Ο π. ΙΩΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΜΕ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΑΡΡΗΣΙΑ

Ο π. ΙΩΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΜΕ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Επαινούμε - εκ μέσης καρδίας - την ευθύτητα του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου, ο οποίος με παρρησία ελέγχει αυστηρά τον διά τας αμαρτίας ημών Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τον εθνομειοδότη και ανίκανο Γ. Παπανδρέου.

Η σύγκριση με τους ηγέτες του Αλβανικού έπους, που επιχειρεί ο ομολογητής Αρχιμανδρίτης, δείχνει ξεκάθαρη τη γύμνια και το σπιθαμιαίο ανάστημα των σημερινών μας ηγετών στην Εκκλησία και στην Πολιτεία.

Είθε όλοι οι κληρικοί να αποκτήσουν την ίδια παρρησία και να αντιταχθούν στα καταχθόνια σχέδια των ξενόδουλων ανδρεικέλων που μας κυβερνούν, αλλά και των ανθρώπων του σκοτεινού εκκλησιαστικού παρασκηνίου που συνωμοτούν μαζί τους για να καταστρέψουν την πατρίδα μας.

Η ένοχη σιωπή όταν συντελείται το κακό - και μάλιστα της έκτασης που ζούμε σήμερα - σημαίνει ΜΟΝΟΝ την απόλυτη συνενοχή για το έγκλημα που διαπράττεται.

Τους θαρραλέους λόγους του π. Ιωήλ ευχόμαστε να ενωτισθεί και η Σύνοδος της Ιεραρχίας, η οποία αντί να αλυσοδέσει τον αχυράνθρωπο του ΠΑΣΟΚ στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, αφήνει τον κ. Ιερώνυμο ανενόχλητο να ροκανίζει τον χρόνο με ηθικολογίες και δεοντολογίες τις οποίες ο ίδιος ουδέποτε μπαίνει στον κόπο να τηρήσει.

Η Ιεραρχία οφείλει να ζητήσει από τον κ. Ιερώνυμο να παραιτηθεί και αν αρνηθεί να το πράξει πρέπει να τον αλυσοδέσει για να μην μπορεί να συνωμοτεί με τους άθεους που θέλουν να ξεκληρίσουν τα ιερά και τα όσια της πίστης μας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΔΙΑΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΛΗΓΩΝ

Του Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

===============

Ως πρώτη δε αιτία μέσα στο όλο πλαίσιο του πνευματικού εκτραχηλισμού, σημειώνουμε την έλλειψη των ηγετών.

Αυτή την αιτία εντοπίζουμε πρωτίστως για την σημερινή πνευματική, κοινωνική, ηθική, οικονομική κ.λπ. κρίση. Την έλλειψη δηλ. ισχυρών προσωπικοτήτων. Την απουσία των ηγετών. Πράγματι όταν ένας λαός στερείται ηγετικών προσωπικοτήτων, τότε κατά πολιτειακή νομοτέλεια, οδηγείται σε πτώση και καταστροφή.

Αντιθέτως, όταν ένα Έθνος έχει την ευλογία, στις κορυφές του να βρίσκονται άνθρωποι που σέβονται τον Νόμο του Θεού δηλ. το Ιερό Ευαγγέλιο και που αγαπούν πραγματικά την πατρίδα και τον λαό που κυβερνούν (και εν προκειμένω να είναι Έλληνες...), μη φοβούμενοι οιαδήποτε θυσία, τότε, μετά βεβαιότητος το Έθνος αυτό θα ξεπεράσει τα οποιαδήποτε εμπόδια και θα προαχθεί σε όλους τους τομείς.

Είναι δε γνωστόν τοις πάσι αυτό που υποστήριζαν οι πρόγονοί μας, ότι δηλ. «Αγέλη λεόντων, καθοδηγουμένη υπό λαγών, μετατρέπεται και αυτή σε κοπάδι λαγών. Αντιθέτως, λαγοί εμπνεόμενοι και καθοδηγούμενοι υπό λέοντος, μεταλλάσσονται σε εξαγριωμένους βασιλείς του ζωικού βασιλείου, έτοιμοι να κατασπαράξουν τους αντιπάλους»!

Ας δούμε όμως τα όσα υποστηρίζουμε με ένα παράδειγμα από την ένδοξη ιστορία μας, τώρα μάλιστα που βρισκόμαστε και στο μήνα Οκτώβριο. Ας θυμηθούμε το έπος του 1940, που είναι γραμμένο μέσα στις χρυσές ιστορικές μας σελίδες και ας αναρωτηθούμε: Πώς πραγματοποιήθηκε το έπος αυτό; Πραγματοποιήθηκε αναμφιβόλως, διότι στις κορυφές του Ελληνικού μας Έθνους, ευρίσκονταν άνθρωποι ικανότατοι, άνθρωποι οι οποίοι εβίωναν τα Ιδανικά της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού πολιτισμού. Ας τους μνημονεύσουμε.

Α) Πολιτειακός αρχηγός: Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄. Ο στρατιώτης, φιλόσοφος και μάρτυρας Βασιλεύς.

Β) Κυβερνήτης: Ο Ιωάννης Μεταξάς. Ο άνθρωπος που ύψωσε το ανάστημά του μέσα στα άγρια χαράματα, επαναλαμβάνοντας το σπαρτιατικό ΟΧΙ στον Ιταλό πρέσβη κι έγινε η αιτία τελικώς, να συντριβούν οι σιδερόφραχτες δυνάμεις του άξονος.

Γ) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου: Ο αείμνηστος Στρατάρχης και κατόπιν Πρωθυπουργός (1952-55) Αλέξανδρος Παπάγος. Ο ολύμπιος στρατιώτης με τη σιδερένια θέληση και πειθαρχία, που έσωσε δύο φορές την πατρίδα μας στη δεκαετία του 1940. Τέλος,

Δ) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος: Ο από Τραπεζούντος του Πόντου Χρύσανθος Φιλιππίδης. Ο εκφραστής των αρετών της «καθ’ ημάς Ανατολής». Ο πρώτος αυθεντικός αντιστασιακός, που με τα ΟΧΙ του εξευτέλισε τη ναζιστική Γερμανία στο μέχρι τότε αγέρωχο πρόσωπο του Φον Στούμε, κι άφησε παράδειγμα Εθνικής και Εκκλησιαστικής αξιοπρεπείας, αρνούμενος

α) Να παραστεί στην υποδοχή των Γερμανών και στην παράδοση της πόλεως των Αθηνών.

β) Να πραγματοποιήσει δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό της Πρωτευούσης και

γ) Να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση.

Να τολμήσουμε τώρα να προβούμε σε συγκρίσεις με τη σημερινή κατάσταση και με τα πρόσωπα που βρίσκονται (κρίμασιν οις οίδε Κύριος), στις ανάλογες θέσεις; Ούτε για αστείο κάτι τέτοιο, φίλοι μου. Δεν το αποτολμούμε, διότι θα κινδυνέψουμε να ασεβήσουμε αλλά και να ξεπέσουμε στη συνείδηση όσων τουλάχιστον διαθέτουν γνώση της Ελληνικής μας Ιστορίας.

Το τι μπορεί να κάνει ο λαός από μόνος του, άνευ των ηγετών, το είδαμε πολύ καθαρά τόσο στο δράμα της Κύπρου το 1974, όσο και στην περίπτωση των Ιμίων. Στην πρώτη περίπτωση, κάποιος «εθνάρχης» ξεστόμισε την φράση «η Κύπρος κείται μακράν». Στα δε Ίμια έτερος «ηγέτης» ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για την εθνική μας ταπείνωση.

Αλήθεια ποιος λαός και στις δύο των περιπτώσεων, ξεκίνησε να ακυρώσει τις αποφάσεις των «ηγετών» και «εθναρχών», πετώντας τον εχθρό στη θάλασσα; Ποιοι πήραν τα όπλα για να αμυνθούν, μετά τις αποφάσεις των «ηγετών», «υπέρ βωμών και εστιών»; Μα και να ήθελε, που μετά βεβαιότητος ήθελε ο λαός, δεν μπορούσε να αμυνθεί, ελλείψει των όπλων και όχι μόνον…

Aνευ ικανών και Ελλήνων ηγετών στους πυλώνες του Έθνους, είναι παντελώς αδύνατον ο λαός να επιδείξει συνοχή και προκοπή στον οικογενειακό, πνευματικό, πολιτικό και εθνικό εν γένει βίον του.