ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΑΠΕΘΕΣΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ!

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΑΠΕΘΕΣΑΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Πατέρες και αδελφοί!

Σταματήστε σας παρακαλώ να προσπαθείτε να βρείτε κάτι καλό στους Πασόκους. Δεν το έχουν.! Οσο και να ψάξετε δεν πρόκειται να το βρείτε. Με τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο. Απλούστατα επειδή δεν υπάρχει.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ την έκπληξη ορισμένων για τον Πρόεδρο Παπούλια και τον κ. Βενιζέλο. Και οι δύο χρημάτισαν λακέδες της καμαρίλας της Μιμής και του Ανδρέα στην Εκάλη.

Τι αθλητής και πράσινα άλογα μας, λέγει ο κ. Καργάκος; Πρωταθλητής της κακομοιριάς και της αναξιοπρέπειας υπήρξε ανέκαθεν ο κ. Πρόεδρος. Ενα από τα ανθρωπάκια που εισήλασαν, όπως τα αρπακτικά πτηνά, με την άνοδο του “Ηρόστρατου” στην εξουσία.

Τότε πώς είναι Πρόεδρος; Απλούστατα. Ο Κώστας Καραμανλής - εν τη πανθαυμάστω αυτού ασχετωσύνη -, αντί να κάνει εκλογές την εποχή που είχε απόλυτη υπεροχή στην πολιτική σκηνή της χώρας για να αναδείξει τον κ. Μολυβιάτη ή κάποιον άλλο σοβαρό άνθρωπο στην προεδρία, ανέσυρε από την αφάνεια που τον έριξε η ψήφος του λαού - ακόμη και του ΠΑΣΟΚ, αφού απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής -, και τον έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.!!!

Αυτός είναι ο κ. Παπούλιας. Μια μετριότητα με ευλύγιστη μέση ακόμη και προς τη Μιμή!

Οποιος περιμένει κάτι το αξιοπρεπές ή γενναίο από τον κ. Πρόεδρο πλανάται οικτρά.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχόλιο που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

“ΚΑΛΟ ΕΝΤΑΦΙΟΝ Η...ΠΡΟΕΔΡΙΑ!”

Τοῦ Σαράντου Καργάκου

===============

. Μία ἐθνική ἐπέτειος δέν εἶναι ... ἐπαίτειος. Οἱ νεκροί δέν ἐπαιτοῦν· ἀπαιτοῦν. Πρωτίστως τό σεβασμό μας. Αὐτά πού ἔγιναν στή Θεσσαλονίκη τήν 28η Ὀκτωβρίου δέν ἐκθέτουν ἁπλῶς τήν Ἑλλαδα διεθνῶς. Ἀποτελοῦν ἀσέβεια ἑνός ἄδοξου παρόντος πρός ἕνα ἔνδοξο παρελθόν. Ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας ὄφειλε - ἔστω καί μόνος - νά σταθεῖ στήν ἐξέδρα σέ στάση προσοχῆς καί νά ἀποτίσει φόρο τιμῆς στίς παρελαύνουσες σκιές τῶν νεκρῶν πού μέ τό αἷμα τους ἔγραψαν τό ἔπος του ᾽40. Ἐπέλεξε ν᾽ ἀποχωρήσει σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας. Εἶναι κι αὐτό μιά στάση· νιώθεται, ὅπως λέει ὁ ποιητής.

. Ὄφειλε ὅμως ὡς τηρητής καί ὄχι παρατηρητής τοῦ Συντάγματος νά παραιτηθεῖ, γιά νά θέσει τόν πολιτικό κόσμο καί τούς πολίτες πρό τῶν εὐθυνῶν τους. Δέν θέλω νά πιστεύω ὅτι ὁ ἄνθρωπος, πού γνώρισα κάποτε ὡς ἀθλητή, ἔχει ἀσπασθεῖ σέ παραλλαγή τήν περιλάλητη φράση τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας: "Καλόν ἐντάφιον ἡ ... προεδρία"!

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία,

sarantoskargakos.gr