ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Του ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

=====

Ουσιαστικότατη η προσέγγιση του σοβαροτάτου ζητήματος της αντιμετωπίσεως των αιρέσεων από την πλευρά του αξιοτίμου κ. Χαραλάμπους, γνωστού για το ομολογιακό του φρόνημα, επί τη βάσει των κατά καιρούς εμπνευσμένων γραπτών του παρεμβάσεων, επί θεμάτων Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους, που κοσμούν το διαδίκτυο.

Αυτή εδράζεται στο πνεύμα και τη συλλογιστική του οσίου Παισίου του Αγιορείτου που αποπνέει το άρωμα της Ορθοδόξου πνευματικότητος εν αντιθέσει προς την οικουμενιστική, κοσμικόφρονα και κοσμικότροπη "λογική" που εκπέμπει οσμή πνευματικής θνητότητος.

Δυστυχώς πολλοί από τους ποιμένες μας αντί να εκφράζονται και ενεργούν με όρους, προυποθέσεις και κατηγορίες ορθοδόξου πατερικής θεολογίας πλειοδοτούν σε δηλώσεις και εκδηλώσεις που συνάδουν περισσότερο με τις προδιαγραφές της "πολιτικής ορθότητας".

Έτσι τους ακούς να μιλούν και τους βλέπεις να γράφουν, ευκαίρως-ακαίρως, για "συνύπαρξη", "καταλλαγή", "ετερότητα", "διαφορετικότητα" και τα συναφή παρά για "αιρέσεις απωλείας", "κακοδοξίες", "ετεροδιδασκαλίες", "μετάνοια και απόπτυση των πλανών" και "επιστροφή στη μάνδρα της Μίας, Αξίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκλησίας"!

Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες, ακούσαμε από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, κατά τη διάρκεια της εναρκτηρίου συνεδρίας του συνοδικού εκτρώματος του Κολυμπαρίου, την "εξυπνακίστικη" δήλωση επί τη βάσει της οποίας "η μεγαλύτερη αίρεση είναι ο...εγωκεντρισμός"! Συγχέουμε, δηλαδή, την αιτία των αιρέσεων με την ίδια την αίρεση! Τσιμουδιά για τον οικουμενισμό (κατά τα αυτά επισκοπικά χείλη ο συγκεκριμένος όρος δεν απαντά στην ελληνική γλώσσα- "φοβερό", τω όντι, "επιχείρημα" για την αμνήστευσή του...), τον εκπεσόντα της Ορθοδόξου Αληθείας παπισμό (τη βιομηχανία αυτή της παραγωγής νέων δογμάτων), τον εις ωκεανόν  πλανών πλέοντα και πολυκερματισμένο προτεσταντισμό, τον παραπαίοντα αγγλικανισμό, τον βλασφημότατο και ανίερο μονοφυσιτισμό, τη "βαπτισματική θεολογία", την "ευχαριστιακή εκκλησιολογία", τον "επισκοποκεντρικό μονισμό" του "δεξιού βραχίονα", τη "θεωρία των δύο πνευμόνων" και των "κλάδων" κ.τ.ό.

Ο έντιμος κλήρος και ο πιστός λαός του Θεού θα αντιμετωπίζει αείποτε τις αιρέσεις και τους αιρετικούς επί τη βάσει των όσων διακελεύουν οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, οι εν Αγίω Πνεύματι θεσπισθέντες και οι αποστολικές και αγιοπατερικές παρακαταθήκες και πρακτικές. 

Δεν πρόκειται να επηρεασθεί από αλλότριες φωνές που δε στοιχούν με τις προμνημονευθείσες παρακαταθήκες έστω και αν αυτές οι φωνές εκπορεύονται από υψηλόβαθμους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους!