ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΩΝ ΑΦΕΘΗΣΑΝ ΑΙ ΑΝΟΜΙΑΙ (Ψαλμός λα´) - α´

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΩΝ ΑΦΕΘΗΣΑΝ ΑΙ ΑΝΟΜΙΑΙ

(Ψαλμός λα´) - α´

Της Χριστουφάντου

=====

 Μακάριοι εἶναι αὐτοί πού σβῆσαν ἀνομίες,

καί πλέον δέν αἰσθάνονται ποσῶς παρανομίες.

Ἐκείνων πού σκεπάσθηκαν ὅλες οἱ ἁμαρτίες

καί ὁ Θεός συγκάλυψε πλῆθος τίς ἀβλεψίες.

 Τρισόλβιος ὁ ἄνθρωπος, πού δέν θά ἀριθμήσῃ

τά σφάλματα του Κύριος, ὡσάν μετανοήσῃ.

Ὅταν στό στόμα δέν σταθῇ δόλος ὑποκρισίας,

στά χείλη του ἀνθίζουνε ψαλμοί δοξολογίας.

 Ὅμως ἐγώ ὁ ἄθλιος φοβήθηκα πληγήν μου,

καί μυστικήν ἐκράτησα δεινήν τήν ἐνοχήν μου.

Γιά τοῦτο συνετρίβησαν ὀστά καί ἐκλονίσθην,

στό φῶς ἡλίου στέναξα τόν ᾅδην ἐλογίσθην.

 Νυχθημερόν ἐπέπεσεν ἡ χείρ Σου ἐπ᾽ ἐμένα,

ἐβίωνα τίς θλίψεις μου, ζοῦσα βασανισμένα.

Ὁλόκληρος κατήντησα σκέτη ταλαιπωρία,

οἱ ἄκανθες τῶν τύψεων ἔφεραν δυστυχία.

 Ἀλλά στό τέλος ἔλαβα ἀπόφασιν ἁγίαν

κι ἔκαμα ἐξαγόρευσιν μέ κάθε παρρησίαν.

Κατέστησα στόν Ὕψιστον ταύτην τήν ἀστοχίαν,

τά πάντα ἐφανέρωσα, ἐγεύθην εὐλογίαν.

 Ἀμετακλήτως τόνισα, μηδόλως θά τά κρύψω,

καταδικάζω ἐμαυτόν καί πάθη θ᾽ ἀπορρίψω.

Καί ἐν τῷ ἅμα δέχθηκα συγχώρησιν μεγάλην,

ἀσέβειαν στήν ὕπαρξιν δέν ἐπιτρέπω πάλιν.