Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Συγκινητικά λόγια και άριστα θεολογικά κατοχυρωμένα έστειλε ως μήνυμα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για τα Ατόμα με Αναπηρίες (3 Δεκεμβρίου).

Είναι πολύ αξιοπρόσεχτα αυτά που λέγει ο Μακαριότατος.

Δείχνει πολύ ανθρωπιά και χριστιανικό ήθος η προσέγγισή του προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Προκαλεί μάλιστα ιδιαίτερη συγκίνηση η αναφορά του στο μακαριστό Μητροπολίτη Θηβών Νικόδημο και το σημαντικό έργο που επιτέλεσε στη διακονία των κωφών.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου

================

Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η αποστολή της Εκκλησίας μας είναι να παρέχει την σωτηρία σε κάθε παιδί της, ιδιαίτερα σε εκείνα που παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες. Δεν το κάνει αυτό από φιλανθρωπία γιατί τα πρόσωπα αυτά δεν αξίζουν λύπηση, αλλά στέκεται δίπλα τους γιατί πιστέυει ότι είναι ισότιμα με όλα τα υπόλοιπα παιδιά της.

Ανατρέχοντας στην ιστορία μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η Εκκλησία πάντοτε υπήρξε η αρωγός των ανθρώπων που ζητούσαν την βοήθειά της, ενώ πολλές ήταν και εκείνες οι φορές που η Ίδια έβγαινε προς τα έξω, αναζητώντας να βοηθήσει και να θεραπεύσει τις ανάγκες των ανθρώπων με ιδιαιτερότητες. Δεν μπορώ να λησμονήσω τον Πνευματικό Πατέρα, μακαριστό πρώην Μητροπολίτη Θηβών κυρό Νικόδημο, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος πνευματικός πατέρας των Ελλήνων Κωφών. Δεν μπορούσε η ευαίσθητη καρδιά του να μην συγκινηθεί ενώπιον των κωφών που έμεναν στο περιθώριο. Γι αυτό και δραστηριοποιήθηκε, έμαθε την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και άρχισε τη διακονία τους. Τους δίδασκε, τους εύρισκε εργασία, τους πάντρευε, τους βάπτιζε τα παιδιά τους, τα προίκιζε, τους άφησε όλη του την περιουσία. Με δύο λόγια τους άνοιξε τον Παράδεισο από αυτόν εδώ κιόλας τον κόσμο. Γιαυτό και οι έλληνες κωφοί ακόμη τον τιμούν και μάλιστα προσεύχονται σε εκείνον γιατί θεωρούν ότι έχει παρρησία στο Θεό και πρεσβεύει για τους ίδιους.

Και υπάρχουν και άλλα παραδείγματα φωτισμένων κληρικών που προσφέρουν καθημερινή διακονία στους αδελφούς μας.

Αγαπητοί μου, η σημερινή ημέρα είναι αφορμή για προβληματισμό από όλους μας. Καιρός είναι να διερωτηθούμε τι έχουμε μέχρι τώρα πράξει στο θέμα των αδελφών μας με ιδιαιτερότητες και τι μένει να πράξουμε ακόμη. Σίγουρα θα βρούμε τον εαυτό μας να μπορεί ακόμη περισσότερα να κάνει. Και τούτο γιατί η αγάπη είναι εφευρετική. Εκείνος που αγαπά βρίσκει χίλιους τρόπους για να δείξει πόσο σέβεται τον αδελφό του και ζητά καθημερινά να τον αναπαύει.

Στο γεροντικό γίνεται μνεία κάποιου ανθρώπου ο οποίος πήγαινε σε έναν ασθενή γέροντα ασκητή φαγητό. Στο δρόμο παραπάτησε και γεμάτος από πόνο άρχισε να κλαίει. Εμφανίσθηκε τότε κάποιος άγγελος και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε και του έδειξε την πληγή του. Τότε ο άγγελος του ζήτησε να μην κλαίει γιατί ο Θεός είχε υπολογίσει κάθε βήμα που έκανε για την αγάπη του ασθενή γέροντα.

Ο Θεός λοιπόν μετρά όχι μόνο κάθε βήμα που κάνουμε για την διακονία των άλλων, αλλά και κάθε σκέψη και αγωνία που φιλοξενούμε για την ανάπαυση των αδελφών μας

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ