ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΝΑ ΒΑΖΕΤΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣTΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ;

Τι δουλειά έχουν οι αιρετικοί στην Θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Παναγιώτατε;

Είναι έθος, ισχυρίζεστε, να παρίστανται εκπρόσωποι του Βατικανού στην Θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Καταρχήν ο θεσμός των Θρονικών Εορτών είναι παραδοσιακός ή ξενόφερτος και πρόσφατος θεσμός;

Από πότε καθιερώθηκε το βλάσφημο αυτό έθος της παρουσίας αντιπροσωπείας από το Βατικανό στο Φανάρι την εορτή του Αποστόλου Ανδρέα;

Δεν είναι νεωτερισμός που καθιέρωσε ο Μεγάλος Αποστάτης της πίστης μας Αθηναγόρας;

Και μόνον ότι το έθος αυτό είναι καρπός της συγκρητιστικής στρατηγικής του Αθηναγόρα σημαίνει ότι είναι υπεραρκετός λόγος για να καταργηθεί.

Η Ι. Μ. ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΤΙΜΗΣΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗ

Χαίρεται η ανά την Ορθοδοξία Οικουμένη για την Αγιοκατάταξη, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του Όσιου Ιερώνυμου του Σιμωνοπετρίτη.

Η Ι. Μ. ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΤΙΜΗΣΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗ

Της Ι. Μονής Σίμωνος Πέτρας

=====

Με Συνοδική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο γνωστός Όσιος Γέρων της Αναλήψεως, Ἁγιορειτικού Μετοχίου στον Βύρωνα Αθηνών, ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Ο ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ ανεγράφη πρόσφατα στις αγιολογικές δέλτους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Η ιερά μνήμη του καθιερώθηκε την 9η Μαΐου εκάστου έτους.

Ο Άγιος προσήλθε στην Σιμωνόπετρα σε ηλικία δεκαεπτά ετών και εγκαταβίωσε σ’ αυτήν για 43 ολόκληρα χρόνια, διετέλεσε δε Ηγούμενος της Μονής κατά τα έτη 1920-1931.

Στην συνέχεια και μέχρι την οσιακή κοίμησή του, το 1957, χρημάτισε Οικονόμος και πνευματικός στο γνωστό Σιμωνοπετρίτικο Μετόχιο της Αναλήψεως στους πρόποδες του Υμηττού, υφιστάμενου από εκατονταετίας και πλέον, προτού καν σχηματιστεί ο οικισμός των προσφύγων και αργότερα ο πολεοδομικός ιστός του Βύρωνα και της Καισαριανής, όπου εκοιμήθη και ετάφη και μέχρι σήμερα προσκυνείται ο τάφος του.

Στο άκουσμα της ιερής και ευφρόσυνης αυτής απόφασης οι καμπάνες της Σιμωνόπετρας, της Αναλήψεως, των λοιπών Μετοχίων της Μονής, αλλά και άλλων Ιερών Ναών, όπου ευλαβούνται τον άγιο Ιερώνυμο, γνωστό και από την πολλάκις εκδοθείσα βιογραφία του, χτύπησαν επί ώρα χαρμόσυνα.

Στην συνέχεια σε σεμνή και άκρως συγκινητική τελετή, με την συμμετοχή όλης της αδελφότητος της Μονής και με την παρουσία προστρεξάντων αγιορειτών μοναχών, έγινε επίσημη λιτανευτική είσοδος της τιμίας κάρας και των λοιπών λειψάνων, ως και της ιεράς εικόνας του αγίου από το ηγουμενικό παρεκκλήσιο της αγίας Μαγδαληνής, όπου και είχαν τοποθετηθεί από τον αοίδιμο Γέροντα Αιμιλιανό, προς το Καθολικό της Μονής.

Εκεί η τιμία κάρα τέθηκε υπό του Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ελισαίου σε προσκύνηση στο μέσο του Καθολικού, ενώ η σορός των λοιπών τιμίων λειψάνων του αγίου, συμβολικά τοποθετήθηκε στον ηγουμενικό θρόνο, μαζί με την ράβδο του, ως αδίκως γενομένου εκπτώτου και εξορίστου στα δύσκολα χρόνια της ηγουμενείας του.

Η πράξη αυτή της σημερινής αδελφότητας υποδήλωνε την αίτηση συγγνώμης και την αποκατάσταση της γενομένης αδικίας στον πράο και ταπεινό τη καρδία άγιο Ιερώνυμο απο τους συμμοναστές της εποχής του.

Ακολούθως, μέσα σε πασχάλιο φωταψία και χαρά εψάλη δοξολογία και στη συνέχεια μέγας πανηγυρικός εσπερινός με την ακολουθία του αγίου, συνταχθείσα υπό του υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και αδελφού της Μονής Ιερομονάχου Αθανασίου.

Την επομένη εψάλη η πανηγυρική ακολουθία του όρθρου και τελέστηκε εόρτιο συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Καθηγουμένου της Μονής, φορούντος τα άμφια του αγίου Ιερωνύμου, ως ευλογία.

Ως γνωστό, την πρόθεση της αγιοκατατάξεως του αγίου Ιερωνύμου είχε επισήμως προαναγγείλει η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος από του Πανσέπτου Ιερού Ναού του Πρωτάτου, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του. Η Ιερά Μονή απέστειλε στον Πατριάρχη αυθημερόν ευχαριστήρια σχετική επιστολή.

Στο Αγιορειτικό Μετόχι της Αναλήψεως, λόγω πυκνώσεως της προσελεύσεως των πιστών, τίθεται σε προσκύνηση τμήμα των ιερών λειψάνων του αγίου και προσκυνείται ο σεπτός τάφος του, όπισθεν του Ιερού Βήματος.

Για τον ίδιο λόγο το λατρευτικό πρόγραμμα του Ιερού Μετοχίου εμπλουτίστηκε με καθημερινές ακολουθίες, Θ. Λειτουργίες και ιερές αγρυπνίες.

Το Ιερό Μετόχιο παραμένει καθημερινά ανοικτό για αρκετές ώρες προς διευκόλυνση των προσερχομένων πιστών (6:00-11:30 και 17:30-20:30).

Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ. ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ. ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Άνθρωπος προσευχής και ιεράρχης με φόβο Θεού, με ακμαιότατο εκκλησιαστικό φρόνημα, ο Σεβ. Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας είναι αληθινό κόσμημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Γι’ αυτό είναι πηγή έμπνευσης για όλους τους πιστούς πολύ πέραν από τα Ελληνικά σύνορα.

Ο Σεβασμιώτατος Γόρτυνος είναι αληθινός επίσκοπος, δηλαδή φρουρός της πίστεως.

Κατηχεί το ποίμνιό του, όσο ουδείς άλλος ιεράρχης της Ορθοδοξίας, για όλα τα θέματα, με εγκυκλίους που διαπνέονται από παραδοσιακό φρόνημα. 

Συνειδητός αντιοικουμενιστής, αδιάβλητος, αφιλάργυρος, ελεήμων, ησύχιος, ευγενής ιδιοσυγκρασία. 

Δεν αρέσκεται στις συγκρούσεις και τις έριδες, αλλά ομολογεί άφοβα την αλήθεια. Πραύς και μαχητής, αλλά ειρηνοποιός.

Δυστυχώς, ως μη ώφελε, ή μάλλον εξαιτίας της αρετής του και της κατά Θεόν διακονίας του, ο Σεβασμιώτατος βρίσκεται από μακρού χρόνου στο στόχαστρο πολλών, όχι μόνον Οικουμενιστών και νεωτεριστών, αλλά -δυστυχώς- και αντιοικουμενιστών.

Δεν αναφέρομαι μόνον στις πρόσφατες επιθέσεις που δέχεται ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερεμίας, αλλά σε όσα υπέστη και υπέμεινε και υπομένει με χριστιανικό ήθος την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον.

Ο Σεβ. Γόρτυνος δεν είναι ο μόνος λαμπρός Ιεράρχης που υφίσταται απαράδεκτες επιθέσεις. 

Οι Σεβασμιώτατοι Ναυπάκτου, Κυθήρων, Σπάρτης, Πειραιώς, Καστορίας, Κονίτσης, Αιτωλοακαρνανίας, δέχτηκαν ή και δέχονται αήθεις επιθέσεις από πολλές πλευρές.

Όταν μιλώ για επιθέσεις δεν εννοώ ασφαλώς την καταγραφή διαφωνίας με θέσεις ή ενέργειες που κάνουν οι Σεβασμιώτατοι. 

Ουδείς είναι, ουδείς μπορεί να είναι και ουδείς πρέπει να είναι υπεράνω κριτικής.

Αναφέρομαι σε σκληρές προσωπικές επιθέσεις, σε πισώπλατα χτυπήματα που δεν αποσκοπούν σε καταγραφή της όποιας διαφωνίας, αλλά στην απαξίωση του Σεβασμιώτατου ως θεολόγου, ως Ιεράρχη και ως ανθρώπου.

Ποια σχέση έχει ή θα μπορούσε ποτέ να έχει με τον Χριστό αυτή η πρακτική;

Ο Σεβασμιώτατος Γόρτυνος είναι ένας βαθειά ταπεινός άνθρωπος. 

Παρόλον ότι είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών δεν διστάζει -από χρόνια- να λέγει ότι ο ισχυρός θεολογικός νους της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος.

Δυστυχώς, ως μη ώφειλε, τον τελευταίο καιρό ξαναβρέθηκε στο στόχαστρο πολλών και δη των αντιοικουμενιστών, οι οποίοι δεν ανέχονται την συμφωνία του Σεβασμιώτατου με τον Σεβ. Ναυπάκτου για το Ουκρανικό.

Εκφράζουμε την βαθύτατη θλίψη μας και την αγάπη και τον σεβασμό μας προς τον ενάρετο και αγωνιστή Ιεράρχη.

ΛΙΒΑΝΙΣΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΛΙΒΑΝΙ

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΛΙΒΑΝΙ

=====

– Φροντῖστε, χριστιανοί μου, νά ἐκκλησιάζεστε τίς Κυριακές. Ἄν τό χωριό σας δέν ἔχει παπᾶ, νά πηγαίνετε σέ κοντινό χωριό, πού ἔχει θεία Λειτουργία. Εἶναι κακό νά μένετε ἀλειτούργητοι τίς Κυριακές.

– Βάλετε ἱερή συνήθεια νά διαβάζετε καθημερινά ἕνα κομματάκι ἀπό τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ὁμοίως νά διαβάζετε καί τούς βίους τῶν ἁγίων μας.

– Νά τηρεῖτε τήν νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς καί τίς ἄλλες ἱερές νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας.

– Νά μήν κατηγορεῖτε κανένα. Ἀκόμη στήν προσευχή μας πρέπει νά εὐχόμαστε  καί γιά τό καλό τοῦ ἐχθροῦ μας. Αὐτό εἶναι τό τέλειο! Ὁ καλός χριστιανός δέν ἔχει κανένα ἐχθρό, παρά μόνο τόν Διάβολο. Ἀγαπηθεῖτε καί μονιαστεῖτε μέ ὅλους. Ὅλοι μας μιά Παναγιά προσκυνᾶμε. 

Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας

ΟΙ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΕΔΑΦΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ

ΠΩΣ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΠΩΣ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβαντου

=====

Ο βαμμένος Οικουμενιστής και Ρωσσόφιλος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ΄ -τη εισηγήσει της Μόσχας- πρότεινε την σύγκληση Σύναξης Προκαθημένων για την επίλυση του Ουκρανικού, με παρέμβασή του στην ιστοσελίδα "Ρομφαία", που επιγράφει "Γιατί όχι σύγκληση των Προκαθήμενων στα Ιεροσόλυμα";.

Η πρόταση είναι αυτόχρημα θεολογικά αστήρικτη 

1.) διότι ο Ιεροσολύμων νοσφίζεται εξουσίες που δεν έχει, 

2.) διότι είναι υποβολιμιαία από τους εθνοφυλετιστές Ρώσσους, οι οποίοι επιδιώκουν με κάθε μέσο να υφαρπάσουν την πρωτοκαθεδρία της Ορθοδοξίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και 

3.) διότι έγινε εν αγνοία των πάντων και δη του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Ο κ. Α. Βαβούσκος με εμπεριστατωμένο άρθρο του, που παραθέσαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, θέλησε να βοηθήσει τον αθεολόγητο Πατριάρχη Ιεροσολύμων να αντιληφθεί για ποιους πολλούς και σοβαρούς λόγους το εγχείρημα σύγκλησης Σύναξης των Προκαθημένων είναι απαράδεκτο, όταν γίνεται από ένα αναρμόδιο θεσμικά πρόσωπο.

Ο κ. Βαβούσκος πήγε ένα βήμα παραπέρα. Έδωσε στον αρχιοικουμενιστή και αθεολόγητο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κατά Θεόν έξοδο από το αδιέξοδο που δημιούργησε με την απαράδεκτη και άστοχη πρότασή του.

Συγκεκριμμένα πρότεινε -έμμεσα φυσικά- στον Μακαριώτατο να πει ότι η αντικανονική πρωτοβουλία του δεν ήταν στην πραγματικότητα πρόταση για σύγκληση Σύναξης των Προκαθημένων της Ορθοδοξίας, αλλά προθυμία φιλοξενίας στα κανονικά όρια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Πανορθόδοξης Σύναξης των Προκαθημένων όταν και εφόσον συγκληθεί αρμοδίως.

Δυστυχώς, όμως, ο Μακαριώτατος Ιεροσολύμων, “ουκ ηβουλήθη συνιέναι", όπως αποδεικνύει η ανεκδιήγητη παρέμβαση του Σεβασμιώτατου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Έξαρχου του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο, στην ιστοσελίδα “Ρομφαία”. 

Με την παρέμβασή του ο Οικουμενιστής και Ρωσσόφιλος Ιεροσολυμίτης Μητροπολίτης σαφέστατα ζητά 

1.) την υφαρπαγή της πρωτοκαθεδρίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το Οικουμενικό Πατριαρχείο,

2.) Επαναλαμβάνει τις αθεολόγητες και αντικανονικές προσεγγίσεις ότι δήθεν όλοι οι επίσκοποι έχουν το θεσμικό δικαίωμα να συγκαλούν πανορθόδοξες Συνάξεις, Συνόδους κτλ., και

Το ευχάριστο για την πέρα για πέρα αντικανονική και αθεολόγητη παρέμβαση του Μητροπολίτη Βόστρων είναι ότι καταπόντισε οριστικά την πρόταση του Μακαριωτάτου Ιεροσολύμων, επειδή απέδειξε ότι ουδείς είναι διατεθειμένος να αναλάβει την υπεράσπιση της αντικανονικής πρότασης του Πατριάρχη κ. Θεόφιλου.

Αν υπήρχαν ισχυρά ερείσματα για την πρωτοβουλία του Μακαριώτατου κ. Θεόφιλου, όλο και θα υπήρχε κάποιος πιο έγκριτος και πιο φερέγγυος από τον Σεβ. Βόστρων για να την υπερασπιστεί.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Του Δρ. Αναστάσιου Βαβούσκου στην romfea.gr

=====

Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι το «Ουκρανικό ζήτημα» θα μονοπωλήσει δυστυχώς για αρκετό καιρό ακόμη την ορθόδοξη – και μη ορθόδοξη – κοινή γνώμη και θα την ταλαιπωρήσει αδίκως.

Ιδίως μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο οποίος ευρισκόμενος στη Μόσχα – έδρα του Πατριαρχείου Μόσχας – δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να συγκαλέσει Σύναξη Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στο Αμμάν της Ιορδανίας, προκειμένου να συζητήσουν για την ενότητα της Ορθοδοξίας.

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικώς: «Θα θέλαμε να φιλοξενήσουμε, στο σπίτι μας ως Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, τους αδελφούς μας, Προκαθήμενους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, να συγκεντρωθούμε σε πνεύμα αδελφικής κοινωνίας ώστε να διαβουλευτούμε για τη διατήρηση της ενότητάς μας στην Ευχαριστιακή κοινωνία».

Τα πραγματικά αυτά περιστατικά είναι απαραίτητα, προκειμένου να απαντήσω στα δύο ερωτήματα, τα οποία γεννώνται από την πρωτοβουλία αυτή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων.

Το πρώτο ερώτημα είναι, τι συνιστούν αυτές οι δηλώσεις. Εάν υποτεθεί, ότι τα δημοσιεύματα αποδίδουν επακριβώς, τα όσα εδήλωσε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, τότε δεν έχουμε δήλωση βουλήσεως για σύγκληση συνόδου των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών αλλά γνωστοποίηση προθέσεων φιλοξενίας, οι οποίες ερμηνεύονται ως εικαζομένη βούληση για τη σύγκληση διασκέψεως (;) πανορθοδόξου χαρακτήρα.

Το δεύτερο ερώτημα είναι, ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτής της συγκεντρώσεως, έχοντας πάντα ως αφετηρία τον τρόπο διατυπώσεως της προσκλήσεως.

Όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προτείνει την φιλοξενία των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών σε πνεύμα αδελφικής κοινωνίας ώστε να διαβουλευτούν για τη διατήρηση της ενότητάς τους στην Ευχαριστιακή κοινωνία.

Εάν θελήσουμε να αναλύσουμε τις δηλώσεις του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, συμπεραίνουμε:

α) ότι πρόκειται για πρόσκληση φιλοξενίας και όχι για επίσημη σύγκληση συλλογικού οργάνου πανορθοδόξου εμβελείας,

β) ότι η φιλοξενία αυτή – εφόσον από πρόθεση γίνει πράξη - είναι προσωπικού χαρακτήρα, αφού αφορά στους ίδιους τους Προκαθημένους και δεν απευθύνεται στις Εκκλησίες, που αυτοί εκπροσωπούν,

γ) ότι η φιλοξενία θα λάβει χώρα σε τόπο εντός της κανονικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και όχι στην έδρα αυτού,

δ) ότι αντικείμενο της συγκεντρώσεως αυτής θα είναι η διαβούλευση μεταξύ των προσκεκλημένων για τη διατήρηση της ενότητας αυτών στη ευχαριστιακή κοινωνία.

Δηλαδή ένα θέμα άνευ ουσίας και πραγματικής και κανονικής βάσεως, αν λάβει κανείς υπόψιν του, ότι όλοι ο Προκαθήμενοι βρίσκονται σε ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ τους, με εξαίρεση τον Πατριάρχη Μόσχας ο οποίος αποφάσισε μονομερώς και αντικανονικώς να διακόψει τη μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας.

Συνεπώς, εύκολα διαπιστώνει κανείς, ότι οι δηλώσεις αυτές του Πατριάρχη Ιεροσολύμων δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση επίσημη ανακοίνωση συγκλήσεως Πανορθοδόξου συνόδου.

Από πλευράς κανονικής αξιολογήσεως, πρόκειται για μια εκδήλωση προθέσεως για απεύθυνση ατομικής προσκλήσεως φιλοξενίας προς τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίοι θα φιλοξενηθούν (αν προσκληθούν τελικά) στο Αμμάν της Ιορδανίας. Δηλαδή, «άνθρακες ο θησαυρός» και ας μου συγχωρέσετε την έκφραση.

Επειδή, όμως, πολλοί θεώρησαν τις δηλώσεις αυτές ως ανακοίνωση για σύγκληση συνόδου Προκαθημένων, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής.

Η σύνοδος των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, όπως προκύπτει από την αναλογική εφαρμογή των περί συνοδικών οργάνων ιερών κανόνων και την εδραιωθείσα ως τώρα αναντίρρητη πρακτική:

α) συντίθεται από τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών (βλ. 4ος της Α΄ Οικουμενικής, 3ος της Ζ΄ Οικουμενικής, 19ος της Αντιοχείας, 6ος της Σαρδικής, 12ος, 13ος, 14ος, 18ος, 127ος της Καρθαγένης, 37ος των Αποστόλων). Η παρουσία όλων των Προκαθημένων είναι υποχρεωτική, εκτός αν λόγοι ανεξάρτητοι της θελήσεώς τους, όπως λόγοι υγείας ή πραγματικοί (π.χ. καθήκοντα και υποχρεώσεις στην Εκκλησίας τους) δεν επιτρέπουν την συμμετοχή τους στην συγκληθείσα σύνοδο (βλ. 19ο της Δ΄ Οικουμενικής, 6ο της Ζ΄ Οικουμενικής, 40ο της Λαοδικείας, 76ο της Καρθαγένης), οπότε υπάρχει η δυνατότης αποστολής αντιπροσώπου (18ος της Καρθαγένης), εξαίρεση που δεν ισχύει για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος ως συγκαλών τη Σύνοδο, δεν επιτρέπεται να παραστεί με αντιπρόσωπο (βλ. 34ος Αποστόλων, 4ος της Δ΄ Οικουμενικής, 9ος, 16ος και 20ος της Αντιοχείας),

β) συγκαλείται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην έδρα του (βλ. 8ο της Πενθέκτης, 6ο της Ζ΄ Οικουμενικής, 20ο της Αντιοχείας), αποκλειομένης στο ζήτημα αυτό οποιασδήποτε αναμείξεως των υπολοίπων Προκαθημένων (βλ. 19ο της Δ΄ Οικουμενικής, 8ο της Πενθέκτης, 20ο της Αντιοχείας), εκτός αν αποχρώντες λόγοι επιβάλλουν την συγκρότηση της συνόδου σε τόπο, διαφορετικό από τον τόπο όπου εδρεύει ο Μητροπολίτης.

Κατόπιν των ανωτέρω, η σύγκληση συνόδου των Προκαθημένων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, δεν δύναται να συγκληθεί από τον τέταρτο τη τάξει Πατριάρχη Ιεροσολύμων και μάλιστα όχι στην έδρα του.

Αν πράγματι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων θεωρεί, ότι έχει το δικαίωμα να συγκαλέσει σύνοδο Προκαθημένων, τότε:

α) θα πρέπει να αποφασίσει τον χαρακτήρα του οργάνου αυτού. Δηλαδή, αν θα συγκληθεί ως όργανο διοικήσεως ή ως δικαστήριο.

Στην πρώτη περίπτωση, θα πρέπει να έχει ως θέμα το έγκυρο του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Αλλά στην περίπτωση αυτή, θέτει αυτομάτως υπό συζήτηση το έγκυρο της παραχωρήσεως όλων των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, της Εκκλησίας της Ρωσίας μη εξαιρουμένης.

Τέτοια όμως αρμοδιότητα δεν υπάρχει, τουλάχιστον για τη σύνοδο των Προκαθημένων.

Αν πάλι αποφασίσει να συγκαλέσει τη σύνοδο των Προκαθημένων με θέμα τη σύγκληση Πανορθοδόξου συνόδου για το Ουκρανικό ζήτημα, τότε πάλι τίθεται υπό αμφισβήτηση το έγκυρο της παραχωρήσεως όλων των αυτοκεφάλων καθεστώτων, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Ρωσικής Εκκλησίας.

Και ευθέως αμφισβητείται η αρμοδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη να παραχωρεί αυτοκέφαλο καθεστώς.

Στην δεύτερη περίπτωση, θα πρέπει να πάρει επάνω ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη και να απαγγείλει κατηγορία κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη και κατά του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και να συγκαλέσει την σύνοδο των Προκαθημένων συμφώνως προς τους κανόνες περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης.

Περί αυτού του σεναρίου έχω ήδη γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου.

Αλλά στην υποθετική αυτή περίπτωση, δεν δύναται να συγκαλέσει εγκύρως, διότι προηγείται ως αρμόδιος ο Πατριάρχης Αντιοχείας.

Εάν, δε, αυτός αποποιηθεί της αρμοδιότητάς του επικαλούμενος κάποιο κώλυμα, τότε τίθεται σαφώς και ζήτημα αμεροληψίας για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων.

Ως λόγος, ο οποίος αποκλείει τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων από την άσκηση των δικαστικών καθηκόντων του είναι η φιλική συμπεριφορά του απέναντι σ’ έναν εκ των διαδίκων (15ος της Καρθαγένης), η οποία σαφώς αποδεικνύεται από την πρόσφατη λήψη βραβείου από τον Πατριάρχη Μόσχας, ο οποίος θα έχει λογικώς και τη θέση του κατηγόρου.

Εν κατακλείδι, δύο πράγματα:

Α) το όλο ζήτημα είναι καταρχήν μια «κανονικώς» άνευ ουσίας πρωτοβουλία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, διότι δεν έχει κανένα «κανονικό» έρεισμα.

Β) αν παρά ταύτα, η ενέργεια αυτή μετουσιωθεί σε «κανονική», δηλαδή περιβληθεί τον μανδύα της επίσημης αποφάσεως, τότε ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΥ κ. ΗΛΙΑ ΜΑΚΡΗ

Δεν μπορούσε να είναι πιο εύστοχο και πιο παραστατικό το σκίτσο του αριστουργηματικού σκιτσογράφου της εφημερίδας "Καθημερινή" κ. Ηλία Μάκρη  για την στάση της "Ενωμένης Ευρώπης" έναντι της πατρίδας μας για την μαζική λαθρομετανάστευση -κυριολεκτικά εισβολή- μουσουλμάνων στην Ελλάδα.

Έχουν τον πρωθυπουργό μας βουτηγμένο μέχρι το λαιμό, για την λαθρομετανάστευση και οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας -και ο Θεός να τους κάνει!- στρουθοκαμηλίζουν.

ΤΟ ΥΣΤΕΡΙΚΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΡΩΣΣΟΛΑΓΝΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ

ΤΟ ΥΣΤΕΡΙΚΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΡΩΣΣΟΛΑΓΝΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Σε πρόσφατη ανάρτηση, παραθέσαμε αξιόλογο κείμενο του ιστολογίου “Πατερική Παράδοση”, που αποδεικνύει με εμπεριστατωμένη πληροφόρηση και με πλούσιο φωτογραφικό, υλικό:

1.) Ότι ο Ουκρανίας Ονούφριος συμμετείχε -δυστυχώς- σε πλείστες όσες οικουμενιστικές ασχημίες, όχι μόνον με Παπικούς και Ουνίτες, αλλά και με αλλόθρησκους.

2.) Ότι συμπροσευχήθηκε κατ’ επανάληψη με τους πρώην Σχισματικούς της Ουκρανίας και νυν αποκαταστημένους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι οποίοι αποτελούν την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Α.) Όσον αφορά τα οικουμενιστικά έκτροπα θα επαναλάβουμε αυτά που γράφουμε φορτικά -και θα συνεχίσουμε να γράφουμε φορτικά- εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού.

Δεν υπάρχει καμμιά συγκατάβαση, καμμιά επιείκεια, καμμιά οικονομία, καμμιά ανοχή για οικουμενιστικά έκτροπα οποιασδήποτε μορφής, εκ μέρους οιουδήποτε.

Τα τελευταία 120 περίπου χρόνια ενέσκηψε δριμύς χειμών στην Εκκλησία του Χριστού.

Όχι απλά αίρεση, αλλά παναίρεση (αφού πρόκειται για συγκρητισμό), χτυπά αλύπητα την Εκκλησία.

Το πιο αποκαρδιωτικό είναι ότι της παναίρεσης ηγούνται όχι τυχόντες, αλλά οι πλείστοι από τους Ορθόδοξους Προκαθημένους με τον περίγυρό τους.

Ως εκ τούτου πλήρως αποδοκιμάζουμε τον Μακαριώτατο Ουκρανίας Ονούφριο για την συμπροσευχή και συμμετοχή του στα οικουμενιστικά έκτροπα.

Β.) Η διαλλακτική στάση του Ουκρανίας Ονούφριου -ακόμη και πριν την αποκατάσταση των πρώην Σχισματικών της Ουκρανίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο-, δείχνει πολύ υπεύθυνη στάση εκ μέρους τους Μακαριώτατου κ. Ονούφριου.

Είναι επιβεβλημένο χρέος των επισκόπων του Χριστού, όχι να υποδαυλίζουν, αλλά να καταλύουν τα Σχίσματα. 

Οι συμπροσευχές του Μακαριώτατου κ. Ονούφριου με τους πρώην Σχισματικούς της Ουκρανίας και νυν αποκαταστημένους από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δείχνουν ότι επεδίωκε την επούλωση και όχι την παγίωση του Σχίσματος.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση -πολύ καλή εντύπωση- είναι ότι ο Μακαριώτατος κ. Ονούφριος και τώρα ακόμη αφήνει πόρτα διαλόγου και ελπίδα συνδιαλλαγής με την υπό τον Μακαριώτατο κ. Επιφάνιο Αυτοκέφαλη Εκκλησία τη Ουκρανίας.

Ερωτηθείς σχετικά, αν υπάρχει τώρα, μετά την εκχώρηση Αυτοκεφαλίας, ελπίδα συνδιαλλαγής στην Ουκρανία, ο Μακαριώτατος Ουκρανίας Ονούφριος απάντησε ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα αρκεί να σταματήσουν οι τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος της Αυτόνομης υπό το Πατριαρχείο Ρωσσίας Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Στάση διαλλακτική, στάση κατά Θεόν, στάση που δείχνει ποιμαντική ευθύνη και ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα.

Συγκρίνετε τώρα την υστερία που καλλιεργούν η Θεσσαλονίκη και τα Εξάρχεια για το Ουκρανικό για να αντιληφθείτε πόσο στραβά αρμενίζουν οι εν Ελλάδι “βασιλικώτεροι του βασιλέως” Ρωσσολάγνοι. 

Κάνουν οι δυστυχείς ότι περνά από το χεράκι τους για να δώσουν στους Ρώσσους το θεολογικό έρεισμα για να δημιουργήσουν Πανορθόδοξο Σχίσμα, ενώ παράλληλα υποβάθμισαν ουσιαστικά τον αντιοικουμενιστικό αγώνα και τον εξέτρεψαν σε ουκρανολογία.

Λες και δεν υπάρχει Θεός και Ημέρα της Κρίσεως.!!!