ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ- ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

=======

Δημήτρη Ι. Νατσιού, Κρυφό Σχολειό, Πρόλογος π. Γεώργιου Μεταλληνού, Κιλκίς 2011, σσ. 230.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Ολοι γνωρίζουμε τον κ. Νατσιό. Οι παρεμβάσεις του συνεχείς στα δρώμενα. Ιστορικα τεκμηριωμένες, γλαφυρές, μαχητικές, μέσα στα πλαίσια της ευπρέπειας.

Στοιχείται στη γραμμή πολλών σύγχρονων διανοητών - κληρικών και λαικών -, οι οποίοι προσπαθούν με χέρια και με δόντια να κρατήσουν το Γένος μας Ελληνικό και Ορθόδοξο.

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός - σε θερμό πρόλογό του - αποκαλύπτει ότι στο πρόσωπο του κ. Νατσιού βρήκε ένα σεμνό, μαχητικό, ενημερωμένο και αξιόλογο συναγωνιστή.

Τα εθνικά μας θέματα, η παιδεία (πάνω από όλα αυτή. Ο κ. Νατσιός, όπως ακριβώς η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, δεν ξεχνούν ποτέ ότι είναι δάσκαλοι) προσπαθούν να διεγείρουν την εθνική μνήμη και να επισημάνουν τις δυτικές ξενόφερτες εκφράσεις ενός ήθους άγνωστου στην παράδοσή μας, που κατακλύζει τη ζωή μας.

Το βιβλίο περιέχει 80 κείμενα που ο καλός συγγραφέας έγραψε για την εφημερίδα του Κιλκίς “Γνώμη” και τα οποία συγκέντρωσε σε τόμο με τον τίτλο “Κρυφό Σχολειό”, δηλωτικό του στόχου του μαχητή εκπαιδευτικού.

Ο κ. Νατσιός βλέπει αρνητικά και καχύποπτα - όπως πολλοί σύγχρονοι διανοητές - την Ευρωπαική Ενωση και το Δυτικό τρόπο ζωής.

Δεν επιζητεί - όπως αναφέρει - να αποκόψει τον Ελληνισμό από όσα καλά συμβαίνουν στον πλανήτη μας. Πλην όμως δεν μας εξηγεί, στις ωραιότατες - κατά τα άλλα - αναλύσεις του, πώς αυτό θα γίνει κατορθωτό σε ένα έθνος που πούλησε ήδη την ψυχή του στο Μεφιστοφελή της ευμάρειας και του καταναλωτισμού.

Ποια ξένη επίδραση μπορεί να μας απειλήσει όταν εμείς ως έθνος αυτοκτονούμε με την ολιγοτεκνία και τις εκτρώσεις; Αυτά φυσικά είναι συμπτώματα του Δυτικού τρόπου ζωής αλλά είναι δυστυχώς καθιερωμένος τρόπος ζωής ήδη από τη γενιά του τέλους του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Πώς θα βγούμε από την Ευρωπαική ένωση αφού η καρδιά της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας έχει δώσει ήδη την καρδιά του στη Δύση; “Ανήκομεν στη Δύση”, όχι απλά επειδή κάποιοι ηγέτες μας μας οδήγησαν και μας κρατούν εκεί, αλλά επειδή αυτή ήταν, είναι και φοβάμαι θα παραμείνει η βούληση των περισσότερων από μας. Τα “κρυφά σχολειά” τι να τα κάνουμε αφού οι μαθητές και οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να φοιτούν στα φροντιστήρια; Πριν μας κυριεύσουν και μας απειλήσουν οι νόμοι και οι θεσμοί της Δύσεως κύψαμε τη μέση δουλικά προς τα πρότυπα της Δύσεως.

Τι να γίνει επομένως; Να παραδοθούμε αμαχητί; Μη γένοιτο να έδινα ποτέ τέτοια ορμήνεια. Να πολεμήσουμε μέχρι τέλους με τη συνείδηση όμως του ποια είναι η στυγνή πραγματικότητα που μας περιβάλλει.

Να πολεμήσουμε κατά το δυνατόν να αποτρέψουμε τη συμφορά. Αλίμονον αν εισηγούμουν κάτι διαφορετικό, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνον από τους βουλουμένους, οι οποίοι πρέπει “να χαράξουν στην καρδιά τους τα ελληνορθόδοξα σύνορα κατά της παγκοσμιοποίησης”, όπως πολύ εύστοχα μας επεσήμανε στο παρελθόν ο π. Γεώργιος Μεταλληνός.