ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΝΩΛΗ

ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΝΩΛΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Άλλο σχίσμα και άλλο διακοπή του μνημοσύνου. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε αυτή την αλήθεια σε όλους τους τόνους μέχρις ότου την εμπεδώσουν όλοι και οι οικουμενιστές και οι αντιοικουμενιστές και οι ορθόδοξοι και οι σχισματικοί.

Αποτείχιση σημαίνει ότι ένας κληρικός διακόπτει το μνημόσυνο του οικείου ιεράρχη, παραμένει στην Εκκλησία, δεν προσχωρεί σε σχισματικές ομάδες ή παρασυναγωγές και αναμένει τη μετάνοια του επισκόπου του ή την απόφαση Συνόδου που θα καταδικάσει την αίρεση για την οποία έγινε η διακοπή του μνημοσύνου ώστε να μπορεί να επαναλάβει το μνημόσυνο του οικείου μετανοημένου για την αίρεση επισκόπου του.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι ο εν λόγω κληρικός που αποτειχίζεται ΔΕΝ θεωρεί υποχρεωτική αλλά ΜΟΝΟΝ δυνητική την εφαρμογή των Κανόνων που αφορούν την αποτείχιση. Γι’ αυτό και δεν προχωρεί σε ακοινωνησία με όλους τους επισκόπους και τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας που δεν έχουν αποτειχιστεί.

Αν αντίθετα θεωρεί τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου υποχρεωτικό θα αναγκαστεί, εξαιτίας της πλανεμένης ερμηνείας που έδωσε, να προχωρήσει με αναπόδραστη νομοτέλεια σε ακοινωνησία με όλη την Εκκλησία, δηλαδή σε σχίσμα.

Οι σχισματικοί που προχώρησαν σε ακοινωνησία με την Εκκλησία -αναφέρομαι βασικά στους Νεοημερολογίτες σχισματικούς- αντιλαμβάνονται ότι -υπό κανονικές συνθήκες- η αποτείχιση του π. Θεόδωρου Ζήση και του π. Νικόλαου Μανώλη δεν θα οδηγήσει σε ακοινωνησία. Γι’ αυτό και εκφράζουν με άρθρα και σχόλια την δυσφορία τους.

Αντί, όμως, να επιτιμούν τους σεβαστούς πρωτοπρεσβύτερους της Θεσσαλονίκης για την ορθή πρακτική τους οφείλουν να αντιληφθούν ότι οι ίδιοι ως σχισματικοί βρίσκονται ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας και επομένως χωρίς δυνατότητα σωτηρίας.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, να εξωθούν τον π. Θεόδωρο και τον π. Νικόλαο να γίνουν σχισματικοί και ας κοιταχτούν στον καθρέπτη της Ορθόδοξης Παράδοσης για να γιατρεύσουν το σχισματικό τους φρόνημα.

ΤΟ ΑΤΟΠΟ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ‘’ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ ΜΑΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ’’ ΑΣ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ

ΤΟ ΑΤΟΠΟ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ‘’ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ ΜΑΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ’’ ΑΣ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ

(Από την ιστοσελίδα της Μητρόπολης Μόρφου)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Την 1η τ’ Απρίλη θα γιορτάσουμε την επέτειο του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για λευτεριά και Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Μονάχα λίγα θα πω, ενθυμούμενος τον ήρωα Μιχαήλ Γεωργάλλα οποίος πεθαίνοντας μετά από μάχη πληγωμένος, το μόνο που πρόλαβε ήταν να πει το ‘’μάστρε μου πεθαίνω ζήτω η Ελλ...’’, στον Γρηγόρη Αυξεντίου. Τη λέξη Ελλάδα δεν πρόλαβε να την πει. Αυτή τη λέξη που δεν λησμόνησαν όσοι αληθινά τιμούν τους ήρωες τούτους μακριά από κομματικά πάθη και μίση, κι έκρυψαν την αγάπη τούτη για την Ελλάδα.

Ο αγώνας των παιδιών της Ε.Ο.Κ.Α. είχε ένα άλλο χρώμα. Τα περισσότερα παιδιά βγήκαν από τα κατηχητικά. Ένας ήρωας από τα Κοκκινοχώρια, που μια χρονιά κέρδισε το υπέρογκο ποσό των τριακοσίων λιρών από τα καρπούζια, έδωσε όλα του τα χρήματα  για να αγορασθούν Καινές Διαθήκες και να μεταφέρονται οι συγχωριανοί του με λεωφορείο για εξομολόγηση στη Λευκωσία στον Παπά-Σταύρο. 

Ο Ιάκωβος, πολεμώντας για τη Λευτεριά της Κύπρου και την Ένωση της με την Μητέρα Ελλάδα, συνελήφθηκε και απαγχονίστηκε. Στην μητέρα του μεταξύ άλλων έγραφε τις τελευταίες του στιγμές από τη φυλακή «Η χαρά μου είναι μεγάλη γιατί σύντομα αι δοκιμασίαι και αι θλίψεις θα σβήσουν και τότε θα μείνη ο ‘’καρπός του Πνεύματος’’.» Μετά τον χαιρετισμό της εν Χριστώ «Χαίρε», της χαράς που «δύναται να άρη αφ’ ημών», γράφει σε φίλο του λίγο πριν την εκτέλεση: «Ο Θεός με κάνει να χαίρω. Η συναίσθησις ότι σύντομα η ψυχή μου θα φτερουγίζει γύρω από τον ένδοξο θρόνο Του, με κάνει να χαίρω. Ο Θεός με αγαπά γι’ αυτό θα με πάρει κοντά του. Σε ευχαριστώ για το θάρρος που μου δίδεις». 

Ο Μάρκος Δράκος στο βουνό αποσυρόταν για προσευχή και μελέτη της Αγίας Γραφής. Τα περισσότερα παιδιά ήταν από τα Κατηχητικά. «Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω για την πατρίδα’’, έγραφε ο Χαρίλαος Μιχαήλ λίγο πριν την αγχόνη. 

«Αν ο καλός Θεός», έγραφε στους γονείς του ο Κυριάκος Μάτσης, ένα χρόνο περίπου πριν τον θάνατό του, «μας επιφυλάσση την λαμπράν τύχη να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη». Κι όταν μετά τα απερίγραπτα βασανιστήρια, ο Στρατάρχης Χάρτινγκ προσπάθησε να δελεάσει τον Κυριάκο Μάτση με το ποσό του μισού εκατομμυρίου λιρών, ο ήρωας απάντησε κτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι με το ‘’ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής». Παρόλα τούτα ως αληθινός Χριστιανός Ορθόδοξος στα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς, δίδασκε τους συγκρατούμενούς του, να μην τρέφουν μίσος στους Άγγλους στρατιώτες που τους φρουρούσαν στα κρατητήρια.

Τον Κυριάκο Μάτση τον σκότωσαν οι Άγγλοι ανατινάζοντας το κρησφύγετό του, αφού προηγουμένως διέταξε τους δύο συντρόφους του να βγούν έξω. Τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου επίσης τον έκαψαν ζωντανό στο κρησφύγετό του, αφού προηγουμένως διέταξε τους τρεις συντρόφους του να βγούν έξω. 

Πολλοί είναι εκείνοι οι απλοί άνθρωποι που λυπούνται για την επιμονή του ατοπήματος της προβολής των Τουκοκυπρίων δασκάλων ως των πιο μεγάλων αντιστασιακών από όλους μας σήμερα στην Κύπρο και των πιο μεγάλων ηρώων και διαδόχων του Μάτση και του Αυξεντίου. Ποιοι χαίρονται από τέτοιες αναφορές. Ούτε αυτοί που τοποθετούνται με την υπερβάλλουσα συνυπαρξιακή ιδεολογική ‘’αγάπη’’ προς τους Τουρκοκυπρίους (με την συνεπακόλουθη στάση στη Μητέρα Ελλάδα), γνωστοί για την αντίθεση τους στον αγώνα του 55-59, δεν ευαρεστούνται με τέτοια αναφορά, γιατί αναφέρεται το όνομα του Μάτση και του Αυξεντίου.

Συγκεκριμένα στη συνέντευξη του Μητροπολίτη Μόρφου που τιτλοφορείται ‘’Πλησιάζει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος’’ στην ιστοσελίδα της Μητρόπολης Μόρφου, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Ξέρετε ποιοι είναι οι πιο μεγάλοι αντιστασιακοί από όλους μας σήμερα στην Κύπρο; Οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι. Οι πιο μεγάλοι ήρωες αυτή τη στιγμή στην Κύπρο είναι οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι και ο παπά -Ζαχαρίας του Αποστόλου Αντρέα. Αυτοί είναι οι ήρωες, οι διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου». Δεν είναι σωστό καλούνται οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι, ήρωες και διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου, των ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους για την λευτεριά  και ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. 

Σιωπηλοί και ανήμποροι εκείνοι οι απλοί ανθρώποι που συμμετείχαν στον αγώνα, όσοι από αυτούς δεν αντάλλαξαν την προσφορά τους με θέσεις και αξιώματα, παραμένουν αυτοί που σε κάθε προτεινόμενο ξεπούλημα της Κύπρου, όπως τότε με το ανανικό έκτρωμα, αποτελούν το στήριγμα του αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου. 

Γιατί λησμονούμε τους ήρωες Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού; Τα ηρωικά αυτά παιδιά, ο Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού, είναι για μας ήρωες και  διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου και όχι οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι. Τα ηρωικά παιδιά, Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού, μας έδωσαν το μεγάλο κουράγιο, να ξαναπούμε ένα μεγάλο όχι σε σχέδιο τύπου  Ανάν.

Οι Τουρκοκύπριοι δάσκαλοι πως έχουν εφευρεθεί ως ήρωες και διάδοχοι του Μάτση και του Αυξεντίου; Αποτελεί όνειδος η αναφορά για τους συγγενείς συναγωνιστές του Μάτση και του Αυξεντίου. Θερμά παρακαλούμε να αποσυρθεί η απαράδεκτη αναφορά. Ας γίνει για χάρη όσων από τους παλιούς εκείνους συναγωνιστές των ηρώων μας, έκρυψαν την αγάπη εκείνη για την Ελλάδα και συνέχισαν να κρύβουν τον μισοτελειωμένο πόθο του παλληκαριού του Γρηγόρη Αυξεντίου, Μιχαήλ Γεωργάλλα, ‘’μάστρε μου πεθαίνω ζήτω η Ελλ...’’.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. ΙΩΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΕΛΠΙΔΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

__________

Αρχιμ. Ιωήλ Νικολάου, Ελπίδα, χαρά και αγάπη, Έκδοση ιερού ναού Αγίου Νεκταρίου, Πρέβεζα 2017, σσ. 114.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ενώπιον μου βρίσκεται κομψός τόμος με προσεγμένο εξώφυλλο που σε τραβάει με την πρώτη ματιά. Αποτελείται κυρίως από ομιλίες του Πανοσιολογιώτατου συγγραφέα σε μνήμες Αγίων. 

Εν πρώτοις παρατίθεται Πρόλογος του επιχωρίου Επισκόπου, Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος εξαίρει καθηκόντως την αρετή της ταπεινώσεως. Παρελαύνουν ακολούθως ενώπιον μας πλείστοι όσοι άνθρωποι του Θεού «απόστολοι, μάρτυρες και προφήται, ιεράρχαι, όσιοι και δίκαιοι». Γίνεται επίσης εκτενής αναφορά στον Τίμιο Σταυρό με αφορμή την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Παρουσιάζονται για το θέμα αυτό γνώμες Αγίων, όπως του ιερού Χρυσοστόμου και του ισαποστόλου Κοσμά του Αιτώλού. 

Σημειώνουμε ενδεικτικά την εξής γνώμη του συγγραφέως: «Ο σταυρός είναι η παρηγοριά εκείνων που πονούν, η προστασία των αδυνάτων, η χαρά των ευσεβών, το θάρρος των απογοητευμένων, ο γιατρός των αρρώστων». Πόσο μακρυά από την αλήθεια βρίσκονται οι αιρετικοί Καλβινιστές που σιχαίνονται το σταυρό και στα κωδωνοστάσια των ναών τους τοποθετούν κάτι που θυμίζει ...γαϊδουράγκαθο. Αποτελούν τω όντι «ετερόδοξη Εκκλησία ή Ομολογία»; Αυτών «των εχθρών του σταυρού» ετοιμάζονται πυρετωδώς οι οικουμενιστές να … γιορτάσουν τα 500 χρόνια. 

Γίνεται επίσης αναφορά στον μακαριστό Μητροπολίτη Νικοπόλεως κ. Μελέτιο, πνευματικό πατέρα του π. Ιωήλ, με αφορμή το τετραετές μνημοσύνο του. Δεν λείπει επίσης σχολιασμός αρετών όπως της αγάπης  και της ελεημοσύνης, αλλά και των Γενεθλίων της Θεοτόκου. Ο π. Ιωήλ περαίνει το βιβλίο του με εκτενή αναφορά στην προσκυνηματική εκδρομή που πραγματοποίησε η ενορία του στη Ρωσσία το περασμένο καλοκαίρι. Όπως πληροφορούμαστε, επισκέφθηκαν την Αγία Πετρούπολη και τη ρωσσική πρωτέουσα, όπου μεταξύ αλλων επισκέφθηκαν τη μονή Ποκρόφσκυ, όπου προσκύνησαν «τον τάφο και το λείψανο της νεοφανούς Αγίας Ματρώνας της αόμματης». Ο π. Ιωήλ μας μεταφέρει νοερά στο μοναστήρι του Ντιβέγιεβο στην κεντρική Ρωσσία, όπου βρίσκονται τα λείψανα, ο σταυρός και το τσεκούρι  του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. 

Άξιος ο μισθός του συγγραφέα, που μας παρουσιάζει πλείστες όψεις της εν Χριστώ ζωής «προς οικοδομήν». Ελπίζουμε ότι το παρόν πονημα θα συντελέσει, πρεσβείαις του Αγίου, στην ανοικοδόμηση κι αποπεράτωση του ιερού ναού του Αγίου Νεκταρίου, όπου διακονεί ο Πανοσιολογιώτατος π. Ιωήλ.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ 41

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

41

Ανθολογία κειμένων κ. Ραφαήλ Χαραλάμπους

=====

Προσευχή προσεκτική που δεν περισπάται εδώ και εκεί είναι σημάδι φιλοθεϊας εκείνου που την κρατεί και τη συνεχίζει. Αμέλεια της προσευχής αυτής και περιπλάνηση του νου είναι τεκμήριο φιληδονίας.
Εκείνος που αγρυπνεί και μακροθυμεί και προσεύχεται χωρίς να στενοχωρείται, προφανώς είναι μέτοχος Πνεύματος Αγίου. Εκείνος που στενοχωρείται σ’ αυτά αλλά υπομένει εκουσίως, και αυτός γρήγορα λαμβάνει βοήθεια από το Θεό.

Αγίου Μάρκου του Ασκητή

*****

Η πνευματική ζωή είναι όπως το μάτι, που δεν δέχεται το παραμικρό σκουπίδι. Χρειάζεται ευαισθησία σε όλα.

Οσίου Παϊσίου

*****

Όταν ο άνθρωπος ζει την παρουσία του Θεού, τότε δεν μαραζώνει από το δηλητήριο της αμαρτίας.

Αγίου Συμεών του Θεοδόχου

*****

Αξίζει νά κουραστοῦμε λιγάκι στό καθάρισμα τοῦ «δωματίου» μας, καί νά συνεχίσουμε μέ τήν διαρκῆ ΜΕΤΑΝΟΙΑ νά τό κρατᾶμε καθαρό, ὥστε νά χαιρόμαστε πάντοτε τό ΦΩΣ τοῦ Χριστοῦ νά πλημμυρίζει τήν ζωή μας.

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΖ΄

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΖ΄

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση

=====

Ἐπίλογος

Ἐλπίζω καὶ εὔχομαι, Παναγιώτατε, νὰ ἀντιληφθῆτε τὸ ἄδικο καὶ ἀντικανονικὸ τῆς διώξεως ποὺ ἀσκεῖτε ἐναντίον μου, νὰ σταματήσετε τὴν δίωξη καὶ νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἐπανέλθω στὰ ἱερατικά μου καθήκοντα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, ὅπου διακονῶ ἐπὶ ἕνα τέταρτο αἰῶνος (24 ἔτη, ἀπὸ τὸ 1993), χωρὶς νὰ μνημονεύω τὸ ὄνομά σας, ὅπως πράττουν καὶ ἄλλοι συνεπίσκοποί σας καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ἄλλες ὀρθόδοξες χῶρες, καὶ ἐπίσης ὅπως ἔπραξε καὶ ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ποὺ ἐσταμάτησε τὴν δικαστική μου δίωξη τὸ 2005. Ἀφῆστε καὶ κάποιους νὰ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ φωνάζουν. Θὰ χαροποιήσετε πολλοὺς ἐν ὄψει καὶ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα καὶ θὰ ξεφορτωθῆτε ἕνα βάρος ποὺ θὰ κουβαλᾶτε καὶ στὴν παροῦσα ζωὴ καὶ στὴν μέλλουσα.

Μὲ σεβασμὸ στὴν ἀρχιερωσύνη σας

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Συνημμένα:

Τὰ δύο βιβλία μου ποὺ ἀναγράφονται στὶς ὑποσημειώσεις 20 καὶ 21.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1]. Τροπάριον αἴνων ὄρθρου, Μ. Τετάρτης: «Ὤ τῆς Ἰούδα ἀθλιότητος!».

[2]. Ὅλο τὸ ἐπεισόδιο βλ. εἰς Πράξ. 5, 26-42.

[3]. Β´ Τιμ. 1, 7.

[4]. Λουκᾶ 21, 12-18. Ματθ.10, 26-31.

[5]. Ἀποκ. 21, 8: «Τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι, τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος».

[6]. Ἐφ. 2, 20. 1, 22.

[7]. Ματθ. 16, 18.

[8]. Ματθ. 28, 20.

[9]. Ματθ. 26, 62: «Καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνη; Τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα».

[10]. Παλλαδιου Ελενουπολεως, Διάλογος ἱστορικός. Περὶ βίου καὶ πολιτείας τοῦ μακαρίου Ἰωάννου, ἐπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου 2, PG 47, 9.

[11]. Νόμος 5383/1932, ἄρθρο 10: «Ὁ κατηγορούμενος προσκαλεῖται πρὸς ἐξέτασιν δι᾽ ἐγγράφου κλήσεως, ἐκδιδομένης ὑπὸ τοῦ ἀνακρίνοντος καὶ φερούσης τὴν ὑπογραφὴν αὐτοῦ».

[12]. Β´ Θεσ. 2, 1-12.

[13]. 31ος Ἀποστολικὸς Κανών: «Εἴ τις Πρεσβύτερος, καταφρονήσας τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, χωρὶς συναγάγει καὶ θυσιαστήριον ἕτερον πήξει, μηδὲν κατεγνωκὼς τοῦ Ἐπισκόπου ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καθαιρείσθω ὡς φίλαρχος. Τύραννος γάρ ἐστιν· ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοὶ καὶ ὅσοι ἂν αὐτῷ προσθῶνται, οἱ δὲ λαϊκοὶ ἀφοριζέσθωσαν. Ταῦτα δὲ μετὰ μίαν καὶ δευτέραν καὶ τρίτην παράκλησιν τοῦ Ἐπισκόπου γινέσθω». Ἑρμηνεύοντας τὸν κανόνα ὁ Ἅγιος Νικόδημος γράφει: «Ὅσοι δὲ χωρίζονται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπόν τους πρὸ συνοδικῆς ἐξετάσεως, διατὶ αὐτὸς κηρύττει δημοσίᾳ καμμίαν κακοδοξίαν καὶ αἵρεσιν, οἱ τοιοῦτοι, ὄχι μόνον εἰς τὰ ἀνωτέρω ἐπιτίμια δὲν ὑπόκεινται, ἀλλὰ καὶ τὴν πρέπουσαν εἰς τοὺς ὀρθοδόξους τιμὴν ἀξιώνονται κατὰ τὸν ιε´ τῆς α´ καὶ β´». (Βλ. Πηδάλιον, Ἐκδοτ. Οἶκος «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1990, σελ. 33-34). Εἶναι τόση ἡ παραπληροφόρηση ποὺ ἐπιχειροῦν κάποιοι ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι νὰ περάσουν στὸν ἀκατήχητο λαό, ὥστε κυκλοφοροῦν ἔντυπα, ὅπου ἀποκρύπτεται τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 15ου κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας καὶ ἡ ἐξαίρεση τοῦ 31ου Ἀποστολικοῦ, ποὺ ἐπιτρέπουν τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, καὶ ἐξαίρεται ὁ ιγ᾽ κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας ὡς ὁ βασικὸς κανόνας γιὰ τὸ θέμα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀναφέρεται σὲ διακοπὴ μνημοσύνου ὄχι γιὰ θέματα πίστεως, ἀλλὰ γιὰ ἄλλα, διοικητικά, οἰκονομικὰ κ.τ.λ. Αὐτὴν τὴν παρανόηση θεραπεύει τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 15ου κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, τὸ ὁποῖο δὲν τοὺς συμφέρει καὶ τὸ ἀποκρύπτουν.

[14]. Λέγει τὸ ἔγγραφο: «Κατόπιν τούτων… σᾶς γνωρίζομεν ὅτι ἀσκοῦμεν κανονικὴν δίωξιν διὰ τὰ κατωτέρω ἀδικήματα…».

[15]. Αγιου Γρηγοριου Θεολογου, Ἐπιτάφιος εἰς τὸν Μ. Βασίλειον 50, ΕΠΕ 6, 212: «Τούτοις καταπλαγέντα τὸν ὕπαρχον, -Οὐδείς, φάναι, μέχρι τοῦ νῦν οὕτως ἐμοὶ διείλεκται, καὶ μετὰ τοσαύτης τῆς παρρησίας, τὸ ἑαυτοῦ προσθεὶς ὄνομα. –Οὐδὲ γὰρ ἐπισκόπῳ ἴσως, φησίν, ἐνέτυχες· ἤ πάντως ἂν τοῦτον διειλέχθη τὸν τρόπον, ὑπὲρ τοιούτων ἀγωνιζόμενος. Τἄλλα μὲν γὰρ ἐπιεικεῖς ἡμεῖς, ὕπαρχε, καὶ παντὸς ἄλλου ταπεινότεροι, τοῦτο τῆς ἐντολῆς κελευούσης· καὶ μὴ ὅτι τοσούτῳ κράτει, ἀλλὰ μηδὲ τῶν τυχόντων ἑνὶ τὴν ὀφρὺν αἴροντες. Οὗ δὲ Θεὸς τὸ κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον, τἄλλα περιφρονοῦντες, πρὸς αὐτὸν μόνον βλέπομεν. Πῦρ δέ, καὶ ξίφος, καὶ θῆρες, καὶ οἱ τὰς σάρκας τέμνοντες ὄνυχες, τρυφὴ μᾶλλον ἡμῖν εἰσιν, ἤ κατάπληξις. Πρὸς ταῦτα ὕβριζε, ἀπείλει, ποίει πᾶν ὅ,τι οὖν ἂν ᾖ βουλομένῳ σοι, τῆς ἐξουσίας ἀπόλαυε. Ἀκουέτω ταῦτα καὶ βασιλεύς· ὡς ἡμᾶς γε οὐχ αἱρήσεις, οὐδὲ πείσεις, συνθέσθαι τῇ ἀσεβείᾳ, κἂν ἀπειλῇς χαλεπώτερα».

[16]. Σελ. 13 τοῦ διωκτικοῦ ἐγγράφου.

[17]. Πηδάλιον, Αὐτόθι, σελ. 587.

[18]. Πράξ. 5, 29.

[19]. Αγιου Γρηγοριου Θεολογου, Αὐτόθι 48, ΕΠΕ 6, 210: «Τί σοι, φησίν, ὦ οὗτος, βούλεται, τοὔνομα προσειπών (οὔπω γὰρ ἐπίσκοπον ἠξίου καλεῖν), τὸ κατὰ τοσούτου κράτους τολμᾶν, καὶ μόνον τῶν ἄλλων ἀπαυθαδιάζεσθαι; - Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας φησί, καὶ τίς ἡ ἀπόνοια; Οὔπω γὰρ ἔχω γινώσκειν. -Ὅτι μὴ τὰ βασιλέως θρησκεύεις, φησί, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων. –Οὐ γὰρ ταῦτα, ἔφη, βασιλεὺς ὁ ἐμὸς βούλεται· οὐδὲ κτίσμα τι προσκυνεῖν ἀνέχομαι, Θεοῦ τε κτίσμα τυγχάνων, καὶ Θεὸς εἶναι κεκελευσμένος. Ἡμεῖς δέ τί σοι δοκοῦμεν; Ἤ οὐδέν, ἔφη, ταῦτα προστάττοντες; Τί δαί; οὐ μέγα σοι τὸ μεθ᾽ ἡμῶν τετάχθαι, καὶ κοινωνοὺς ἔχειν ἡμᾶς; -Ὕπαρχοι μέν, φησίν, ὑμεῖς, καὶ τῶν ἐπιφανῶν, οὐκ ἀρνήσομαι· οὔπω δὲ Θεοῦ τιμιώτεροι. Καὶ τὸ κοινωνοὺς ἔχειν, μέγα μέν (πῶς γὰρ οὔ; πλάσμα Θεοῦ καὶ ὑμεῖς), ἀλλ᾽ ὡσεί τινας ἄλλους τῶν ὑφ᾽ ἡμῖν τεταγμένων. Οὐ γὰρ προσώποις τὸν Χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι».

[20]. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Κακὴ ὑπακοὴ καὶ ἁγία ἀνυπακοή, (Ἡ πνευματικὴ καὶ διοικητικὴ κρίση στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος), Θεσσαλονίκη 2006.

[21]. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Ἡ διακονία μου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἀντωνίου Θεσσαλονίκης. Ἀπάντηση στὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2017.

[22]. Νικόλαος Σταυριανίδης, Πρόεδρος Πρωτοδικῶν (τότε), «Ἡ φατρία ὡς κανονικὸ παράπτωμα ἀκόμη καὶ ἐπισκόπων», Θεοδρομία 8 (2006) 210-216.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ, ΤΟΥ π. ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

 ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ, ΤΟΥ π. ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Ο Ηγούμενος  Εφραίμ, που επί Ηγουμενίας του προβλήθηκε αιρετική πλάνη περί της Θείας Χάριτος, σε ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, ‘’ανενόχλητα’’ προβάλλει αυτόν ως απλανώς διδάξαντα. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι γνωρίζει ποια είναι η Ορθόδοξη στάση που πρέπει να τηρήσει, για την ως μη ώφειλε προβολή της αιρετικής πλάνης του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού περί της Θείας Χάριτος. Ο Ηγούμενος  Εφραίμ έχει τεράστια ευθύνη για την προβολή της κακοδοξίας, του προβαλλομένου ως απλανώς διδάξαντος π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού.

Ο Ηγούμενος Εφραίμ έχει την πρώτιστη ευθύνη για την προβολή στην ιστοσελίδα Vatopedi.gr (Ι. Μ. Μονή Βατοπαιδίου), βίντεο που τιτλοφορείται «Τέκνα Θεού γενέσθαι», με ομιλία του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, που έγινε στο Συνοδικό της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, στο οποίο  μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής: «Όταν λοιπόν όπως είπα κρατήσομεν την πρακτικήν έτσι αντιστάμενοι στην έννοιαν, στην κρούσιν του παραλόγου, τότε αρχίζει ο φωτισμός στον νουν, ξυπνάει ο νους και δεν πλανάται άκοπα στον άσκοπον μετεωρισμόν. Όταν η Θεία Χάρις αυτό το διαπιστώσει, ότι ο νους αυτός εξύπνησε και πήρε τη θέση του σαν πρόσωπο και ο νους είναι το πρόσωπο, τότε υποτάσσεται η Χάρις εις τον νουν, μυστήρια μυστηρίων. Κι άλλοτε σας τα είπα αυτό, αλλά σας το είπα συγχωνευμένα. Δεν είναι παράξενα τούτα. Ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος.  Η Χάρις του Θεού είναι άκτιστος ενέργεια μέσω της οποίας κατασκεύασε τα πάντα και τα διοικεί. Αλλά αυτή είναι εργαλείο, ο νούς είναι πρόσωπον,  τόσον το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν. Γι’ αυτό και το φόρεσε ο Θεός Λόγος και το έχει αχώριστα στην αιωνιότητα της δόξης του, ο Πατήρ του μέλλοντος αιώνος». 

Γνωρίζει ότι πρόκειται περί ξεκάθαρης κακοδοξίας, όχι μόνο ο Ηγούμενος, αλλά και αυτοί που σωπαίνουν.  Αυτή είναι και η αιτία της απόλυτης σιωπής, γι’ αυτό το σοβαρό θέμα της κακοδοξίας, του προβαλλομένου ως απλανώς διδάξαντος π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού.

Για πρώτη φορά μετά από αιώνες, από τον καιρό του αιρετικού Βαρλαάμ του Καλαβρού, παρουσιάζεται αιρετική θέση περί της Θείας Χάριτος και μάλιστα προβάλλεται από την Ι.Μ. Βατοπαιδίου. Όπως τότε οι βαρλααμίτες θεωρούσαν το άκτιστον, θαβώρειον Φως, ως «χείρον νοήσεως», έτσι και ο π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός θεωρεί ότι «ο νους του ανθρώπου που είναι πρόσωπον και το καθ’ εικόνα και ομοίωσιν, είναι υπεράνω της Χάριτος», το οποίο αποτελεί ξεκάθαρα αιρετική και βλάσφημη διδασκαλία. Άλλες συνθήκες δυστυχώς ‘’επιτρέπουν’’ την ανενόχλητη προβολή της αιρετικής αυτής πλάνης.

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι προβάλλεται χωρίς καμιά ανασκευή από την Ι.Μ. Βατοπαιδίου. Είναι επιβεβλημένη Ορθόδοξη ανασκευή της αιρετικής πλάνης του π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού περί της Θείας Χάριτος όσο το δυνατό γρηγορότερα, γιατί επαυξάνει το πλήθος που εκλαμβάνει καθ’ ολοκληρία ως ορθούς τους λόγους του. Όσο όμως η σιωπή, αυτών που έχουν λόγους να σιωπούν, ‘’καλύπτει’’ την αιρετική αυτή πλάνη, ανεμπόδιστα θα διαδίδεται. Αυτό είναι το σκάνδαλο.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ";

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ";

Της Ελένης Λωρίτου 

=====

Το αναγνωστικό κοινό του "Ορθοδόξου Τύπου", που δεν έχει πρόσβαση στα διαδικτυακά ιστολόγια, μένει ανενημέρωτο ως προς τις συγκλονιστικές εκκλησιαστικές εξελίξεις που παρήγαγε η Σύνοδος του Κολυμπαρίου.

Απόδειξη αυτού είναι ότι ενώ ο π. Μάρκος είχε αφιερώσει πολλά πρωτοσέλιδα στην δίωξη του π. Θεοδώρου Ζήση από τον μακαριστό Χριστόδουλο – ας μην πάμε στην απώτερη ιστορία του 65 του 75 κ.τ.λ. - σήμερα ο π. Βολουδάκης δεν αφιέρωσε κανένα στις διώξεις των κληρικών και μοναχών που έχουν μετέλθει την εφαρμογή του 15ου Κανόνος της Α/Β. Δηλαδή έτσι αξιολογεί ο σεβαστός π. Βολουδάκης τα γεγονότα;

Θεωρεί τις πράξεις αυτές ασήμαντες, άνευ τινός βαρύτητος; Είναι βαριά η ιστορία της εφημερίδος για να περιοριστεί σε ένα ρόλο αναπαραγωγής εκκλησιαστικών ειδήσεων αποποιούμενη τον καθοδηγητικό της ρόλο με σταθερές θέσεις, αγωνιστικότητα, επιθετικότητα στην πρώτη γραμμή του αγώνος, καλύπτοντας τις εκκλησιαστικές εξελίξεις και δημιουργώντας ένα εκκλησιαστικό φρόνημα.

Η θέση του "Ορθοδόξου Τύπου" δεν είναι στα μετόπισθεν, αλλά στην πρώτη γραμμή.

Ο οποιοσδήποτε άλλος ρόλος δεν της ταιριάζει και ισοδυναμεί με το ΑΠΕΘΑΝΕ και ΕΤΑΦΗ κάτω από το βάρος της ανθρώπινης αδυναμίας και ανομολόγητων παθών, ανάρμοστων για τον χώρο της εκκλησίας και για την κληρονομιά αγίων μορφών του εκκλησιαστικού χώρου που κόσμησαν την πνευματική διεύθυνση της εφημερίδος, αλλά και την αρθρογραφία της. 

Τελειώνουμε με την ευχή να δούμε την εφημερίδα πάλι στο ύψος της με πνεύμα διακονίας και όχι με άκαμπτες εγωιστικές αγκυλώσεις.

ΠΗΓΗ:

Κατάνυξις

ΑΝ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΣΟΣ ΤΑΡΑΧΟΣ;

ΑΝ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΤΟΣΟΣ ΤΑΡΑΧΟΣ;

(Απάντηση σε επισήμανση του Ηγουμένου Εφραίμ της Ι.Μ. Βατοπαιδίου στην Κόρινθο)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Στο σχετικό με την αναφορά στο Π.Σ.Ε. κείμενο της Συνόδου της Κρήτης γίνεται αναφορά στις εκκλησιολογικές πρϋποθέσεις της «Δήλωσης του Τορόντο». Οι ‘’εκκλησιολογικές προϋποθέσεις’’ της Δήλωσης του Τορόντο εισχώρησαν δυστυχώς και στο τελικό κείμενο ‘’Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον’’, της δημοσιευθείσας απόφασης της Συνόδου της Κρήτης, στο άρθρο 19 στην οποία αναφέρονται τα εξής: «Έχουν δε βαθείαν την πεποίθησιν (αι ορθόδοξοι Εκκλησίαι-μέλη του Π.Σ.Ε.) ότι αι εκκλησιολογικαί προϋποθέσεις της Δηλώσεως του Τορόντο (1950), τιτλοφορουμένης ‘’Η Εκκλησία, αι Εκκλησίαι και το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών’’ είναι κεφαλαιώδους σημασίας δια την Ορθόδοξον συμμετοχήν εις το Συμβούλιον».

Στη «Δήλωση του Τορόντο», που τιτλοφορείται «Η Εκκλησία, οι Εκκλησίες και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», αναφέρεται στην παράγραφο 5 ότι «Οι εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας*». Ποια αναγνώριση στοιχείων αληθούς εκκλησίας μπορούμε να αναγνωρίσουμε στις αιρετικές κοινότητες και ομάδες; Αυτό δεν αποτελεί εκκλησιολογική στρέβλωση και δεν αντίκειται στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Στην παράγραφο 8 της «Δήλωσης του Τορόντο», αναφέρεται ότι «Οι εκκλησίες-μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών*». Αυτοί που υπέγραψαν τη Δήλωση αυτή, δεν υπέπεσαν σε εκκλησιολογική στρέβλωση που αντίκειται στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Στην καταληκτική αναφορά της «Δήλωσης του Τορόντο», αναφέρει ότι «οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι ευρύ και πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας». Είναι αυτή η παραδοχή, επόμενη ‘’τοις Αγίοις Πατράσι’’;  Άπαγε της βλασφημίας. Αυτή η παραδοχή είναι απαράδεκτη και κακόδοξη. Σαφέστατα αναγνωρίζεται με την παραδοχή αυτή στη Δήλωση του Τορόντο, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού.   

Γιατί λοιπόν με τόση επιμονή ο Ηγούμενος Εφραίμ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, κατά την πρόσφατη ομιλία του στην Κόρινθο (20 Μαρτίου 2017), σε ερώτηση ακροατή σχετική με την αναφορά στον όρο ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’ σε κείμενο της Συνόδου της Κρήτης, απάντησε  με επιμονή ότι: «Εις την Κρήτην έγινε η επισήμανση εις την Πίστιν εις την Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»; Δηλαδή στην Κρήτη έγινε απλά μια ομολογία Πίστεως; Δεν υπήρξαν αναφορές που εμπεριέχουν εκκλησιολογικές στρεβλώσεις και που αντίκεινται στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

Παρατηρούμε ότι δεν είναι μόνο η απαράδεκτη ονομασία ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’ που που δημιουργεί πρόβλημα, αλλά και αυτά που ως μη ώφειλαν υπέγραψαν οι τότε εκπρόσωποι Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Τορόντο και ακολούθως κατά τη Σύνοδο της Κρήτης, οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις αυτής της Δήλωσης υπεισήλθαν και στο εν λόγω κείμενο.

  

Ο Ηγούμενος Εφραίμ συμφωνεί με το σχετικό κείμενο της Συνόδου της Κρήτης; Θεωρεί τούτο ως εκφράζον απόλυτα την αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Δεν παρετήρησε αναφορές που εμπεριέχουν εκκλησιολογικές στρεβλώσεις και που αντίκεινται στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας;

*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη).

ΠΗΓΗ:

Κατάνυξις

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ "ΑΓΙΟΥ ΑΙΓΙΔΙΟΥ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΣΕ ΠΑΠΙΚΟ ΝΑΟ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ.

ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΠΡΟΙΣΤΑΤΟ Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΚΩΧ, Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΙΣΤΑΤΟ ΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΜΠΕΔΩΝΟΥΝ ΤΟΝ “ΛΑΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ”.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ 40

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

40

Ανθολογία κειμένων κ. Ραφαήλ Χαραλάμπους

=====

Όλοι όσοι δοξάζονται από τον κόσμο, χάνονται μαζί του· εκείνοι όμως οι οποίοι δοξάζονται από τον Χριστό, σώζονται διά του Χριστού. Η δόξα του κόσμου είναι θάνατος, ενώ η Δόξα του Χριστού είναι Ζωή, Ζωή Αιώνια και Αθάνατη.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

*****

Στις έσχατες όμως ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους.

Αγίου Νήφωνος

*****

Αν σε τριγυρίζουν οι νοητοί εχθροί και πέφτεις σε πνευματική θλίψη, επικαλέσου ευθύς την Δέσποινά μας Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία κυριαρχεί πάνω σε όλες τις σκότιες δυνάμεις και μπορεί να τις τρέψη σε φυγή.Και αυτό το κάνει από έλεος σ' εμάς, τα τέκνα Της!

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

*****

Το σπουδαιότερο όπλο κατά του διαβόλου είναι ο Τίμιος Σταυρός, που τον τρέμει. Ο σταυρός, όμως, να γίνεται σωστά. Δηλαδή τα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού ενωμένα ν’ ακουμπούν στο μέτωπο, στην κοιλιά, στον δεξιό ώμο και τέλος στον αριστερό, σε σχήμα σταυρού.

Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΣΤ΄

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΣΤ΄

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση

=====

Συμπεράσματα

Ἀπὸ τὰ ἀναπτυχθέντα προκύπτουν τὰ ἑξῆς συμπεράσματα:

1. Ἦταν ἐσπευσμένη καὶ ἐκδικητική, ὄχι ψύχραιμη καὶ ἀπαθής, ἡ σύνταξη τῶν διωκτικῶν ἐγγράφων.

2. Στηρίζονται στὸν ἀπηρχαιωμένο, ἀντισυνταγματικὸ καὶ ἀντικανονικὸ νόμο 5383/1932, ποὺ εὐνοεῖ τὴν δεσποτοκρατία εἰς βάρος τῶν ἄλλων κληρικῶν καὶ στήνει ἐπισκοπικὰ δικαστήρια, ὅπου κατὰ παγκόσμια δικαστικὴ πρωτοτυπία ὁ πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου, ὁ ἐπίσκοπος, εἶναι συγχρόνως καὶ κατήγορος, τὰ δὲ λοιπὰ μέλη στεροῦνται ψήφου.

3. Καὶ αὐτοῦ τοῦ ἀπηρχαιωμένου καὶ δεσποτοκρατικοῦ νόμου ἀπὸ σπουδὴ καὶ βιασύνη δὲν τηρήθηκαν οἱ διατάξεις· ἐκλήθη ὁ κατηγορούμενος σὲ ἀπολογία ὄχι ἀπὸ τὸν ἀνακριτή, ποὺ δὲν ἔχει ὁρισθῆ ἀκόμη, ὅπως προβλέπει ὁ νόμος, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο πρόεδρο, καὶ ἐπιβλήθηκαν ἐπιτίμια καὶ ποινὲς πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκδίκαση τῆς ὑπόθεσης.

4. Ἡ ἐκδικαζόμενη ὑπόθεση ἀφορᾶ στὴν διακοπὴ μνημονεύσεως τοῦ ἐπισκόπου ἀπὸ τὸν κατηγορούμενο γιὰ θέματα πίστεως. Ἑπομένως καὶ ὁ ἐπίσκοπος πρόεδρος καὶ τὰ μέλη τοῦ δικαστηρίου ποὺ ὁρίζονται ἀπὸ αὐτὸν διάκεινται εὐνοϊκὰ καὶ μεροληπτικὰ ὑπὲρ τοῦ προέδρου – κατηγόρου καὶ ἐχθρικὰ ὑπὲρ τοῦ κατηγορουμένου. Εἴτε παραστεῖ ὁ κατηγορούμενος εἴτε ὄχι ἡ καταδίκη του εἶναι σίγουρη. Δὲν πηγαίνει σὲ δικαστήριο, ἀλλὰ σὲ καταδικαστήριο.

5. Προτιμᾶ γι᾽ αὐτὸ νὰ μὴν παραστεῖ, ἀλλὰ νὰ δικασθεῖ ἐρήμην, γιὰ νὰ μὴ νομιμοποιήση μιὰ ἄδικη διαδικασία καὶ μία προειλημμένη ἀπόφαση.

6. Σὲ θεολογικὸ καὶ ἱεροκανονικὸ ἐπίπεδο οἱ κατηγορίες γιὰ α) σχίσμα, β) ἀπείθεια καὶ ἀνυπακοή, γ) σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν, δ) ἐξύβριση καὶ συκοφαντία καὶ ε) φατρία, εἶναι κατασκευασμένες καὶ ἀνυπόστατες. Βαρύνουν ὄχι τὸν κατηγορούμενο ἀλλὰ τοὺς κατηγόρους.

7. Ὁ πραγματικὸς λόγος τῆς διώξεως εἶναι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ ἐπισκόπου, ἐπειδὴ ὑποστηρίζει καὶ προβάλλει παλαιὲς καὶ νέες αἱρέσεις. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι κανονικὸ παράπτωμα, ἀλλὰ τήρηση τῆς βιβλικῆς, πατερικῆς καὶ ἱεροκανονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ὁποία ἔπρεπε κατὰ τὸν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) νὰ ἐπαινεθεῖ καὶ ὄχι νὰ τιμωρηθεῖ.

(Συνεχίζεται)