Η ΠΛΗΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Η ΠΛΗΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Στην εφημερίδα “Δημοκρατία” δημοσιεύθηκε ένα σύντομο άρθρο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κυρό Νικόδημο, που παραθέτουμε στη συνέχεια.

Ο συντάκτης του άρθρου - ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αχελώου κ. Ευθύμιος - αφού εξηγεί ότι η εκθρόνισή του μεταστάντος υπήρξε άδικη και αχρείαστη-, εκφράζει μια παράξενη - για τον γράφοντα - άποψη, ότι η πληγή της αδικίας είναι άγνωστο για πόσα χρόνια θα παραμείνει ακόμη ανοιχτή.

Δηλαδή πώς είναι άγνωστο μέχρι πότε θα παραμείνει ανοιχτή η πληγή, Σεβασμιότατε;

Η πληγή θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι τη Β΄Παρουσία οπότε όσοι μεν έχουν κοιμηθεί ήδη (λ.χ. Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) και συνετέλεσαν στη δημιουργία ή και στη συντήρησή της πληγής, θα δώσουν λόγο στον Αδέκαστο Κριτή.

Οσοι πάλιν βρίσκονται εν ζωή (όπως λ.χ. ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ή ο Σεβ. Δωδώνης κ. Χρυσόστομος κτλ.), αν δεν μετανοήσουν για την πληγή που δημιούργησαν ή και συντήρησαν, επίσης θα δώσουν λόγο στο Θεό την ημέρα της Κρίσεως.

Αρα δεν είναι καθόλου άγνωστο μέχρι πότε θα παραμείνει ανοιχτή η πληγή.

Αλίμονον δηλαδή να δημιουργούμε ή να συντηρούμε τόσο μεγάλες αδικίες και να θεωρούμε ότι χωρίς μετάνοια θα αποφύγουμε τις συνέπειες των εγκλημάτων που διαπράξαμε σε βάρος της Εκκλησίας.

Ιδού το άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Αχελώου κ. Ευθυμίου που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

“Ὁ μητροπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης ὑπῆρξε μία ἐξέχουσα φυσιογνωμία πού μέ τήν μορφή καί τό ἒργο του σφράγισε τά τελευταῖα 50 χρόνια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου τῆς Ἑλλάδος.

Προικισμένος μέ πολλά καί ἰδιαίτερα χαρίσματα διακόνησε θεοφιλῶς ὂχι μόνο τό ποίμνιό του, ἀλλά καί εὑρύτατα σύνολα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κηρυκτικός λόγος του πατερικός καί ἀφυπνιστικός. Τό συγγραφικό ἒργο του ἐκτεταμένο, μέ σειρά ἐκδόσεων πνευματικῆς οἰκοδομῆς καί ὀρθοδόξου μαρτυρίας. Ἰδιαίτερη ἡ ἀναφορά του στά κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί σφοδρή ἡ ἐπιθυμία του νά μεταφέρει στό σύγχρονο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τούς θησαυρούς τῆς Πατερικῆς παραδόσεως.

Ἡ πλούσια καί θεοφιλής διακονία τοῦ Μητροπολίτου Νικοδήμου διεκόπη ἀποτόμως καί ὃλως ἀντικανονικῶς. Ἐξεθρονίσθη βιαίως ἀπό τόν θρόνο τῆς Μητροπόλεώς του, χωρίς καμιά δυνατότητα δικαστικῆς ἀποκατάστασης.

Ἒτσι ἂρχισε μία νέα ὀδυνηρή καί σταυρώσιμη περίοδος τῆς ζωῆς του, πού διήρκεσε 40 περίπου χρόνια, μέχρι τήν κοίμησή του. Μέ ἀκατάβλητη ὑπομονή καί καρτερία ἐσήκωσε τόν σταυρό τῆς ἀδίκου μεταχείρισής του ἀπό τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Προσπάθησε μέ σειρά δημοσιευμάτων του νά πληροφορήσει τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ἐκκλησιαστική αὐτή ἐκκρεμότητα, χωρίς ὃμως κανένα ἀποτέλεσμα. Τόν δίκαιο αὐτό ἀγώνα του τόν συνέχισε μέχρι τήν αἰφνίδια θανή του.

Ἡ ἂχρηστη αὐτή περιπέτεια ἐζημίωσε καί τήν Ἐκκλησία καί τόν ἲδιο. Ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας στερήθηκε τή συμβολή ἑνός σοφοῦ καί ἒμπειρου μέλους της καί ὁ ἲδιος ἒχασε τήν εὐκαιρία νά ἀναπτύξη τό πολυτάλαντο χάρισμά του. Ἡ ζημιά ἦταν διπλῆ. Ἡ πληγή αὐτή στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού λέγεται «ἐκκλησιαστικό πρόβλημα» θά παραμένει ἀνοιχτή - τίς οἶδε; - γιά πολλά ἀκόμη χρόνια...

Τοῦ μητροπολίτου Νικοδήμου, ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ ἡμῶν γενομένου, αἰωνία ἡ μνήμη!”