"ΛΑΒΕΤΕ, ΦΑΓΕΤΕ ΠΙΚΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ"

“ΛΑΒΕΤΕ, ΦΑΓΕΤΕ ΠΙΚΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Δεν είναι απλά αγώνας για αθέμιτα πρωτεία.

Δεν έχει καν αυστηρά εθνοφυλετικό χρώμα, όπως είχε στο παρελθόν ο “Πανσλαβισμός”.

Δεν είναι καν εισπήδηση στα όρια άλλης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, όπως συμβαίνει πολλές φορές δυστυχώς.

Δεν είναι καν απαράδεκτη ερμηνεία του όρου “βαρβαρική” για να δικαιολογηθούν οι εισπηδήσεις σε υπερόριες δικαιοδοσίες.

Αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι κάτι πολύ χειρότερο.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

__________

Είναι η προσπάθεια πολλών Εκκλησιών - και μάλιστα των Πατριαρχείων Ρωσίας και Ρουμανίας - να επιδιώξουν παγκόσμια αναγνώριση δικαιοδοσίας με βάση - όχι τα γεωγραφικά σύνορα - αλλά με βάση τον τόπο εγκατάστασης των μεταναστών από τις χώρες που προέρχονται όπου και αν υπάγουν.

Εχουμε με άλλα λόγια εισαγωγή εντελώς κακόδοξων εκκλησιολογικών κριτηρίων.

Η αρχή αυτή δεν ήταν άγνωστη και στο παρελθόν - τους τελευταίους τουλάχιστον αιώνες - με τη μαζική μετανάστευση από διάφορες ορθόδοξες χώρες προς τις νέες χώρες που ανακαλύφθηκαν έξω από τα παγιωμένα όρια δικαιοδοσίας της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΓΚΑΘΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΒΟΛΩΝ

_________

Σήμερα όμως η εθνοφυλετική αίρεση επιστρέφει “μετά βαίων και κλάδων”- ή για να ακριβολογούμε “μετά αγκαθών και τριβόλων” - και περισσής θρασύτητος εκ μέρους της Εκκλησίας της Ρωσίας, η οποία με αφορμή την τάξη των Διπτύχων προσπαθεί να μετατρέψει το σημερινό “πανρωσικό εθνοφυλετισμό” σε “πανσλαβικό κίνημα”, τις ολέθριες συνέπειες του οποίου πληρώσαμε πολύ ακριβά τους δύο προηγούμενους τελευταίους αιώνες.

Αυτή η τάση - για την ώρα - συναντά σημαντικές αντιστάσεις από τα Πατριαρχεία Σερβίας και Βουλγαρίας τουλάχιστον.

ΤΡΙΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

____________

Παράλληλα ένα τρίτο κέντρο παγκόσμιας δικαιοδοσίας αναδύθηκε - που λειτουργούσε εθνοφυλετικά σε λανθάνουσα κατάσταση από μακρού χρόνου - στο πρόσωπο της Εκκλησίας της Ρουμανίας, η οποία δεν έχει Ελληνικές ή Σλαβικές εθνικές ρίζες, και η οποία επιδιώκει να προβάλει υπερόριες ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, όχι μόνον στη Δυτική Ευρώπη, την Αμερική, και την Ωκεανία αλλά και στην εμπερίστατη Εκκλησία του παλαίφατου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

___________

Ο πικρός αυτός οίστρος των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του Βουκουρεστίου μας έδωσε το σημερινό πικρότατο καρπό της διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Ρουμανίας.

Είναι απαύγασμα της εμμονής του εθνοφυλετισμού του Πατριαρχείου Ρουμανίας και της ανυποχώρητης στάσης που τήρησε έναντι των Ιεροσολύμων - της Μητέρας πασών των Εκκλησιών - ο εθνοφυλετιστής και Οικουμενιστής Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, που δεν χάνει ευκαιρία να συμμετάσχει προσωπικά σε συμπροσευχές με τους κάθε λογής αιρετικούς.

ΑΛΛΟ “ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΜΑΧΙΑ” ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

_______________

Προσοχή πατέρες και αδελφοί!

Η “Βαρθολομαιομαχία” (άλλο αντι-οικουμενισμός και άλλο “Βαρθολομαιομαχία”) είναι στάση προσωπικής εμπάθειας.

Το χειρότερο είναι παρωπίδες που εμποδίζουν την καθαρή θέαση του αληθινού πεδίου των συγκρούσεων των αιρέσεων - και του εθνοφυλετισμού και του Οικουμενισμού - επειδή οι δύο αυτές αιρέσεις ενεργούν παράλληλα ή σε συνδυασμό.

Ορισμένες φορές βάζουν τρικλοποδιά η μιά αίρεση στην άλλη και δρέπουμε τις “παράπλευρες ωφέλειες” της διαμάχης τους- όπως λ.χ. το ναυάγιο των διαλόγου με τους Παπικούς - και άλλοτε μας δημιουργούν τεράστια προβλήματα επειδή δημιουργούν ρήγματα στο αδύνατο μέτωπο των πρεσβυγενών Πατριαρχείων και των Ελληνόφωνων Εκκλησιών αλλά και όσων μη Ελληνικών Εκκλησιών δεν θέλουν να γίνουν υπηρέτες της επικίνδυνης και διασπαστικής για την ενότητα της Εκκλησίας αίρεσης του εθνοφυλετισμού που καταδικάστηκε από τη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 1872.

Με την απόφαση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σήμερα γευόμαστε τους πικρούς καρπούς της αίρεσης του εθνοφυλετισμού με τη διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με το Εθνοφυλετικό Πατριαρχείο Ρουμανίας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχόλιου.

*****

TΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΔΙΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΡΑΡΧΕΙΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

Εκ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

=================

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων συνελθούσα σήμερον, ημέραν Δευτέραν, 26ην Απριλίου/ 9ην Μαΐου 2011, εις κανονικήν Συνεδρίαν αυτής, επελήφθη μεταξύ άλλων θεμάτων και της επιλύσεως του προβλήματος της αντικανονικώς εις Ιεριχώ ανεγερθείσης Εκκλησίας υπό του Πατριαρχείου Ρουμανίας.

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος εξετάσασα διεξοδικώς και εις βάθος το πρόβλημα τούτο, ομοφώνως και μετά λύπης απεφάσισε την διακοπήν του μνημοσύνου του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ και την καθαίρεσιν του εν Ιεροσολύμοις αντιπροσώπου του Πατριαρχείου Ρουμανίας Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου Κρέτσου.

Οι λόγοι δια την λήψιν τοιαύτης αποφάσεως είναι ότι κατά τα τελευταία έτη της δεκαετίας του 1990, το Πατριαρχείον Ρουμανίας ήρχισε και ωλοκλήρωσε την ανέγερσιν Ναού μετά ξενώνος εις Ιεριχώ, χωρίς την κανονικήν έγκρισιν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, εις την δικαιοδοσίαν του οποίου υπάγεται η Αγία Γη.

Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων ευρέθη εις δύσκολον θέσιν εκ του γεγονότος τούτου. Είδε τα κανονικά όρια αυτού, επικυρωμένα υπό Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων να απειλώνται αυθαιρέτως και απροκαλύπτως εν τη πράξει.

Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων εξήγησεν εις το Πατριαρχείον Ρουμανίας ότι ο ισχυρισμός αυτού ότι η Εκκλησία αύτη ανηγέρθη δια τους εκ Ρουμανίας προσκυνητάς εις την Αγίαν Γην, εάν γίνη αποδεκτός, μετατρέπει την δικαιοδοσίαν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις ανοικτόν πεδίον δι’ όλας τας Ορθοδόξους Εκκκλησίας δι’ ανέγερσιν ναών, τινες των οποίων ήδη έχουν ζητήσει τούτο.

Επειδή, παρά ταύτα, το Πατριαρχείον Ρουμανίας δεν επέδειξε την δέουσαν εκκλησιαστικήν ευαισθησίαν, το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων έθεσεν εις ακοινωνησίαν τον αναλαβόντα και περατώσαντα την πρωτοβουλίαν ταύτην, Αρχιμανδρίτην Ιερώνυμον Κρέτσου αντιπρόσωπον του Πατριαρχείου Ρουμανίας εις την Αγίαν Γην, προσφάτως δε προς ώθησιν του προβλήματος προς επίλυσιν, η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος απέστειλε προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ την κάτωθι επιστολήν, εν η εκτίθενται αναλυτικώς όλαι αι πτυχαί του προβλήματος τούτου και η στάσις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων:

Τω Μακαριωτάτω Πατριάρχη της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, Τοποτηρητή Καισαρείας, Καππαδοκίας, Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας και Αρχιεπισκόπω Βουκουρεστίου κ. Δανιήλ, αδελφώ εν Κυρίω αγαπητώ και συλλειτουργώ της Ημών Μετριότητος, ασπασμόν άγιον εν Χριστώ Ιησού.

Επί των ημερών των προκατόχων Ημών, μακαριστού Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Διοδώρου και μακαριστού Πατριάρχου Ρουμανίας κυρού Θεοκτίστου, ανελήφθη υπό του Πατριαρχείου Ρουμανίας πρωτοβουλία ανεγέρσεως Ιερού Ναού εις Ιεριχώ μετ’ οικημάτων ξενώνος πέριξ αυτού άνευ εγκρίσεως και κανονικής αδείας της τοπικής Εκκλησίας των Αγίων Τόπων, του Ημετέρου δηλονότι Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.

Αι ενστάσεις και διαμαρτυρίαι του ημετέρου Πατριαρχείου δεν ηδυνήθησαν να ανακόψουν την ανέγερσιν του εν λόγω Ναού. Αύται τουναντίον ηγνοήθησαν και ο Ναός ετελειώθη και σήμερον μάλιστα λειτουργείται.

Η Υμετέρα λίαν τετιμημένη και περισπούδαστος Ημίν Μακαριότης, διακρινομένη επί Θεολογική καταρτίσει και παιδεία ουκ ολίγη, επίσταται καλώς ότι η πράξις αύτη αποτελεί κατάφωρον παραβίασιν της Ευαγγελικής αρχής, τιθεμένης υπό του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, «φιλοτιμουμένου ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μη επ’ αλλότριον θεμέλιον οικοδομή» (Ρωμ. 15, 20), ως και των ιερών Κανόνων, 31ου των Αγίων Αποστόλων, 5ου της Συνόδου Αντιοχείας και 10ου Καρθαγένης, καταδικαζόντων την πήξιν ετέρου θυσιαστηρίου, εν καταφρονήσει του οικείου επισκόπου. Το επιχείρημα ότι η Ρουμανική Εκκλησία επιθυμεί να έχη ίδιον αυτής Ναόν εις την Αγίαν Γην, δεν ευσταθεί, καθ’ ότι αύτη έχει Ναόν εις Ιεροσόλυμα και καθ’ ότι η Αγία Γη έχει ανατεθή προς διαφύλαξιν και διαποίμανσιν εις το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων υπό της Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ορισάσης δια του 7ου κανόνος αυτής «τον εν Αιλία επίσκοπον τιμάσθαι και έχειν την ακολουθίαν της τιμής», της Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ορισάσης δια της Ζ Πράξεως αυτής: «Ιουβενάλιον, τον οσιώτατον επίσκοπον των Ιεροσολύμων τας τρεις Παλαιστίνας υπό την ιδίαν εξουσίαν έχειν» και της Πενθέκτης, δια του 36ου κανόνος αυτής συγκαταλεξάσης τον Θρόνον της Ιεροσολυμιτών πόλεως μεταξύ των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων.

Εάν και αι άλλαι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι ακολουθήσουν το παράδειγμα τούτο της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, τότε θα έχωμεν εις την Αγίαν Γην αντιπροσωπείας δέκα τριών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπερ έσται παράδειγμα αυθαιρέτου Ορθοδόξου πολυφωνίας και πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικώς οικονομουμένης και εις αντίθεσιν ερχομένης προς όσα συνεφωνήθησαν υφ’ όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών εις την Δ’ Προσυνοδικήν Διάσκεψιν της Γενεύης του έτους 2009.

Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων αντιμετώπισε μετά λύπης βαθείας αλλά και μετ’ ανεκτικότητος και μετριοπαθείας πολλής την εντός των κόλπων αυτού εμφυτευθείσαν αντικανονικήν ταύτην κατάστασιν, διο και περιωρίσθη όπως θέση εις ακοινωνησίαν μόνον τον πρωτεργάτην αυτής, Οσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Ιερώνυμον Κρέτσου, χωρίς να καθαιρέση τούτον η να διακόψη το μνημόσυνον της Ρουμανικής Εκκλησίας εν τοις Διπτύχοις, όπερ εδικαιούτο να πράξη.

Αναμείναντες εφ’ ικανόν χρόνον και μάλιστα επί τετραετίαν από της συν Θεώ εκλογής της Υμετέρας Μακαριότητος εις τον τετιμημένον Θρόνον του Πατριαρχείου της Ρουμανίας και μη ιδόντες ουσιαστικήν τινα κίνησιν παῤ Αυτής προς επίλυσιν του προβλήματος τούτου, εκ των πραγμάτων κινούμεθα, όπως Ημείς εγείρωμεν τούτο, ίνα άνευ ουδεμιάς περαιτέρω χρονοτριβής θεραπευθή και επουλωθή η ανοικτή αύτη πληγή του εκκλησιαστικού σώματος, συνωδά τοις θείοις και ιεροίς κανόσι, και ίνα μη φθάσωμεν εις το απευκταίον της καθαιρέσεως του Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου η της διακοπής του μνημοσύνου της αδελφής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας.

Επί τούτοις, ασπαζόμενοι αυτήν από του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι αγίω, διατελούμεν.

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ‚βιαʹ Ιανουαρίου κζ .

Της Υμετέρας πεφιλημένης Μακαριότητος

Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

Ανταποκρινόμενος ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ απέστειλεν ως αντιπρόσωπον αυτού επί του θέματος την Παρασκευήν προ του Λαζάρου, 2αν / 15ην Απριλίου 2011, τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Campineanul κ. Κυπριανόν, κομίζοντα μεθ’ εαυτού επιστολήν.

Εις την επιστολήν ταύτην ουδόλως επιδεικνύεται η διάθεσις δια την κανονικήν επίλυσιν του προβλήματος και την διατήρησιν της εν Χριστώ ενότητος, απεναντίας δι’ αδυνάτων και αβασίμων επιχειρημάτων καταβάλλεται η προσπάθεια νομιμοποιήσεως και παγιώσεως της δημιουργηθείσης καταστάσεως.

Προς διαφύλαξιν και προστασίαν των κανονικών προσκυνηματικών και ποιμαντικών δικαιωμάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις την Αγίαν Γην η Αγία και Ιερά Σύνοδος προέβη εις την οδυνηράν μεν, αναγκαίαν δε απόφασιν ταύτην, ευχομένη εν τω μεταξύ δια την εν σεβασμώ της εκκλησιαστικής τάξεως αποκατάστασιν της διακοπείσης κανονικής και εκκλησιαστικής κοινωνίας.

Διευκρινίζεται ότι παρά την διακοπήν της εκκλησιαστικής κοινωνίας, οι εκ Ρουμανίας ευσεβείς προσκυνηταί είναι ευπρόσδεκτοι εις τα Πανάγια Προσκυνήματα και τας Ιεράς Μονάς του Πατριαρχείου.

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ