Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ, Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ, Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Όπως έγραψα πολλές φορές λίγοι επίσκοποι κατηχούν τόσο συστηματικά το λαό του Θεού για όλα τα θέματα όπως κάνει ο Σεβ. Γόρτυνος κ. Ιερεμίας. Ιδού πόσο απλά και κατανοητά αλλά και με ποια επάρκεια αναπτύσσει το νόημα της εορτής της Ορθοδοξίας:

“H σημερινή Κυριακή λέγεται «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας». Επειδή ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, σήμερα γιορτάζουμε, γιατί γιορτάζει ἡ πίστη μας. Πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά εὐφραινόμαστε, ἀδελφοί μου, γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἐπειδή ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη. 

Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας ἔχει «δόγματα». «Δόγματα» εἶναι οἱ ἀλήθειες τῆς πίστης μας και βρίσκονται στήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, καί ἀπ᾽ αὐτήν τά ἔλαβαν οἱ ἅγιοι Πατέρες καί τά διατύπωσαν ὡς ὅρους τῆς πίστης μας σέ Οἰκουμενικές Συνόδους. Στό πέρασμα τῶν αἰώνων βρέθηκαν πολλοί πού πολέμησαν τά δόγματα αὐτά τῆς πίστης μας, ἀλλά ὅλοι αὐτοί, πού λέγονται μέ ἕνα ὄνομα «αἱρετικοί», καταδικάστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί ἀποκόπηκαν ἀπό αὐτήν. Γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔπαθαν φυλακίσεις, σκληρά βασανιστήρια καί μαρτύρια. Η Ὀρθοδοξία μας εἶναι μαρτυρική εἶναι ἐνδεδυμένη «ὡς πορφύραν καί βύσσον τά αἵματα». Στά θέματα τῆς πίστης μας ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔκανε καμμία ὑποχώρηση καί ἔτσι κράτησε μέχρι τώρα τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων της. Ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι σάν τό μάτι, πού δέν δέχεται μέσα του οὔτε μία λεπτή τρίχα. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι τελεία καί δέν δέχεται οὔτε πρόσθεση οὔτε ἀφαίρεση.

Τά δόγματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας ρυθμίζουν τήν σωστή ζωή μας. Ἀφοῦ ἔχουμε ὀρθοδοξία πρέπει νά ἔχουμε καί ὀρθοπραξία. Ἄν ἀλλοιώσουμε ἕνα δόγμα, ἄν, γιά παράδειγμα, παραδεχθοῦμε τόν ὑπερβατικό Θεό τῶν Παπικῶν, μέ κτιστές ἐνέργειες καί τό «Φιλιόκβε», τότε, ἐπειδή χαλάσαμε τό ὀρθόδοξο δόγμα, μπερδέψαμε τήν πορεία μας πρός τόν ἀληθινό Θεό. Καί ἀφοῦ χάσαμε τόν ἀληθινό Θεό δέν μπορεῖ νά εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί. Δέν εἶναι λοιπόν σωστός ὀρθόδοξος χριστιανός ἐκεῖνος πού ὁμολογεῖ μόνο τά ὀρθόδοξα δόγματα, ἀκόμη καί ἄν δίνει μάχες γιά τήν ὑπεράσπισή τους, ἀλλά δέν ζῆ κατά τά ὀρθόδοξα δόγματα. Αὐτός εἶναι ὑποκριτής καί ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν θέλει τέτοιους ἀγωνιστές καί ὁμολογητές. Οἱ ὀρθόδοξοι ὁμολογητές εἶναι καί ἀσκητές καί γεύονται θερμά τήν προσευχή. Εἶναι ταπεινοί καί ἔχουν ἀγάπη πρός τούς αἱρετικούς, γιά τούς ὁποίους πάσχουν, ἐπειδή εἶναι στήν πλάνη καί τήν αἵρεση καί γι᾽ αὐτό ἀγωνίζονται νά τούς ἀποσπάσουν ἀπ᾽ αὐτήν. 

Η Ὀρθοδοξία μας εἶναι καί λειτουργική. Ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκφράζει ὅλο τό φρόνημα καί τό ἦθος τῆς πίστης μας. Γι᾽ αὐτό ἄλλωστε λεγόμαστε «ὀρθόδοξοι», ἐπειδή «ὀρθά» «δοξάζουμε» τόν Θεό. 

Νά βρίσκετε τόν χρόνο νά διαβάζετε βιβλία πού μιλᾶνε γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τό ὀρθόδοξο ἦθος. Προσέχετε ὅμως τά βιβλία πού διαβάζετε, γιατί δέν εἶναι ὅλα σωστά. Σᾶς συνιστῶ νά πίνετε «τό παλιό κρασί».Ἐννοῶ νά διαβάζετε τά βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων καί βίους ἁγίων. Σ᾽ αὐτά θά δεῖτε τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Συνιστῶ τά βιβλία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί τῶν δύο νεωτέρων ἁγίων, τοῦ Γέροντος Πορφυρίου καί τοῦ Γέροντος Παϊσίου.”

Όλα τα λέγει η εγκύκλιος. Ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό ακροατή, αλλά δεν δυσκολεύει -έστω και κατά ελάχιστο- τον απλούστερο των πιστών.

Ο Σεβ. Γόρτυνος κατηχεί ορθόδοξα. Δεν κάνει επίδειξη γνώσεων. Γι' αυτό και επιτυγχάνει 100% τον στόχο του.

Γι’ αυτό, αλλά και για όλα του τα χαρίσματα, το ομολογιακό του φρόνημα, τον ιεραποστολικό του ζήλο και το παραδοσιακό του φρόνημα, οι πιστοί τον έχουν σε πολύ ψηλή βάθρο στην καρδιά τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα στεναχωρηθούν ιδιαίτερα αν ο Μακαριότατος και η Ιερά Σύνοδος τη Δευτέρα επιτιμήσουν αντί να επαινέσουν τον Σεβ. Γόρτυνος επειδή έλεγξε τους ασεβείς πολιτικούς άρχοντες.

Υπενθυμίζουμε στον Μακαριότατο ότι η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο και ότι περιφρόνησε τον Αρχιεπίσκοπο και στο πρόσωπό του την Εκκλησία, ενώ συνηθίζει να αργεί συστηματικά όταν πηγαίνει στην εκκλησία. Στο γάμο της λ.χ. εμφανίστηκε στην εκκλησία με περισσότερη απο μια ώρα καθυστέρηση.

Δεν είναι ντροπή ο Αρχιεπίσκοπος και η Σύνοδος να "ρίξουν" -κατά τη λαική φράση- τον Σεβασμιότατο γι’ αυτή την κυρία;

π. ΓΕΩΡΓΙΕ ΜΕΤΑΛΛΗΝΕ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ. ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

π. ΓΕΩΡΓΙΕ ΜΕΤΑΛΛΗΝΕ!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.

ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ιδού τι απίστευτα πράγματα, τι θλιβερές αμετροέπειες εξεστόμισε ο π. Γεώργιος Μεταλληνός για τον αείμνηστο Γεώργιο Ζερβό, οι οποίες τον αφήνουν εκτεθειμένο και σ’ αυτήν και -αν δεν μετανοήσει- και στην άλλη ζωή:

“Εἶναι γεγονός, ὃτι ἡ αἰφνίδια ἒξοδός σου ἀπό τήν φθαρτότητα τοῦ κόσμου μᾶς συνεκλόνισε, διότι πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἒδινες ἀκμαῖος τόν ἀγώνα σου μέ δύναμη καί ἐνθουσιασμό, μαχόμενος πάντα στίς ἐπάλξεις, ὃπως μᾶς εἶχες ἐπί πολλά ἒτη συνηθίσει. Ἰδιαίτερα ὃμως ἡ εἲδηση τῆς κοιμήσεώς σου αἰφνιδίασε τά μέλη καί τούς φίλους τῆς «Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως», γιά τήν ὁποία ὑπῆρξες ἐκλεκτός καί πολύτιμος συνεργάτης. Καί ἒλαχε στήν ταπεινότητά μου ὁ κλῆρος νά σέ ἀποχαιρετήσω ἐκ μέρους τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου», πού τόσο ἀγάπησες, ὣστε νά ταυτισθεῖς μέ τόν ἀγώνα του, μετέχοντας σ’ αὐτόν μέ ἡγετικό ρόλο ὡς Διευθυντής του.

Ἦταν ἀληθινή εὐλογία ὃτι ἐπέλεξες τήν ἒπαλξη τῆς ἐφημερίδας μας, πού εἶναι ἀπό τά λίγα ὀρθόδοξα παραδοσιακά ἒντυπα, πού ἀγωνίζονται γιά τήν ὀρθόδοξη πατερική συνέχεια σέ ἐποχή ἀρνήσεως τῆς πατερικότητος μέσα στήν ὑστερία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς «μεταπατερικῆς Θεολογίας» του. 

Ἐκ μέρους ὃλων τῶν συνεργατῶν καί συναγωνιστῶν σου στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο», τήν ἐφημερίδα μας, σοῦ ἐκφράζω τή μεγάλη ὀφειλή μας ἀπέναντί σου, τήν βαθυκάρδια εὐγνωμοσύνη μας γιά τήν προσφορά σου σ’ αὐτόν, ὡς καί τήν ὃλη πολιτεία σου κοντά μας. Ὁ λόγος σου, γραπτός καί προφορικός, ἦταν μάχη γιά τήν Πίστη καί τήν Ἀλήθεια, ἀλλά καί ἒκφραση τῆς βαθύρριζης φιλοπατρίας σου. Χριστός καί Ἑλλάδα κυριαρχοῦσαν μέσα στήν καρδιά σου. Γιά τά μεγέθη αὐτά ἀγωνίσθηκες καί καθημερινά ἀναλωνόσουν. Ὃπως δέ ὃλοι γνωρίζουμε, καί ἀπό τήν ἀρθρογραφία σου στόν Τύπο καί τίς τηλεοπτικές ἐμφανίσεις σου, καί ὃλη τήν προσφορά σου ὡς δημοσιογράφου- κατά γενική ὁμολογία, ἐκλεκτοῦ- παρέμενες πάντα ἀκέραιη καί ἀδιάτμητη προσωπικότητα, καθιστώντας τήν ἐφημερίδα ἢ τό τηλεοπτικό βάθρο σου, κατά μίαν ἒννοια, θεολογικό καί ἐθνικό ἂμβωνα. Γνώριζες, ἂλλωστε, τόν τρόπο νά διοχετεύεις μέσῳ τοῦ λόγου σου, γραπτοῦ ἢ προφορικοῦ, καθαρό καί ἀνόθευτο τό περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς καί τό φρόνημά σου, μεταδίδοντας στούς ἀναγνῶστες καί ἀκροατές σου τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἑλλάδος, κατά τό πνεῦμα τῶν Πατέρων καί τῶν Ἡρώων μας. Εἶχες φοιτήσει στό μεγάλο σχολεῖο τῶν Ἁγίων μας καί γι᾽ αὐτό εἶχες ἀναδειχθεῖ σέ διδάσκαλο τοῦ διψῶντος γιά Ἀλήθεια Λαοῦ μας. Γι᾽ αὐτό ὁ Λαός μας ἀναγνώρισε τήν προσφορά σου καί μόνον ἐκεῖνοι, πού μένουν ἂγευστοι τῆς Ρωμαίικης -ἑλληνορθόδοξης δηλαδή- σκέψης καί ἐμπειρίας, δέν δέχονταν ἲσως εὐχάριστα τόν ἒλεγχο καί τήν κριτική σου. Ἱεροκήρυκας καί φωτιστής τοῦ Λαοῦ μας ἢσουν, Γεώργιε, διαπορθμεύοντας μέ μοναδικό τρόπο, σέ κάθε περίπτωση, μήνυμα πίστεως, θάρρους καί ἐλπίδας. Ἰδιαίτερα δέ γιά τό ὓφος τοῦ λόγου σου θά μοῦ ἐπιτρέψεις νά σοῦ ἀποδώσω τόν τίτλο «Χιονοσκεπές ἡφαίστειον» τόν ὀνόμασε γιά τήν διασύνδεση στήν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος ὁμολογία του, τήν πραότητα τῆς διδαχῆς μέ τήν ἐκρηκτικότητα τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης. Αὐτός ὑπῆρξες καί σύ, Γεώργιε. «Πρᾶος», ἀλλά καί «μαχητής», νηφάλιος παιδαγωγός τοῦ Λαοῦ, ἀλλά καί θερμουργός ἀγωνιστής, ὃταν τό «κινδυνευόμενον καί προκείμενον» ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλληνική Πατρίδα. Γι᾽ αὐτό σοῦ εἲμεθα εὐγνώμονες ὃλοι, διότι μᾶς ἂφησες πολύτιμη παρακαταθήκη.”

Καλή μετάνοια, παπά Γιώργη, για την αμετροέπεια σας. Κερκυραίος μπορεί να είστε, αλλά παιδί 10 χρόνων δεν είστε και γι’ αυτό έχετε ευθύνη των όσων λέγετε και κάνετε, επειδή οι κακές γλώσσες -ξέρετε- διαδίδουν μετά επιτάσεως ότι, όχι μόνο ψηφίσατε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι παροτρύνατε και πολλούς άλλους να κάνουν το ίδιο, ελαυνόμενος μάλιστα από άκρως ιδιοτελή ελατήρια και όχι απλά από ακρισία. Ντροπή σας Παπά Γιώργη! Ντροπή σας! Και για τις θλιβερές πολιτικές σας επιλογές και για την επονείδιστη αμετροέπειά σας για τον μ. Ζερβό.

ΤΟ ΧΑΛΙΦΑΤΟ ΕΞΑΛΕΙΦΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΠΡΟΑΓΟΥΝ ΤΟΥΣ... ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ ΧΑΛΙΦΑΤΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΘΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΝΤΏΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ....ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΘΑ ΚΑΤΕΥΝΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΥΣΣΑ.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΘΑ ΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΡΑΤΟΥ ΞΗΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ. 

ΑΛΛΙΩΣ ΑΛΙΜΟΝΟΝ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. 

ΑΦΟΥ ΜΑΓΑΡΙΣΑΝ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ ΜΕΧΡΙ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΒΑΛΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΥΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΑΠΤΟΗΤΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΖΑΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΙΔΡΟΥΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ή ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΥΑΛΟ;

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΙΑΣ ΜΙΛΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΙΑΣ ΜΙΛΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Της Χριστούφαντου

=====

Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, ὡς αὐθεντικός κήρυκας ἐλέγχει τούς ἀνάξιους ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων. Ἡ ἀγανάκτηση τοῦ Προφήτου φθάνει σέ τέτοιο βαθμό πού καλεῖ τούς βάρβαρους εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς βαρβαρότητός τους ὁμοιάζουν μέ ἄγρια θηρία, νά ἔλθουν καί νά κατασπαράξουν τούς κακούς ἄρχοντες.

Ὁ προφητικός λόγος ἐκφράζει τήν ἀγανάκτηση τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ ἔναντι τῆς ἀδικίας. Τά ἄλογα θηρία τοῦ δάσους, δηλαδή οἱ εἰδωλολατρικοί γειτονικοί λαοί, δίχως οἱ ἴδιοι νά τό συνειδητοποιοῦν, προσκαλοῦνται ὡς τιμωρητικά ὄργανα τῆς Θείας Δικαιοσύνης. Ὁ Προφήτης ἐκφράζει τήν θλίψη καί τήν ἀγανάκτησή του.

Ὅλοι οἱ ἄρχοντες ἔχουν τυφλωθῆ. Δέν ἐγνώριζαν σύνεση καί φρόνηση πού ἐπιβάλλει τό καθῆκον τους ἔναντι τῶν κινδύνων τοῦ Ποιμνίου. Περί αὐτῶν ὁ Προφήτης λέγει: (Ἡσ. νστ´ 10). Ὅλοι τους εἶναι σκύλοι ἄφωνοι καί μουγγοί. Δέν μποροῦν νά γαυγίσουν κατά τῶν ἐχθρῶν. Ἀδυνατοῦν νά ἐπισημάνουν τούς κινδύνους πού ἔρχονται. Κάθονται στήν κοίτη τους καί ὀνειρεύονται. Τούς ἀρέσει μόνο νά νυστάζουν καί νά κοιμοῦνται.

Καί μέ τήν ἴδια καί περισσότερη δριμύτητα ἐλέγχει καί «τούς ἀναιδεῖς τῇ ψυχῇ», λέγοντας: Τά σκυλιά αὐτά εἶναι ἀναίσχυντα ψυχικῶς. Εἶναι ἀδηφάγα. Ὅσα κι ἄν ἔχουν δέν τούς εἶναι ἀρκετά καί δέν γνωρίζουν ποτέ χορτασμό. Οἱ ἄρχοντες αὐτοί εἶναι πονηροί, δέν γνωρίζουν σύνεση καί φρόνηση. Ὅλοι τους ἐξακολουθοῦν νά βαδίζουν καί νά συμπεριφέρονται κατά τόν διεφθαρμένο τρόπο τῆς ζωῆς τους. Κάθε ἕνας ἐπιζητεῖ τό συμφέρον του καί μόνο. (Ἡσ. νστ´ 10).

Ὅλα αὐτά κηρύσσει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας ὀκτώ αἰῶνες πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως.

Ἐάν ἀφαιρέσουμε τό φάσμα τοῦ χρόνου, νομίζει κανείς ὅτι οἱ λόγοι αὐτοί, ἐλέχθησαν καί ἐγράφησαν καί γιά τήν ἐποχή μας. Ἐποχή, πού ἐνῷ προβάλλεται ὡς προοδευτική γιά τήν κατάκτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τήν κοινωνική ἰσότητα καί γενικά γιά τήν εὐαισθησία τῆς δικαιοσύνης, κλπ., ὅμως στήν πραγματικότητα συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Διότι ἡ ἀδικία, ἡ ἀδιαφορία, ἡ διαφθορά, κλπ., τῶν ἡγετῶν καί τῶν ἀρχόντων, ἔχουν φθάσει στό ἀποκορύφωμα καί προσβάλλουν καί ὁδηγοῦν στήν ἀθλιότητα τήν ἀνθρώπινη κοινωνία καί προσωπικότητα. Ἡ εὐθύνη, τόσο τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν, ὅσο καί τῶν πνευματικῶν ἀρχόντων, εἶναι τεράστια μέ ἀποτέλεσμα οἱ ἴδιοι νά καθίστανται ἀναπολόγητοι. 

Οἱ μέν πολιτικοί ἡγέτες, εὐθύνονται σέ βαθμό κακουργήματος, διότι, συμμετέχοντες στίς ἀδικίες κλπ., παρανομοῦν μή ἐφαρμόζοντες τούς νόμους γιά περιορισμό καί ἐξάλειψη τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καί γιά προστασία καί σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ὅλοι ὅμως αὐτοί ἐκλέγονται ἀπό τόν λαό, ὁ ὁποῖος καί αὐτός ζεῖ μέσα στήν ἁμαρτία καί στήν ἀμετανοησία.

Οἱ δέ πνευματικοί ἄρχοντες εὐθύνονται, διότι, ἀνεχόμενοι τίς ἀντιχριστιανικές καί ἀντικοινωνικές αὐτές καταστάσεις, ἀρνοῦνται-φοβοῦνται νά ὑψώσουν φωνή διαμαρτυρίας καί προφητικοῦ λόγου-ἐλέγχου σέ ὅσα ἀρνητικά συμβαίνουν. 

Καί ἐάν τέτοιες νόθες καταστάσεις ἦταν γιά τόν Θεό ἀπαράδεκτες καί αἰσχρές πρίν ἀπό 2.800 ἔτη, πόσο μᾶλλον σήμερα μποροῦν νά γίνουν ἀνεκτές, ὅταν διατεινώμεθα ὅτι ἡ κοινωνία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο ''προώδευσε'' καί ὅτι οἱ Χριστιανοί ζοῦμε εἰς τόν χῶρον τῆς Χάριτος, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε...

ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

=====

Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, 

οἱ ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, 

ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, 

οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, 

ἡ οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, 

ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, 

ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, 

τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, 

ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, 

ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν· 

οὕτω φρονοῦμεν, 

οὕτω λαλοῦμεν, 

οὕτω κηρύσσομεν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, 

καὶ τοὺς αὐτοῦ ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, 

ἐν συγγραφαῖς, 

ἐν νοήμασιν, 

ἐν θυσίαις, 

ἐν ναοῖς, 

ἐν εἰκονίσμασι, 

τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ δεσπότην προσκυνοῦντες 

καὶ σέβοντες, 

τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν δεσπότην 

ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες 

καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες.

Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, 

αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, 

αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, 

αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξε.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΣΤΗ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΣΤΗ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ακαρνανίας Κοσμά

=====

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ μεγάλος πολιοῦχος καί προστάτης μας, βεβαιώνει καί δικαιολογεῖ τή χαρά μας: «Ἐγώ, λέει, διάβασα καί περί ἱερέων καί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων. Τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα, ὅλαι αἱ πίστεις εἶναι ψεύτικες∙ τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι καλή καί ἁγία, τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦτο σᾶς λέγω τώρα εἰς τό τέλος νά εὐφραίνεσθε ὅπου εἶσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοί».

Δοξάζουμε τόν Κύριο καί χαιρώμαστε σήμερα καί διότι δέν εἴμαστε αἱρετικοί.

Αἱρετικοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς πλάνης καί τῆς κακοδοξίας, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θολωμένοι ἀπό τόν ἄκρατο ἐγωισμό τους διαστρέφουν τόν καθαρό εὐαγγελικό λόγο, ἐπιλέγουν τό ψεῦδος καί κηρύσσουν τήν αἵρεσι.

Αἱρετικοί εἶναι πρωτίστως οἱ αὐτοκαλούμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἤ Χιλιασταί, ἤ μᾶλλον ὄχι ἁπλῶς αἱρετικοί, ἀλλά ἀρνούμενοι κάθε ἀλήθεια. Ἑπομένως εἶναι ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς σωτηρίας μας.

Αἱρετικοί εἶναι καί οἱ ἀποκρυφισταί, οἱ Μασσῶνοι, οἱ Πνευματισταί.

Αἱρετικοί εἶναι καί οἱ λεγόμενοι ἑτερόδοξοι. Ἀφοῦ ἔχουν καί πιστεύουν ἑτέρα δόξα, διαφορετική ἀπό τήν ὀρθόδοξο διδασκαλία καί γνώμη, ἔχουν περιπέσῃ σέ πλάνη καί διαστροφή τῆς ἁγιογραφικῆς ἀληθείας καί τῆς ἀμωμήτου πίστεως. Ἔτσι, οἱ κατακερματισμένοι Προτεστάντες, Ἀγγλικανοί, Λουθηρανοί, Εὐαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί, οἱ ὁποῖοι κατεπάτησαν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων τά δόγματα καί ὅλη τήν ἱερά παράδοση, εἶναι αἱρετικοί.

Αἱρετικοί εἶναι καί οἱ πολυδιαφημιζόμενοι Παπικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπό ἀσυγκράτητο ἐγωισμό, ἀχαλίνωτη φιλοπρωτία καί ἀντίθεο κοσμικότητα, ζητοῦν πρωτεῖα, κοσμικά ἀξιώματα, ἀποσπάθηκαν ἀπό τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία καί παραποίησαν ἱερές παραδόσεις καί εὐαγγελικές ἀλήθειες.

Γι’ αὐτούς τούς αἱρετικούς ὁ Ἁγ. Κοσμᾶς προτρέπει: «Νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί αἱρετικούς, ὅπου περιπατοῦν εἰς τό σκότος».

Σήμερα, ἑορτή τῆς μητέρας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἄς μή μείνουμε μόνο στή χαρά τῆς ἑορτῆς της. Ἄς προχωρήσουμε στήν συναίσθησι τῆς εὐθύνης μας.

Δέν μισοῦμε τούς αἱρετικούς, τούς ἀγαποῦμε καί κλαῖμε γιά τήν ἀπώλειά τους. Ὅμως, ἀν δέν ἐπιστρέψουν μέ μετάνοια, ἄν δέν ἀποκηρύξουν τήν αἱρεσί τους, δέν μποροῦμε νά τούς δεχώμαστε στήν ὀρθόδοξο μάνδρα.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ

ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Της Χριστούφαντου

=====

Εὐλογημένο μου χωριό, πρασινοστολισμένο, 

πάντα θά σ᾽ ἔχω στήν καρδιά, πολυαγαπημένο.

Στόν τόπο σου τόν ἱερό, τούς ἐκλεκτούς γονεῖς μας,

ὁ Ὕψιστος εὐλόγησε ν᾽ ἀρχίσῃ ἡ ζωή μας.

Στό κέντρο σου ἡ ἐκκλησιά, βυζαντινός ρυθμός της,

μικρούς, μεγάλους σύναζε, ἔλαμπε ὁ ναός της.

Οἱ πρόγονοι τήν ἔκτισαν, οἱ ἴδιοι μέ τά χέρια,

ψάλλοντας κάθε Κυριακή, κρατοῦσαν ἁγιοκέρια.

Σ᾽ αὐτήν λάβαμε Βάπτισμα, σ᾽ αὐτήν καί τ᾽ ἅγιο Χρῖσμα,

ἐκεῖ Θεία Μεταλαβιά, στό ἱερό τό κτίσμα.

Ἐκεῖ χαρές καί θλίψεις μας, καί ὅλη ἡ ζωή μας,

στήν ἐκκλησούλα τοῦ χωριοῦ, ὅλ᾽ ἡ ἀπαντοχή μας.

Ἐκεῖ, στήν ἄκρη τοῦ χωριοῦ, ἀμέτρητοι δικοί μας,

σέ κοιμητῆρι ταπεινό, κοιμοῦνται συγγενεῖς μας.

Τό γιόμα ἐπηγαίναμε ν᾽ ἀνάψουμε κεράκι,

θυμίαμα νά βάλουμε καί στ᾽ ἄνθη τό νεράκι.

Σάν ἔφθανε φθινόπωρο, ἄνοιγε τό σχολειό μας

Θεέ μου, τί ξεχείλισμα χαρᾶς στό πρόσωπό μας!

Κι ἐρχόταν κρύο τό βαρύ, χιόνια εἰς τά ρουμάνια,

λευκή νυφούλα τό χωριό, δόξα εἰς τά οὐράνια!

Τήν Ἄνοιξι δέν στέκαμε, τρέχαμε σάν ζαρκάδια,

τό θέρος ἐρευνούσαμε βουνά καί τά λαγκάδια.

Μά οἱ γονεῖς σάν ἤθελαν χέρια στή δούλεψή τους,

πρόθυμα πάντα τρέχαμε, τί ὄμορφα μαζί τους!

Τώρα, ἀλλάξαν οἱ καιροί, στή μοναξιά μας ζοῦμε,

κι ὁ λογισμός ἀναπολεῖ χωριό πού ἀγαποῦμε.

Ὅλα πιά ἐρημώσανε, σάν φύγαμε στήν πόλι,

μείνανε σπίτια σφαλιστά κι ἀδειάσανε οἱ δρόμοι. 

Ν᾽ ἀνθοῦσαν πάλι τά χωριά, καμπᾶνες νά χτυποῦσαν,

γέλια παιδιῶν ν᾽ ἀκούγονταν, χαρά πού θά σκορποῦσαν!

 Ν᾽ ἀρχίσουν οἱ ἀμυγδαλιές, ξανά  ν᾽ ἀνθοβολοῦνε, 

φωλιές μήν μείνουν ὀρφανές, πουλιά νά κελαϊδοῦνε!

Ἡ ''καλημέρα'' ν᾽ ἀκουσθῇ, πού εἶναι ξεχασμένη,

ἄλλο μήν εἶν οἱ ἄνθρωποι ἀπρόσωποι καί ξένοι.

Οἱ κοινωνίες νά ντυθοῦν ταπείνωσι ἁγία, 

φόβο Θεοῦ νά ἔχουνε, οὐράνια εὐλογία.

Χωριό μου σ᾽ ἐγκατέλειψα, μά σ᾽ ἔχω στήν καρδιά μου,

πόθο μου ἔχω στά στερνά, νά ᾽ρθῶ στά γονικά μου.

Ἄνοιξης ροδοπέταλα, στόν κῆπο νά μυρίσω,

τήν τελευταία μου πνοή, στό σπίτι μου ν᾽ ἀφήσω.

Χριστέ μου, Σύ πού κυβερνᾷς τόπο πού κατοικοῦμε,

πόλεις, χωριά εὐλόγησε γιά νά εὐημεροῦνε.

Σύ Φώτισέ μας ὅλους μας μέ σύνεσι νά ζοῦμε,

μετάνοια νά ἔχουμε, Ἐσένα ν᾽ ἀγαποῦμε! 

Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΣΗΜΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΣΗΜΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ                          

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Κατά την πρώτη Κυριακή των νηστειών, «ανάμνησιν ποιούμεθα της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών Εικόνων». Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, εορτάζομε την «των σεπτών Εικόνων ανόρθωσιν». «Ιερογραφίαις Εικόνων, κεκοσμημένην καθορώντες, πάλιν την σεπτήν Εκκλησίαν», ψάλλομε στην Εκκλησία μας.

Ένα ακόμα θέμα που πιστεύω έπρεπε να συζητείται στους διαλόγους με τους Παπικούς, είναι και η εκτροπή τους από την Αγιογραφία της Μίας Αγίας Εκκλησίας. «Η λειτουργική Εικών έχει θεολογικήν έννοιαν» λέγει ο Φώτης Κόντογλου. «Προς το πρωτότυπον φέρει, φησί Βασίλειος, τιμή η της εικόνος», ψάλλομε στην Ακουλουθία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

Τόσες συναντήσεις άτυπες, τυπικές και…άτοπες, Ορθοδόξων και Παπικών έγιναν, και έχουν αρκεστεί δυστυχώς στα ελάσσονα. Αντί να συζητούν περί οικολογικών ανέμων και υδάτων, ας συζητούν την ουσία των διαφορών και των αιτίων που είναι αποκομμένοι οι Παπικοί από την Εκκλησία. Γιατί όχι μαζί με τις δογματικές και άλλες διαφορές, να συζητούν και  τις “εικαστικές” εκτροπές των Παπικών; Οι εκτροπές της θρησκευτικής τέχνης των Παπικών, γίνονται αντιληπτές και από Παπικούς ακόμα.  

«Δεν έχει καμμίαν ομοιότητα με τας ζωγραφίας όπου παριστάνουν με υλικόν τρόπον κάποια πρόσωπα, ακόμα και Αγίους, όπως γίνεται εις την θρησκευτικήν τέχνην ντης Δύσεως. Εις την λειτουργικήν εικόνα τα άγια πρόσωπα εικονίζονται εν αφθαρσία», αναφέρει σχετικά ο Φώτης Κόντογλου.

Την Παπική εκτροπή, από την Ορθόδοξη Αγιογραφία, είχε αναγνωρίσει και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄.  Για τούτο σε εγκύκλιο του, εξ αφορμής των δώδεκα αιώνων από τη σύγκληση της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, είχε μιλήσει για το «ενδιαφέρον για τη θεολογία και την πνευματικότητα των εικόνων της Ανατολής».

Οι Παπικοί μετά την αποκοπή τους από τη Μία Αγία Εκκλησία, στράφηκαν στην εξωτερική διακόσμηση των ναών τους με αγάλματα. Ακολούθως, μετά την εκτροπή τους αυτή, προχώρησαν και στην εσωτερική διακόσμηση των ναών τους με αγάλματα. Ιδιαιτέρως κατά την περίοδο του Μεσαίωνα και μετά, η εικαστική αυτή εκτροπή από την Ορθόδοξη εικονολογία, είχε εξαπλωθεί σε όλη τη βατικάνειο επικράτεια. Ο καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, μίλησε για «παρεκτροπή της Δυτικής Θεολογίας». Η «παχυλότητα» στην παρουσίαση των μορφών «δήλον» εστί της εκκοσμίκευσης που ταλαιπωρεί τους Παπικούς.

Η αποκοπή των Παπικών από τη Μία Αγία Εκκλησία, σήμανε και την ενασχόλησή τους απλά με την εικαστική αισθητική που απλά η θεματολογία της αφορά “θρησκευτικά” γεγονότα.  Οι λεγόμενοι “δυτικοί” ζωγράφοι, προσπάθησαν να προσδώσουν το καλλιτεχνικόν κάλλος στη ζωγραφική τους. Βλέποντας μια “δυτική” νωπογραφία, απλά θαυμάζεις το μεγαλείο της άριστης καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά δεν σου προκαλεί κατάνυξη όπως η Ορθόδοξη Εικόνα. 

Η παχυλότητα των σωμάτων και η νατουραλιστική απεικόνιση προκαλεί θαυμασμό. Και μόνο το γεγονός ότι ουδείς των μεγάλων “δυτικών” ζωγράφων δεν καλείται αγιογράφος, καταδεικνύει τον καρπό της καλλιτεχνικής προσπάθειας. Σε ένα Ορθόδοξο όμως Ναό «ιεροπρεπώς αγαλλόμεθα», «θεώμενοι ιεροτύποις μορφώσεσι των εικόνων». 

Για την Ορθόδοξη Αγιογραφία λέγει ο Φώτης Κόντογλου: «Αι άγιαι αυταί τέχναι δεν θέλουν να στολίσουν μόνον τον ναόν με ζωγραφικήν διά να είναι ευχάριστος και τερπνός εις τους εκκλησιαζομένους…αλλά να τους ανεβάσουν εις τον μυστικόν κόσμον της πίστεως με την πνευματικήν κλίμακα…».

Ο Γέροντας Βασίλειος (Γοντικάκης) αναφέρει σχετικά: «Αν η εικόνα μας έκλεινε στην ίδια την εικόνα, το σχήμα, το χρώμα την αισθητική, την ιστορία, τον κτιστό κόσμο, θα ήταν είδωλο και δεν θα άξιζε να χυθεί τόσο αίμα για την αναστήλωσή της. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Η λειτουργική εικόνα είναι συνέπεια και καρπός της σαρκώσεως του Θεού Λόγου και μαρτυρία, οδηγός της θεώσεως του ανθρώπου».

Αν παρατηρήσει κανείς τις  νωπογραφίες του Τζιότο στην Πάδοβα, αντιλαμβάνεται την εκτροπή από την Ορθόδοξη Θεολογία της Εικόνας. Η νατουραλιστική αρχιτεκτονική απεικόνιση του χώρου, η νατουραλιστική  απεικόνιση των κινήσεων, καθώς και των εκφράσεων των μορφών, κάνουν τελικά τον θεατή να ομιλήσει για θρησκευτική τέχνη και όχι για Αγιογραφία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άγαλμα του Απόλλωνα, το γνωστό (L’ Apollo del Bel Vedere), που ο Μιχαήλ Άγγελος  αντέγραψε, για να απεικονίσει τον Χριστό Κριτή στην Cappella Sistina.

Ένα σοβαρό πρόβλημα της νατουραλιστικής απεικόνισης, είναι και η ζωγραφική παρουσίαση των γυμνών μερών του ανθρωπίνου σώματος.  Αυτό και οι ίδιοι οι Παπικοί το αντιλήφθηκαν, γι’ αυτό η Παπική Σύνοδος του Τριδέντου που πραγματοποιήθηκε το έτος 1564, είχε αποφασίσει την κάλυψη των μερών στη νωπογραφία Δευτέρας Παρουσίας, που βρίσκεται στην Cappella Sistina και που είχε ανατεθεί στον Μιχαήλ Άγγελο, από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄. Η κάλυψη των μερών της Δευτέρας Παρουσίας είχε ανατεθεί στον μαθητή του Μιχαήλ Άγγελου, Ντανιέλε ντα Βολτέρα. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει: «Παντός εικονιζομένου, ουχ η φύσις, αλλ’ η υπόστασις εικονίζεται», καταδεικνύοντας τοιουτοτρόπως  το πνευματικό κάλλος της Ορθόδοξης Εικόνας. Η μόνη “επιτρεπτή” γυμνότητα για την Εκκλησία μας, είναι η γυμνότητα από  «κατηφείας και σκότους αιρέσεως».

Επιλογικά ας αναφέρομε αυτό που γράφει ο Φώτης Κόντογλου εις το βιβλίο του «Έκφρασις»: «Η πάντιμος τέχνη της Εικονογραφίας της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι μία ιερά τέχνη και λειτουργική, όπως είναι όλαι αι εκκλησιαστικαί τέχναι, όπου έχουν σκοπόν πνευματικόν».

*Οι εντός εισαγωγικών φράσεις, είναι παρμένες από την Ακουλουθία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του θεoλόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Πρώτη Κυριακή των Νηστειών και η Εκκλησία γιορτάζει το θρίαμβο της ορθοδόξου πίστεως, έναντι των αιρέσεων. 

Στα 842 μετά το θάνατο του εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου, η χήρα του Θεοδώρα του και ο ανήλικος γιος του Μιχαήλ ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες, δίνοντας οριστικό τέλος στην εικονομαχική έριδα, που ξεκίνησε από την εποχή του Λέοντος β΄ του Ισαύρου στα 726. Οι εικονομάχοι ουσιαστικά, με πρόσχημα τις άγιες εικόνες, δεν δέχονταν την θεία ενανθρώπηση, ούτε ότι η ύλη εξαγιάζεται. Το αντιχριστιανικό σχήμα πνεύμα=καλό, ύλη=κακή κατέτρυχε τους πιστούς εκείνης της περιόδου. 

Όλη η θεολόγια της Εκκλησίας συμπυκνώνεται στη φράση του ιερού Δαμασκηνού που, απαντώντας στις αιτιάσεις των εικονομάχων, έλεγε: «δεν προσκυνώ την ύλη, αλλά αυτόν που έγινε για χάρη μου υλικός». Όμως και σήμερα υπάρχουν αιρετικοί εικονομάχοι. Ποίοι είναι αυτοί; Οι ποικιλώνυμοι Προτεστάντες, όλων των αποχρώσεων και οι αυτοαποκαλούμενοι Μύρτυρες του Ιεχωβά. Εικονομάχοι και μάλιστα ακραίοι είναι και οι οπαδοί του ψευδοπροφήτη Μωάμεθ, που δεν δέχονται καμιά απεικόνιση. 

Άς μη μας διαφεύγει καθόλου ότι η Εκκλησία την Κυριακή αυτή γιορτάζει το θρίαμβο της έναντι των πάσης φύσεως αιρετικών. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε αιρετικοί. Δεν πρόκειται να αρχοληθούμε με τις αρχαίες αιρέσεις, επειδή τις αναθεματίζουμε μαζί με την Εκκλησία. Οι αιρέσεις που σήμερα αποτελούν κίνδυνο για τους χριστιανούς είναι η Παπική αίρεση, που με χίλιους τρόπους προσπαθεί να καταστρέψει την Εκκλησία του Χριστού. Και τι δεν μηχανεύεται! 

Από τη μια με την Ουνία, δηλαδή τους Παπικούς που είναι μασκαρεμένοι «ορθόδοξοι» και φέρουν το παραπλανητικό όνομα «Ελληνοκαθολικοί» ζητά να ξεγελάσει τους απλοϊκούς. Από την άλλη με το λεγόμενο λαϊκό οικουμενισμό, τις συμπροσευχές, τις λεγόμενες «κοινες ποιμαντικές παραστάσεις», τα συνέδρια κ.τ.ο. αποπειράται, χωρίς ανάπαυλα, να μας κάνει να ξεχάσουμε τις αβυσσαλέες διαφορές μεταζύ Εκκλησίας και αίρεσης και να πιστέψουμε στο τέλος πως «όλοι το ίδιο είμαστε», πως δεν μας χωρίζει τίποτε. Τι να πεί κανείς για την πανσπερμία των Προτεσταντών, που δεν έχουν πλέον καμιά οργανική σχέση με τον κλασσικό Προτεσταντισμό του 16ου αιώνος που ξέραμε. Έχουν ήδη απεμπολήσει την Αγία Γραφή, έχουν προσεταιριστεί εν πολλοίς το εξωχριστιανικό κίνημα του φεμινισμού, και άλλα μη χριστιανικά κινήματα, έχουν πάθει πλήρη αποχρωματισμό. Παράδειγμα περίτρανο η πλήρης κατάπτωση του χρεωκοπημένου Αγγλικανισμού με τις γνωστές του «επιδόσεις» σε όλα τα θέματα. Αναφέρω ενδεικτικά τη «χειροτονία» γυναικών-επισκόπων, την άρνηση βασικών στοιχείων της χριστιανικής πίστεως, όπως λ.χ. η ανάσταση του Χριστού. 

Φυσικά δεν μας διαφεύγει η προτεστανικής προελεύσεως παναίρεση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Τέλος ας μη λησμονούμε τις αρχαίες αιρέσεις δηλαδή τους οπαδούς του Μονοφυσιτισμού, με άλλα λόγια τους Κόπτες, τους Ιακωβίτες της Συρίας, τους Αρμενίους, τους Αιθίοπες και τους Ινδούς του Μαλαμπάρ (περιοχής των Ινδιών). Ακόμη υπάρχουν και απομεινάρια της αρχαίας αίρεσεως του Νεστοριανισμού. Κυριακή της Ορθοδοξίας. 

Ας μη δώσουμε «τα άγια τοις κυσί». Ας φρουρήσουμε την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν» (Ιούδα 3) που σώζει τον άνθρωπο. «Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος»!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΑΚΟ (103ο ΨΑΛΜΟ)

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΑΚΟ (103ο ΨΑΛΜΟ)

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ανάμεσα στους Ψαλμούς της Παλαιάς Διαθήκης που βρίσκονται σε συχνή λειτουργική χρήση συγκαταλέγεται αναμφιβόλως και ο 103ος Ψαλμός, που είναι γνωστός  ως Προοιμιακός διότι αποτελεί το προοίμιο, δηλαδή την εισαγωγή της ακολουθίας του Εσπερινού. 

Ο Ψαλμός αυτός είναι ένα από τα εκλεκτότερα ποιήματα της Παλαιάς Διαθήκης και έχει ένα πλήθος από υψηλά νοήματα. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία θέσπισε να αναγινώσκεται στην ακολουθία του Εσπερινού. Όποτε έχουμε θεία Λειτουργία, προηγείται της Λειτουργίας ο Εσπερινός και ο Προοιμιακός είναι αναπόσπαστό του τμήμα, με εξαίρεση τη Διακαινήσιμο εβδομάδα, όπότε, αντί του Ψαλμού αυτού, ψάλλεται το «Χριστός ανέστη».

Στις Αγρυπνίες μεγάλο τμήμα του Ψαλμού αυτού και συγκεκριμένα από το στίχο 28 μέχρι το τέλος αντί να αναγινώσκεται ψάλλεται αργά από τους ψάλτες. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Ανοιξαντάρια» διότι ο πρώτος των στίχος ξεκινά με τη φράση: «ανοίξαντος σου την χείρα τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». 

Στο κείμενο των Ο΄(Εβδομήκοντα) ο Ψαλμός αυτός αποδίδεται στο βασιλιά Δαυίδ. Έχει χαρακτηριστεί σαν ποιητική απόδοση της αφηγήσεως του προφήτη Μωυσή για τη δημιουργία του κόσμου. Ο ποιητής του Ψαλμού παρουσιάζεται να αγαπά, να θαυμάζει και να μελετά τα έργα της φύσεως. Παρά ταύτα δεν μετατρέπεται σε φυσιολάτρη διότι, πάνω απ’ όλα τα δημιουργήματα, αγαπά τον δημιουργό τους και πίσω από τα έργα αυτά βλέπει την παντοδυναμία του Κτίστη («ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας»). Ο Θεός δεν είναι μόνον ο σοφός δημιουργός αλλά είναι και ο κυβερνήτης του κόσμου και ταυτόχρονα ο προνοητής του. Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε το Ψαλμό αυτό  σε πέντε μέρη: Το α΄μέρος, στ. 1-4, όπου μιλά για την πρώτη και δεύτερη μέρα της δημιουργίας. Το β΄ μέρος στ. 5-18 εξυμνεί το έργο της τρίτης δημιουργικής μέρας με εκτενέστερο τρόπο, διότι μιλά για τη σημασία του νερού, αφού περιγράφει τις πηγές και τους ποταμούς στους οποίους τα ζώα και τα πουλιά σβύνουν τη δίψα τους. Επίσης με το νερό ποτίζεται η γη και καρποφορεί για να τραφούν οι άνθρωποι και να μεγαλώσουν τα δέντρα. Στο γ΄μέρος, στ. 19-23 γίνεται λόγος για τον ήλιο και το φεγγάρι, που είναι δεδομένα της τέταρτης  δημιουργικής μέρας. 

Στο δ΄μέρος  στ. 24-30 κάνει λόγο για τη θάλασσα για να αναφέρει κάτι για τη πέμπτη και έκτη δημιουργική μέρα. Τέλος στο στ΄ και τελευταίο μέρος στ. 31-35, ο ποιητής αναπέμπει δοξολογία προς τον Θεό, τον δημιουργό και προνοητή των απάντων. 

Στη λειτουργική χρήση του Ψαλμού αυτού επαναλαμβάνονται στο τέλος οι στίχοι 19: «ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού», 20 «έθου σκότος και εγένετο νύξ», 24 «ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κυριε,πάντα εν σοφία εποίησας» και έχει σαν κατακλείδα τη δοξολογική φράση: «Δόξα Πατρί και Υιώ και  Αγίων Πνεύματι και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».