοξο χαλινό και κηρύσσουν αιρέσεις από των δωμάτων. 

Ευχών χρεία και συστράτευση δυνάμεων για να καθαιρεθούν τα οχυρώματα του εχθρού.