ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ
________
Ανδρέα Ν. Παπαβασιλείου, Κριτική αποτίμηση του Θεολογικού Διαλόγου με τους Αντιχαλκηδόνιους, Λευκωσία 2015, σσ.112.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι το αξιόλογο αυτό βιβλίου του κ. Α. Παπαβασλειου δεν μπορεί να παραμερισθεί απ’ αυτούς που ασχολούνται με τα θέμα των Θεολογικών Διαλόγων κι όχι μόνο. Και τούτο επειδή ο συγγραφέας γνωρίζει τα πράγματα από πρώτο χέρι και έτσι μπορεί να διαφωτίζει και τους άλλους, αυτούς που δεν έχουν την ευχέρεια της πρόσβασης σ΄αυτούς. Σπουδαία είναι, εν πρώτοις, η επισήμανσή του ότι «το σκηνικό του Διαλόγου τούτου είναι ακόμη θολό, γιατί δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό όσα λέχθηκαν και γενικά όσα συνέβησαν στις επίσημες Συνελεύσεις…». Και σήμερα, όταν προχωράμε προς την Πανορθόδοξη Σύνοδο, μόλις στις αρχές του χρόνου, δημοσιεύθηκαν, με πολλή καθυστέρηση, για λόγους ευνόητους, τα αποφασισθέντα. Η διαδοχική εναλλαγή των μελών των Επιτροπών, όπως και η έλλειψη ενημέρωσης καταγράφονται από το συγγραφέα στα αρνητικά του πιο πάνω Διαλόγου.
Ένα άλλο γεγονός, που εκπλήττει τον αναγνώστη, είναι το ότι ορισμένα μέλη διαφοροποίησαν τις θέσεις τους, όπως ο μ. μητροπολίτης Ελβετίας Δαμασκηνός Παπανδρέου, εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και Συμπρόεδρος της Επιτροπής. Με πολλή θλίψη ο κ. Παπαβασιλείου αναφέρει ότι αναγκάστηκε να υπογράψει τις δυο «Κοινές Δηλώσεις» διότι τον παρέσυραν «τα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια και η παρουσία διακεκριμένων ακαδημαϊκών θεολόγων». Όμως τελικά παραδέχεται, και είναι προς τιμήν του, ότι πρόκειται περί λάθους, λέγοντας: «Γιατί να παραμείνουμε προσκολλημένοι σ’ ένα κείμενο, όταν έχουμε πεισθεί ότι δεν είναι ορθό και δεν μας εκφράζει»; Καλή η μεταμέλεια, καλύτερα όμως θα ήταν να μην υπέγραφε καθόλου τα απαράδεκτα αυτά κείμενα, που ανατράπηκαν από την αντίσταση που πρόβαλε το Άγιον Όρος πρωτοστατούντος του μακαριστού Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Γρηγοριάτου.
Η διαπίστωση του συγγραφέα ότι η σωστή βάση του Διαλόγου «δεν είναι άλλη από την αναγνώριση της εν Χαλκηδόνι Δ΄Οικουμενικής Συνόδου και …της Ε΄, Στ΄και της Ζ΄ καθώς και των αποφάσεων αυτών» είναι και ορθή και ενδεδειγμένη από τα πράγματα. Παρουσιάζονται στο υπό κρίση βιβλίο κι οι από του 1963 κι εντεύθεν Ανεπίσημες Συναντήσεις, όπου ο συγγραφέας βλέπει αρνητικά σημεία, με κυριότερο το γεγονός ότι τα κείμενα του χριστολογικού δόγματος «μπορούσαν να ερμηνευθούν και μη ορθόδοξα». Το αίνιγμα λύνεται όταν μαθαίνουμε ότι πίσω απ’ αυτές βρισκόταν το κακόφημο «Π.Σ.Ε.» και δη ο καλβινιστής Λούκας Βίσερ. Στα θέματα πίστεως τα αμφίσημα κείμενα είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη, εκ του πονηρού. Λυπάται κανείς ειλικρινά όταν πληροφορείται ότι υπήρξε τόση ενδοτικότητα εκ μέρους των Ορθοδόξων στο θέμα του ονόματος των Μονοφυσιτών. Οι Μονοφυσίτες θεωρούσαν τον περιεκτικό όρο «Αντιχαλκηδόνιοι» κόκκινο πανί. Τοιουτοτρόπως οι ημέτεροι, για να τους «καλοπιάσουν», υποχωρούσαν συνεχώς και φτάσαμε στη γελοιότητα της ονομασίας των αιρετικών Mονοφυσιτών σαν «Οriental Orthodox Church”!!! Συμφωνούμε απόλυτα με τη διαπίστωση του κ. Παπαβασιλείου ότι ο όρος Αντιχαλκηδόνιοι είναι ο μόνος αρμόζων γι’ αυτούς.Τόσο πολύ τους «άνοιξε η όρεξη» από τις εκπτώσεις των ημετέρων σε θέματα πίστεως, που ο «πατριάρχης» των Κοπτών Σενούντα, με θράσος περισσό, ζήτησε στα 1979 στο Σαμπεζύ να απαλειφθεί η εν Χαλκηδόνι Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος!!!
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον συγγραφέα ότι η έκφραση «μία φύσις του Λόγου σεσαρκωμένη» δεν θα έπρεπε, επ’ ουδενί να αποτελέσει τη βάση του Διαλόγου και να περιληφθεί στη «Β΄Κοινή Δήλωση» του 1990. Αν θέλουμε να μιλάμε για Διάλογο με τους Μονοφυσίτες πάνω σε σωστή βάση, δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε στο Διάλογο που έκανε ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Γρηγοριάτης με τον Κόπτη «επίσκοπο» Μπισόϋ.
No comments:
Post a Comment