ΘΥΜΙΑΜΑ

ΘΥΜΙΑΜΑ

Της Χριστούφαντου

=====

Θυμίαμα εὐωδιαστό

μέσα εἰς τούς ναούς μας 

προσφέρουμε εἰς τόν Θεόν 

ᾄδοντας τούς ψαλμούς μας.

''Κατευθυνθήτω προσευχή'' 

προφέρουνε τά χείλη

καί ὑμνωδοῦν ὅσες ψυχές 

Χριστοῦ ἔγιναν φίλοι.

Ἐνώπιόν Σου, Κύριε, 

θυμίαμα προσφέρω

καί δέχομαι εἰς τήν ψυχήν 

Χάριν καί ἀναπνέω.

Πατέρες θεοφώτιστοι 

συνέθεσαν τούς ὕμνους

κι ὁ νοῦς τους εὐωδίαζε 

μέ τῆς καρδιᾶς τούς κτύπους.

Θυμίαμα πού ἔφτιαξαν 

τῶν ἀσκητῶν τά χέρια,

κρῖνο καί τριαντάφυλλο, 

βιολέττα καί γαρδένια.

Μόσχο καί νυχτολούλουδο, 

ἁγιόκλημα καί κέδρο,

γαρύφαλλο καί γιασεμί 

καί τοῦ Λιβάνου δένδρο.

Μά τό ἁγνό θυμίαμα 

μόνο εἰς τούς ναούς μας;

Στούς οἴκους μας, στήν ὕπαιθρο 

κι ὅπου βάζει ὁ νοῦς μας.

Γιατί παντοῦ εὑρίσκεται 

ἡ θεία Παρουσία,

ἐκτός ἀπό τήν ζοφερή 

τοῦ σκότους ἁμαρτία.

Ὅμως ὑπάρχει κι ἄλλο τι 

χρυσό θυμιατῆρι, 

ἀνώτερο κι εὐωδιαστό, 

τά καθαρά τά χείλη.

Θυμίαμα πνευματικό 

ἡ ταπεινή καρδία

καί ἱερόν θυμίαμα 

νοός μας ἡ θυσία. 

Ὦ ἄνθρωπε, ἐάν ποθῇς 

Χριστοῦ τήν εὐωδία,

ζωή σου κάμε θυμιατό, 

λιβάνι τήν θυσία.

Ἄς εὐωδιάζουν οἱ ψυχές, 

εἰρήνη καί ἀγάπη,

στό περιβόλι τοῦ Χριστοῦ, 

μακράν ἀπ᾽ τήν ἀπάτη.

Ποθεῖς, ψυχή μου καί ἐσύ 

Πίστεως εὐωδία;

Ποτέ μήν ἐρευνᾷς αὐτήν

σέ πλάνης δυσωδία. 

Ἡ εὐωδία Χάριτος, 

καρπός ἐστίν ἁγνείας,

πού ἀποπνέει θαυμαστῶς 

ἐκ παιδικῆς καρδίας.

Ἀλήθεια, πόσο θά ᾽θελα 

νά ἔμενα παιδάκι,

νά ἦταν ἡ καρδούλα μου 

ἁγνό θυμιατηράκι.

Νά φλέγωμαι ἀπ᾽ τήν φωτιά 

τοῦ θυσιαστηρίου,

νά λειώνῃ τό θυμίαμα 

ἀγάπης τοῦ Κυρίου.

Στό πέρασμά μου νά σκορπῶ 

Χριστοῦ τήν εὐωδία,

νά νοιώθουνε οἱ ἄνθρωποι 

τήν ἱερά θυσία.

Χριστέ, στόν κόσμο στεῖλε μας 

μῦρο Σου, τό ποθοῦμε,

τά τέλη μας εὐωδιαστά, 

κοντά Σου θέ νά ᾽ρθοῦμε.