ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ "ΑΜΕΘΥΣΤΟ"

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ “ΑΜΕΘΥΣΤΟ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=================

Αγαπητέ "Αμέθυστε",

Καλύτερα να καταπιάνεσαι με θέματα που κατέχεις.

Μην τανύεις τα πτερά σου για μακρυνά ταξίδια επειδή πέφτεις σε αιρέσεις και προσβάλλεις την πίστη της Εκκλησίας.

Υποσυνείδητα το γνωρίζεις! Αντιλαμβάνεσαι ότι οι κακοδοξίες που διατυπώνεις σηκώνουν μήνυση στη Σύνοδο για να σε καθαιρέσουν.

Γι' αυτό άλλωστε γράφεις με την κάλυψη της ανωνυμίας. Αλλιώς θα υπέγραφες τα κείμενα σου, όπως υπογράφεις άλλα.

Αυτή την ώρα, που αρνείσαι την ειδική ιερωσύνη, ο κορυφαίος θεολόγος των ημερών μας και διαπρεπής ιεράρχης Ναυπάκτου Ιερόθεος συνέτριψε τις θέσεις όσων αρνούνται την ειδική ή πνευματική ιερωσύνη ή μάλλον όχι απλά τις συνέτριψε αλλά τις έκανε θρύψαλα και στάχτη.

Είτε δεν κατανοείς τι γράφει είτε τα κατανοείς και συνειδητά εισάγεις κακοδοξίες πολεμώντας τη σύζευξη μυστηρίων και ασκητικής ζωής και μιλάς για το θέμα με γνήσια προτεσταντικές προδιαγραφές.

Αλίμονον αν η αναίρεση της "βαπτισματικής θεολογίας" του Ζηζιούλα (που πρέπει να γίνει, όπως έγραψα κατ' επανάληψη, με συστηματικό τρόπο και από τους ανθρώπους που ξέρουν θεολογία), συνοδευτεί με ορισμένες θεολογικά φάλτσες προτεσταντόπληκτες φωνές, όπως η δική σου, οι οποίες μας οδηγούν στην αγκάλη της προτεσταντικής λαικοκρατίας, της sola scriptura και της προτεσταντικής εκκλησιολογίας και σωτηριολογίας.

Με πολλή θλίψη παρατηρώ τον κατήφορο που πήρες και την εμπαθή κριτική που ασκείς εναντίον όλων ανεξαίρετα των κορυφαίων ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

Σύνελθε σε παρακαλώ, πάτερ μου.

Σύνελθε!

Μήπως γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας;

Ας μην προσθέσουμε τις κακοδοξίες κοντά στις υπόλοιπες αμαρτίες μας.

Αλλο ορθόδοξη θεολογία και άλλο προτεσταντιλίκια.

Αλλο διατύπωση διαφωνιών και άλλο διασυρμός των ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα με διάφορα ψευδώνυμα και ονόματα.

Αλλο αναίρεση της "βαπτισματικής θεολογίας" και άλλο υιοθέτηση προτεσταντικών προτύπων.

Γράφε σε παρακαλώ για θέματα που κατέχεις.

Προσπάθησε να κάνεις λειτουργική αγωγή αλλά με πνεύμα μαθητείας στους Αγίους Πατέρες.

Εξήγησε στους πιστούς τι είναι ο Μέγας Κανόνας, η παράκληση της Παναγίας, το κομποσχοίνι, το κερί, το λιβάνι, οι εικόνες, τα λείψανα των Αγίων. Ανάλυσε τους ύμνους της Εκκλησίας. Γράψε το βίο των αγίων. Κηρύγματα για τον Απόστολο και το ευαγγέλιο. Κάνε ορθόδοξη κατήχηση. Κάνε έργο που οικοδομεί. Οχι που γκρεμίζει και οδηγεί στον όλεθρο. Γράψε για τον Οικουμενισμό, το Νεοβαρλααμισμό και τους άλλους νεωτερισμούς.

Μην μπαίνεις σε βαθιά νερά. “Δείται δεινού κολυμβητού” το έργο. Ούτε οι γνώσεις, ούτε η παιδεία, αλλά ούτε οι διανοητικές σου προυποθέσεις σου επιτρέπουν αυτές τις πτήσεις.

Δόξα σοι ο Θεός! Εχουμε θεολογικά μυαλά όπως των Ζήση, Ράσκας Αρτέμιου, Τσελεγγίδη, Μεταλληνού, Ναυπάκτου, Καψάνη, Σαράντη και ευάριθμων άλλων.

Τι δουλειά έχουμε τώρα άνθρωποι των προυποθέσεων των δικών σου ή των δικών μου να παριστάνουμε τους μεγάλους θεολόγους;

Σε παρακαλώ! Κύταξε την ψυχή σου!

Δες τι απίστευτα πράγματα γράφεις για το Μέγα Βασίλειο!

Το Μέγα Βασίλειο, πάτερ μου;

Τόσο πολύ σε κυριάρχησε ο Διάβολος, ώστε όχι μόνον τους κορυφαίους θεολόγους της Εκκλησίας των ημερών μας διασύρεις, αλλά έβαλες τώρα στο στόμα σου και τους Αγίους και μάλιστα τους κορυφαίους Αγίους τις Εκκλησίας;

Για όνομα του Θεού, πάτερ μου.

Τόσο πολύ σκότισε το νου σου ο σατανάς ώστε δεν κατανοείς ότι οι Αγιοι και μάλιστα οι Αγιοι της περιωπής του Μεγάλου Βασιλείου δεν έχουν ανάγκη κριτικής αλλά μελέτης και υπακοής;

Ασε να χαρείς τα βαθιά θεολογικά θέματα σ' αυτούς που έχουν τις προυποθέσεις να θεολογούν χωρίς να πέφτουν σε αιρέσεις.

Νόμισα ότι το χαστούκι του Αγίου Ναυπάκτου θα σε βοηθούσε να συνέλθεις.

Είπα στον εαυτό μου: Δόξα σοι ο Θεός! Ο “Αμέθυστος” ανήρτησε το άρθρο του Σεβασμιότατου. Φαίνεται ότι ο Αγιος Θεός έκανε το θαύμα Του και τον φώτισε να δει τις πλάνες του.

Και όμως! Και σήμερα και χθες έρχεσαι και πάλιν και επιμένεις να γράφεις τα ίδια κακόδοξα πράγματα.

Πάτερ μου δεν αντιλαμβάνεσαι ότι τα γραφόμενά σου όζουν προτεσταντίλα;

Είμαι υποχρεωμένος, παρά τις πολλαπλές ασχολίες μου, να σε παρακολουθώ εφεξής και να επισημαίνω στους πιστούς για τα κακόδοξα φρονήματα που διατυπώνεις κατ' επανάληψη.

Δεν κάνει!

Πρόσεξε σε παρακαλώ!

Υπέρ ημών Χριστός απέθανεν!

*****

ΤΟ ΑΣΕΒΕΣ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ “ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ”

_____________

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΣΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΣ ΤΑΓΩΝ ΑΝΤΙ ΑΓΙΩΝ

8/7/2010 Επανάληψη της αναρτήσεως μας της 26/09/2009

----------------------

Η διδασκαλία περί των χαρισμάτων της Καινής Διαθήκης είναι ή ήταν ο πυρήνας της εκκλησιολογίας! Κατά την αναλογία της πίστεως δίνονται σε κάθε πιστό από τον Θεό ένα ή περισσότερα χαρίσματα, τα οποία αποτελούν «φανέρωσιν» του Πνεύματος και υπηρετούν «προς το συμφέρον» και «εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού». Όλοι οι πιστοί ως χαρισματούχοι κατέχουν εκ Θεού ορισμένη θέση στο σώμα του Χριστού σαν μέλη αυτού. Από την πιστότητα και την συνέπεια των πιστών στα ληφθέντα χαρίσματα οικοδομείται η κοινότης μέσα στην αγάπη δια την σωτηρίαν.

Ενώ λοιπόν η ορθόδοξος εκκλησία δεν έπαυσε ποτέ της να είναι χαρισματική, (με τους Αγίους της π.χ.), το θέμα των χαρισμάτων απουσιάζει παντελώς από τα νεώτερα δογματικά συγγράμματα!

Γι’ αυτό και όσοι μελετούν την Ορθοδοξία αγνοούν παντελώς την καρδιά της εκκλησίας! Μπορούν με κάθε ειλικρίνεια να διδάσκουν πως η καρδιά της εκκλησίας είναι η Θ. Ευχαριστία με κέντρο της τον Επίσκοπο!

Πώς χάθηκε η εκκλησία του Κυρίου και στην θέση της έχουμε σήμερα μία Αναμορφωμένη εκκλησία των θεολογούντων;

Η καταστροφή ξεκίνησε από τους Καππαδόκες, οι οποίοι προσπάθησαν να προσαρμόσουν την εκκλησία στα νέα δεδομένα του Μ. Κωνσταντίνου και να σώσουν την πίστη. Τελικώς εμείς σήμερα είμαστε οι ζωντανές αποδείξεις αυτής της αποτυχημένης προσαρμογής!

Θα δούμε με μεγάλη συντομία πως αναμόρφωσε τα χαρίσματα ο Μ. Βασίλειος! Για τον Μ. Βασίλειο λοιπόν η εκκλησία είναι σώμα Χριστού. Την εκκλησία του Χριστού αρχιτεκτονεί το πνεύμα το άγιον, το οποίον παρέχει «εγκαινισμόν» και «διακόσμησιν» δια ποικίλων χαρισμάτων, αποτελούντων «δωρεάς εκ του πνεύματος» (περί Αγίου Πνεύματος 16, 39).

«Εγκαινισμόν δε της Εκκλησίας υποληπτέον την ανακαίνωσιν του νοός, την δια του αγίου Πνεύματος γινομένην τοις καθ’ ένα των συμπληρούντων το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού» (Εις 29 ψαλμόν §1).

Σ’ αυτό το σημείο οι νεοέλληνες θεολογούντες κατηγορούν ότι το Άγιο Πνεύμα προάγει τον ατομικισμό. Έλεος!

«Εν τη της ζωής κοινωνία το εκάστου ίδιον χάρισμα κοινόν των συμπολιτευομένων γίνεται και ων έκαστον ου μάλλον δι’ εαυτόν η δια τους άλλους ο λαμβάνων έχει ... Εν δε τη των πλειόνων συμβιώσει και του ιδίου απολαύει, πολυπλασιάζων αυτό τη μεταδόσει, και τα των άλλων ως εαυτού καρπούται» (όροι κατά πλάτος pg 31 932ΑΒ).

Έκαστος πρέπει ιδία κλίση μένειν και κατορθούν επιμελέστερον το υπό του Κυρίου πιστευθέν. Μόνον ούτως επιτυγχάνεται η ευάρεστος τω Θεώ ευταξία εν αγάπη Χριστού εν τη διαφορά των χαρισμάτων και η ευαρέστησις πρός τον θεόν (περί βαπτίσματος Β' 8, 3).

Λόγω της απωλείας των χαρισμάτων οι σημερινοί θεολογούντες προσπαθούν να στηρίξουν την διαφορά ή ετερότητα στην αναλογία με τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος! Έλεος, της ανοησίας...!

Ο Μ. Βασίλειος όμως ανταποκρινόμενος στις ανάγκες και τα αιτήματα της εκκλησίας της εποχής του, εποχής αιρέσεων, εκκλησιαστικής συγχύσεως και πολέμου, έδωσε διαφορετικό τόνο στην αξιολόγηση και βαρύτητα ορισμένων χαρισμάτων, σε σύγκριση με τα άλλα! Έτσι κυριαρχούν τα χαρίσματα του λόγου, τα οργανωτικά, ποιμενικά και διακονικά. Ενώ τα θαυματουργικά και λοιπά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αυτή η πρακτική προτίμηση οδήγησε σιγά-σιγά στην αποκοπή των μελών της εκκλησίας από το Άγιο Πνεύμα και στην αυτονομία των διακονημάτων με τη βοήθεια των νοητικών ικανοτήτων του καθενός μας. Χωρίς τον εγκαινισμό και την διακόσμηση που ήταν απαραίτητοι στην ύπαρξη της εκκλησίας. Σιγά-σιγά η ανακαίνιση και η διακόσμηση ανατέθηκαν στην αισθητική, η οικοδομή στους κτίστες και η ενότης του Αγίου Πνεύματος στον επίσκοπο, σήμερα πλέον ταγό της εκκλησίας. Έτσι τα χαρίσματα του Μ. Βασιλείου ήταν βεβαίως η προφητεία και η σοφία και η γνώσις, αλλά το βάρος έπεφτε στη διδασκαλία, στην κυβέρνηση, στους δικαστάς, στους συμβούλους, στα ενεργήματα δυνάμεων, στις χαρισματικές τέχνες.

Ματαίως ο Άγιος Μάξιμος προσπαθεί να επαναφέρει στη ρίζα τους τα διοικητικά “χαρίσματα”:

«Διακόνου λόγον επέχει ο προς τους ιερούς αγώνας αλείφων τον νούν και τους εμπαθείς λογισμούς απελαύνων απ' αυτού. Πρεσβυτέρου δε, ο εις την γνώσιν των όντων φωτίζων και την ψευδώνυμον γνώσιν εξαφανίζων. Επισκόπου δε, ο τω αγίω μύρω τελειών της γνώσεως και προσκυνήσεως της Αγίας Τριάδος (όστις ανάγεται εις το ύψος της μυστικής γνώσεως και προσκυνήσεως της Αγίας Τριάδος)» (Ευεργετινός, τόμος Δ, σελ. 586).

Σήμερα επικρατεί πλέον η γνώμη πως η χειροτονία και μόνη δίνει χαρίσματα! Όπως λέει και ο Άγιος Συμεών για την συγκεκριμένη γνώμη, Άπαγε!

Σήμερα οι φαιδροί θεολογούντες επιδιώκουν να ανακαινίσουν την εκκλησία με τη βοήθεια του Rahner, του Pannenberg, έχοντας την υποστήριξη των ταγών της εκκλησίας!