Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ;

ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ κ. ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Σε άρθρο του, που διαβάσαμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ, με τίτλο “Η εκπλήρωση των προφητειών”, ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., γράφει μεταξύ άλλων:

“Όμως ο Ιησούς τους απογοήτευσε. Αυτός δεν ήρθε να χύσει το αίμα των εχθρών αλλά το δικό του αίμα, και, μάλιστα, για χάρη των εχθρών. Δεν ήρθε να επιβάλει την εξουσία του, αλλά να υπηρετήσει. Δεν ήρθε να ιδρύσει ένα καινούργιο βασίλειο, αλλά μια παγκόσμια κοινότητα, την Εκκλησία, μέσα στην οποία όλοι οι λαοί θα ζουν αδελφωμένοι και θα αγωνίζονται για την πραγμάτωση της Βασιλείας του Θεού. Όπως ακριβώς τον είχαν περιγράψει οι προφήτες, ήρθε να κηρύξει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, αλλά μια ειρήνη που δεν εξαντλείται στην επιφανειακή ηρεμία της απουσίας πολέμου, ούτε μπορεί να συνυπάρξει με την εκμετάλλευση των ισχυρών, την απληστία των πλουσίων, την αυθαιρεσία των μεγάλων. Μια ειρήνη, που δεν ανέχεται να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά από την πείνα, να καταπιέζονται και να δολοφονούνται. Μια ειρήνη, που μόνον τότε θα εδραιωθεί όταν όλοι οι άνθρωποι βρουν νόημα ζωής και καταξιώσουν την ύπαρξή τους. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι χριστιανοί είναι έτοιμοι να μιμηθούν τον δάσκαλό τους, να αγωνιστούν για τη συμφιλίωση των ανθρώπων, να περάσουν από τον χώρο του ατομισμού και του συμφέροντος στο χώρο της κοινωνικότητας και της αλληλεγγύης. Το χριστιανικό ήθος βρίσκεται στους αντίποδες της βίας, καταλύει κάθε προσπάθεια επιβολής πάνω στον άλλο, ξέρει ότι το καλό δεν μπορεί να επιτευχθεί με ανεπίτρεπτα μέσα, γιατί τότε παύει να είναι πια καλό. Στην ειρήνη που επαγγέλλεται ο Χριστός δεν χωρούν ανταγωνισμοί, γιατί οι άνθρωποι

Θα μετατρέψουν τα σπαθιά σε άροτρα,

τα δόρατα σε δρεπάνια ...

και δεν θα ξαναμάθουν πια να πολεμούν,

όπως είχε οραματιστεί ο προφήτης Μιχαίας (4:3).

Ναι, ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ σαν βασιλιάς. Ο θρόνος του όμως ήταν ο σταυρός. Και αυτήν την “εξουσία” κληροδότησε στους χριστιανούς: Να πραγματώσουν με τη θυσία τους την ειρήνη που εξήγγειλε.”

Πολύ ωραία όλα όσα λέγει ο κ. Καθηγητής. 

Να υποθέσουμε, επομένως, ότι καταδικάζει το διάλογο Εκκλησίας και αριστεράς και ότι απορρίπτει το σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης γι’ αυτό το θέμα και στο οποίο ήταν ένας από τους ομιλητές με φόντο τη γροθιά, όπως δείχνει η παράπλευρη φωτογραφία;

Γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης άσκησε κριτική στο συνέδριο και είπε μεταξύ άλλων ότι η γροθιά και ο σταυρός δεν πάνε μαζί, επειδή ο Χριστός δεν ήρθε να κατεξουσιάσει τον κόσμο με την κοσμική δύναμη αλλά να τον λυτρώσει με τον Σταυρό.

Ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου τώρα λέγει ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Δεν αναφέρθηκε στο άρθρο του όμως στη γροθιά και στο σταυρό της αφίσας του συνεδρίου. 

Ούτε πουθενά διαβάσαμε ότι απολογείται για τη βίαιη συμπεριφορά που επέδειξε σε όσους διαμαρτύρονταν για τη συμπροσευχή που πραγματοποιήθηκε στον Παπικό ναό στη Θεσσαλονίκη.

Οι διαμαρτυρόμενοι μπορεί να είχαν παρεκτραπεί, αλλά η βίαιη απομάκρυνσή τους, με την λίαν ενεργό συμμετοχή του κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, επίσης είναι καταδικαστέα.

Ακριβώς για τον λόγο, που αναφέρει ο κ. Καθηγητής: Ο σταυρός και η γροθιά δεν πηγαίνουν μαζί.

Ας ελπίσουμε ότι η λεγόμενη “Θεολογία της απελευθέρωσης” καταδικάζεται από τον κ. Καθηγητή και ότι ο ελλογιμότατος προσχώρησε στη λογική και στην ερμηνευτική του π. Θεόδωρου Ζήση, για το συγκεκριμένο θέμα, επειδή είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας.