ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟ Ο ΠΑΠΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΓΙΟΤΑΤΟΣ;

ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟ Ο ΠΑΠΑΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΓΙΟΤΑΤΟΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

 ==========

Από μια συνέντευξη ποταμό του Σεβ. Γόρτυνος κ. Ιερεμία, που διαβάσαμε στο dogma.gr, αποσπούμε το πιο κάτω τμήμα της απάντησής του που αναφέρεται στον Οικουμενισμό και δη στην ατυχή προσφώνηση εκ μέρους των Ορθοδόξων του Πάπα ως Αγιότατου:

(α) Μέ βαθύ σεβασμό καί ρίγη συγκινήσεως ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες προσβλέπουμε πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο συνδέεται μέ τήν αἱματοβαμμένη ἱερά καί ἔνδοξη ἱστορία τοῦ ἔθνους μας. 

Τόν ἑκάστοτε Οἰκουμενικό Πατριάρχη τόν πολυσεβόμεθα ὡς τόν πνευματικόν Πατέρα ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς εὑρισκομένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Προσωπικῶς, καί τώρα ὡς Ἀρχιερεύς, ἀλλά καί πρῶτα ὡς Ἱερεύς, γιά νά ἔχω κοινωνία μέ ὅλες τίς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, τελώντας τήν ἁγία Προσκομιδή, ἔβγαζα εἰδική μερίδα γιά τόν Πατριάρχη, μνημονεύοντας αὐτόν καί εὐχόμενος ὑπέρ Αὐτοῦ γιά τήν ὑγεία Του καί προπαντός νά ὀρθοτομεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας, τήν ὀρθόδοξη δηλαδή πίστη μας. 

Ἔχω λοιπόν ἀπέραντο σεβασμό καί εὐλάβεια καί στό Πατριαρχεῖο καί στό πρόσωπο τοῦ Πατριάρχου. Ὅμως, γιά νά ὁμιλήσω μέ εἰλικρίνεια, ὅπως ἔτσι πρέπει νά ἐκφράζεται ὁ Ἀρχιερεύς, δέν μοῦ ἀρέσουν οἱ προσφωνήσεις στόν Πάπα ὡς «ἁγιώτατο» καί ἡ παραδοχή τῆς παπικῆς αἵρεσης ὡς «ἐκκλησία». 

Εἶπα «δέν μοῦ ἀρέσουν», ἀλλά ἐδῶ δέν εἶναι τί ἀρέσει στόν καθένα, ἀλλά ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ «ἁγιότητα» μόνο στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν, διότι «extra Ecclesiam nulla salus». 

Ἄν εἶναι νά γίνει κανείς ἅγιος καί μάλιστα «ἁγιώτατος» εὑρισκόμενος στήν παπική αἵρεση, τότε γιατί νά εἴμαστε στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Τό ξάφνιασμά μου γιά τήν προσφώνηση τοῦ Πάπα ὡς «ἁγιωτάτου», τό εἶπα σέ ἕναν φιλοπαπικό Ἐπίσκοπο τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας. Καί αὐτός μοῦ ἀπήντησε μέ τό πολύ ἀσθενές καί ἀθεολόγητο ἐπιχείρημα: «Πῶς ἕναν Δήμαρχο –μοῦ εἶπε– τόν προσφωνοῦμε “ἐντιμότατο” χωρίς ἴσως νά εἶναι;».

Ἀπαντῶ σ᾽ αὐτόν τόν Ἐπίσκοπο: «Ὁ Δήμαρχος, καί ἄν δέν εἶναι ἔντιμος, ὅμως μπορεῖ νά γίνει ἔντιμος καί ἐντιμότατος. Ὁ Πάπας ὅμως στήν πλάνη καί στήν αἵρεση πού βρίσκεται δέν μπορεῖ ποτέ νά γίνει ἅγιος καί ἁγιώτατος».”

Η ορθόδοξη ομολογία του Σεβ. Γόρτυνος για θέματα πίστεως είναι δεδομένη. 

Με πανοπλία τη λιπαρή θεολογική του παιδεία και με δόρυ το ομολογιακό του φρόνημα ο Σεβασμιότατος εξηγεί ότι “ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της πίστεως”.

Ο Παπισμός είναι αίρεση. Εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία και η προσφώνηση του Πάπα ως “Αγιότατου” -έστω και αν γίνεται συμβατικά- είναι ατυχής και οδηγεί σε λανθασμένες εντυπώσεις.

(Παρενθετικά αναφέρω ότι χρησιμοποιώ -και θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ- κατά κόρον  τους όρους "Αγιότατος" και "Αγιος Πατέρας" -συνήθως μέσα σε εισαγωγικά- για να εκφράσω ειρωνικά την πεποίθησή μου ότι είναι ανέκδοτο η άποψη ότι μπορεί να αναγνωριστεί αγιότητα σε αρχηγό αίρεσης τουτέστιν στον λίαν επικίνδυνο για την Ορθοδοξία Πάπα Φραγκίσκο ή στους προκατόχους του μετά το σχίσμα).

Για μια ακόμη φορά εκφράζω την πιο ανυπόκριτη χαρά μου επειδή υπάρχουν επίσκοποι όπως τον Σεβ. Γόρτυνος που στέκονται όρθιοι στις επάλξεις ως αληθινοί φρουροί των αληθειών της πίστεως.

Την ώρα που ορισμένοι 

1.) χωρίς να φοβούνται τον Θεό και χωρίς να ντρέπονται τους ανθρώπους “φουσκώνουν” για να παρουσιάσουν ως Αγιο ένα πλανεμένο και θεομπαίκτη μοναχό που -μεταξύ άλλων κατορθωμάτων- υποστηρίζει ότι το έμβρυο εμψυχούται τον τρίτο μήνα της κυήσεως και αφήνει ορθάνοιχτο έτσι το περιθώριο για να κατοχυρωθούν θεολογικά οι εκτρώσεις, 

2.) την ώρα που ορισμένοι άλλοι χαραμίζουν τη ζωτικότητά τους για να συμμετέχουν σε κάθε είδους πολυαρχιερατικές φιέστες, 

3.) την ώρα που κάποιοι τρίτοι υιοθετούν κάθε είδους νεωτερισμούς που εκκοσμικεύουν την Εκκλησία, 

4.) την ώρα προπαντός που κάποιοι άλλοι ενστερνίζονται την Προτεσταντική “θεωρία των κλάδων” -στα καθ' ημάς γνωστή και ως "βαπτισματική θεολογία"- και την κακοδοξία της “διηρημένης Εκκλησίας”, 

ο Σεβασμιότατος Γόρτυνος κατηχεί ορθόδοξα το λαό του Θεού και διακονεί το κύριο έργο ενός επισκόπου που είναι η θεολογία και η Ομολογία της πίστεως.

Ας προσεχθεί ιδιαίτερα αυτό που αναφέρει ο Σεβασμιότατος για την προσφώνηση του Πάπα ως δήθεν "Αγιότατου".

Συμβατικά αποκαλούμε και τους ορθόδοξους επισκόπους Θεοφιλέστατους, Πανιερότατους, Ιερότατους, Σεβασμιότατους, Μακαριότατους και Παναγιότατους όχι κατ’ ανάγκην επειδή είναι στην ουσία τους Αγιοι, αλλά επειδή εν δυνάμει μπορούν να πραγματώσουν αυτή τη δυνατότητα. 

Με τον Πάπα όμως αυτό είναι εξ ορισμού αδύνατον αφού εκτός Εκκλησίας ούτε χάρη υπάρχει, ούτε μυστήρια, ούτε επομένως δυνατότητα αγιασμού.

Ευχαριστούμε, Σεβασμιότατε, επειδή μας εμπνέετε με την πίστη, το ομολογιακό σας φρόνημα, τη θεολογική σας επάρκεια και το σεμνό και ταπεινό σας φρόνημα.