Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Του Ιερομόναχου Σάββα Αγιορείτη

====================

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ἡ σημαντικότερη δραστηριότητα τῆς χριστιανῆς μητέρας, στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ καλή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της. Τό κύριο ἔργο τῆς μητέρας εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν. Αὐτή ἡ θέση τοῦ ἱεροῦ Πατρός πηγάζει βεβαίως ἀπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν εἶναι ἡ θέση ἑνός ἀνθρώπου πού ἁπλῶς μόνο σκέπτεται, ἀλλά σκέπτεται καί συνάμα ὁμιλεῖ μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Λοιπόν αὐτή εἶναι καί ἡ θέση θά μπορούσαμε νά ποῦμε τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὅ,τι πιό εὐλογημένο ἔχουμε μέσα στήν κοινωνία. Οὐσιαστικά ἡ σωστή οἰκογένεια

εἶναι μιά μικρή Ἐκκλησία. Τά νέα βλαστάρια ζώντας ἐντός της καθοδηγοῦνται στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ μητέρα ἔχει σάν κύριο ρόλο τό νά ἐφαρμόσει στά παιδιά της αὐτήν τήν καθοδήγηση καί τήν ἐν Χριστῷ παιδαγωγία. Καταλαβαίνουμε ἑπομένως ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι ρόλοι πού προσπαθοῦν νά ἀποδώσουν σήμερα στίς γυναῖκες-μητέρες: ἐπαγγελματικός, κοινωνικός, τό νά ἀναρριχηθεῖ σέ ὑψηλόβαθμες κοσμικά θέσεις, ὅπως καί οἱ ἄντρες μέσα στίς διάφορες ὑπηρεσίες, τό νά ἐξελιχθεῖ, νά κάνει καρριέρα...ὅλα αὐτά, εἶναι θά λέγαμε δεύτερα, τρίτα, πάρεργα σέ σχέση μέ τό κύριο ἔργο, πού εἶναι τό ἔργο τῆς μητέρας. Καί ἄν θέλει νά εἶναι σωστή ἀπέναντι στόν Θεό, ἀπέναντι στό Ἅγιο Πνεῦμα, θά πρέπει νά βάλει αὐτό τό ἔργο, σάν πρῶτο στόχο στήν ζωή της· θά πρέπει νά ἔχει σάν πρῶτο ρόλο της τό νά διαπαιδαγωγήσει τά τέκνα της ἐν Χριστῷ.

2. Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Σ’ αὐτό τό ἔργο δέν εἶναι ἀβοήθητη· ἔχει μιά ἀρετή...τήν ὁποία βεβαίως τῆς τήν ἔχει δώσει ὁ Θεός. Ἄν τήν καλλιεργήσει θά βοηθηθεῖ πολύ στό νά διαπαιδαγωγήσει ὀρθά τά παιδιά της. Ἡ ἀρετή αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη.

Οἱ γυναῖκες κατ’ ἐξοχήν ἔχουν ἀγάπη· ἰδιαίτερα οἱ μητέρες ἔχουν αὐτήν τήν φυσική ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη βέβαια αὐτή δέν σώζει, δέν ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά βοηθᾶ στό νά προσεγγίσει ἡ μητέρα τό παιδί καί νά κάνει θυσίες. Μπορεῖ ἡ μητέρα νά φθάσει νά θυσιάσει ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ζωή της γιά χάρη τοῦ παιδιοῦ της... Ἔχουμε τέτοια παραδείγματα. Ἡ φυσική ἀγάπη ὅμως, πού συνήθως ὑπάρχει σέ ὅλες τίς μητέρες δέν εἶναι ἡ τέλεια, ἡ σωστή, ἡ σώζουσα - ὅπως εἴπαμε - ἀγάπη. Μᾶς σώζει ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ τέλεια αὐτή ἀγάπη εἶναι κομμάτι, στοιχεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη κ.λ.π.».

3. Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ (ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.

Θά πρέπει ἡ μητέρα νά ὑπερβεῖ τήν φυσική ἀγάπη καί νά φτάσει στό ἀνώτερο ἐπίπεδο, πού εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγάπη. Θά πρέπει δηλαδή νά φθάσει νά ἀγαπάει τά παιδιά της τελείως καί ἀνιοδιοτελῶς, χωρίς ὅρια, χωρίς διακρίσεις, ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνουν, ὅπως καί ἄν τῆς συμπεριφέρονται.

Ἀνιοδιοτελῶς σημαίνει, ὅτι τά ἀγαπάει χωρίς νά σκέφτεται ὅτι «κάποια στιγμή θά δῶ καί ἐγώ κάτι ἀπό τά παιδιά μου»·«κάποια στιγμή θά ἔχω καί ἐγώ στά γεράματά μου ἕνα στήριγμα, ἕνα ἀποκούμπι»...

Πολύ πιθανόν βέβαια νά ἔχει αὐτό τό «ἀποκούμπι». Ἀλλά δέν πρέπει νά ἐργάζεται μέ αὐτήν τήν προοπτική, μ΄ αὐτό τό κίνητρο, μ’ αὐτό τό back - ground στό μυαλό της. Ἄν ἐνεργεῖ μ’ αὐτό τό σκεπτικό, ἡ ἀγάπη της εἶναι μολυσμένη, εἶναι λίγο ἰδιοτελής, εἶναι ἐμπορική σχέση· δίνει γιά νά πάρει... ἔστω ἀργότερα.

Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι μή ἀνταποδοτική καί μή ἐμπορική. Εἶναι ἀνιδιοτελής. Σ’ αὐτή τήν ἀγάπη πρέπει νά φτάσει ἡ μητέρα. Τότε λειτουργεῖ σωστά ἡ οἰκογένεια.

Ἄν ἡ μητέρα δέν προσπαθεῖ νά ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς, θά κάνει μεγάλα λάθη στἠν ἀγωγή. Κάποια στιγμή τό παιδί δέν θά τῆς φερθεῖ σωστά...

-Τότε τί θά κάνει; θά τό «πνίξει»;

-Ἄν δέν ἔχει αὐτήν τήν ἀνιοδιοτελή ἀγάπη μπορεῖ καί νά τό πνίξει ἀκόμα. Ἔχουμε καί τέτοιες «μητέρες»...«Θεός φυλάξοι», θά πεῖτε, ἀλλά γίνεται αὐτό...δυστυχῶς.

-Γιατί;

-Διότι αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, εἶναι ἀτελής, εἶναι ἀσταθής καί πάντοτε ὑπάρχει κίνδυνος νά ἐκπέσει. Ἐκείνη ἡ ἀγάπη πού δέν ἐκπίπτει, γιά τήν ὁποία μᾶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι “οὐδέποτε ἐκπίπτει”, εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Στή μητέρα, πού ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνει τό παιδί της, αὐτή δέν θά σταματήσει νά τό ἀγαπάει ποτέ.

Εἴχαμε βάλει στήν ἱστοσελίδα, μιά ἀνάρτηση γιά μιά μήτέρα ἀνάπηρη, πού εἶχε μόνο τό ἕνα της μάτι καί τό παιδάκι της ἔνιωθε πολύ ντροπή γιά αὐτό. Τό κοροϊδεύανε ὅλα τ΄ἄλλα τά παιδιά στό σχολεῖο καί τέλος πάντων τό παιδί, μεγάλωσε καί δέν τήν ἤθελε τήν μάννα του. Ἔνοιωθε κόμπλεξ, γι’ αὐτό καί δέν τήν ἔπαιρνε μαζί του στίς διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Τήν κρατοῦσε σέ ἀπόσταση. Κάποια στιγμή μετά τό ἐπίγειο τέλος τῆς ζωῆς της, ἡ μητέρα ἀποκάλυψε μ’ ἕνα σημείωμα στό παιδί της, πού τήν εἶχε ἐν τῷ μεταξύ διώξει μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν συγκλονιστική ἀλήθεια: Τό παιδί της εἶχε ἀπό ἀτύχημα χάσει ὅταν ἦταν μικρό τό ἕνα του μάτι καί ἡ μητέρα του, τοῦ εἶχε δώσει τό δικό της. Εἶχε κάνει αὐτήν τήν θυσία χωρίς νά τό πεῖ στό παιδί της.

Τά λέμε αὐτά, γιατί ὄντως εἶναι πολύ δυνατή αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, πού αἰσθάνεται ἡ μητέρα γιά τά παιδιά της. Ὅλο αὐτό βέβαια εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ.

ΠΗΓΗ:

Αναβάσεις