ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΣΑ

ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΣΑ

Της Χριστούφαντου

=====

Ἀμυγδαλίτσα ὄμορφη, Ἄνοιξη εὐαγγέλεις,

φεύγει Χειμώνας ὁ δριμύς κι ἐλπίδες ἀνατέλλεις.

Ἡ ἔκπαγλος ἡ θέα σου, χάρμα τῶν ὀφθαλμῶν μας,

κηρύσσεις ἀπ᾽ τήν φύσι σου ἀνάγκη ἀρετῶν μας.

Λευκοροζάκι χρῶμα σου, τό ἀνθοστολισμένο, 

ἀθῶο καί ἁγνότητα, κάδρο ζωγραφισμένο.

Φορεῖς γιά ἔνδυμα ἀνθούς καί τρέχουν μελισσάκια,

τό νέκταρ σου λαμβάνουνε, μεθοῦν μέ παιγνιδάκια.

Δενδράκι σάν ὡρίμασες, καί δέσῃ ὁ καρπός σου,

τί νοστιμιά ἐξαίρετη προσφέρεις στόν καιρό σου!

Τά μελισσάκια φύγανε νά φτιάξουν τ᾽ ἁγιοκέρι 

κι ἀμυγδαλάκια ἤρθανε μέσα στό Καλοκαίρι.

Ἄν πῇς καί γιά τό ἔλαιο πού δίνει ὁ καρπός σου,

γνωρίζουν τοῦτο οἱ γιατροί καί δίνουν φάρμακό σου!

Ἀλλά καί μέ τό ξύλο σου, στιλπνό εἰς τούς αἰῶνες,

οἱ ξυλογλύπτες τεχνουργοῦν πορτραίτα καί εἰκόνες.

Σάν ἔλθῃ κῦμα παγετοῦ, θά χάσῃς τά στολίδια,

ὅπως νεκρώνῃ ἡ ψυχή στοῦ πειρασμοῦ τά δίχτυα 

καί φεύγει ξάφνου ἡ χαρά στά σκοτεινά τοπία, 

καί συννεφιάζῃ ἡ καρδιά πού λησμονεῖ τά θεῖα.

Γι᾽ αὐτό πρέπει ὁ ἄνθρωπος τό νοῦ νά προσέχῃ, 

μήν τόν νικήσῃ πειρασμός καί χάσει ὅ,τι ἔχει,

τήν πίστι ἀπό τήν καρδιά καί τῆς αἰδοῦς τό χρῶμα,

παρθενικότητα ψυχῆς καί μολυνθῇ τό σῶμα.

Κι ὅταν τά ἔτη σου περνοῦν τό γῆρας σέ κυρτώνῃ,

πιά οἱ καρποί σου φεύγουνε καί σέ θωροῦμε μόνη,

καί τότε σύ στά τέλη σου προσφέρεις τόν κορμό σου

γιά φλόγα εἰς τό τζάκι μας εἶναι προορισμός σου.

Δημιουργός σοῦ χάρισε τέλεια θεωρία,

μά καί καρπό μοναδικό νά ἔχῃς εὐλογία.

Ἀμυγδαλίτσες οἱ ψυχές νά εἶναι ἀνθισμένες,

μέ καρδιακές τίς προσευχές εἰς τόν Θεό δοσμένες.

Θεέ μου Παντοδύναμε, δοξάζω τ᾽ ὄνομά Σου,  

μέ τί σοφία ἔπλασες τά δῶρα τά κτιστά Σου!

Κάμε Χριστέ μου καί ἐγώ καρπό μου νά σοῦ Σοῦ δίνω, 

μέ τά λευκά τῆς ἀρετῆς ἄνθη πάντα νά μείνω.

Ἀμυγδαλίτσα ταπεινή, στέκω σέ μιά ραχούλα,

δῶσε Χριστέ μου στήν καρδιά ν᾽ ἀνθίζῃ ἡ εὐχούλα.

Μ᾽ ἀγάπη καί μέ προσευχή στόλισε τήν ψυχή μου

καί μέ καρπούς μετάνοιας τήν ἀναγέννησί μου.

Ν᾽ ἀνθίζουμε οἱ ἄνθρωποι μέ ἀρετῶν τήν Χάρι,

μακράν ἀπό τήν ἄβυσσο καί τῶν παθῶν σκοτάδι.

Μέ τήν πυξίδα μας ὀρθή πρός οὐρανοῦ πορεία

γιά νά ἀποκομίσουμε θεία καρποφορία.

Καί ὅταν θά  ἔλθῃ ἡ στιγμή, ἡ ἅγια ᾽κείνη ὥρα,

πού θά ἀφήσουμε τή γῆ γιά ποθητά αἰώνια,

τό χέρι Σου τό Θεϊκό μέ στέφος νά βραβεύσῃ,

στό Περιβόλι τ᾽ Οὐρανοῦ νά μᾶς μεταφυτεύσῃ.