ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ;

ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΚΠΛΗΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Διαβάζουμε στο ierovima.gr ρεπορτάζ του κ. Κώστα Ζαφειρίου που επιγράφει “ΕΚΛΟΓΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ: ΤΑ «ΚΟΥΚΙΑ», ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ Η...ΕΚΠΛΗΞΗ”:

“Με εκλογές ξεκινά ο Οκτώβριος για την Εκκλησία αφού, σύμφωνα με Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου, «την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί η Συμπλήρωση του Καταλόγου των προς Αρχιερατείαν Εκλογίμων και η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος θα προβεί στην πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης και τυχόν κενωθησομένων Ιερών Μητροπόλεων». Το «κενωθησομένων» προφανώς αφορά την Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού.

Και μπορεί ο λαός να μην ενδιαφέρεται για τις μητροπολιτικές εκλογές, αφού αναμένει εναγωνίως την ανακοίνωση του δυσβάσταχτου πακέτου των 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά άπαντες οι μητροπολίτες, ή τουλάχιστον όσοι θα παραστούν στη συνεδρίαση της Συνόδου της Ιεραρχίας μόνο με τις εκλογές ασχολούνται. Το Σαββατοκύριακο και τις μεταμεσονύκτιες ώρες (είναι οι ώρες που λατρεύουν οι ιεράρχες) τα κινητά και τα σταθερά τηλέφωνα θα ανάψουν. Επικυρώνονται οι συμφωνίες για τις εκλογές και σχεδιάζονται οι επόμενες που δεν θα αργήσουν.

Από την πλευρά τους οι υποψήφιοι αρχιμανδρίτες αγωνιούν. Προσπαθούν να μάθουν τους συσχετισμούς και κάνουν όνειρα για την επόμενη μέρα. Κάποιοι άλλοι αρχιμανδρίτες, επίσης υποψήφιοι, απλά προσεύχονται και ελπίζουν…

Κάπως έτσι, με αυτό το σκηνικό θα ξημερώσει η επόμενη Δευτέρα.

Μέχρι στιγμής έξι ονόματα ακούγονται για τις δύο χηρεύουσες μητροπόλεις, αλλά μόνο δύο θα επικρατήσουν.

Για την μητρόπολη Ιερισσού υποψήφιοι φέρονται να είναι ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Αθανασόπουλος,πρωτοσύγκελλος της μητροπόλεως Μαντινείας, ο αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, επί χρόνια Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Ιερισσού και ο αρχιμανδρίτης π. Ιγνάτιος Ριγανάς, ιεροκήρυκας της ίδιας Μητρόπολης.

Ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη Μητρόπολη επιδεικνύει ακόμη ένας άξιος αρχιμανδρίτης ο π. Θεοδόσιος Εμμανουήλ, προϊστάμενος της ενορίας Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Ουρανούπολη όπου έχει προσφέρει έργο.

Για την μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης υποψήφιος είναι ο αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τσιρίγκας ενώ υποψήφιος για την ίδια Μητρόπολη είναι ο αρχιμανδρίτης π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος, επί χρόνια Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης αυτής και στενός συνεργάτης του αείμνηστου Μητροπολίτου κυρού Μελετίου.

Για κάποια από τις δύο μητροπόλεις, κάποιοι ιεράρχες μιλούν για έκπληξη...”

Θα σχολιάσουμε δύο στοιχεία του ρεπορτάζ του κ. Ζαφειρίου.

Πρόσεξα ότι όλοι όσοι αναφέρονται στους υποψηφίους για τη Μητρόπολη Ιερισσού μιλούν με επαινετικά λόγια γι’ αυτούς. 

Εκφράζω τη χαρά μου γι’ αυτό και ελπίζω ότι όλοι όσοι τους δίνουν πιστοποιητικά αρετής και ικανοτήτων έχουν έγκυρες πηγές πληροφοριών.

Η αναφορά όμως στον Πανοσιολογιότατο πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας π. Θεόκλητο Παπαθανασόπουλο παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον επειδή είναι ο επικρατέστερος των υποψηφίων για τη Μητρόπολη Ιερισσού αφού έχει την υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου. 

Ευελπιστούμε ότι οι εκλέκτορες Μητροπολίτες γνωρίζουν ή θα φροντίσουν να μάθουν ποια είναι τα πιστεύω, το ήθος και οι ικανότητες του Πανοσιολογιότατου πριν τον εκλέξουν. 

Είναι παραδοσιακός κληρικός;

Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για οικουμενιστή, εκκοσμικευμένο και νεωτεριστή κληρικό;

Είναι αδιάβλητος και αφιλάργυρος;

Καλόν είναι οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα να δοθούν τώρα για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων όπως βρεθήκαμε στο παρελθόν με πολλές άλλες περιπτώσεις εν οις και του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Τα πιο πάνω δεν τα έγραψα επειδή γνωρίζω κάτι αρνητικό για τον Πανοσιολογιότατο πρωτοσύγκελο αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο: Επειδή αγνοοώ ολότελα το βίο και την πολιτεία του. 

Γι’ αυτό εύχομαι οι εκλέκτορες αλλά και το ποίμνιο της Μητροπόλεως Ιερισσού να γνωρίζουν τα δεδομένα πριν την ώρα της εκλογής.

Και το δεύτερο στοιχείο που θα σχολιάσουμε. 

Τι εννοεί ο κ. Ζαφειρίου όταν προειδοποιεί ότι για τη μια από τις δύο Μητροπόλεις είναι ενδεχόμενο να υπάρξει έκπληξη; 

Και γιατί ήταν τόσο δύσκολο να ονομάσει τη Μητρόπολη που είναι ενδεχόμενο να δούμε την επικράτηση κάποιου άλλου υποψηφίου εκτός από αυτούς που αναφέρονται στα εκκλησιαστικά ρεπορτάζ;

Εμείς για μια μόνον έκπληξη ενδιαφερόμαστε. 

Να δούμε στους Μητροπολιτικούς θρόνους Ιερισσού και Πρεβέζης ανθρώπους με φόβο Θεού, με εκκλησιαστικό φρόνημα, με αδιάβλητο ήθος, παραδοσιακούς, αφιλάργυρους και ταπεινούς.

Αν αυτή την έκπληξη δεν μας την προσφέρει η Ιεραρχία με τους κληρικούς που θα εκλέξει για τις κενές Μητροπόλεις ουδεμία έκπληξη θα αισθανθούμε εκτός και αν θα πρόκειται για δυσάρεστη έκπληξη που σκανδαλίζει και γκρεμίζει συνειδήσεις.

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

=============

Οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις μετά την ανάγνωση του ενδιαφέροντος δημοσιεύματος του κου Παπαθανασόπουλου καθίστανται αναπόφευκτοι. 

Οι ειδότες τα εκκλησιαστικά αναμιμνήσκονται της ευλογημένης περιόδου 1967-1973 όταν πηδαλιούχος του εκκλησιαστικού σκάφους υπήρξε ο αείμνηστος Ιερώνυμος Κοτσώνης, άνδρας ήθους και μορφώσεως και διακατεχόμενος από αναμφισβήτητο πόθο αναδιοργανώσεως της εκκλησιαστικής μας ζωής. 

Ο αοίδιμος αρχιεπίσκοπος και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος μερίμνησαν προκειμένου να προαχθούν στον ύψιστο βαθμό της ιερωσύνης πραγματικά σεμνώματα της Εκκλησίας. 

Ταπεινόφρονες κληρικοί, κολοσσοί πνευματικότητας και με πασίγνωστες περγαμηνές ιεραποστολικής και εθνικής δράσεως που δεν κολάκεψαν ποτέ την προισταμένη τους αρχή προκειμένου να επισκοποποιηθούν ούτε φοίτησαν στη δεσποτοσχολή όπως προσφυώς έχει αποκληθεί η προυπηρεσία στα γραφεία της Ιεράς Συνόδου αλλά αόκνως, αθορύβως και αποδοτικώς εργάστηκαν στον αμπελώνα του Κυρίου κατέλαβαν τους τότε κενούς μητροπολιτικούς θρόνους τους οποίους και εκλέισαν με συνέπεια να αγαπηθούν με πάθος απ’ τα ποίμνιά τους. 

Η εκλογή των προαναφερθέντων εκλεκτών ποιμεναρχών πέτυχε σε μεγάλο βαθμό να ανατρέψει το μέχρι τότε επικρατούν δυσμενές και εχθρικό προς την Εκκλησία κλίμα που αναποδράστως είχε δημιουργηθεί εξ αιτίας των εκρηκτικών εκκλησιαστικών σκανδάλων που είχαν εμφανισθεί στη δεκαετία του 50 και του 60 και κατάφερε επίσης να εδραιωθεί η εμπιστοσύνη του πληρώματος της Εκκλησίας προς την ηγεσία της. 

Κυψέλες πνευματικής εργασίας απέβησαν οι μητροπόλεις που διαποίμαναν οι εν λόγω αψεγάδιαστοι ιεράρχες. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκλογή τους αποτελούσε αντανάκλαση των επιθυμιών του λαού και έγινε πραγματικά εν Πνεύματι Αγίω αφού ουδένα εκ των εκλεκτόρων επίεσε ούτε ο τότε αρχιεπίσκοπος αλλα ούτε και κάποιος απ τους υποψηφίους. 

Ίσα-ίσα που πιέστηκαν αφόρητα κάποιοι αρχιμανδρίτες που κάθε άλλο παρά επιθυμούσαν να κατακτήσουν την επισκοπική έπαλξη και για λόγους υπακοής εν τέλει ενέδωσαν και δέχτηκαν την εκλογή τους. 

Πανάξιοι κληρικοί που εξελέγησαν μ’ αυτόν τον πνευματικό τρόπο υπήρξαν μεταξύ των άλλων οι Αυγουστίνος Καντιώτης, Σεβαστιανός Οικονομίδης, Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, Θεολόγος Πασχαλίδης, Ιερόθεος Τσαντίλης, Νικηφόρος Δεδούσης, Πολύκαρπος Βαγενάς, Θεολόγος Πασχαλίδης, Κωνσταντίνος Σακελλαρόπουλος, Καλλίνικος Πούλος, Νικόδημος Γραικός, Νικόδημος Γκατζηρούλης, Ηλίας Τσακογιάννης, Σεραφείμ Ρόρης, Σεραφείμ Στεφάνου, Νικόλαος Σελέντης, Απόστολος Παπακωνσταντίνου, Παύλος Καρβέλης, Κωνστάντιος Χρόνης και άλλοι. 

Ο αοίδιμος μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος, ράβδος και βακτηρία του αειμνήστου Ιερωνύμου, κατ’ εξοχήν πάλεψε προκειμένου να επισκοποποιηθεί ο ανεπανάληπτος κληρικός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, Κύριος οίδεν, δεν μπόρεσε να κάμψει την αντίστασή του! 

Έτεροι κληρικοί που δεν δέχτηκαν την εκλογή τους ως επισκόπων υπήρξαν ο αείμνηστος προιστάμενος της αδελφότητος ΖΩΗ π. Ανάργυρος Σταματόπουλος και αν δεν κάνω λάθος και ο εκλεκτός κληρικός π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος του οποίου τα ποικίλα προσόντα είναι γνωστά. 

Ο αείμνηστος Σεβαστιανός κυριολεκτικά επιστρατεύτηκε όπως και ο ιερομάρτυρας της θεσσαλικής γης αοίδιμος Θεολόγος που απέκρουε επιμόνως την εκλογή του και μάλιστα εξ αιτίας της αρνήσεώς του αυτής ψυχράνθηκαν οι σχέσεις του με το γέροντά του μακαριστό Διονύσιο. 

Δείτε οποία διαφορά υπάρχει με κάποιους, όχι φυσικά όλους, απ' του σημερινούς ορεγομένους επισκοπής αρχιμανδρίτες!

Αλλά και οποία κατάχρηση και διαστρέβλωση σημειώνεται στο σχετικό χωρίο του αποστόλου Παύλου! 

Άμποτε να ξημερώσει εκείνη η ευλογημένη μέρα κατά την οποία θα εκλέγονται οι άξιοι ψήφω κλήρου και ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΛΑΟΥ.

Όνειρο θα μου πείτε! 

Αλλά εδώ που έχουμε φθάσει τουλάχιστον μας έμειναν τα...όνειρα!

ΕΚΛΙΝΑΝ ΓΟΝΥ ΤΩ ΒΑΑΛ

ΕΚΛΙΝΑΝ ΓΟΝΥ

ΤΩ ΒΑΑΛ!

Ο ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ, ΦΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΑΡΑΝΟΙΚΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ ΕΚΛΙΝΕ ΓΟΝΥ ΤΩ ΒΑΑΛ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ

Του κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

===============

Οι "υποψήφιοι" (Σημ. σε εισαγωγικά διότι κατά την Ορθόδοξη Παράδοση υποψήφιοι δεν υπάρχουν, αλλά ο κλήρος και ο λαός εκλέγουν τον αξιότερο και καταλληλότερο για την κάθε Επισκοπή) για τις δύο κενές Μητροπόλεις - Νικοπόλεως και Ιερισσού - τηλεφώνησαν όλοι σε όλους τους Μητροπολίτες εκλέκτορες. Τους ανακοίνωσαν την απόφαση τους να εκτεθούν στον στίβο της εκλογής και εμμέσως πλην σαφώς ζήτησαν την ψήφο τους. Επαναλήφθηκε έτσι για μιαν ακόμη φορά το έθος. 

Ο κάθε "υποψήφιος" τηλεφωνεί πρώτον για να ανακοινώσει το ενδιαφέρον του να εκλεγεί  στη συγκεκριμένη Μητρόπολη, δεύτερον διότι με τον τρόπο αυτό θεωρείται ότι ταπεινώνεται με το να τηλεφωνεί και να ζητεί, έστω έμμεσα, την ψήφο του κάθε Μητροπολίτη και τρίτον διότι αν δεν έπαιρνε τηλέφωνο στην τελική ευθεία της εκλογής θα ήταν σε δυσμενέστερη, θέση σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους, που τηλεφώνησαν. 

Το έθος είναι τόσο ισχυρό, που ελάχιστοι είναι οι Μητροπολίτες που εκλέγονται χωρίς να τηλεφωνήσουν στους εκλέκτορες και σ' αυτούς τα τηλεφωνήματα τις περισσότερες αναπληρώνονται από αυτά του Αρχιεπισκόπου ή/και Μητροπολιτών που τους υποστηρίζουν.

Για την επισκοπική ευθύνη, αλλά και για το ότι ο ιερεύς πρέπει να μην πάσχει και να υποφέρει ψυχικά από το ότι δεν είναι αρχιερέας, αλλά να αισθάνεται πλήρης με την ιεροσύνη του, αναφέρω λίγες σκέψεις του μακαριστού Γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου:

"Παρά τας ταλαιπωρίας της υγείας μου και το εν γένει εύθραυστον αυτής, παρά την συνεχή απασχόλησιν μου εις το πνευματικόν έργον, εις ποίον αγώνα της Εκκλησίας μου δεν έδωκα το "παρών"; 

Αν δεν "εκόσμησα" θρόνους, αν δεν "ελάμπρυνα" τελετάς (άμουσος δε και παράφωνος  ων, ήμην λίαν ακατάλληλος προς τούτο…) αν δεν εισήλθον εν πομπή εις τους Ναούς, φέρων μανδύαν μετά μακράς "ουράς", προπορευομένων Ιερέων και Διακόνων και κρουομένων χαρμοσύνως των κωδώνων, αν δεν ήκουσα ψαλλομένας "φήμας" υπό καλλιφώνων χορωδιών, αν δεν ηυλόγησα δια δικηροτρικήρων τα πλήθη, αν δεν παρήλασα χρυσοστόλιστος ανά τας οδούς εν μέσω διπλών στίχων παρατεταγμένων στρατιωτών και υπό τους ήχους της "Μπάντας" του Δήμου αν…, αν…, αν…, δεν υπήρξα όμως και ρίψασπις ή λιποτάκτης. 

Ελεύθερος μεν σκοπευτής, αλλ' ουδέποτε απών εκ του αγωνιστικού στίβου. 

Ποίους εχθρούς της Εκκλησίας δεν επολέμησα δι' επιστολών, δι' άρθρων, δια βιβλίων, δι' ατερμόνων διαλογικών συζητήσεων κατ' ιδίων ή ενώπιον ακροατηρίων; 

Ποία ζωτικά δια την Εκκλησίαν θέματα αντιπαρήλθον εν σιγή και αδιαφορία; 

Ποία εκ των συμφερόντων της Εκκλησίας δεν υπερήσπισα, εκ της ασήμου και ταπεινής σκοπιάς μου, δι' όλων μου των δυνάμεων; 

Αλλ' ας θέσω "φυλακήν τω στόματι μου" διότι παρεσύρθην ανεπαισθήτως και "γέγονα άφρων καυχώμενος"…

Ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ!

Ούτω λοιπόν εργαζόμενος και μηδέ λογισμόν Επισκοπής έχων, αντιθέτως δε συναισθανόμενος δέος και συγκλονισμόν ενώπιον του βάρους της διαποιμάνσεως δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και βαθείαν έχων συναίσθησιν της ανεπαρκείας και αδυναμίας μου, άμα δε και ρέπων εκ χαρακτήρος προς την μόνωσιν και την αφάνειαν, δεν εφρόντισα ποτέ να αποκτήσω ουδέ ίχνος "τυπικού προσόντος" αναγκαίου δια την εγγραφήν εις τον Κατάλογον των προς αρχιερατείων εκλογίμων". (Γέρ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου "Εξομολόγησις και απολογία - Περί αποφυγής της Αρχιερωσύνης", Εκδ. "Τροχαλία", Αθήναι, 1999, σ. 39).

Ο ίδιος Γέροντας Επιφάνιος είχε σημειώσει στη νεκρολογία του για τον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Σγουρόπουλο, έναν αφανή στον κόσμο αλλά επιφανή στον Θεό κληρικό:

" …Συ επίστευες εις τον Ιησούν! Σπανίως καρδία, και μάλιστα "σε τούτα τ' άπιστα καταραμένα χρόνια, που δεν πιστεύουν τίποτε, ούτ' αγαπούν κανένα" επίστευσε και ηγάπησε τον Ιησούν τόσον βαθέως, τόσον φλογερώς και τόσον στερρώς, όσον η Ση ιερωτάτη καρδία. 

Αυτόν εκήρυττες, Αυτόν εμελέτας, Αυτόν εστοχάζεσο, Αυτόν ανέπνεες, Αυτόν έζης. Ακριβώς δε δια τούτο, ήσο πλήρης και αυτάρκης και δεν εθήρευες υλικόν πλούτον ή γηίνας τιμάς και μεγαλεία φθαρτά και επίκηρα ( σ.σ. που υπόκεινται στον θάνατο). 

Και αυτά τα του οφφικίου Σου διακριτικά ουδέποτε σχεδόν περιεβλήθης. 

Της φιλοδοξίας και αρχομανίας ο σάραξ δεν κατώρθωσε να προσβάλη την μεγάλην ψυχήν Σου. 

Ο λιτός τίτλος "Πρεσβύτερος", όστις εις άλλους θα έφερεν ασφυξίαν, Σε εχώρει ανετώτατα, όπως ανετώτατα Σε εχώρει και το "ασπαλακείον Σου", ως απεκάλεις το στενόν μικρόν και υπόγειον δωμάτιον Σου…Τοις ίχνεσι των αθανάτων Πατέρων στοιχών, ηγάπησας την πτωχείαν και την αφάνειαν. 

Εφήρμοσας, όσον ελάχιστοι, το "μη ζήτει παρά Κυρίου ηγεμονίαν, μηδέ παρά βασιλέως καθέδραν δόξης (Σοφ.Σειρ. ζ' 4). 

Δεν ανήλθες εις υψηλά εκκλησιαστικά ή πανεπιστημιακά αξιώματα, καίτοι το ολόφωτον άστρον της αξίας Σου θα ηδύνατο, εάν απλώς ήθελες, να επιβληθή οπουδήποτε. 

Εάν όμως επεδίωκες τιμάς και αξιώματα θα ήσο μεν τύποις Ποιμήν ή Διδάσκαλος, αλλά ουχί Εμπνευστής! 

Ωραίον όντως το διδάσκειν, ωραιότερον όμως και μεγαλειωδέστερον το εμπνέειν. 

Δια το πρώτον αρκούσιν ολίγαι ξηραί γνώσεις, δια το δεύτερον απαιτείται παράδειγμα ακτινοβόλου αυταπαρνήσεως και γενικώς βίος ολόλαμπρος και πλήρης θυσιών. 

Και Συ είχες αυτήν την ειδικήν εύνοιαν και ευλογίαν του Κυρίου: δεν εδίδασκες απλώς, αλλά ενέπνεες! 

Ανήκες ουχί εις τον μέγαν αριθμόν των διδασκόντων, αλλ' εις τον απελπιστικώς μικρόν αριθμόν των εμπνεόντων…". ( Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Αρχιμανδρίτου "Άρθρα-Μελέται-Επιστολαί" Τόμος Α', Εν Αθήναις, 1986, σ.σ.512-513). 

Μακάρι η Εκκλησία της Ελλάδος να αποκτήσει κληρικούς του ήθους του Γέροντα Επιφανίου και του πατρός Σπυρίδωνος Σγουροπούλου. 

Πολλοί οι Μητροπολίτες και οι άλλοι  οι κληρικοί, αλλά ζητούμενοι  οι κληρικοί - εμπνευστές, εκείνοι δηλαδή που διδάσκουν όχι μόνο με το λόγο, αλλά και με το παράδειγμά τους.      

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕ ΤΟΝ "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ"

ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Ο “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ” ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ, ΒΑΔΡΑΧΑΝΗ, ΣΑΚΑΡΕΛΛΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Από “δόξης εις δόξαν” ο “Ορθόδοξος Τύπος” μετά που πέρασε υπό τον πλήρη έλεγχο της γνωστής ομάδας του π. Βασιλείου Βολουδάκη, του Αθανάσιου Σακαρέλλου και του σατανικού, φαύλου και σοβαρά παρανοικού π. Μελέτιου Βαδραχάνη.

Διαβάστε και καμαρώστε τι έσυρε του “Ορθοδόξου Τύπου” ο Σεβ. Μεσσηνίας και πώς απάντησαν οι υπεύθυνοι της εφημερίδας με την ουρά στα σκέλια.

Ο Σεβ. Μεσσηνίας τους απείλησε ότι, αν δεν δημοσιεύσουν την επιστολή του και αν δεν ανακαλέσουν όσα του καταμαρτύρησαν ότι εκφράζει αντορθόδοξες θέσεις, θα τους σύρει στα δικαστήρια και θα τους ενάγει για να πληρώσουν ως πρόστιμο μεγάλο χρηματικό ποσό.

Και η γενναία “τριανδρία” (Βαδραχάνη, Σακαρέλλου και Βολουδάκη) μετά της λοιπής κουστωδίας της "παλαιάς φρουράς", του κ. Ζερβού, του π. Ζήση κτλ.;

Δημοσίευσαν την επιστολή του Σεβασμιότατου - και μάλιστα όχι στη στήλη των επιστολών! - και εξήγησαν ότι τρεις φορές προσπάθησαν να μιλήσουν στο τηλέφωνο με τον Σεβασμιότατο, για να τον παρακαλέσουν να τους στείλει την απόφαση της Συνόδου που τον αθώωσε από τις κατηγορίες, για να την δημοσιεύσουν για να μάθει και ο λαός την αλήθεια.!!!

Ερωτούμε τους αχαρακτήριστους υπεύθυνους του “Ορθόδοξου Τύπου”:

Οταν δίνατε αυτούς τους χαρακτηρισμούς στο Σεβασμιότατο δεν γνωρίζατε όλα όσα σας αναφέρει στην επιστολή του;

Και "οι λίθοι κεκράξονται" ότι ασφαλώς και τα γνωρίζατε! 

Αφού λοιπόν τα γνωρίζατε - αν τα θεωρούσατε επαρκή - γιατί του δώσατε αυτούς τους χαρακτηρισμούς; 

Για να κάνετε 180 μοίρες στροφή μόλις σας βάλει στη γωνία και σας απειλήσει ότι θα σας κάνει αγωγή; 

Γι’ αυτό σπεύσατε σαν κότες να δημοσιεύσετε την επιστολή του Σεβασμιότατου;

Μεγάλο κατήφορο έχει πάρει ο “Ορθόδοξος Τύπος” και είναι κρίμα επειδή για δεκαετίες έδωσε σε πολλές περιπτώσεις - όχι πάντως σε όλες - την ορθόδοξη μαρτυρία.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την επιστολή του Σεβασμιότατου Μεσσηνίας και την απολογία του “Ορθοδόξου Τύπου” για να διαπιστώσουν οι αναγνώστες το ήθος της συντακτικής του επιτροπής αλλά και όλων όσων κινούν τα νήματά του πίσω από τα παρασκήνια.

*****

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ

_____________

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλε τὴν 12ην Σεπτεμβρίου τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολὴν πρὸς τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον»:

«Στὸ ὑπ ̓ ἀριθμ. 1940 φύλλον τῆς ἐφημερὶδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς 7ης Σεπτεμβρίου 2012, καὶ εἰς τὴν ὑπ ̓ ἀριθμ. 4 σελίδα, περιλαμβάνεται ἀνυπόγραφον ἄρθρον, ὑπὸ τὸν τίτλον: «Πολλοὶ ἀντιαιρετικοὶ καὶ φιλοπατερικοὶ Ἱεράρχαι συμμετέχουν εἰς τὴν νέαν Ἱερὰν Σύνοδον», εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται ὅτι τυγχάνω ἐκφραστὴς ἀντορθοδόξων ἐκκλησιολογικῶν θέσεων «περὶ τοῦ Σχίσματος» καὶ τῆς «διηρημένης» Ἐκκλησίας μετὰ τῶν Παπικῶν.

Ἡ τοιούτου εἴδους ἀπόδοσις ἀντορθοδόξων θέσεων ἀπὸ μέρους τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος», πρὸς τὸ πρόσωπόν μου, ὕστερα καὶ ἀπὸ τήν: α) Συνοδικὴν ἀπόφασιν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2010. β) Τὴν αἴτησιν συγγνώμης ἀπὸ μέρους τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφεὶμ κατὰ τὴν ἴδιαν Συνεδρίαν καὶ γ) Τὴν διακήρυξιν ὅτι «οὐδεμία ἐκκλησιολογικὴ παρεκτροπὴ ὑφίσταται στὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον», ἀποτελεῖ συκοφαντικὴν δυσφήμησιν, ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ ὄχι μόνον δημοσιογραφικάς ἀλλὰ καὶ ἄλλας σκοπιμότητας, ὅταν μάλιστα ὁ ἀρθρο- γράφος τεχνηέντως ἀποκρύπτει καὶ δὲν ἀναφέρει τὴν παραπάνω συνοδικὴν ἀπόφασιν, τὴν ὁποίαν ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος γνωστοποίησεν καὶ πρὸς τὸν Τύπον μὲ τὸ ἀπὸ 11ης Ὀκτωβρίου 2010 Δελτίον Τύπου, οὔτε τὴν ἔκφρασιν συγγνώμης τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, συμφώνως πρὸς τὴν δημοσιευθεῖσαν ἐπιστολήν του.

Ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ὅτι μία τοιούτου εἴδους ἰδιοτελὴς καὶ μεροληπτικὴ τοποθέτησις τῆς Ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἔναντι τοῦ προσώπου μου, μὲ ἀναγκάζει:

α) Νὰ ἀπαιτήσω κατ ̓ ἀρχὴν τὴν διόρθωση τοῦ παραπάνω ἄρθρου μὲ τὴν ὑπόμνηση καὶ τὴν ἀναφορὰ τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως τῆς 11ης Ὀκτωβρίου 2010, ὡς καὶ τῆς συγγνώμης τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ.

β) Νὰ ἐπιφυλαχθῶ προκειμένου νὰ ἀσκήσω κάθε ἔνδικο μέσον, προκειμένου νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ ἡ ὑστεροφημία μου.

γ) Νὰ διεκδικήσω ὑπὲρ τῶν Ἱδρυμάτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, ὡς ἠθικὴν ἀποζημίωσιν, ἱκανὸν χρηματικὸν ποσόν.

Ἐν ἀναμονῇ δημοσιεύσεως τῶν ἀνωτέρω καὶ τῆς διορθώσεως, διατελῶ

Μετ ̓ εὐχῶν

† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος».

*****

ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΙΣ ΛΕΓΕΙ Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ"!!!

__________

Ὁ «Ο.Τ.» μετά τήν ἐπιστολήν τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας προσεπάθησε τρεῖς φοράς νά ἐπικοινωνήση μαζί του, ἀλλά δέν τό ἐπέτυχε, διότι ὡς μᾶς εἶπον ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἦτο ἐκτός τῶν γραφείων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως. 

Θά ἐπιθυμούσαμεν νά μᾶς ἀποστείλη τήν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἤ νά δώση ἐντολήν εἰς τό ἁρμόδιον γραφεῖον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά μᾶς ἀποστείλη τό σχετικόν δελτίον τύπου, διά νά τό δημοσιεύσωμεν καί νά τερματισθῆ πᾶσα παρεξήγησις, ἀλλά καί νά διαφωτισθῆ καί ὁ πιστός λαός.

ΕΞΑΙΡΕΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

ΕΞΑΙΡΕΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Εχω πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι ο διάλογος μεταξύ δύο κορυφαίων θεολόγων - των Σεβασμιότατων Ναυπάκτου και Περγάμου - για δογματικά θέματα δεν ενδιαφέρει ή δεν μπορούν να τον παρακολουθήσουν πολλοί από τους αναγνώστες του ιστολογίου.

Είναι πάγια τακτική μου να μη δημοσιεύω εκτενή κείμενα επειδή δεν διαβάζονται.

Συνηθίζω επίσης να αναρτώ κείμενα που με βρίσκουν σύμφωνο, και όχι τις απόψεις όσων διαφωνώ, εκτός αν τις παρουσιάσω με δικό μου σχόλιο που αναιρεί τις - κατά την άποψή μου - λανθασμένες τους θέσεις.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως θα κάνω εξαίρεση σε πολλούς κανόνες που ακολουθώ επειδή πιστεύω ότι έχει ιδιάζουσα σπουδαιότητα ο διάλογος μεταξύ των δυο ιεραρχών για την πορεία των διαλόγων, για την ανατομία του Οικουμενισμού και για την εν γένει πορεία της ορθοδόξου θεολογίας.

Είμαι πολύ ευτυχής επειδή άρχισε αυτός ο διάλογος. 

Είχα απευθυνθεί σε πολλούς σημαντικούς θεολόγους τα τελευταία 30 χρόνια και τους παρακάλεσα να ανασκευάσουν ορισμένες θέσεις του Σεβασμιότατου Περγάμου. 

Η μόνη ανταπόκριση που βρήκα ήταν εκ μέρους του αείμνηστου Καθηγητή της Ιστορίας των δογμάτων Ανδρέα Θεοδώρου, ο οποίος μας έστειλε προς δημοσίευση στο περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” του Παγκυπρίου Συλλόγου ορθοδόξου Παραδόσεως “Οι φίλοι του Αγίου Ορους” άρθρο που αναιρούσε τη “Βαπτισματική Θεολογία”. 

Οπως πρόσεξα όμως από την απάντηση του Σεβασμιότατου Ναυπάκτου και άλλοι ακαδημαικοί και μη θεολόγοι είχαν κατά καιρούς ασχοληθεί με ορισμένες κακόδοξες θέσεις του Σεβασμιότατου Περγάμου.

Hρθε η ώρα να γίνει ένας συστηματικός διάλογος για όλες τις επίμαχες θέσεις του Σεβ. Περγάμου μεταξύ δύο ιεραρχών που έχουν όλες τις προυποθέσεις να συζητήσουν τα θέματα νηφάλια και με ουσιαστικά θεολογικά επιχειρήματα.

Παραθέτουμε στη συνέχεια καταρχήν την δήλωση του Σεβ. Περγάμου και στη συνέχεια την απάντηση του Σεβασμιότατου Ναυπάκτου, την οποία όμως επειδή είναι πολύ εκτενής θα δημοσιεύσουμε - συν Θεώ - σε συνέχειες.

*****

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (ΖΗΖΙΟΥΛΑ)

=================

Με επιστολή μου της 17ης Σεπτεμβρίου ε.ε. προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεον διαμαρτυρήθηκα εντόνως γιατί διέστρεψε δημοσιευμένα κείμενά μου δίνοντας την εντύπωση ότι υπάρχει κακοδοξία στις θέσεις, που εκφράζω στις Πανεπιστημιακές Παραδόσεις μου στο μάθημα της Δογματικής. Του εδήλωσα ότι με την παραποίηση αυτή των κειμένων μου, διά της μεθόδου των αποσιωπητικών, με εμφανίζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ασπάζομαι κακοδοξία, την οποία ρητώς καταδικάζω στο εν λόγῳ έργο μου. Με πόνο ψυχής για την ενέργεια του αυτή του απηύθυνα το ερώτημα: γιατί το έκανε; Εκ παραδρομής –οπότε θα αρκούσε μία έκφραση λύπης εκ μέρους του- ή εσκεμμένα –πράγμα δύσκολο να το διανοηθώ;

Στο γράμμα μου αυτό ο Σεβασμιώτατος έσπευσε να απαντήσει ταχύτατα, με δικό του γράμμα της 21ης Σεπτεμβρίου, απέφυγεν όμως να δώσει απάντηση στο πιο πάνω κρίσιμο ερώτημά μου. Με μία βιαστική αναφορά σχεδόν ως «εν παρόδῳ» δηλώνει ότι δεν είχε την πρόθεση να παραποιήσει τα κείμενά μου (σαν να έχει σημασία η πρόθεση και όχι η πράξη - άλλωστε τα κείμενα ομιλούν από μόνα τους), σπεύδει όμως να συγκαλύψει το πρόβλημα αναφερόμενος σε ευρύτερες διαφωνίες του μαζί μου: η παραποίηση αυτή δεν έχει σημασία, αφού ούτως ή άλλως η διαφωνία μας επεκτείνεται και σε άλλα θέματα (π.χ. στο θέμα της θελήσεως του ανθρώπου)! Αυτό είναι το νόημα της απαντήσεώς του.

Κατανοώ απόλυτα τη θέση του αγίου αδελφού: η ομολογία ενός σφάλματος είναι πάντοτε δύσκολη• δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρόθεσή μου, ειλικρινά, δεν ήταν, ούτε είναι, να δυσχεράνω τη θέση του Σεβασμιωτάτου. Εκπλήσσομαι όμως, ειλικρινά, από την έλλειψη κάθε ευαισθησίας εκ μέρους του. Εκτός, από το δημοσίευμα του στον τόμο της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς (ο οποίος και, ακούω, μεταφράζεται στην αγγλική!) πληροφορούμαι ότι την παραποιημένη αναφορά του στο κείμενό μου την ανήρτησε και στο διαδίκτυο, όπου και, κατά την ιστοσελίδα, διαβάστηκε περισσότερες από 16.000 φορές! Αν εξαιρέσουμε τους σοβαρούς και ειδικούς γνώστες του θέματος, οι οποίοι και διέγνωσαν αμέσως ότι πρόκειται για πλαστογράφηση της πραγματικότητος, χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση στα κείμενα μου και τώρα και στο μέλλον θα θεωρούν γνήσιο το παραποιημένο κείμενο μου. Και αυτό δεν φαίνεται να σημαίνει τίποτε για τον άγιο αδελφό, ο οποίος θα κοιμάται με ήσυχη τη συνείδησή του!

Εφ’ όσον ο άγιος Ναυπάκτου θέλει για ευνόητους λόγους να παρακάμψει το θέμα αυτό και, προφανώς, δεν προτίθεται να διορθώσει το λάθος του (αφού δεν το αναγνωρίζει και δεν λυπείται γι’ αυτό) κανονικά θα έπρεπε να σταματήσει εδώ η συνομιλία μας. Επειδή υποσχέθηκα όμως ότι θα απαντήσω και επί της ουσίας των ισχυρισμών του, στους οποίους και επανέρχεται στην απαντητική επιστολή του, ελπίζω σύντομα να το πράξω δίνοντας τέλος σε μία, δυστυχώς, αδιέξοδη υπόθεση.

Ως προς το ερώτημα του Αγίου Ναυπάκτου γιατί συνέδεσα το όλον θέμα με εκείνο της πολεμικής που ασκείται κατά των θεολογικών διαλόγων, του υπενθυμίζω ότι το παραποιημένο κείμενό μου βρίσκεται σε ομιλία του που χειροκροτήθηκε από σύναξη, κατά την οποία ακούστηκαν τα μύρια όσα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των θεολογικών διαλόγων του. 

Τέλος, ως προς την επιστολή του της 7ης Οκτωβρίου 2009, όπως μαρτυρεί το περιεχόμενό της, δεν απήντησα, διότι αναφέρεται σε θέματα εσωτερικής φύσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, στα οποία δεν είχα κανένα δικαίωμα να αναμειχθώ. Είμαι πάντως υποχρεωμένος για λόγους δικαιοσύνης προς το πρόσωπο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου να δηλώσω ότι το θέμα του θεολογικού διαλόγου με την Ρώμη το έφερε όντως στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, και η σχετική απόφαση ήταν συνοδική.

Αθήνα, 27 Σεπτεμβρίου 2012

*****

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΠΡΟΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ: “ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΠΑΠΙΖΟΥΜΕ”

==========

Έλαβα γνώση από το διαδίκτυο της από 27-9-2012 δήλωσης του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη, ύστερα από δική μου απάντηση σε επιστολή του, η οποία προηγήθηκε.

Λυπάμαι που εξαναγκάζομαι να ακολουθήσω τον δικό του τρόπο και να απαντήσω στην ασυνήθιστη τακτική του Σεβασμιωτάτου και στον ασυνήθιστο τρόπο που ενεργεί στην παρούσα περίπτωση, και μάλιστα όταν δεν έχη απαντήσει μέχρι τώρα στις αρνητικές κριτικές που έχουν εξασκήσει ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και συνάδελφοί του για θέσεις που κατά καιρούς υποστηρίζει.

Θα υπογραμμίσω τέσσερα συγκεκριμένα σημεία που εκείνος θέτει με την δήλωσή του.

1. Η βούληση είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου.

Στην γνωστή εισήγησή μου σε Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς ασχολούμαι με το θέμα της «οντολογίας του προσώπου» και σημειώνω ότι το θέμα αυτό συνιστά μια «μεταπατερική θεολογία».

Στην συγκεκριμένη δε παράγραφο εντόπιζα την κακόδοξη άποψη ότι «η δήθεν ελευθερία του προσώπου έχει αξία, διότι υπερβαίνει την αναγκαιότητα της φύσης, ότι η φύση συνδέεται με την ανάγκη και η βούληση με το πρόσωπο». Μέσα σε αυτήν την προοπτική παρέθεσα δύο φράσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη για την άποψή του περί του «ελευθέρου θελήματος του Πατρός» και για «τήν έννοια της βουλήσεως». Τίς καταγράφω:

«Το ελεύθερο θέλημα του Πατρός είναι αυτό από το οποίο πηγάζει η τριαδική υπόσταση του Θεού, υποστασιάζεται η ουσία σε τριαδικό Θεό... Η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης με επιστολή του εκφράζει «τήν κατάπληξή» του γιατί έγινε παραποίηση του κειμένου του. Όμως, τα όσα έγραψα στην προηγούμενη επιστολή μου προς τον Σεβασμιώτατο Περγάμου ισχύουν απολύτως και τα επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά για να γίνουν κατανοητά:

«Την φράση που επισημαίνετε (έγραφα στον Σεβασμιώτατο Περγάμου) "η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής" την αποδίδετε στους ανθρώπους, δηλαδή στην δυνατότητα επιλογής που γίνεται από τους ανθρώπους.

Όμως, στο συγκεκριμένο κείμενό μου με ενδιέφερε πολύ και το τονίζω εμφαντικά, ότι η θέληση -βούληση τόσο στον Θεό όσο και στον άνθρωπο συνδέεται με την φύση, είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου, ενώ η προαίρεση, δηλαδή η επιλογή – η οποία δεν υπάρχει στον Θεό, αλλά μόνον στους ανθρώπους – ανήκει στην υπόσταση - πρόσωπο.

Αυτό είναι το καίριας σημασίας θέμα, ότι και στους ανθρώπους η βούληση δεν είναι επιλογή, αλλά όρεξη της φύσεώς τους. Η επιλογή συνδέεται με την προαίρεση».

Μέ αυτήν την επισήμανση δεν έκανα κάποια υπεκφυγή, όπως ισχυρίζεται ο Σεβασμιώτατος στην δήλωσή του, αλλά υπογράμμιζα ότι δεν μπορούμε από ορθοδόξου απόψεως να κάνουμε λόγο για το «ελεύθερο θέλημα του Πατρός», ούτε για ότι «η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής» στον Θεό και στους ανθρώπους. Και οι δύο αυτές φράσεις είναι άστοχες από ορθοδόξου πλευράς, όπως φαίνεται στην διδασκαλία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, και έχω αναλύσει σε ένα προηγούμενο κείμενό μου. Η βούληση τόσο στον Θεό όσο και στον άνθρωπο είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου, ενώ η επιλογή στον άνθρωπο είναι γνώρισμα της προαιρέσεως και όχι της βουλήσεως.

Αυτό ήταν το βασικό θέμα που με ενδιέφερε στην περίπτωση αυτή. Σε αυτό δεν έγινε καμμία παραποίηση και καταλαβαίνω καλά τους λόγους για τους οποίους ενοχλήθηκε ο Σεβασμιώτατος Περγάμου και έχασε την ψυχραιμία του.

Και αν ακόμη έθετα τις δύο αυτές φράσεις του ξεχωριστά – χωρίς τα αποσιωπητικά – η ουσία του θέματος δεν θα άλλαζε, αφού η βούληση -θέληση στον Θεό και τους ανθρώπους είναι όρεξη της φύσεως και όχι επιλογή του προσώπου.

Μήν προσπαθή ο Σεβασμιώτατος να θέτη διλήμματα για να ξεφύγη από την ουσία του θέματος.

Αυτό δεν έγινε ούτε εκ παραδρομής (μέ την έννοια της απροσεξίας) ούτε εσκεμμένως (μέ την έννοια της σκόπιμης παραποίησης). Ήθελα να αναφερθώ στην κακόδοξη διδασκαλία ότι η βούληση κάνει επιλογή.

Ακόμη, στην δήλωση του Σεβασμιωτάτου φαίνεται η αντιφατικότητά του, διότι αφ' ενός μεν αρνείται την δική μου πρόθεση να μη παραποιήσω κείμενό του – όταν έγραφα «δέν είχα καμμία πρόθεση να κάνω κάτι τέτοιο» – με την αιτιολογία «σάν να έχη σημασία η πρόθεση και όχι η πράξη», αφ' ετέρου δε ο ίδιος στην επόμενη παράγραφο της δήλωσής του αναφέρεται στην δική του πρόθεση: «πρόθεσή μου, ειλικρινά, δεν ήταν, ούτε είναι να δυσχεράνω την θέση του Σεβασμιωτάτου». Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν την διπλή συμπεριφορά ως προς τις «προθέσεις» αμφοτέρων.

Επομένως, για όσα ανέφερα μέχρι τώρα και κυρίως για όσα θα αναφερθώ στην συνέχεια με σεβασμό παρακαλώ τον Σεβασμιώτατο να ανακαλέση τα περί «παραποιήσεως των θέσεών» του, γιατί είναι προσβλητικό για το πρόσωπό μου.

(Συνεχίζεται)