ΑΜΒΛΩΣΙΣ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΦΟΝΟΣ

ΑΜΒΛΩΣΙΣ, Ο ΑΠΑΙΣΙΟΣ ΦΟΝΟΣ

Ἀπό τό πρῶτο κλάσμα τοῦ δευτερολέπτου τῆς γονιμοποιήσεως, κυοφορεῖται ἄνθρωπος

Της Χριστούφαντου

=====

Οἱ ἀμβλώσεις ἀποτελοῦν τήν εἰδεχθεστέραν μορφήν τῶν ἐγκλημάτων.

Ὁμολογουμένως, δέν ὑπάρχει χειρότερον καί ἀπαισιώτερον γεγονός ἀπό τό νά θανατώνῃ ὁ ἄνθρωπος τόν ἴδιον τόν ἄνθρωπον καί μάλιστα εἰς τήν ἐμβρυακήν του ἡλικίαν, πόσῳ δέ μᾶλλον ἡ μητέρα τό παιδί της.

Οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀποδεικνύουν πασιφανῶς τοῦ λόγου τό ἀληθές, ὅτι δηλαδή ἡ ἄμβλωσις εἶναι φόνος.

Λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι τό ἔμβρυον ἔχει ἐξ ἀρχῆς τελείαν ψυχήν, δέν ἠμπορεῖ ὅμως νά ἐκδηλώσῃ τίς ἐνέργειές της λόγῳ τῆς ἀτελείας τοῦ σωματικοῦ στοιχείου. Οἱ ἐνέργειες τῆς ψυχῆς ἐμφανίζονται σταδιακά μέ τήν πρόοδον τῆς σωματικῆς ἀναπτύξεως.

Ἡ ψυχή «συνκτίζεται γηίνῳ σώματι», μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. 

Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ἀναφέρεται εἰς ἑνιαίαν ψυχοσωματικήν ὀντότητα τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν στιγμήν τῆς συλλήψεως. Διά τόν ἴδιον λόγον καί ὁ Μέγας Βασίλειος τοποθετεῖται ἀπαγορευτικά διά τήν ἔκτρωσιν, τήν ὁποίαν θεωρεῖ φόνον εἰς οἱοδήποτε στάδιον ἀναπτύξεως καί ἄν εὑρίσκεται τό ἔμβρυον (Μεγάλου Βασιλείου, Κανονικαί Ἐπιστολαί).

Χρειάζεται δέ νά τονισθῇ τό καθῆκον πού ἔχουν ἡ Ἐκκλησία, ὁ ἰατρικός καί νομικός κόσμος καί γενικῶς ὅλοι οἱ ἁρμόδιοι εἰς τό νά διαφωτίσουν τόν κόσμον, καί ἰδίως τίς γυναῖκες, ὅτι οἱ ἀμβλώσεις εἶναι φόνος καί ὅτι γίνονται παιδοκτόνοι.

Πρέπει νά διακηρυχθῇ, νά διασαφηνισθῇ καί νά κατανοηθῇ ἐπί τέλους πώς κάθε ἔγκυος γυναῖκα, ὄχι μόνον κάποιων ἡμερῶν ἤ ὡρῶν, ἀλλά καί κλάσματος δευτερολέπτου, ἀπό τήν στιγμήν τῆς γονιμοποιήσεως, κυοφορεῖ ἄνθρωπον. Τό ἔμβρυον, ἀπό τήν στιγμήν τῆς συλλήψεώς του εἶναι ἄνθρωπος καί δι᾽ αὐτό ἡ ἄμβλωσις εἶναι φόνος ἀνθρώπου.

Ὅλοι οἱ συνένοχοι ἐγκληματίες πατέρας, ἰατροί κλπ. νά ἔλθουν εἰς ἔμπρακτον μετάνοιαν καί ἰδίως οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι πού εἶναι οἱ "Μήδειες" παιδοκτόνοι μητέρες νά μετανοήσουν καί νά ἐπιστρέψουν εἰς τόν φυσικόν των χῶρον καί νά γίνουν φιλότεκνες μητέρες.

Ὅσοι ἔπεσαν εἰς τό ἀνάθεμα αὐτό τῶν ἀμβλώσεων, ἄς μήν ἀπελπίζωνται, ἀλλά καί ἄς μήν ἀμελοῦν τήν σωτηρίαν των, διότι μόνον ἡ ἁπλῆ συναίσθησις τῶν πράξεών των δέν ἀρκεῖ. Χρειάζεται ἡ εὐλογημένη πορεία εἰς τήν ὁδόν τῆς μετανοίας.

Δέν ἔχομε λοιπόν παρά νά εὐχηθοῦμε οἱ ἀντικειμενικοί μας φόβοι νά μήν δολοφονηθοῦν, ἀλλά νά κυοφορήσουν μετάνοιαν.