ΟΙ ΑΝΤΙΧΑΛΚΗΔΟΝΙΟΙ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ - ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΜΕΛΕΤΗΝ ΤΟΥ Π. ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΩΜΑΝΙΔΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ ΑΠΟΨΙΝ
Tου Αρχιμανδρίτη Γεώργιου (Καψάνη) Γρηγοριάτη
=====
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Καθηγητής π. Ιωάννης Ρωμανίδης εδημοσίευσεν άρθρον με τίτλον «Μία φύσις του Θεού Λόγου σεσαρκωμένη. Ό άγιος Κύριλλος και η Δ' Οικουμενική Συνοδος».
Κεντρική ιδέα του συγγραφέως είναι ότι οι Ορθόδοξοι και οι Αντιχαλκηδόνιοι έχομεν κατ' ουσίαν την ιδίαν Χριστολογικήν πίστιν αν και διαφοροποιούμεθα εις την διατύπωσιν του δόγματος, εις το περιεχόμενον όμως ταυτιζόμεθα.
Γράφει συμπερασματικώς: «οι δύο παραδόσεις επιβίωσαν στις περιπλοκότατες της ιστορίας, ενώ διατήρησαν στην ουσία την ίδια Ορθόδοξη πίστι. Το κείμενο μας καλεί στην ανίχνευσι μέσα στην Ιστορία, της κοινής ενοράσεως της πίστεως και του δόγματος, πού δεν ήταν δυνατόν να διαστρεβλωθεί από τις τραγωδίες των Ιστορικών εξελίξεων».
Του οφείλομεν ευχαριστίας δια τας επιτυχείς θεολογικάς του τοποθετήσεις έναντι σοβαρών συγχρόνων εκκλησιολογικών προβλημάτων.
Παρά ταύτα διαφωνούμεν ριζικώς με την συγκεκριμένην ως άνω θέσιν του, ότι δηλαδή έχομεν κατ' ουσίαν την αυτήν Χριστολογικήν πίστιν με τους Αντιχαλκηδονίους, διότι δεν ευρίσκομεν αυτήν σύμφωνον με την Παράδοσιν της Εκκλησίας ως βιούται και εν Αγίω Όρει.
Ως γνωστόν, η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους ηρνήθη να δεχθή ως Ορθόδοξον την απόφασιν της Μικτής Επιτροπής του θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, ότι «αμφότεροι αι οικογένειαι διετήρησαν πάντοτε πιστώς την αυτήν αυθεντικήν Ορθόδοξον Χριστολογικήν πίστιν και την αδιάκοπον συνέχειαν της αποστολικής παραδόσεως» (Β' Κοινή Δήλωσις, Σαμπεζύ 1990).
Εξέδωκε προς τούτο τα εξής τρία επίσημα κείμενα:
α) Την Εισήγησιν της Επιτροπής της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους περί του Διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, της 1/14ης Φεβρουαρίου 1994.
β) Το Υπόμνημα της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους περί του Διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, της 14/27 Μαΐου 1995.
γ) Την πραγματείαν «Παρατηρήσεις περί του θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων, Απάντησις εις κριτικήν του Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας κ. Δαμασκηνού», Άγιον Όρος 1996.
Η Ιερά Κοινότης δεν ήτο δυνατόν να αποφανθή διαφορετικά, διότι εκφράζει την κοινήν αγιορειτικήν συνείδησιν, την οποίαν οι ταπεινοί Αγιορείται Μοναχοί διαμορφώνουν ασκούμενοι νυχθημερόν εις την υπακοήν εις όσα παρέλαβαν παρά των Αγίων ημών Πατέρων και ζώντες καθημερινώς την λατρείαν της Εκκλησίας. Δια τούτο δεν ημπορούν να διαφοροποιηθούν από την Πίστιν των Αγίων, τους οποίους τιμούν με παννύχους στάσεις, ικεσίας και δεήσεις.
Πώς θα ημπορούσαν να το πράξουν, χωρίς να διακινδυνεύσουν την σωτηρίαν των, όταν δι' αυτήν την σωτηρίαν επικαλούνται από όρθρου βαθέος τας πρεσβείας των αγίων ιεραρχών, ιερομαρτύρων και οσίων, των οποίων τας μνήμας ή Εκκλησία εορτάζεικαι τιμά δια τον υπέρ της Ορθοδοξίας αγώνα των; Του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, του οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, του αγίου Λέοντος Πάπα Ρώμης, των αγίων ιερομαρτύρων Φλαβιανού Κωνσταντινουπόλεως και Προτερίου Αλεξανδρείας κ.λπ.;
Αλλά δεν θα ημπορούσε να πράξη διαφορετικά η Ιερά Κοινότης και διότι θα ήτο μεγίστη ή ευθύνη αυτής ενώπιον του Κυρίου, εάν δεν παρέδιδε εις τας επιγενόμενος γενεάς των Μοναχών την Πίστιν, την οποίαν παρέλαβε παρά των αγίων Πατέρων και Κτιτόρων των Ιερών ημών Μονών.
Αι παρατηρήσεις δεν έχουν σκοπόν να μειώσουν το κύρος του πολιού Καθηγητού. Αποβλέπουν εις το να περιφρουρήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν από άστοχους ερμηνευτικός προσεγγίσεις, αι οποίαι είναι δυνατόν να βλάψουν και το Ορθόδοξον πλήρωμα και τους διαλεγομένους μετά της Εκκλησίας ετεροδόξους.
ΠΗΓΗ:
Ιστολόγιο "Αμέθυστος"
ΠΗΓΗ:
Ιστολόγιο "Αμέθυστος"
Ο αγιασμενος μακαριστός γέροντας, πατήρ Γεώργιος Καψανης, αποτελεί παράδειγμα Ιερομοναχου Ηγουμενου, καθώς πάντοτε μέσα από την πράξη του, ορθοδοξουσε. Οταν εξέφραζε την αγιοπνευματικη διδασκαλία της Αλήθειας, έδειχνε σημεία της βιωθεισης πρακτικής θεωρίας.....
ReplyDeleteΗ απόφανση για το ότι, οι αντιχαλκηδονιες εκκλησίες αποτελούν τους αιρετικούς μονοφυσιτες, μονοθελητες και μονοενεργητες, είναι καίρια ορθοτομηση της Αλήθειας, της αδιαίρετου Εκκλησίας Του Χριστού.
Αν και οι θεολογικες διαφορες μεταξύ ορθοδοξων και Μονοφυσιτων είναι δυσδιακριτες, οι έννοιες εξαιρετικά
λεπτές, παρόλα αυτά δεν αποτελούν μόνο διαφορετικές διατυπώσεις, αλλά πραγματική διαφορά Αλήθειας και πλάνης.
Η προσφορά του π. Ιωάννου Ρωμανιδη, στα θεολογικά Γράμματα είναι αδιαμφησβητητη, κυρίως στον χώρο της ακαδημαϊκής Θεολογίας και εν γένει, καθώς ο ίδιος προταξε την εμπειρική ταυτότητα, ήτοι του βιωματος Του Θεού, στην αγιοπατερικη παράδοση, ως βασικό άξονα, προϋπόθεση και "μέτρον", του ορθοδοξως θεολογειν.
Ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανιδης, ήταν ένας από τους μεγάλους ορθοδοξους θεολογους, ο οποίος επεσήμανε ότι η θεολογία της ορθόδοξου εκκλησίας, αποτελεί προϊόν της αγιοπνευματικης εμπειρίας της θέωσης των Αγίων η οποία καταγράφεται σε μνημεία αποκαλύψεως,εκφραζεται με ρητά και νοήματα, τα οποία όμως λειτουργούν ως οδόδεικτες, θεραπευτικά φάρμακα και αντιαιρετικα όπλα, για την ποιμαντικη της Εκκλησίας. Δεν αποτελούν φιλοσοφικοι στοχασμοί, εν "φαντασία και λόγω" σεσοφισμενοι.
Είναι πραγματικότητα ότι, ο π. Ιωάννης Ρωμανιδης είχε πέσει σε θεολογικά ατοπήματα, λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας, όχι εμφορουμενος από φρόνημα αίρεσης.
Επί παραδείγματι, αν και ο ίδιος,υπερασπιστής του ιερού ησυχασμου και της όλης παράδοσης της Εκκλησίας, όντας μαθητής του π. Γεωργίου Florovsky,έκανε διάκριση μεταξύ των όρων εκκλησίας-θρησκείας,μιας άποψης η οποία αποτελεί τον βασικό άξονα της αμπελοθεολογικης σκέψης της νεορθοδοξιας. Πράγμα αδιανόητο και αιρετικό, επηρεαζομενος από την προτεσταντικη θεολογία του Karl Barth.
Η ορθόδοξος εκκλησία είναι η αληθινή θρησκεια καθώς λατρεύει και προσκύνα το αληθινό Θεό, τον αποκαλυφθεντα εν σαρκι.
Οι λοιπες πιστεις αποτελούν λατρεία, δεισιδαιμονια- είδωλολατρεια, δαιμόνων εφευρέσεις ,της κτίσεως και των θεοποιημενων ανθρωπίνων παθών και αρετων, εξειδανικευση.
Παντοτε, τηρουμένων των αναλογιών, μέσα στα πλαίσια της θρησκευτικής ιδιοπροσωπειας, ήτοι, της πίστης στον Θεο, ως παγιωμενη, συγκεκριμένη σε μορφή είδος και περιεχόμενο ιερά διδασκαλία περί του Θείου,λατρεια του Θεού και τηρησις των θείων εντολών.
Ο χριστιανισμός, συμπεριλαμβανομένων, των προαναφερθέντων σημασιολογικων στοιχείων της έννοιας θρησκεια, είναι η εξ Αποκαλύψεως, αληθινή θρησκεια και σώζουσα πίστη,η οποία φανερωνεται στο θεανθρωπινο οργανισμό, που αυθεντικά αποτελεί η ορθόδοξος εκκλησία.
Επισης,πιθανόν,η "εμμονή" του, στο να τονίζει την υπέροχη του χαρισματικου μέρους, της τελειωσεως, και του υφερποντος υποβιβασμού της ειδικής ιερωσυνης και του θεσμικού της, θειω δικαιω ποιμαντικου σκοπού,αντι της αρμονικής, αλληλοεξαρτομενης σχέσης και ύπαρξης των δύο, αποτελεί ένα άλλο θεολογικό αιρετιζων στοιχείο.
Παρόλα αυτά και οι δύο αποτελούν αδαμαντες της Ορθόδοξου Εκκλησίας.
Ο ένας ως ηγούμενος, μοναχός και ιερεαςκαι ο άλλος ως θεολογος και οξυς νους της Θεολογίας.....