ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ! ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ! ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία” την ακόλουθη συγκινητική και λίαν ενδιαφέρουσα ανταπόκριση του κ. Αιμίλιου Πολυγένη:

“Την Ιερά Μονή Σολοφκί επισκέπτεται από χθες ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος.

Ο Πατριάρχης έτυχε θερμής υποδοχής απο τον Μητροπολίτη Αρχαγγελέσκ κ. Δανιήλ, τον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμ. Πορφύριο και τις Αρχές της περιοχής.

Τον κ. Κύριλλο συνοδεύουν ο Μητροπολίτης Σαράνσκ Βαρσανούφιος, ο Αρχιεπίσκοπος Σεργίεφ Ποσάντ Θεόγνωστος, ο Επίσκοπος Σολτσενογκόρσκι Σέργιος και ο Πρωθιερέας Βσέβολοντ Τσάπλιν.

Μετά την άφιξή του ο Πατριάρχης Κύριλλος επισκέφθηκε την έρημο του Αγίου Φιλίππου, η οποία βρίσκεται στις όχθες της λίμνης 2,5 χλμ ανατολικά της Μονής Σολοφκί.

Εκεί ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας, τέλεσε μια σύντομη δέηση για τον Άγιο Φίλιππο Μητροπολίτη Μόσχας.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος το 2009 κατά την επίσκεψή του στο Μοναστήρι του Σολοφκί, είχε ανακαλύψει άγνωστα γι αυτόν στοιχεία της βιογραφίας του παππού του, Βασιλείου Γκουντιάεφ, ενός από τους πρώτους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σολοφκί.

«Βρήκα αντίγραφα των εγγράφων που αναφέρουν ότι ο παππούς μου έμεινε σε ένα κελί στο λόφο Σεκίρνι, για τιμωρία, επί  30 ημέρες», είχε δηλώσει τότε ο Πατριάρχης Κύριλλος.

Ο λόγος για την εξορία του παππού του Πατριάρχη στην απομόνωση  ήταν η συμμετοχή του στις μυστικές ακολουθίες, τις οποίες τελούσε στα δάση του Σολοβέτσκ ο κρατούμενος ορθόδοξος κλήρος.

«Για μένα η επίσκεψη σ’αυτόν τον τόπο έχει μεγάλη προσωπική σημασία», είχε πει τότε συγκινημένος.

Να αναφερθεί ότι ο παππούς του Πατριάρχη Μόσχας μετά την επιστροφή του από την εξορία, στα μέσα του 50, χειροτονήθηκε ιερέας.”

Τι διαπιστώνουμε από αυτήν την όντως λίαν συγκινητική ανταπόκριση;

Καταρχήν τα απίστευτα μαρτύρια που υπέστησαν οι αδελφοί μας οι ομόδοξοι Ρώσοι για να κρατήσουν αλώβητη την πίστη του Χριστού.

Και τι άλλο βλέπουμε; 

Τη σημερινή της δόξα που αναβίωσε, με ένα πολύ δυναμικό τρόπο, από τα αποκαίδια της πτώσης του κομμουνισμού και ζει μέρες δόξας και μεγαλείου σε όλους τους τομείς.

Τι προσδοκούμε οι απανταχού της γης ορθόδοξοι πιστοί -ασχέτως εθνοφυλετικής καταγωγής- από την ομόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας;

Να ηγηθεί του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού, να εξέλθει από το ΠΣΕ και το ΣΕΕ, να καταδικάσει συνοδικά τις κακοδοξίες των “αδελφών Eκκλησιών” και της “Bαπτισματικής θεολογίας” και οι εκπρόσωποί της στους διαλόγους να τηρούν απαρέγκλιτα τους Ιερούς Κανόνες, οι οποίοι ρητά, αυστηρά -και επί ποινή καθαιρέσεως- απαγορεύουν την συμπροσευχή με αιρετικούς και αλλόθρησκους.

Οταν -συν Θεώ- κινηθεί αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση η Εκκλησία της Ρωσίας θα διαπιστώσει πόσοι πολλοί πιστοί και με πόση θέρμη θα εμπνευστούν από το ηγετικό ορθόδοξό της ανάστημα και ποια αίγλη θα αποκτήσει στη συνείδηση τους η ορθόδοξή της Ομολογία.

Διερωτόμαστε: Γιατί η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας δεν κάνει αυτό που όφειλε -αλλά τελικά δεν τόλμησε- να κάνει η Εκκλησία της Ελλάδος; 

Γιατί δεν αναγνωρίζει ως Οικουμενικές τις συνόδους που δικαίωσαν τον Μέγα Φώτιο κα τον Αγιο Γρηγόριο τον Παλαμά; 

Αυτή και μόνη η κίνηση θα σπάσει τη ραχοκοκκαλιά του Οικουμενισμού οριστικά.