Ο ΠΑΠΑΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
======
Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”:
“Από 1/9 και διαθρησκειακό ποδόσφαιρο - Οι παγκόσμιοι διεθνείς ποδοσφαιριστές Lukas Podolski και ο τουρκικής καταγωγής Mesut Özil, θα παίξουν για τον πάπα.
Ο πάπας διοργάνωσε έναν διαθρησκειακό ποδοσφαιρικό αγώνα υπέρ της ειρήνης στην Ρώμη, που θα γίνει σήμερα, στις 1/9/2014.
Θα συμμετέχουν οι παγκόσμιοι διεθνείς ποδοσφαιριστές Lukas Podolski και ο τουρκικής καταγωγής Mesut Özil.
Συνολικά πάνω από 50 διεθνείς αστέρες του ποδοσφαίρου δήλωσαν πως θα παρευρεθούν στον αγώνα.
Μεταξύ άλλων ο Αργεντινός Lionel Messi,ο τερματοφύλακας της Εθνικής Ιταλίας Gianluigi Buffo, ο παίκτης της Εθνικής Ιταλίας Andrea Pirlo.
Επίσης ο αρχηγός της Inter Milanο, Javier Zanetti, ο Samuel Eto'o και ο βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Ronaldinho.
Ο Zanetti ανέλαβε την διοργάνωση του διαθρησκειακού αυτού παιχνιδιού.
Στις 2 ομάδες θα συμμετέχουν παίκτες από διάφορες κουλτούρες και θρησκείες: χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ινδουιστές, βουδιστές, σιντοϊστές και εβραίοι.
Πριν το παιχνίδι, που θα ξεκινήσει στις 20.45 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης, οι παίκτες είναι προσκεκλημένοι από τον πάπα Φραγκίσκο για μια συνάντηση στο βατικανό.
Tα έσοδα από το παιχνίδι θα δοθούν σε 2 οργανώνεις: στην Scholas Ocurrentes, την οποία προωθεί ο ίδιος ο πάπας και στην P.U.P.I., η οποία ιδρύθηκε από τον αρχηγό της Inter Mailanο, Javier Zanetti και την γυναίκα του.
Κάθε παίκτης που θα λάβει μέρος στο παιχνίδι, αλλά και οι διοργανωτές, υποχρεούνται να υπογράψουν μια δήλωση, με την οποία δεσμεύονται να τάσσονται υπέρ των αξιών της αλληλεγγύης.
Η μετάδοση του παιχνιδιού θα γίνει κατ' εξαίρεσιν από το ράδιο του Βατικανού και από τον τηλεοπτικό σταθμό RAI 1.”
Και σχολιάζει το ιστολόγιο “Κατάνυξις” την είδηση:
“Ο κόσμος καίγεται, χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται βάναυσα, αποκεφαλίζονται, ακρωτηριάζονται, βομβαρδίζονται. Ποτάμια το ανθρώπινο αίμα που χύνεται και ο “αλάθητος” μάχεται υπέρ της Ειρήνης με διαθρησκειακά, ειρηνικά σουτ, οργανώνοντας φιέστα.
Ρώμη, Ρώμη...δεν ξέφυγες ποτέ από το πεπρωμένο σου, μόνο το όνομα άλλαξε. Από Κολοσσαίο έγινε Ολυμπιακό Στάδιο.”
Το δικό μου σχόλιο.
Κόντεψα να κάνω εμετό όταν διάβασα την είδηση με όλα αυτά τα ονόματα των ποδοσφαιριστών -μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και Τούρκοι- με δεδομένη την πραγματική μου απέχθεια για το ποδόσφαιρο και με την γνωστή “λατρεία” μου για το Βατικανό και ιδιαίτερα για τον Πάπα Φραγκίσκο.
Το σίγουρο είναι ότι ο Μπεργκόλιο οδήγησε στο απόγειο της φαιδρότητας το Βατικανό. Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο εξευτελισμού του. Αυτό βέβαια είναι καλό από μια άποψη. Πολλές φορές αν δεν φτάσει κάποιος στο ναδίρ -στο τελευταίο σκαλοπάτι- δεν έχει ελπίδα αναστροφής της κατάστασης. Αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι έτσι κατ’ ανάγκην εξελίσσονται τα γεγονότα. Οπως υπάρχει η δυνατότητα συνειδητοποίησης της κατάντιας που οδηγεί σε μετάνοια -και στη συγκεκριμένη περίπτωση επιστροφή στην Ορθοδοξία-, έτσι υπάρχει και ο κίνδυνος το κακό να αυξάνεται και να πληθύνεται και η διάβρωση να προχωρεί περαιτέρω.
Ευχών χρεία.
Επ’ ευκαιρία! Τελευταία είδαν -κατ’ επανάληψη- το φως της δημοσιότητας πληροφορίες ότι ο Ιησουίτης Πάπας Φραγκίσκος ετοιμάζεται να επισκεφθεί το Φανάρι με την ευκαιρία της Θρονικής εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 30 Νοεμβρίου.
Προσευχόμαστε να μην πραγματοποιηθεί τέτοια αήθεια. Είναι βέβαιο ότι προχωρημένες συμπροσευχές -και μάλιστα την ώρα της Θείας Λειτουργίας- θα πραγματοποιηθούν, ενώ είναι εξίσου βέβαιο ότι η παρουσία του Πάπα στο Φανάρι δεν θα δώσει ουδεμία απολύτως ωφέλεια στο Πατριαρχείο.
Τι ωφέλεια μπορεί να προκύψει για μια Ορθόδοξη Εκκλησία όταν την επισκέπτεται ένας αρχηγός αίρεσης που γίνεται δεκτός σαν Προκαθήμενος Ορθόδοξης Εκκλησίας; Αλλά και από καθαρά πρακτικής σκοπιάς: Ποιος σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι ο Πάπας μπορεί να βοηθήσει το Πατριαρχείο; Η βοήθεια που θα του προσφέρει δεν θα είναι μεγαλύτερη από αυτή που προσφέρει στους χριστιανούς του Ιράκ και της Συρίας πολλοί από τους οποίους είναι παπικοί ή ουνίτες.
Συνειδητοποιεί άραγε ο Παναγιότατος αυτήν την αλήθεια ή τρέφει ψευδαισθήσεις και φρούδες ελπίδες;
Προσευχόμαστε για το πρώτο -αλλά δεν το κρύβουμε- ότι φοβόμαστε για το δεύτερο.
No comments:
Post a Comment