ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ, ΠΕΡΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Περί Αγίου Πνεύματος, εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Σταμάτα 2019 σσ.217.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Άνευ αντιλογίας πλείστα όσα σπουδαία αντιρρητικά συγγράμματα είδαν το φως της δημοσιότητος αναφορικά με την καταπολέμηση των κακοδοξιών των Παπικών, αλλά και των Ιεχωβιτών σχετικά με το Άγιο Πνεύμα. 

Το παρόν πόνημα του π. Ιωάννου Κωστώφ χαρακτηρίζεται: 

1.) από εμβρίθεια και 

2.) από εξαντλητική εξετάση του σοβαρότατου αυτού ζητήματος που απησχόλησε την Εκκλησία πάλαι τε και επ’ εσχάτων. 

Οι απαντήσεις του στις παντοειδείς αιτιάσεις των αιρετικών μπορούν να χαρακτηριστούν «βέλη του δυνατού ηκονημένα». Κτυπούν κέντρο και καταφέρνουν καίρια πλήγματα, ώστε να βουβαθούν «παραυτίκα αισχυνόμενοι» οι κακοδοξούντες. 

Παραθέτουμε ενδεικτικά μια ρήση που αποδίδεται στον Ιερό Χρυσόστομο. 

Αναφέρει ο Άγιος την παλιοδιαθηκική ρήση «ως τω Κυρίω έδοξε ούτω και εγένετο" (Ιώβ α΄21) και τη ρήση της Κ. Διαθηκης «έδοξε τω Πνευματι τω Αγίω και ημίν» (Πραξ. ιε΄28) για να τονίσει τα ομότιμον Πατρός και Πνεύματος. 

Οι αιρετικοί ανταπαντούν: τι πάει να πει «τω Αγίω Πνεύματι και ημίν»; Οι απόστολοι έχουν αυθεντία θεότητος; Και συνεχίζει ο χρυσορρήμων Ιερός Χρυσόστομος: Γιατί η Π. Διαθήκη γράφει «επίστευσεν ο λαός στο Θεό και τον Μωυσή" (Εξόδ. Ιδ΄31); Γιατί γράφει: «Και εφοβήθη πας ο λαός τον Κύριον και τον Σαμουήλ» (Α΄Βασ. β΄19); Γιατί φώναξαν οι Εβραίοι «ρομφαία τώ Κυρίω και τω Γεδεών» (Κριτ. ζ΄20); 

Δεν είναι οι τρεις ομότιμοι με το Θεό αλλά υπηρέτες του. Έτσι κι οι απόστολοι είναι υπηρέτες του Αγ. Πνεύματος. 

Το εγχειρίδιο του π. Ιωάννου (υπό τη διττή του έννοια) είναι χρησιμότατο την απόκρουση των Ιεχωβιτών αλλά και των κακοφρόνων Παπικών, που με την κακοδοξία τους περι Φιλιόκβε έχουν εισαγάγει δυαρχία στη θεότητα. 

Η δαψιλής γνώση του πατερικού λόγου αποτελεί το μέγα πλεονέκτημα του συγγραφέα.

Έτσι τα επιχειρήματα των αγίων Πατέρων κατά των πνευματομάχων του δ΄ αι. χρησιμοποιούνται και για την απόκρουση των Ιεχωβιτών. Από τα γραπτά των Αγίων της β΄ μ.Χ. χιλιετηρίδος αντλεί πλείστα όσα χρήσιμα για την απόκρουση των Παπικών και της κακοδοξίας τους. 

Εκπέμπει το παρόν βιβλίο φως ιλαρόν στη σκοτοδίνη των συχρόνων καιρών, πού οι πλειστοί αιρετικοί βαπτίζονται «ετερόδοξοι», κι απαλλάσσονται από τις κακοδοξίες τους με ύπουλο τρόπο.