Ο ΑΣΚΗΤΗΣ

Ο ΑΣΚΗΤΗΣ

Της Χριστούφαντου

=====

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

καί ἄφησες τόν κόσμο,

ἔφυγες εἰς τήν ἔρημο,

σ᾽ ἀνηφοριᾶς τόν δρόμο.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

στήν ἐρημιά μονάχος,

σπίτι σου ἔγιν᾽ ἡ σπηλιά

κι ὁ λαξεμένος βράχος.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

νυχθημερόν δακρύζεις,

ἔχεις γιά ἴσκιο σου Σταυρό

καί στόν Χριστό ἐλπίζεις.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά,

ματώνεις τήν ψυχή σου

καί τῶν ἀνθρώπων τά δεινά

τά κουβαλᾷς μαζί σου.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά,

τά μάτια σου δακρύζουν

καί δέεσαι γιά τίς ψυχές

τά πάθη νά νικήσουν.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

κι ἄν δῇς ἄνθρωπο φεύγεις,

κρύβεσαι μέσα σέ σπηλιά

καί μόνος νοῦ μαζεύεις.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

καί τά πουλιά ταΐζεις,

τ᾽ ἀγρίμια καί τά ἑρπετά

φίλους καλωσορίζεις.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

καί τό σαρκίον λειώνεις,

κι ἔχεις γιά στρῶμα σου τή γῆ

στό γόνυ ξημερώνεις. 

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά,

 πραιτώριο θυμᾶσαι

γι᾽ αὐτούς πού θέλουν Βαραβᾶ

εὔχεσαι καί λυπᾶσαι.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

καί σάν τόν Πέτρο κλαίῃς,

ἀπό καρδιᾶς παρακαλεῖς

συγχώρεσι νά ἔχῃς.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

κι ὀδύρεσαι, στενάζεις,

ἐμπρός στά πάθη τοῦ Χριστοῦ

τόν ἑαυτόν δικάζεις. 

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά,

ψάλλεις Χριστός Ἀνέστη

καί εὔχεσαι Ἀνάστασι

κάθε ψυχή νά ἔχῃ.

Σάν τί γυρεύεις ἀσκητά

κι ἔχεις ἕτοιμο τάφο

καί χαίρεσαι σάν τόν κοιτᾷς

καί δέν δακρύζεις ἄλλο. 

Ἄκου παιδί μου νά σοῦ πῶ

σάν τί ἐγώ γυρεύω,

ψυχές τοῦ κόσμου νά σωθοῦν,

καί ἔλεος νά εὕρω.

Θρηνῶ γιά κόσμο καί γιά ᾽μέ,

γιά κρίματα ψυχῆς μας, 

πού ἐσταυρώθη ὁ Χριστός

γιά τήν ἀνάστασί μας.

Μήν δίδουμε στόν πειρασμό

ψυχές μας νά κρατάῃ,

στόν Κύριο νά δώσουμε

ζωή μας νά βαστάῃ.

Κλαίω καί ὀδύρομαι

γιά τά δεινά τοῦ κόσμου,

πού ἄνθρωπος τόν διάβολο

τόν ἔκανε θεό του.

Παρακαλάω καί πονῶ

γιά βάλσαμο τό θεῖον,

σωτήριον μετάνοιαν,

ἀνθρώπου μεγαλεῖον.

Ἔφυγα εἰς τήν ἔρημο

τάφο νά ἑτοιμάσω, 

ἄν ὁ Χριστός μας μέ δεχθῇ,

τό φῶς Του ν᾽ ἀπολαύσω.

Μά ὁ Χριστός λυπήθηκε

τήν ἐλεεινή ψυχή μου,

εἶδα χαρές στήν ἔρημο

καί φῶς μεσ᾽ τή ζωή μου.

Χαρές ἀκατανόητες, 

ποιός νά τίς ἐννοήσῃ

τά ἄρρητα τά λόγια τους

πῶς νά τά ἐξηγήσῃ.

Ἄκου παιδί μου, πρόσεχε,

στοῦ κόσμου τίς παγίδες

κι ἄν θά "γελάσῃς" μιά φορά

χίλιες οἱ καταιγίδες. 

Δέν ἀπέχει ἡ ἡδονή

πολύ ἀπ᾽ τήν ὀδύνη,

αὐτά τά δυό πᾶνε μαζί,

τοῦ κόσμου σκοτοδίνη. 

Γι᾽ αὐτό οἱ ἄνθρωποι πονοῦν,

λησμόνησαν Θεό τους,

γιατί ἁλυσοδέθηκαν

στό ''θέλω'' τό δικό τους. 

Μόν᾽ ὁ Χριστός μας εἶναι Φῶς,

Ἀλήθεια ἡ μεγάλη,

τά πάθη εἶναι σκοτισμός

Βελίαρ εἶναι πλάνη.

Εἴτε στήν ἔρημο διαβεῖς, 

εἴτε στόν κόσμο ζήσεις,

μέ τόν Χριστό θά κατοικῇς

τά πάθη ἄν νικήσῃς.

Θά ᾽χῃς χαρές ἀμέτρητες

εἰρήνη καί γαλήνη 

καί τόν σταυρό σου ὁ Χριστός

 θά σοῦ τόν ἐλαφρύνῃ.

 Εὔχομαι, πάντα προσδοκῶ

στά πέρατα νά ἔλθῃ

εἰρήνη, Χάρις τοῦ Θεοῦ,

σ᾽ ὅλης τῆς γῆς τά ἔθνη.

Ὦ Κύριε χαρίτωσον

ψυχές ὅπου κι ἄν ζοῦνε,

μετάνοια νά ἔχουνε

μέ Σέ νά κατοικοῦνε!