ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΑΥΤΟΑΦΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ

ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΑΥΤΟΑΦΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΛΠΙΔΑ

Του Πανοσ. Αρχιμ Ιωήλ Κωνσντάνταρου

=====

“...Κάποιο βράδυ επιστρέφοντας στο σπίτι  κάθισα στο γραφείο μου. Δεν υπήρχε διάθεση για τίποτα. Πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο, αλλά αμέσως το έκλεισα. Η ματιά μου περιφερόταν στο κενό και κάποια στιγμή έπεσε στον απέναντι τοίχο. Λες και πρώτη φορά έβλεπα εκείνο το βράδυ την εικόνα της Παναγίας που στη γιορτή μου μου είχε χαρίσει η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Ο χώρος και ο χρόνος είχαν μονομιάς χαθεί από τη συνείδησή μου και η Παναγία έβλεπε με στοργή μέσα στα κατάβαθα της καρδιάς μου. Δίχως να το συνειδητοποιήσω είχα λουστεί στα δάκρυά μου. Απορούσα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ποτέ δεν είχα κλάψει παρόμοια, ούτε μπορούσα να φανταστώ τέτοια κατάσταση... Η όλη μου ύπαρξη έμοιαζε με ένα κερί που έλιωνε μπροστά στη φλόγα. Κοίταζα συνεχώς την Παναγία χωρίς να της λέω απολύτως τίποτε. Και όμως της έλεγα τα πάντα... Αυτά που η ίδια γνώριζε...”

“...Το πρωί δειλά και πάλι στάθηκα να την κοιτάζω... Πήρα ένα καθαρό πανί και την καθάρισα από τις σκόνες. Τόλμησαν τα χείλη μου να αγγίξουν τον Ιησού που κρατούσε στην αγκάλη της και να φιλήσω τα χέρια της... Δεν θυμάμαι για πόση ώρα την κρατούσα σφιχτά  στο στέρνο μου...”

Φίλοι μου, μου είναι εντελώς αδύνατον να σχολιάσω έστω και το ελάχιστο.

Υ.Γ.: Για δε την αντιγραφή, χειρ π. Ιωήλ.