ΠΛΗΡΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΛΟΥΔΑΚΕΙΟ “ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ”
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Γράφει τα εξής απίστευτα, στην εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος”, ο κ. Γ. Τραμπούλης. (Όλοι γνωρίζουν ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το όνομα):
“Ὡς ἐπικρατέστεροι ὑποψήφιοι γιά τίς ἐκλογές τῆς 18ης Φεβρουαρίου θεωροῦνται: ὁ Μπάτσκας Εἰρηναῖος (Μπούλοβιτς), ὁ ὁποῖος κρίνεται ὡς συντηρητικός, ὑποστηρικτής τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ἄριστος γνώστης τῆς ἀρχαίας καί νεοελληνικῆς γλώσσας, σημαντικός θεολόγος ἀλλά καί ἡγέτης τῶν ἐθνικῶν ζητημάτων, ὅμως «ἐπειδή ἔχει ἀσκήσει μεγάλη ἐπιρροή στήν χάραξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς τά τελευταῖα χρόνια ἔχει ὑποστῆ μεγάλη φθορά ἡ ὑποψηφιότητά του
(Κοσμοδρόμιο 15/2/21)».
Ἐπίσης, ὁ ἐπίσκοπος Ζάγκρεπ καί Λουμπλιάνας Πορφύριος, πνευματικό τέκνο τοῦ Εἰρηναίου Μπάτσκας, ὁ ὁποῖος ἔχει καλές σχέσεις μέ τό καθεστώς τοῦ προέδρου Vučić καί προωθεῖται ἀπό τά δημόσια μέσα ἐνημέρωσης.
Ὁ ἐπίσκοπος Ντίσελντοφ, Γερμανίας Γρηγόριος, μαθητής τοῦ ἐπισκόπου Ἀθανασίου Γιέφτιτς, ὁ ὁποῖος κάνει ἔντονη κριτική στό καθεστώς τοῦ προέδρου Vučić καί ἔχει ἐπιρροή στήν ἀντιπολιτευτική κεντροαριστερά.
Τέλος, ὁ ἐπίσκοπος Δαμπροβοσνίας Χρυσόστομος, ὁ ἀρχαιότερος χειροτονηθείς ἐπίσκοπος, πού διατελεῖ σήμερα προσωρινός Πατριάρχης
Σερβίας.”
Ουδεμία αναφορά, από τον συντάκτη του άρθρου, για τον Οικουμενισμό αναφορικά με τους τότε υποψήφιους του Πατριαρχικού Θρόνου της Σερβίας.
Όχι μόνον δεν γίνεται αναφορά στον Οικουμενισμό, αλλά και παρουσιάζεται ο διαβόητος Οικουμενιστής Μητροπολίτης Μπάτσκας Ειρηναίος ως συντηρητικός μόνο και μόνον επειδή είναι Ρωσσόφιλος.!!!
Όλοι βεβαίως γνωρίζουν ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Μπάτσκας Ειρηναίος είναι ο ηγέτης της φιλελεύθερης πτέρυγας της Σερβικής Ιεραρχίας, ενώ ο μ. Μαυροβούνιου Αμφιλόχιος ήταν ο ηγέτης της συντηρητικής πτέρυγας
της Ιεραρχίας.
Το κυριώτερο!
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο Σεβ. Μπάτσκας Ειρηναίος (Μπούλοβιτς) είναι βαμμένος Οικουμενιστής όσο ελάχιστοι Ιεράρχες, όχι μόνο της Σερβίας, αλλά της εν γένει Ορθοδοξίας.
Υπήρξε μέλος της ομαδούλας του Σεβ. Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα), η οποία -μεταξύ άλλων- εξέδωσε το αιρετικό κείμενο της Ραβέννας.
Του έδωσε επισκοπικό δακτυλίδι ο Πάπας, ανάβει μενόρες, πραγματοποιεί προχωρημένες συμπροσευχές με Παπικούς κτλ.
Αλλά και ο τρόπος που παρουσιάζονται, από τον συντάκτη του άρθρου, οι τότε υποψήφιοι, για τον Πατριαρχικό Θρόνο της Σερβίας, πριν εκλεγεί ο από Λιουμπλιάνας Πορφύριος, δεν έχει καμμία σχέση με τον Οικουμενισμό και τα θέματα
της πίστεως.
Ο Γερμανίας Γρηγόριος λ.χ. παρουσιάζεται ως σκληρός επικριτής του πρωθυπουργού Βούτσιτς, τον οποίο ο συντάκτης του άρθρου θεωρεί ενδοτικό στις Δυτικές πιέσεις που ασκούνται στην Σερβία.
Ουδεμία, όμως, αναφορά στο γεγονός ότι ο Σεβ. Γερμανίας Γρηγόριος είναι Οικουμενιστής, άκρως εκκοσμικευμένος, φαύλος και νεωτεριστής.
Αντίθετα ο νυν Πατριάρχης των Σέρβων Πορφύριος, παρουσιάζεται, από τον συντάκτη του άρθρου, ως άνθρωπος που δεν θα αντισταθεί στα σχέδια της πολιτικής ηγεσίας για το Κοσσυφοπέδιο. Περίπου ως προδότης.
Ουδεμία, όμως, αναφορά για το οικουμενιστικό στίγμα του νυν Μακαριώτατου Σερβίας.
Το συμπέρασμα εξάγεται
αβίαστα.
Ο “Ορθόδοξος Τύπος” ήταν, για πολλές δεκαετίες, -επί π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου και επί π. Μάρκου Μανώλη- η ναυαρχίδα του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
Τώρα, δυστυχώς, μετά που εξανδραπόδισε την ιστορική εφημερίδα ο σεβαστός π. Βασίλειος Βολουδάκης, κατέστη η χωματερή των εμμονών, των ιδεοληψιών και των Μακρακισμών του προσφιλούς των Εξαρχείων Γέροντος, οι οποίες -φυσικά-λειτουργούν ανοιχτά και απροκάλυπτα σε βάρος του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
