ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Ο π. Βασίλειος Θερμός έγραψε, στο Amen.gr, άρθρο με το οποίο συγκεκαλυμμένα καλύπτει τις απόψεις του κ. Νίκου Δήμου τον οποίο και θεωρεί χρησιμότατο παράγοντα στο απολογητικό έργο της Εκκλησίας εναντίον της Νέας Εποχής!

Ταυτόχρονα τα ρίχνει στον Σεβ. Καλαβρύτων για την κατάρα, που εξεστόμισε, να ξεραθεί το στόμα του κ. Δήμου.

Ακολούθως επεκτάθηκε σε θεωρίες για τη νεωτερικότητα (την οποία χρησιμοποιεί εναλλακτικά με τον όρο μετανεωτερικότητα) και για τη φύση της απολογητικής που δεν ταυτίζεται με την Εκκλησία που απολαμβάνει προστασία από την κοσμική εξουσία.

Φυσικά ο παμπόνηρος π. Βασίλειος Θερμός επιμελώς απέφυγε να αναφέρει αν θεωρεί το Αγιον Φως θαύμα ή αν συμφωνεί με όσους αρνούνται το θαύμα.

Περιορίστηκε να αναφέρει ότι συμφωνεί με τον κ. Δήμου ότι δεν πρέπει να υποδεχόμαστε το Αγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους.

Περιττόν να αναφέρουμε ότι ο Σεβ. Καλαβρύτων δεν έχασε την ευκαιρία να του απαντήσει -κατά την πρακτική του- αμέσως, με  άρθρο στο οποίο παραδέχεται μεν ότι χρησιμοποίησε αυστηρή γλώσσα, αλλά την οποία θεωρεί απολύτως συμβατή με τη γλώσσα των ιερών κειμένων της Εκκλησίας, την οποία -όπως υπέδειξε με νόημα- χρησιμοποιεί στη Θεία Λατρεία και ο π. Βασίλειος Θερμός.

Οτι το Αγιο Φως είναι θαύμα είναι απόλυτα πιστοποιημένο γεγονός στο διάβα των αιώνων. 

Η Μητρόπολη Πειραιώς εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία υποβάλλει μια σειρά από αξιόλογα ερωτήματα στον κ. Δήμου για να τον βοηθήσει να αντιληφθεί ότι όντως πρόκειται για θαύμα.

Η απόδοση τιμών αρχηγού κράτους στο Αγιο Φως εντάσσεται στα πλαίσια των υφισταμένων σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας.

Θα προτιμούσα, αντί με στρατιωτικά αγήματα και με φιλαρμονικές, να υποδεχόμαστε με τον Τίμιο Σταυρό, με εξαπτέρυγα, με θυμιατούς και με λαμπάδες, το Αγιο Φως, τα θαυματουργά εικονίσματα και τα Αγια λείψανα.

Ο π. Βασίλειος -όπως και οι λοιποί Αγουριδικοί και Νεορθόδοξοι θεολόγοι ή τουλάχιστον όσοι εξ αυτών αναφέρθηκαν στο θέμα- επιμένουν να ταυτίζουν την νεωτερικότητα με τη μετανεωτερικότητα.

Δεν μας εξήγησαν όμως για ποιο λόγο καθιερώθηκε να χρησιμοποιούνται δύο, αντί ένας όρος.

Πώς να το κάνουμε; 

Αλλο Πατερική και άλλο μεταπατερική θεολογία.

Αλλο ιμπρεσσιονισμός και άλλο μεταιμπρεσσιονισμός.

Δεν αρνούμαι ότι η νεωτερικότητα και η μετανεωτερικότητα έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Τούτο όμως ουδόλως αναιρεί το γεγονός ότι έχουν και ουσιαστικές διαφορές και γι’ αυτό ακριβώς χρησιμοποιούνται δύο όροι για να εκφράσουν δύο διαφορετικές τάσεις.

Νεωτερικός είναι αυτός, ο οποίος δέχεται την χριστιανική -και κυρίως την κλασσική- παιδεία, αλλά θεωρεί το κατόρθωμά τους αξεπέραστο.

Μετανεωτερικός είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τα σύμβολα της κλασσικής παιδείας και της χριστιανικής πίστης και παίζει με αυτά ελεύθερα χωρίς να ενδιαφέρεται για την καταξίωσή τους.

Επειδή γνωρίζω ότι ο π. Βασίλειος Θερμός ασχολείται με τη λογοτεχνία αναφέρω ότι ο Τ. Σ. Ελιοτ και ο Εζρα Πάουντ είναι νεωτερικοί ποιητές.


Ο δε Τ. Σ. Ελιοτ ήταν μάλιστα και πιστός χριστιανός. Στα έργα τους χρησιμοποιούν ευρύτατα την κλασσική γραμματεία και τα χριστιανικά σύμβολα με απόλυτο σεβασμό.

Για να διαβάσεις λ.χ. την “Ερημη χώρα” του Ελιοτ πρέπει να ξέρεις 7 τουλάχιστον γλώσσες -οπωσδήποτε μεταξύ τους και τις κλασσικές- επειδή παραθέτει στο πρωτότυπο αποσπάσματα από αυτές τις γλώσσες.

Οι νεωτερικοί ποιητές και διανοούμενοι ήταν βαθείς γνώστες της κλασσικής παιδείας. Σε αντίθεση με τους μετανεωτερικούς ποιητές, οι οποίοι, όχι μόνον απαξιώνουν -εκτός ελαχίστων περιπτώσεων- να μάθουν τις κλασσικές γλώσσες, αλλά και χρησιμοποιούν με πολύ ελεύθερο -και όχι σπάνια με απαξιωτικό- τρόπο την κλασσική παιδεία και τον χριστιανικά σύμβολα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σήμερα οι κλασσικές σπουδές δέχονται ανελέητα χτυπήματα από τους μετανεωτερικούς κλασσικούς φιλόλογους, όχι μόνον στην Αμερική, αλλά και στα παραδοσιακά κέντρα μελέτης των κλασσικών σπουδών στην Ευρώπη. 

Εχω σαφή και λίαν οδυνηρή προσωπική πείρα τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, αλλά περιήλθαν σε γνώση μου απολύτως ακριβείς πληροφορίες ότι το ίδιο συμβαίνει και στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από ορισμένους μετανεωτερικούς κλασσικούς φιλολόγους.

Αν ακούατε τι διδάσκουν πολλοί μετανεωτερικοί κλασσικοί φιλόλογοι -ιδιαίτερα φεμινίστριες, αλλά όχι μόνον- για την κλασσική παιδεία θα προτιμούσατε χίλιες φορές να μην υπάρχουν έδρες κλασσικών Σπουδών.

Οσο για το επιχείρημα του π. Βασίλειου Θερμού ότι πρέπει να θεωρούμε χρήσιμο τον κ. Νίκο Δήμου στην απολογητική της Εκκλησίας περιορίζομαι να καγχάσω. 

Δεν μπορούν, άραγε, οι θεολόγοι και οι ιερείς που ασκούν το απολογητικό έργο της Εκκλησίας, να αντιμετωπίζουν με την κοινή λογική τα επιχειρήματα των αθέων και πρέπει να καταφεύγουμε στη συνδρομή συνειδητών αθέων όπως τον κ. Νίκο Δήμου;

Ας μην τελειώσουμε την αναφορά μας χωρίς να επισημάνουμε την προσωποληψία και την εμπάθεια που υπάρχει εκ μέρους πολλών.

Συγκεκριμμένα πολλοί αντι-οικουμενιστές βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν τον π. Γεώργιο Τσέτση, διότι πρεσβεύει περίπου τα ίδια πράγματα για το Αγιο Φως με τον κ. Νίκο Δήμου. 

Και καλά έκαναν ασφαλώς.

Αλλά όλοι -με εξαίρεση κάποιο ανώνυμο σχολιογράφο του ιστολογίου “Ακτίνες”- "έβγαλαν μούγγα" -για να ακριβολογούμε "έβγαλαν κυριολεκτικά τον σκασμό" κατά τη λαική έκφραση- για το γεγονός ότι ο πολύς κακόδοξος διανοούμενος κ. Χρήστος Γιανναράς το enfant gateaux της Νεορθοδοξίας (και επίτιμος διδάκτωρ πολλών Θεολογικών Σχολών), είπε τα ίδια και χειρότερα -με τους κ. Νίκο Δήμου και π. Γεώργιο Τσέτση- πράγματα για το Αγιο Φως, χωρίς να μπει στο στόχαστρο κανενός και χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια, όπως, άλλωστε, δεν υπέστη καμία συνέπεια για όσες κακοδοξίες κατά καιρούς διατύπωσε.