ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 7ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΩΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 7ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΩΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Διαβάσαμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ από την εφημερίδα “Ναυτεμπορική”:

“Ημέρα Προσευχής και Νηστείας για την ειρήνη στη Συρία και τη Μέση Ανατολή κήρυξε την 7η Σεπτεμβρίου ο πάπας Φραγκίσος, απευθυνόμενος σε δεκάδες χιλιάδες πιστούς στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.

Ο Πάπας καταδίκασε τη χρήση χημικών όπλων, την οποία η Δύση αποδίδει στα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα. «Ποτέ πια πόλεμος», είπε και τάχθηκε κατά οποιασδήηποτε ένοπλης επέμβασης στη Συρία.

Ο Ποντίφικας ζήτησε από τους 1,2 εκατ. καθολικούς του κόσμου να προσευχηθούν για την ειρήνη στη Συρία στη 7 Σεπτεμβρίου και γνωστοποίησε ότι ο ίδιος θα χοροστατήσει σε ειδική λειτουργία στο Βατικανό.

Ο Πάπας ζήτησε επίσης από όλους τους χριστιανούς καθώς και από τους οπαδούς άλλων θρησκειών να ακολουθήσουν την πρωτοβουλία των καθολικών στις 7 Σεπτεμβρίου.”

Ωραίες μεν οι πρωτοβουλίες του Πάπα Φραγκίσκου, αλλά άκρως αναποτελεσματικές δυστυχώς.

Τα κέντρα αποφάσεων της τύχης του κόσμου δεν εξαρτούν τις αποφάσεις τους, ούτε από τις επιθυμίες του Βατικανού -που στη συγκεκριμένη περίπτωση κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση, δηλαδή την προστασία των χριστιανών-, ούτε από τι θέλει ο ΠΣΕ ή ο ΣΕΕ, ούτε από το τι ικετεύουν μετά δακρύων και στεναγμούς οι Ορθόδοξες Εκκλησίες. 

Γι’ αυτό ακριβώς εξηγήσαμε πάλιν και πολλάκις ότι, αν ο σκοπός των Διαθρησκειακών και Δια-Ομολογιακών διαλόγων είναι να πετύχουν εγκόσμιους στόχους όπως η ειρήνη, η ανοχή, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η συμβίωση ανθρώπων που πιστεύουν σε διαφορετικό δόγμα πίστεως κτλ., τότε είναι εντελώς άχρηστοι και αναποτελεσματικοί, επειδή ουδείς λαβάνει υπόψη τι λέγουν, τι θέλουν ή τι επιδιώκουν οι διάφορες θρησκευτικές ομάδες.

Εξαίρεση βεβαίως αποτελεί το Ισλάμ επειδή η θρησκευτικότητα του Ισλάμ δεν εκφράζεται μόνον  με διαλόγους και ψηφίσματα, αλλά με τα παλικάρια της Αλ Καίντα, των “αδελφών μουσουλμάνων” και των άλλων "δεν συμμαζευόμαστε" μαχητών που το εκπροσωπούν.

Επιπλέον οι Δια-Ομολογιακοί και Διαθρησκειακοί διάλογοι μέχρι τώρα, όχι μόνον δεν μας απέδωσαν καμιά πρακτική ωφέλεια, αλλά και έγιναν αφορμή και πεδίο όπου προδοτικές για την Ορθοδοξία Συμφωνίες συνομολογήθηκαν και απαράδεκτα κοινά κείμενα υπογράφτηκαν, ατέλειωτες παραβάσεις των Ιερών Κανόνων πραγματοποιήθηκαν και μειοδοτικές της αμώμητης πίστης μας δηλώσεις και ενέργειες έγιναν.

Αν θα γλυτώσουν οι χριστιανοί της Συρίας εξαρτάται πολύ περισσότερο από τις αποφάσεις της Αμερικανικού Κογκρέσου παρά από οτιδήποτε άλλο.

Γνωστό δε τυγχάνει σε όλους ότι οι αποφάσεις του Αμερικανικού Κογκρέσου -όπως συμβαίνει με τα νομοθετικά σώματα όλων των ισχυρών κρατών του κόσμου- λαμβάνονται με γνώμονα στυγνά πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα και όχι με κριτήριο αρχές και δημοκρατικά δικαιώματα ή εξαιτίας των εκκλήσεων των θρησκευτικών ηγετών.