ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΓΧΥΛΙΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΓΧΥΛΙΟΥ

Της Χριστουφάντου

=====

Σήμερα κατηφόρισα

ξανά στό ἀκρογιάλι,

τό κογχυλάκι γιά νά βρῶ

καί νά τά ποῦμε πάλι.

Κι ἐκεῖνο μέ περίμενε,

μοῦ εἶπε σέ προσμένω,

ἄργησες λίγο γιά νά ᾽ρθῇς

 καί εἶμαι λυπημένο.

Κογχύλι μου ἄν δῇς κι ἀργῶ,

ἐσέ δέν λησμονάω,

μά πιό πολύ σέ σκέπτομαι, 

μέ σκέψεις σοῦ μιλάω.

Τί εἶν᾽ αὐτό, κογχύλι μου,

πού ἐσένα βασανίζει,

κι εἶν᾽ τά κογχύλια σιωπηλά 

καί ὁ γιαλός δακρύζει;

Τά κογχυλάκια τ᾽ ἀγαπῶ,

τά ᾽χω σάν ἀδελφάκια,

τό ἀκρογιάλι σπίτι μου

καί φίλους τά βαρκάκια.

Ὅμως φωνή δέν ἔχουνε

σ᾽ ἐμένα νά μιλήσουν

καί γιά τόν κόσμο τοῦ Χριστοῦ

νά μέ πληροφορήσουν.

Καί γνώρισα ἐσένανε,

πού λέγεσαι παιδάκι

μοῦ ἔμαθες γιά τίς καρδιές

πού ᾽χουν Χριστοῦ ἀγάπη.

Καί πῶς νά συνεννοηθῶ,

πῶς νά μέ ἐννοήσουν,

κογχύλια δέν γνωρίζουνε

ἀγάπη νά μοῦ δείξουν.

Γι´ αὐτό κι ἐγώ παρακαλῶ

νά γίνῃς κογχυλάκι,

νά ἀρμενίζουμε μαζί

μέ χριστοκαραβάκι.

Πάρε καί τήν κουκλίτσα σου

νά εἴμαστε οἱ τρεῖς μας,

ἡ πιό ὡραία συντροφιά

θά εἶν᾽ ἡ σιωπή μας.

Σ᾽ ἕνα κογχυλένιο κόσμο, 

κουκλίστικο καί μαγικό, 

θά ᾽μαστε οἱ τρεῖς μας μόνο

σ᾽ ἕνα κόσμο παιδικό! 

Θά ζοῦμε ἐμεῖς μονάχοι 

μά θά νοιώθουμε πολλοί

καί θά ποῦνε τότε κάποιοι 

μήπως εἶν᾽ αὐτοί τρελλοί;

Θ᾽ ἀναρωτηθοῦνε ὅλοι

αὐτοί οἱ δῆθεν ''λογικοί'',

θά περιγελοῦν θ᾽ ἀρχίσουν

νά μιλοῦν μέ λογική.

Στόν κόσμο ποῦ ἀκούστηκε,

ποῦ βρίσκεται γραμμένο,

κούκλα, κογχύλια κι ἄνθρωπος

νά ᾽ναι Θεοῦ σταλμένο; 

Γιατί αὐτοί οἱ ''λογικοί''

μέ τό μυαλό ἐρευνοῦνε, 

μέ γνώσεις μόνο κοσμικές 

ὅλα τά ἐξηγοῦνε.

Καί πῶς νά καταλάβουνε

Βίβλου μας τά χωρία

"εἰς τήν καρδιά καί στήν ψυχή

νά μείνουνε παιδία".

Ἐγώ πού ἔμεινα παιδί

μικρό μου κογχυλάκι

δέν θέλω κόσμου λογικές

ἀλλά Χριστοῦ ἀγάπη!