ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα εισήγησης του μέλους της Διοικούσας Επιτροπής του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης, Καθηγητή Παιδαγωγικής-Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Ηρακλή Ρεράκη στην Ε΄ Επιστημονική Ημερίδα των Θεολόγων Ηπείρου-Κέρκυρας και Λευκάδας, που πραγματοποιήθηκε στην Ηγουμενίτσα στις 23.10.2010 με γενικό θέμα: "Ο Θεολόγος του σήμερα μεταξύ Παράδοσης και Ανανέωσης".

Ο κ. Καθηγητής κάνει μια λαμπρή ανάλυση του θέματος που πραγματεύεται και αποκαλύπτει τι ακριβώς σημαίνει η πρόταση του Σύμβουλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου για τη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογικό.

Ο κ. Ρεράκης βάζει “τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων”. Εξηγεί, με μια πλήρως κατοχυρωμένη επιστημονικά πραγματεία, ότι η μετατροπή του μαθήματος σε θρησκειολογικό θα καταλήξει αναπόφευκτα να παρουσιάζει τη θρησκεία στα παιδιά μας σε αντίθεση από την πίστη των πατέρων τους. Δεν θα είναι απλά άχρουν, άοσμο και άγευστο θρησκευτικά μάθημα - όπως πολλοί νομίζαμε μέχρι τώρα - αλλά θα είναι συνειδητά αρνητικό της διδασκαλίας της Εκκλησίας.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Καθηγητή για την ουσιαστική προσφορά του και διατυπώνουμε την εξής απορία. Γιατί έχουν αποκλειστεί από την δεκαπενταμελή επιτροπή κατάρτισης των αναλυτικών προγραμμάτων του μαθήματος των θρησκευτικών άνθρωποι, όπως τον Καθηγητή κ. Ρεράκη, τα στελέχη της ΠΕΘ και του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης; Γιατί άραγε; Προφανώς όχι εξαιτίας της έλλειψης γνώσεων και ειδικότητας για το θέμα.

Ποιος είναι που κινεί, όπως τον αόρατο δικτάτορα Ιωαννίδη, τα νήματα του εξανδροποδισμού της θρησκευτικής παιδείας της πατρίδας μας;

Μήπως ήρθε η ώρα - πέραν των παραστάσεων προς το Υπουργείο Παιδείας - η ΠΕΘ και ο Σύνδεσμος των θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης να κάνει εντονότατες παραστάσεις και προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο επειδή ο Μακαριότατος είναι ο “Μαικήνας” του κακού δαίμονα του μαθήματος των θρησκευτικών κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου;

Εχει ακουσθεί “εκ του αιώνος ποτέ” ο στενότερος συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου να δρομολογεί την απορθοδοξοποίηση του μαθήματος των θρησκευτικών;

Παραθέτουμε στη συνέχεια το κείμενο που μας έδωσε αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Του Καθηγητή Ηρακλή Ρεράκη

============

Θεμελιακό στοιχείο του θρησκειολογικού μοντέλου διδασκαλίας, είναι η «ουδέτερη ενημέρωση των μαθητών για τις διάφορες πλευρές των θρησκειολογικών φαινομένων». Είναι σαφές ωστόσο ότι η ουδετερότητα που είναι «η ουσία της θρησκειολογικής εκπαίδευσης», είναι απλώς το πρόσχημα για να οδηγηθούν τα παιδιά σε μια απομάκρυνση από την ορθόδοξη παράδοσή τους (αποχριστιανοποίηση), αφού οι ίδιοι οι υποστηρικτές της ουδετερότητας αποκαλύπτουν ότι στόχος τους είναι «η ουδέτερη και απροκατάληπτη εξέταση των θεμελιωδών εξηγήσεων της ύπαρξης που δίδεται από άλλες θρησκείες ή φιλοσοφίες».

Από τη μια πλευρά, επομένως γίνεται λόγος για ιστορική και ουδέτερη εξέταση των θρησκειών και από την άλλη αναζητούνται, μέσα από τις άλλες θρησκείες ή φιλοσοφίες, οι θεμελιώδεις υπαρξιακές εξηγήσεις.

Βασικό στοιχείο της θρησκειολογικής αγωγής, είναι η χωρίς την αναφορά και πίστη στο Θεό, ιστορική και περιγραφική διδασκαλία περί του εν γένει θρησκευτικού φαινομένου αλλά και περί των διαφόρων θρησκειών της ανθρωπότητας, αφού θεωρείται ότι «για τα θέματα αυτά επαρκείς εξηγήσεις μπορούν να διατυπωθούν χωρίς αναφορά στο μεταφυσικό».

Σκοπός του θρησκειολογικού μοντέλου, επομένως, είναι να διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο μάθημα θρησκειολογίας, αλλά να παραμένει σε ένα καθαρά ιστορικό ή κοινωνικό επίπεδο, χωρίς δηλαδή αναφορά στον Θεό είτε αυτή η διδασκαλία γίνεται με την εκδοχή του θρησκευτικού φαινομένου είτε με την εκδοχή της ιστορίας των θρησκειών.

Πρόκειται για ένα μοντέλο διδασκαλίας θρησκευτικών, κεντρικός άξονας του οποίου είναι μια ουδετερότητα, που στην πραγματικότητα στοχεύει σε μια άθεη θρησκευτικότητα, αφού ουδέτερη θρησκευτικότητα δεν υπάρχει.

Με άλλα λόγια, το μοντέλο της θρησκειολογικής αγωγής με το πρόσχημα της θρησκευτικής ουδετερότητας δεν καλλιεργεί την πίστη στο Θεό, που πρέπει να είναι το κέντρο κάθε θρησκείας και κάθε θρησκευτικής αγωγής - διαφορετικά δεν μπορούμε καν να μιλούμε για θρησκεία ή για θρησκευτική αγωγή -, αλλά την άρνηση κάθε πίστεως, δηλαδή, στην απιστία και την αθεΐα.

Με βάση τα παραπάνω, η ουδετερότητα του θρησκειολογικού μοντέλου στοχεύει στην απομάκρυνση του παιδιού από την παράδοση των γονέων και των προγόνων του και σε μία σαφή αρνητική και μηδενιστική θέση, έναντι κάθε θρησκευτικής πίστεως.

Η πρόταση αντικατάστασης του υπάρχοντος μαθήματος των θρησκευτικών με το θρησκειολογικό μοντέλο βασίζεται στην εντελώς λανθασμένη αντίληψη και θέση ότι το μάθημα στο σχολείο σήμερα είναι κατηχητικό.

Με βάση τα παραπάνω η εκδοχή να εφαρμοστεί στο ελληνικό σχολείο ένα ουδέτερο θρησκειολογικό μάθημα, που θα προσφέρει μηδενική πίστη στους νέους, αποσύνδεσή τους από το Θεό, αρνητική επομένως και α-θρησκευτική ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, αποτελεί μια σαφέστατη αντιπαιδαγωγική πράξη, αντίθετη από την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης» που ορίζεται από το Σύνταγμα ως σκοπός της ελληνικής παιδείας.