Η ΕΥΧΗ ΣΑΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η ΕΥΧΗ ΣΑΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Του Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἀρσένιου Κατερέλου

=======

Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ ἄν ἀπομονωθεί ἀπό τίς ὑπόλοιπες ἀρετές, τότε κάθε ἄλλο παρά προσευχή θά εἶναι, καί ἀπό νοερά προσευχή θά καταλήξει σέ ἕνα σωρό βλάβες, ἀνάλογα βέβαια, μέ τήν περίπτωση καί τήν περίσταση.

Εἶναι παμμέγιστο λάθος νά νομίζουμε ὅτι πρέπει νά κάνουμε προσευχή μόνο ὅταν ἔχουμε τήν σχετική ὄρεξη καί τήν πνευματική ἀντίστοιχη διάθεση. Πρέπει νά ὑπάρχει, ἀπό τήν πλευρά μας, σωστή ἀγωνιστική διάθεση.

Δέν πρέπει νά ἀναζητοῦμε ἐμπειρίες κατά τήν προσευχή. Αὐτό εἶναι ἀρχή πλάνης. Ὁ Θεός δέν δεσμεύεται ἀπό τόν δικό μας κόπο. Ὅταν ὅμως ὁ Θεός μᾶς δίνει πνευματικές χαρές, ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι αὐτό λέγεται καί εἶναι ΧΑΡΙΣ διότι εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ.

Πρέπει ἀπαραιτήτως νά χωνεύουμε τά λόγια τῆς προσευχῆς.

Ἄν καθαρίζουμε τόν νοῦ μας, τότε θά ὑπάρχει ἕνας ἐσωτερικός αὐτόματος πνευματικός μηχανισμός ἄμυνας, πού ὅ,τι δέν μᾶς ὠφελεῖ δέν θά τό ἀφήνει νά εἰσχωρεί στό βαθύτερο εἶναι μας. 

Γιά μᾶς πού εἴμαστε ἀρχάριοι πνευματικά, ἐνδείκνυται νά τήν λέμε ψιθυριστά. Αὐτό ταιριάζει ἰδιαίτερα ὅταν εἴμαστε μόνοι μας καί δέν γινόμαστε ἀντιληπτοί ἀπό τούς ἄλλους.

Ὅταν εἴμαστε σέ δημόσιο χῶρο καί δέν ''τρέχει'' ἡ εὐχή μυστικῶς, τότε εἶναι προτιμώτερο νά λέμε ἕνα τμῆμα της.

Πρέπει νά λέμε τήν εὐχή, καί ὅταν εἴμαστε ἀπερίσπαστοι καί, παράλληλα, μέ παντός εἴδους ἄλλες ἀσχολίες.