Wednesday, May 27, 2015

O ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚOΣ AΣΠΑΣΜOΣ ΠAΠΑ καὶ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ



O ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚOΣ AΣΠΑΣΜOΣ ΠAΠΑ καὶ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ 

Του περιοδικού “Ο Σωτήρ”
=====

α) Ποιά θέση μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας αἱρετικὸς καὶ μάλιστα ὁ κατ’ ἐξοχὴν αἱρετικὸς Πάπας στὴ λειτουργικὴ σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων; Δὲν ἰσχύει γι’ αὐτὸν τὸ παράγγελμα «Τὰς θύρας, τὰς θύρας, ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν»;
β) Ὁ ἀσπασμὸς τῆς ἀγάπης δὲν δίδεται μόνο μεταξὺ τῶν συλλειτουργούντων Ὀρθοδόξων ἀρχιερέων καὶ ἱερέων, ἐφόσον φανερώνει τὸν σύνδεσμο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ἀπαραίτητος προκειμένου νὰ κοινωνήσουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Ὁ αἱρετικὸς Πάπας εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καὶ ἑνότητα μὲ τὸν λειτουργοῦντα Ὀρθόδοξο κλῆρο καὶ τὸν ἐκκλησιαζόμενο λαό; Μπορεῖ νὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Ἀσφαλῶς ὄχι.
γ) Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ τὸν ἀσπασμὸ τῆς ἀγάπης, φανερώνει τὸ κριτήριο καὶ τὴ βάση τῆς Ὀρθοδόξου λατρευτικῆς συνάξεως. Εἶναι δὲ αὐτὸ ἡ κοινὴ πίστη, ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως, τὸ «ἐν ὁμονοίᾳ» ποὺ ἐπιτρέπει καὶ τὸ κοινὸ Ποτήριο. Ὅμως ὁ αἱρετικὸς Πάπας καὶ κάθε αἱρετικὸς καὶ ἀλλόθρησκος ἀποκλείονται τῆς συμμετοχῆς στὸ κοινὸ Ποτήριο. Καὶ ἀποκλείονται, διότι οἱ ἴδιοι ἀποκλείουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ τὴ γνώση τῆς Ἀληθείας, τὴν ὁποία ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀπεκάλυψε καὶ οἱ Ἅγιοι βίωσαν, δίδαξαν καὶ ἀκτινοβόλησαν.
δ) Ὁ ἀσπασμὸς τοῦ Πάπα μὲ τὸν Πατριάρχη στὴ θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὴν 30ὴ Νοεμβρίου 2014 εὐχαρίστησε τοὺς Παπικούς. Ὁ Καρδινάλιος Kurt Koch (Κοὺρτ Κόχ), συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα Avvenire σχολίασε: «Ἦταν μιὰ πάρα πολὺ ὄμορφη στιγμή, στὴν ὁποία θὰ πρέπει νὰ προσθέσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Πατριάρχης κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας πῆγε πρὸς τὸν Πάπα γιὰ νὰ ἀνταλλάξουν τὸν ἀσπασμὸ τῆς εἰρήνης. Ἕνα γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου, καθὼς σύμφωνα μὲ τὴν ὀπτικὴ τῶν Ὀρθοδόξων ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰρήνης συνιστᾶ ἤδη ἕνα σημεῖο ἑνότητας...» (amen.gr/article20127).

«Ἄνευ προηγουμένου» λοιπὸν ἡ ἀνεπίτρεπτη αὐτὴ ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχου. Ἡ ἐνέργεια ὅμως αὐτὴ «λίαν εὔφρανε τοὺς κακοδόξους» καὶ ἐπλήγωσε καίρια τοὺς Ὀρθοδόξους. Τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος περιμένει νὰ δεῖ στὰ πρόσωπα καὶ στὶς ἐνέργειες τῶν Ὀρθοδόξων ἡγετῶν του ἐμμονὴ στὸ Ὀρθόδοξο δόγμα, στὸ «πατροπαράδοτον σέβας»· γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ φλογερὸς Στουδίτης μοναχὸς Ἰωσὴφ Βρυέννιος (1350-1431) ἔγραψε εἴκοσι πέντε χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως: «Ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἡμῶν, αὕτη δόξα, αὕτη γένος, αὕτη στέφανος, αὕτη καύχημα. Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, Μῆτερ εὐσέβεια· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσειε καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα».

Δυστυχῶς οἱ καιροί μας τόσο στὰ πολιτικά, ὅσο καὶ στὰ ἐκκλησιαστικὰ δρώμενα δὲν διαφέρουν καὶ πολὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου. Ἂς μὴν τὸ λησμονοῦμε...

ΠΗΓΗ: 

Χριστιανική Βιβλιογραφία

No comments:

Post a Comment