ΟΤΑΝ Ο κ. ΜΠΕΓΖΟΣ ΒΓΑΖΕΙ ΑΥΤΟΓΚΟΛ...

ΟΤΑΝ Ο κ. ΜΠΕΓΖΟΣ ΒΓΑΖΕΙ ΑΥΤΟΓΚΟΛ...

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Είχαμε εξηγήσει για ποιο λόγο οι παρεμβάσεις του π. Νεκτάριου Μουλατσιώτη αντί να βοηθήσουν τον Γέροντα Εφραίμ - όπως ήταν οπωσδήποτε η πρόθεσή του - σε τελευταία ανάλυση του προξένησαν μεγάλη ζημιά.

Αλλά επιτέλους! Ο π. Μουλατσιώτης, εν τη αφελεία του ("Παπαροκάδες", Αντίχριστος και δεν συμμαζευόμαστε!), νόμισε ότι έκανε κάτι καλό με τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΜΠΕΓΖΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ” ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΥΜΠΑΘΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

___________

Αλλά να πέσει σε παρόμοια γκάφα και ο κ. Μπέγζος;! Αυτό ομολογουμένως δεν το περιμέναμε, επειδή γνωρίζουμε ότι είναι ευφυής άνθρωπος.

Εγραψε άρθρο στα “Νέα” ο κ. Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών για την λεγόμενη “Τρίτη Ρώμη” και τα είπε ο ευλογημένος με τέτοιο τρόπο ώστε δημιούργησε συμπάθεια για τη σημερινή Εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας, ενώ φυσικά κάθε άλλο παρά αυτή ήταν η πρόθεσή του.

ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΕΥΝΟΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

_______________

Τι μας είπε λοιπόν; Αφού έκανε μια συνοπτική ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο της “Τρίτης Ρώμης”, μας απεκάλυψε ότι η ηγεσία της Εκκλησίας της Ρωσίας είναι συντηρητική, δεν συμπαθεί τους “φιλελεύθερους” θεολόγους κτλ..

Καλά! Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Κοσμήτορας ότι έτσι δημιουργεί συμπάθεια προς τους σημερινούς ηγέτες της “Τρίτης Ρώμης”;

Εχει την εντύπωση ότι υπάρχουν πολλοί που συμπαθούν τους φιλελεύθερους - γράφε προτεσταντίζοντες - θεολόγους;

Μήπως επειδή ο ίδιος κινείται στον συγκεκριμένο θεολογικό χώρο - ορισμένων δεκάδων ανθρώπων όλων και όλων Πανελλήνια - νομίζει ότι εκτός του κύκλου του υπάρχουν άνθρωποι που συμπαθούν τα προτεσταντιλίκια του Αγουρίδη, του Νησιώτη, της Ακαδημίας του Βόλου και της “Σύναξης”;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΕΙΣΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ

____________

Κύριε Κοσμήτορα! Σας λέγω, με κάθε ειλικρίνεια, ότι αν δεν είχα υπόψη τις οικουμενιστικές και φιλελεύθερες απόψεις του Πατριάρχη Κύριλλου και του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ -

συναντήσεις με τον Πάπα,

προώθηση του Οικουμενισμού,

συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους,

κοινές ποιμαντικές παραστάσεις με τους Παπικούς και τους Λουθηρανούς,

χλιδάτη ζωή,

τα συνεχή πολυαρχιερατικά συλλείτουργα δεκάδων μιτροφόρων,

τη δήλωση του Αγίου Βολοκολάμσκ για την αναγνώριση των μυστηρίων των Παπικών και δη τη ιερωσύνης

και όσα άστοχα έγραψε ο Σεβασμιότατος για τον Αγιο Ισαάκ τον Σύρο κτλ.)

θα υπέκυπτα στον πειρασμό, όχι βέβαια να επικροτήσω την αίρεση του εθνοφυλετισμού ή τις επιδιώξεις της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης”, αλλά να νιώσω πραγματική συμπάθεια για τη σημερινή εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας.

Το πρόβλημά μας με τη σημερινή εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας, κ. Κοσμήτορα, δεν είναι ότι είναι παραδοσιακή, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οτι δεν είναι παραδοσιακή. Οχι μόνον στο θέμα του Εθνοφυλετισμού αλλά σε πλείστα θέματα.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ

______________

Τιμά όμως απολύτως τον Πατριάρχη Κύριλλο και τον Σεβασμιότατο Βολοκολάμσκ και έτερον τινά το ότι δεν προωθεί τους Αγουριδικούς της Ρωσίας, όπως μας πληροφορείτε. Δεν τους αποκαλείτε βέβαια Αγουριδικούς αλλά αυτό ακριβώς υπονοείτε.

Μπράβο στους εκκλησιαστικούς ηγέτες της Ρωσίας επειδή δεν αφήνουν αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν τη ζημιά που εσείς κάνετε, επειδή κ. Μπέγζο περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα τα κατορθώματά σας.

Δεν μας διαφεύγει ότι μέντοράς σας υπήρξε ο διαβόητος Οικουμενιστής Ν. Νησιώτης, ότι αρμενίζετε πλησίστιος με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και ότι χρηματίσατε προκάτοχος και ομότροπος του κ. Κατσιάρα στο Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

__________

Οσο για τους ανοιχτούς ορίζοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στους οποίους αναφέρεστε καλύτερα να προτιμήσετε τη σιωπή.

Σε σημερινό ρεπορτάζ του Εκκλησιαστικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Ρομφαία” υπάρχει συγκλονιστική αναφορά για τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία, που αφορούν τους ομόδοξους Αραβες αδελφούς μας του Πατριαρχείου Αντιοχείας, οι οποίοι διέρχονται έσχατο κίνδυνο επιβίωσης.

Ιδού τα αποτελέσματα του εμπαιγμού των Διαθρησκειακών διαλόγων τους οποίους προωθείτε. Και στην Αίγυπτο και στο Ιράκ και τώρα στη Συρία οι χριστιανικοί πληθυσμοί θα ξεκληριστούν με μαθηματική ακρίβεια.

Πώς τους βοήθησαν, κ. Μπέγζο, οι ανοικτοί οικουμενιστικοί σας ορίζοντες και οι Διαθρησκειακές Συναντήσεις; Γιατί τώρα τρέμει σύγκορμο για την επιβίωσή του το Πατριαρχείο Αντιοχείας, που ήταν σταθερά προσανατολισμένο στον Οικουμενισμό;

Επειδή, ξέρετε, ο Ισλαμικός φονταμενταλισμός δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με κουβέντες του καφενείου, ευχολόγια και συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους και με τη διαμονή των εκπροσώπων των διαφόρων θρησκειών που συμμετέχουν στους Διαθρησκειακούς Διαλόγους, σε χλιδάτα ξενοδοχεία.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του κ. Μπέγζου, που μας έδωσε την αφρομή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου και την εξόχως ανησυχητική είδηση για βαρβαρότητες των Μουσουλμάνων σε βάρος των ορθοδόξων χριστιανών στη Συρία.

*****

Η ΡΩΜΗ ΤΗΣ “ΤΡΙΤΗΣ ΡΩΜΗΣ”

Του Καθηγητή Μάριου Μπέγζου,

Κοσμήτορα Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

=============

«Τρίτη Ρώμη» αυτοαποκλήθηκε η Μόσχα μετά την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453), η οποία επονομάσθηκε «Νέα Ρώμη» από τον ιδρυτή της Μ. Κωνσταντίνο θεωρώντας βέβαια την «Πρεσβυτέρα Ρώμη» (Roma) ως την «Πρώτη Ρώμη». Στην χριστιανική αυτοσυνειδησία 2000 ετών ο όρος «Ρώμη» αποτέλεσε εμβληματικό ορόσημο συνώνυμο της πίστης που περιβάλλεται την ισχύ, την δύναμη, την ρώμη, κάνοντας ένα ηχητικό λογοπαίγνιο με την ελληνική λέξη «ρώμη» (δύναμη) και το λατινικό τοπωνύμιο Ρώμη (Roma).

Απέναντι στην τουρκοκρατούμενη Νέα Ρώμη (ΚΠολη) αναπτύχθηκε η τσαρική θεοκρατία στο ιδεολόγημα του πνασλαβισμού, δηλαδή της συγκρότησης ενός πολιτικοθρησκευτικού ολοκληρωτισμού με βάση την Ορθοδοξία και ισχυρό βραχίονα τον σλαβικό κορμό της ρωσικής αυτοκρατορίας στην απολυταρχία των τσάρων. Το Αγιον Ορος και τα Ιεροσόλυμα ήταν οι πρωταρχικοί στόχοι της εκάστοτε ρωσικής διείσδυσης τόσο στην τσαρική θεοκρατία όσο και στην μεταπολεμική σταλινική αθεϊα που στην εξωτερική πολιτική της δεν παρέλειπε να υπενθυμίζει το πανσλαβικό ιδεολόγημα σε όλη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και στην περίοδο Πούτιν («Κύκλος του Στρετένσκυ») αναβιώθηκε εντονότερα ο πανσλαβισμός εξωτερικά («Ρωσία: η νέα βυζαντινή αυτοκρατορία») και ενδυναμώθηκε αρτηριοσκληρωτικά ο σλαβικός φονταμενταλισμός στο εσωτερικό της ρωσικής Κοινοπολιτείας με απηνείς διώξεις φιλελεύθερων θεολόγων ή ρητή κι επίσημη απόρριψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα («νεοβυζαντινισμός» υπό τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο, τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, τον Ηγούμενο της Μονής Στρετένσκυ της Μόσχας Τύχωνα κ.ά.).

Αντίβαρο του πανσλαβισμού ήταν πάντοτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που εξέφραζε την ελληνική Ορθοδοξία με ανοικτότητα κι ετοιμότητα διαλόγων με τον εκάστοτε Άλλο, τον ετερόδοξο (διάλογοι με ρωμαιοκαθολικούς και προτεστάντες), τον αλλόθρησκο (διαθρησκειακοί διάλογοι με μουσουλμάνους, ιουδαίους κ.λπ.), τον άθρησκο (οικολογικά συνέδρια, ειρηνοποιές πρωτοβουλίες κ.λπ.) και γενικά τον ουδετερόθρησκο προβληματιζόμενο άνθρωπο της εποχής μας.

Η Εκκλησία της Ελλάδος παρέπαιε κι αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στην συναισθηματική ρωσοφιλία των ομοδόξων του «ξανθού γένους» που θα απελευθέρωνε το υπόδουλο γένος των Ρωμιών από την ισλαμική υποδούλωση και τον «άθεο» διαφωτισμό της Δύσης καθώς και στην διαφύλαξη της ελληνικότητας με την ανοικτοσύνη του ρωμαίικου στοιχείου έναντι της κλειστότητας του πανσλαβιστών ομοδόξων.

Η εκκλησιαστική επταετία του Ιερωνύμου Α΄ (1967-1973) καθώς και η δεκαετής αρχιεπισκοπεία του μακαριστού Χριστοδούλου αλληθώριζε προς την ρωσική Ορθοδοξία απεμπολώντας την ελληνική Ορθοδοξία του Οικουμενικού Πατριαρχείου ποικιλότροπα και μάλιστα στην κατεύθυνση ενός υπερσυντηρητικού δήθεν «ορθοδόξου τόξου» απέναντι σε άθρησκους, αλλόθρησκους κι ετερόδοξους.

Απομένει σήμερα πια να δούμε προς τα πού θα κατευθυνθεί η Ελλαδική Εκκλησία επί των ημερών του Ιερωνύμου Β΄, εάν δηλαδή θα παρασυρθεί στον πανσλαβικό αλληθωρισμό ή θα μείνει πιστή στην ακραιφνή ελληνικότητα των ανοικτών οριζόντων μιας εκκλησίας με υπευθυνότητα έναντι των κοσμοϊστορικών απαιτήσεων των κρίσιμων καιρών μας.

Ευχόμαστε να συμβεί αυτό το τελευταίο και απευχόμαστε το πρώτο που ιστορικά αποδείχθηκε μοιραίο σφάλμα για την Εκκλησία της Ελλάδος.

ΠΗΓΗ:

Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

*****

ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΙΝΤΑΝΑΓΙΑΣ

Του κ. Αιμίλιου Πολυγένη

================

Μια ημέρα μετά την δολοφονία του Ορθόδοξου Ιερομονάχου π. Βασιλείου (Νάσσαρ) στη Χάμα της Συρίας, εξτρεμιστές επιτέθηκαν στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Σεϊντανάγιας του Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr την Κυριακή, 29 Ιανουαρίου και ενώ στο μοναστήρι βρισκόταν προσκυνητές, εξτρεμιστές επιτέθηκαν κατά της Μονής.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι, οι εξτρεμιστές επιτέθηκαν με κανόνι κατά της Μονής, όμως με την πρόνοια της Παναγίας η οβίδα που έπεσε στα τοίχοι δεν εξεράγη.

Τέλος να αναφερθεί ότι για το συμβάν ενημερώθηκε άμεσα ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιγνάτιος, ο οποίος εκείνη την ώρα βρισκόταν στο Λίβανο.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”