ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ - ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ - ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Της Χριστούφαντου

=====

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, προκειμένου νά περιφρουρήσουν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, θέσπισαν Ἱερούς Κανόνες πού ἀπαγορεύουν ρητά τήν συμπροσευχή τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς.

Οἱ ''ὀρθόδοξοι'' οἰκουμενιστές ἐνθαρρύνουν τίς συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς ἑτεροδόξους δηλαδή τούς Παπικούς - Ρωμαιοκαθολικούς - καί τούς πάσης φύσεως Προτεστάντες.

Προβάλλουν ὡς ἐπιχειρήματα σαθρά ὅτι οἱ Κανόνες πρέπει νά ἐπανερμηνευθοῦν (μεταπατερικό, μετανεωτερικό πνεῦμα) καί ὅτι ἡ ἐποχή μας σήμερα εἶναι διαφορετική καί πρέπει νά κάνουμε συγκαταβάσεις. Ἐπίσης λέγουν ὅτι οἱ συμπροσευχές σήμερα εἶναι ἀναπόφευκτη συνέπεια τῆς Οἰκουμενικῆς Κίνησης, δηλαδή καλοπροαίρετης προσπάθειας γιά ἑνότητα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ὅπως αὐτοί τήν ἐννοοῦν, καί γι᾽αὐτό ἐπιζητοῦν τήν διεξαγωγή διαλόγου.

Σκοπός τοῦ διαλόγου πρέπει νά εἶναι μόνο ἡ ἑνότητα ἐν Ἀληθεία, μέ ὅλους ὅσους ἀποκλίνουν ἀπό τήν ''ἅπαξ παραδοθεῖσαν πίστιν''. Οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ξεκάθαρα καταδικάζουν τίς ἑκάστοτε κακοδοξίες καί τήν ἔκπτωση ἀπό τήν Ἐκκλησία. Δέν πρέπει νά γίνεται κανένας θεολογικός διάλογος χωρίς ἀναφορά στό Δόγμα, στούς Ἀποστολικούς καί στούς Ἱερούς Κανόνες τῶν Συνόδων. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος μᾶς λέγει ὅτι «οὐ γάρ οἷόν τε συνόδῳ συναριθμηθῆναι τούς περί πίστιν ἀσεβοῦντας», δηλαδή σέ καμμία περίπτωση δέν ἐπιτρέπεται ἡ συναρίθμηση σέ Σύνοδο Ὀρθοδόξων μέ κακοδόξους. Αὐτό τό θεμελιώνει ὁ Ἅγιος στόν ἴδιο τόν Χριστό, πού θεράπευε αὐτούς πού ἔπασχαν μόνο μετά τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς τους πρός Αὐτόν. «ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός οὐ πρότερον ἐθεράπευσε τούς πάσχοντας, πρίν ἄν δείξωσι καί εἴπωσιν ὁποίαν πίστιν εἶχον εἰς αὐτόν».

Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ διάλογος μέ τούς ἑτερόδοξους θά πρέπει νά γίνεται ἐν ἀληθεία καί ''ἐν ἀγάπῃ'' (Ἐφεσ. 4, 15), καί μόνο λόγω νουθεσίας γιά τήν ἐπάνοδό τους στήν Ἐκκλησία. Οἱ οἰκουμενιστές ὅμως θέλουν διάλογο βάσει τῆς δικῆς τους πλάνης ἕνεκεν τῆς δῆθεν ἀγάπης.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὑμνητής τῆς ἀγάπης, μᾶς λέγει ''αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ'' (Πρός Τίτον 3, 10). 

Οἱ Πατέρες γιά τούς αἱρετικούς μᾶς συνιστοῦν νά εὐχόμεθα γιά τήν ἐπιστροφή τους καί οὐδεμία κοινωνία νά ἔχουμε μέ τήν πλάνη τους.  

Οἱ Παπικές πλάνες ἔχουν ἐπισημανθεῖ καί καταδικασθεῖ ὡς αἱρέσεις ἀπό πολλές Συνόδους. 

Ἡ 8η καί ἡ 9η Οἰκουμενικές Σύνοδοι (879 καί 1351 μ.Χ. ἀντίστοιχα) σαφῶς καί πολαπλῶς διακηρύσσουν τήν  πλάνη τοῦ Παπισμοῦ. Ἡ σαφής πάγια καί διαχρονική διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας εἶναι ὅτι ὁ Παπισμός ἀποτελεῖ αἵρεση.

Στήν ἐκκλησιαστική παράδοση δέν ἐπιτρέπεται, ὄχι μόνο ἡ τέλεση Θείας Λειτουργίας ἤ τό συλλείτουργο, ἀλλά οὔτε ἡ συμπροσευχή, διότι στήν ἔννοια τῆς συμπροσευχῆς ὑπάγεται καί ἡ ἁπλή συμπροσευχή σέ ὁποιαδήποτε ἀκολουθία ἤ τελετή. Ἡ ἀπαγόρευση λοιπόν τῆς συμπροσευχῆς δέν ἀναφέρεται μόνο στή Θεία Λειτουργία, ἀλλά σέ ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστική προσευχή, τελετή καί ἀκολουθία, ὁπουδήποτε καί ἄν διεξάγονται.

Στήν προσπάθεια δικαιολόγησης τῶν ἀντικανονικῶν συμπροσευχῶν οἱ οἰκουμενιστές ἰσχυρίζονται ὅτι σήμερα οἱ συμπροσευχές εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη συνέπεια τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Οἰκουμενική κίνηση.

Ὁ πιστός ὅμως καί ἀκατήχητος λαός, ὅταν βλέπει τούς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους νά συμπροσεύχονται μέ τούς αἱρετικούς λαμβάνει τό μήνυμα ὅτι ὅλοι εἴμαστε τό ἴδιο. Γι᾽ αὐτό, οἱ οἰκουμενιστές ''Ὀρθόδοξοι'' ἐπίσκοποι ''μεῖζον κρίμα λήψονται'' καί ''ἡ ἁμαρτία αὐτῶν μένει''.