Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Της Χριστούφαντου

=====

Ὄμορφη πού ᾽σαι θάλασσα

σάν ἔχῃς τήν γαλήνη,

ἀτλάζι φέγγεις τ᾽ οὐρανοῦ

καί στήν καρδιά εἰρήνη.

Στό ἀκρογιάλι τό χρυσό

ὁ φλοῖσβος σιγοψάλλει,

σμιλεύει τό ἀκρόβραχο

ὑμνεῖ τό μαϊστράλι.

Τί πλοῦτο εἰς τά σπλάχνα σου,

τί δόξα θησαυρίζεις,

τόν Μωϋσῆ στήν Ἐρυθρά

καί Ἰωνᾶν θυμίζεις.

Κοράλλια ἀπερίγραπτα

πολύχρωμά σου ψάρια,

μά καί ψυχές πού χάθηκαν

εἰς τά πικρά ναυάγια.

Ὅσοι πνοή τους ἄφησαν

μέσ᾽ τόν ὑγρόν σου τάφον,

μ᾽ ἐλπίδα ἀναμένουνε

Ἀνάστασιν σωμάτων.

Κι ὅταν θεριό ὀρθώνεσαι 

καί βγάζῃς τόν θυμόν σου,

ἐκβράζεις ἀπ᾽ τά βάθη σου

τί κρύβεις στόν βυθόν σου.

Γιά νά διδάξῃς λογικόν

σάν χάσῃ τήν γαλήνη,

ποῦ ὁ θυμός τόν ὁδηγεῖ,

τί τάραχον τοῦ δίνει.

Μά ὅσο καί ἄν ὑψωθῇς,

κῦμα δέν θά μπορέσῃ

νά ξεπεράσῃ τ᾽ ὅριον

π᾽ ὁ Κτίστης ἔχει θέσει.

Σ᾽ ἀγάπησαν οἱ ἄνθρωποι

γίνανε δροσοβόλια,

“οἴνοπα πόντον” πλέουσιν

δεῖξε τ᾽ ἀγκυροβόλια.

Προστάτης ὁ θαλασσινός 

στά τόσα τά ταξείδια,

Νικόλαος ὁ Ἅγιος

σ᾽ αὐτόν γλυκειά ἐλπίδα.

Ἐλθέ Ἐσύ πυξίδα μας,

Μητέρα Παναγία,

τό σκάφος νά ποντοπορῇ 

Υἱοῦ Σου τήν πορεία. 

Κάμε Χριστέ τήν ὕπαρξι,

βαρκούλα ν᾽ ἀρμενίζῃ,  

καθώς οἱ χρόνοι θά διαβοῦν

εἰς Σέ νά προσορμίζῃ.