“ΧΕΙΡΕΣ ΜΕΝ ΗΣΑΥ” (π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ) “ΦΩΝΗ ΔΕ ΙΑΚΩΒ” (π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)

“ΧΕΙΡΕΣ ΜΕΝ ΗΣΑΥ” (π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ) “ΦΩΝΗ ΔΕ ΙΑΚΩΒ” (π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Είχα την υπομονή να ακούσω το ηχητικό της ομιλίας του π. Θεόδωρου Ζήση στο αρχονταρίκι του Μεγάλου Αντωνίου στη Θεσσαλονίκη, που επιγράφεται  "Ο Μέγας Βασίλειος και η δημιουργία του κόσμου". 

Αν δεν γνώριζα την χροιά της φωνής του π. Θεόδωρου θα νόμιζα ότι την ομιλία εκφωνούσε ο π. Αθανάσιος Μηνάς, επειδή πρόσφατα έγραψε σχετικό άρθρο με το οποίο μιλούσε απαξιωτικά για το πείραμα Cern. 

Τα οικουμενιστικά ατοπήματα που προηγήθηκαν στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στην Αγία Γη και στο Φανάρι, δεν επιτρέπουν προσπέρασή τους και μάλιστα όταν η ομιλία του π. Θεοδώρου αναφερόταν στον Άγιο Βασίλειο, τον Ομολογητή Ιεράρχη.

Ο σχολιασμός και η λύπη μου αφορμάται από το γεγονός ότι το πρώτιστο που έπρεπε να αναφερθεί ο π. Θεόδωρος ήταν τα οικουμενιστικά ατοπήματα και οι απαντήσεις που δίνονται από τον Μέγα Βασίλειο.  

Αντί να μιλήσει για το αντιαιρετικό έργο του Μεγάλου Βασιλείου ο π. Θεόδωρος και να αναλύσει τη στάση του κορυφαίου αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας σε σχέση με τα οικουμενιστικά αίσχη που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα στο Φανάρι, στην Αγία Γη, στη Ρώμη και αλλαχού, προτίμησε να κάνει επίθεση με βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον επιστημονικών θεωριών και εναντίον όσων τις πρεσβεύουν.

Ο χαρακτηρισμός λ.χ. ως ηλίθιων του Δαρβίνου και του Νίτσε προκαλεί τον καγχασμό κάθε εχέφρονος ανθρώπου.

Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για τον Νίτσε. Μπορεί κάποιος -όπως ο υπογράφων το κείμενο- να διαφωνεί απόλυτα με τη φιλοσοφία του Νίτσε, μπορεί κάποιος -όπως ο υπογράφων το κείμενο- να θεωρεί τον Νίτσε ως τον πιο επικίνδυνο εξ απόψεως χριστιανικής απολογητικής φιλόσοφο μέχρι τις μέρες μας, αφού ακόμη και αυτός ο μεταμοντερνισμός στην ουσία του δεν είναι παρά νόθο πνευματικό τέκνο του Νίτσε. Ηλίθιο, όμως, δεν είναι δυνατόν να τον χαρακτηρίσει όποιος σέβεται τη νοημοσύνη των συνανθρώπων του. “Οποιος και αν είναι όσον υψηλά και αν ίσταται”, όπως λέγει η “Ομολογία Πίστεως για τον Οικουμενισμό.”

Σε ηλικία μόλις 25 χρόνων ο Νίτσε εξελέγη Καθηγητής της Κλασσικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας (πριν ολοκληρώσει καν τη Διδακτορική του διατριβή), όταν η Γερμανική κουλτούρα βρισκόταν στο απόγειο της πολιτιστικής της δόξας όπως ήταν και οι κλασσικές σπουδές.

Είναι τουλάχιστον αστείο να χαρακτηρίζει κάποιος τον Νίτσε ηλίθιο.

Αντιχριστιανική η φιλοσοφία του; 100%! Αλλά ηλίθιος;

Τα ίδια φυσικά ισχύουν για τον Δαρβίνο. Εχουν και οι δύο κυριολεκτικά σφραγίσει με το έργο τους την εξέλιξη του ευρωπαικού και του παγκόσμιου πολιτισμού. Είναι δυνατόν να τους χαρακτηρίζουμε ηλίθιους; 

Οσο για τους λίαν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς του π. Θεόδωρου για το πείραμα CERN "τι φω και τι λαλήσω;" 

Καταρχήν το πείραμα δεν ολοκληρώθηκε. Για το λόγο αυτό ακόμη και οι ειδικοί επιστήμονες αποφεύγουν να εκφράσουν οριστική γνώμη.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ακολουθεί τη συμπλεγματική ενθουσιαστική επικρότηση των επιστημονικών θεωριών -όπως τούτο συμβαίνει με τους φιλελεύθερους (liberal), αλλά όχι με τους φονταμενταλιστές Προτεστάντες-, ούτε και την εξουσιαστική ιεροεξεταστική Παπική στάση (εξαιρουμένης φυσικά της πρακτικής των δημοσίων σχέσεων του Πάπα Φραγκίσκου), που υιοθετούν και οι φονταμενταλιστές Προτεστάντες. 

Δεν χρειάζεται ένας θεολόγος να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες για θεωρίες που δεν ολοκληρώθηκε η επιστημονική διαδικασία εξακρίβωσής τους ή που στηρίχτηκαν και σε θεωρήματα, όπως τούτο συνέβη με τη θεωρία της Μεγάλης έκρηξης, με την συνεπακόλουθη ύπαρξη διαφόρων κοσμολογικών θεωριών.

Με ποιες προυποθέσεις μιλά ο σεβαστός μας Γέροντας για το θέμα;

Αντί να ελέγξει τον Σεβ. Μεσογαίας -τον πιο σημαντικό ορθόδοξο απολογητή των ημερών μας- επειδή σέβεται τον εαυτό του και την επιστημονική του παιδεία και δεν εκφέρει γνώμη για θέματα που είναι τόσο δύσκολο να αποφανθούν με εγκυρότητα ακόμη και οι ειδικοί επιστήμονες, ανέμενα κάτι διαφορετικό από τον π. Θέοδωρο Ζήση.

Τον ανέμενα να ελέγξει ευθαρσώς -ως έχει χρέος- τον Αγιο Μεσογαίας, επειδή “ποιεί την νήσσαν” -κατά τη λαική έκφραση-, για πολλά θέματα πίστεως και δη για τον Οικουμενισμό. 

Οσο για τον Μέγα Βασίλειο θα ανέμενα ότι ο π. Θεόδωρος θα τον έβαζε πρώτιστα ως καθρέπτη στη δική του διακονία για θέματα πίστεως, αντί να τον χρησιμοποιεί ως όπλο για να καθαιρέσει πάντα τα οχυρώματα του εχθρού που διαπιστώνει ότι είναι απειλητικά στη φιλοσοφία και στον επιστημονικό χώρο.

Με θλίβει ιδιαίτερα επειδή αυτή είναι δυστυχώς η πάγια τακτική του π. Θεόδωρου. Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω ένα ποδοσφαιρικό όρο: Κλωτσά μονίμως την μπάλα εκτός γηπέδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη δεν κατόρθωσε ή δεν απετόλμησε να διοργανώνει Ημερίδα για τη "Βαπτισματική θεολογία", που συνιστά την σπονδυλική στήλη του Οικουμενισμού.

Πριν ή αποφανθεί παντελώς αναρμοδίως για τόσο εξειδικευμένα και περίπλοκα επιστημονικά θέματα, καλύτερα ας μας εξηγήσει το εξής: 

Για ποιο λόγο πολλοί στενοί συνεργάτες του στη “Σύναξη κληρικών, μοναχών και λαικών”, όπως και προβεβλημένα μέλη της εκδοτικής και συντακτικής επιτροπής του “Ορθοδόξου Τύπου”, δεν υπέγραψαν το κείμενο για την εκκλησιολογία του Παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίου;

Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κρίθηκε αναγκαία -ή έστω σκόπιμη- η συλλογή υπογραφών για το εξαιρετικό αυτό κείμενο που αφορά την εκκλησιολογία του Παναγιότατου, αλλά, αφού ούτως έδοξε τη “Συνάξει”, τη “Θεοδρομία”, τω “Ορθοδόξω Τύπω” και τω π. Θεοδώρω, για ποιο λόγο στενοί και προβεβλημένοι συνεργάτες του π. Θεόδωρου στη “Σύναξη” και στον “Ορθόδοξο Τύπο” δεν το υπέγραψαν; Διαφωνούν με το περιεχόμενό του; Φοβούνται να το υπογράψουν; Μήπως το υπέγραψαν και ακόμη δεν καταχωρήθηκαν για τεχνικούς λόγους οι υπογραφές τους;

Αφού ξεκαθαρίσει σε όλους αυτά τα θέματα και αφού καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου -που ονομάζεται “Ορθόδοξος Τύπος"-, (τον οποίο ο ίδιος με λίαν ενοχλητική αυταρέσκεια αποκαλεί "ναυαρχίδα του αντι-οικουμενιστικού αγώνα" παρόλον ότι ζήτησε συγγνώμη από τους Σεβ. Περγάμου, Μεσσηνίας και τον κ. Πανώτη), μετά ας αποδείξει στους επιστήμονες πόσο ηλίθιοι είναι και τι είδους πειράματα πρέπει να κάνουν ή να μην κάνουν και ας συστήσει επιτροπή επαιόντων για να χορηγεί πιστοποιητικά άδειας στους επιστήμονες για τη φύση των πειραμάτων που μπορούν να διεξάγουν.