"ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ"

“ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Πριν δεκαετίες επισκέφθηκα τον αείμνηστο Μητροπολίτη Κυρηνείας κ. Κυπριανό για να τον πείσω να άρει το υφιστάμενο τότε σχίσμα στην Εκκλησία της Κύπρου.

Μου είπε τότε ο αείμνηστος: “Οι νόμοι και οι κανόνες είναι όπλα στα χέρια των δυνατών που τους ερμηνεύουν όπως θέλουν. Εμάς θα μας δικαιώσει ο Θεός και η Ιστορία”.

Τα λόγια αυτά μου τα είπε με αποφασιστικότητα αλλά και με την ήρεμη βεβαιότητα που δίνει στον άνθρωπο η πίστη.

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

___________

Οταν το 1975 πήγα στην Αθήνα να σπουδάσω Θεολογία απογοήτευτηκα πλήρως από το επίπεδο των σπουδών και από το αντορθόδοξο πνεύμα που επικρατούσε στη Σχολή. Μεταξύ άλλων Καθηγητές μου ήταν οι αείμνηστοι Παπαπέτρου, Αγουρίδης και Νησιώτης.

Παρόλα αυτά ένα μάθημα μου έκανε πολλή εντύπωση και με επηρέασε βαθύτατα. Η Εκκλησιαστική Ιστορία. Οχι επειδή ο διδάσκων κ. Βλάσης Φειδάς ήταν άνθρωπος που μπορούσε να εμπνεύσει τους φοιτητές του αλλά επειδή το αντικείμενο του μαθήματος επέτρεπε στους φοιτητές να αποκτήσουν εποπτεία των ιστορικών γεγονότων και να συνειδητοποιήσουν πώς πορεύθηκε η Εκκλησία στο διάβα δυο χιλιετηρίδων. Διαπίστωσα, λοιπόν, αμέσως, ότι στην Εκκλησιαστική Ιστορία - πολλώ μάλλον στην πολιτική - “ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται και το πλέον τούτου έχουσιν οι κακοί" (Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς). Ο κόσμος βρίσκεται στο κακό και κατά το πλείστον σ’ αυτόν κυριαρχούν οι κακοί.

Πόνεσα να διαπιστώσω ότι αυτοί είναι οι νόμοι που διέπουν, όχι μόνον τα πολιτικά αλλά και τα εκκλησιαστικά πράγματα, αλλά παρηγορήθηκα επειδή, παρόλα αυτά τα άτοπα που γίνονται, τελικά η Εκκλησία συνεχίζει αταλάντευτα το σωτηριώδες έργο του Κυρίου.

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΔΕΧΘΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ

_____________

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος δεν δέχθηκε ποτέ ως νομοτέλεια αυτή την πραγματικότητα της Ιστορίας. Η νομοτέλεια της υπερίσχυσης των κακών στον παρόντα αιώνα δεν έγινε ποτέ πιστεύω του. Πίστεψε, με όλη τη δύναμη της ψυχής του, ότι θα μπορούσε να επέλθει μια αναγέννηση με την είσοδο στην Εκκλησία ανθρώπων ενάρετων που πονούσαν για το καλό της Εκκλησίας, οι οποίοι δεν έχουν πορισμό την ευσέβεια, οι οποίοι ζούν για το Χριστό και όχι από το Χριστό. Οι οποίοι δεν λέκιασαν τη διακονία τους με σαρκικά πάθη. Είδε αυτά τα οράματά του να γίνονται για λίγο πραγματικότητα στο φωτεινό διάλειμμα της Αρχιεπισκοπίας του Ιερωνύμου Α΄, ο οποίος παρόλα τα λάθη του, ήταν άνθρωπος που πίστευε στο Θεό και πονούσε για το καλό της Εκκλησίας και τη σωτηρία του ανθρώπου.

Οταν είδε όλα αυτά τα οράματα να γκρεμίζονται σαν χάρτινοι πύργοι, μέσα σε μια νύχτα, αλλά και επειδή έζησε στο πρόσωπό του την αδικία, άρχισε ένα αγώνα δεκαετιών για την αποκατάσταση του δικαίου.

ΖΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

_________

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και μετά τις τελευταίες επισκοπικές εκλογές, στη συνέντευξη που έδωσε στον κ. Παπαχρήστου (Εκκλησιαστικό Πρακτορείο ειδήσεων "ΑΜΗΝ"), έκανε σαφέστατο τι ζητά.

Ζητά δικαιοσύνη.

Αφού τα μαγείρεψαν όπως ήθελαν ζητά τουλάχιστον να υπάρξει κάποια αναγνώριση της αδικίας. Εστω και αν δεν τον αποκαταστήσει αναμένει να αναγνωρίσει η Ιεραρχία ότι τον αδίκησε.

Αντί αυτού του πρόσφερε τη δυνατότητα να αναγνωρίσει την αδικία ως μη αδικία και να δεχθεί να νομιμοποιήσει την κατά συρροήν αδικία σε βάρος του και σε βάρος των άλλων Μητροπολιτών και των Κανόνων της Εκκλησίας.

ΟΡΘΗ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

_____________

Τώρα ο Σεβασμιότατος, για μια ακόμη φορά, προσφεύγει στα δικαστήρια και ζητά δικαιοσύνη. Δεν είμαι σε θέησ φυσικά να προβλέψω την ετυμηγορία του δικαστηρίου. Ενα είναι το σίγουρο. Ακόμη και αν η δικαιοσύνη τον δικαιώσει, για μια ακόμη φορά, οι ισχυροί της Εκκλησίας θα βρουν τρόπο να διατηρήσουν εν ισχύ το άδικο. Αλλωστε οι νυν κυβερνώντες δεν έχουν κανένα δισταγμό να στηρίξουν οποιαδήποτε αυθαιρεσία της εκκλησιαστικής διοίκησης λόγω των αμαρτωλών αδελφικών τους σχέσεων με το Μακαριότατο και την κλίκα που διοικεί την Εκκλησία.

ΑΣ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ

_____________

Ο Σεβασμιότατος Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημος έκανε πάρα πολύ καλά και προσέφυγε στη δικαιοσύνη.

Ελπίζω μόνο να προσέφυγε με τη βεβαιότητα ότι θα βρουν τρόπο και πάλιν να καταπατήσουν το δίκαιό του ακόμη και αν η δικαιοσύνη εκδώσει απόφαση που τον δικαιώνει.

Η προσφυγή του ας είναι ακόμη μια διαμαρτυρία εναντίον της ανομίας. Ας μείνει ως τεκμήριο στην Ιστορία ότι δεν δέχθηκε ποτέ να νομιμοποιήσει το άδικο.

Σε τελευταία ανάλυση όμως, ελπίζω ότι, όπως ακριβώς ο αείμνηστος Κυρηνείας Κυπριανός, έχει τη βεβαιότητα ότι δυστυχώς "οι νόμοι και οι κανόνες είναι όπλα στα χέρια των δυνατών που τους ερμηνεύουν και τους εφαρμόζουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους".

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Του Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου

==============

Μέ ὀδύνην ψυχῆς ἐμπιστεύομαι εἰς τό ἀνήσυχον ἐκκλησιαστικόν πλήρωμα καί, δι᾿ αὐτοῦ, εἰς τήν ἱστορίαν, τό ἔμπονον κείμενον τῆς τελευταίας προσφυγῆς μου εἰς τό Ἀνώτατον Διοικητικόν Δικαστήριον τῆς Πατρίδος μας, μέ τήν ὁποίαν ζητῶ τήν ἀκύρωσιν προσφάτων ἀντικανονικῶν καί παρανόμων πράξεων τῆς Συνοδικῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Εἶναι πρόξενος ἀφορήτου πικρίας καί πνικτικῆς ἀπογοητεύσεως, ἡ ἐκτροχιασθεῖσα πρακτική τῶν πλειόνων τῆς Συνοδικῆς Ὁμηγύρεως, τῶν ἐμμενόντων εἰς τήν ἀσύδοτον περιφρόνησιν καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Νόμων, τούς ὁποίους, μέ ἐπίσημον κατάθεσιν ὅρκου, ὑπεσχέθησαν νά τηροῦν «πάντοτε καί ἐν πᾶσι». Ἡ κατάφωρος ἀθέτησις τῶν Ἐπισκοπικῶν ὅρκων καί ἡ ἐπιμονή εἰς τήν μετάλλαξιν τῆς χαρισματικῆς Συνοδικῆς λειτουργίας εἰς Συνέδριον παρανομίας καί σκοπιμότητος ἐκτρέπει τήν Σύναξιν τῶν Ἐπισκόπων εἰς ἀθέμιτον, σκοτεινήν καί ἀσύδοτον διεργασίαν συναλλαγῆς.

Οἱ ἀδελφοί καί φίλοι ἀναγνῶσται, μελετῶντες τό κείμενον τῆς προσφυγῆς μου, θά προσμετρήσουν τήν ἔκτασιν τοῦ Συνοδικοῦ ἀτοπήματος, ἀλλά καί τάς ὑπογείους μεθοδεύσεις, αἱ ὁποῖαι εἰσάγουν τά κοσμικά δαιμόνια τῆς ἴντριγκας «ἐν τόπῳ ἁγίῳ», τήν ἀθέμιτον πάλην, δι᾿ ἀδιατάρακτον νομήν τῆς ἐξουσίας καί τήν ὕποπτον, ἀμοιβαίαν ἐπικάλυψιν τῶν εἰδεχθῶν σκανδάλων.

Λυποῦμαι βαθύτατα, διά τήν ἀσυνέπειαν τοῦ προκαθημένου Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος (ἐξ ἰδίας του πρωτοβουλίας καί πρό τῆς εἰς Ἀρχιεπίσκοπον ἐκλογῆς του) διεμήνυσεν εἰς ἐμέ, ὅτι, εἰς περίπτωσιν ἀναδείξεώς του, ἡ πρώτη του ἐνέργεια θά ἦτο ἡ ὁριστική καί κατά τούς Ἱερούς Κανόνας ἐπίλυσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος.

Ἡ ἀθέτησις τῆς ὑποσχέσεώς του, προστιθεμένη εἰς τήν μακροχρόνιον-πέραν τῆς τριακονταπενταετίας-πρακτικήν διασυρμοῦ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί περιφρονήσεως τῆς καταξιωμένης ὑπό τῶν Πατέρων μας εὐαισθήτου καί ἀμέμπτου διαχειρίσεως τῶν προκυπτόντων προβλημάτων, μέ ἀναγκάζει, νά προσφύγω, διά πολλοστήν φοράν, εἰς τήν Δικαιοσύνην τῆς Πατρίδος μας (δικαίωμα, τό ὁποῖον μοῦ παρέχει τό Σύνταγμα τῆς Χώρας μας, ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί αἱ διατάξεις τοῦ Νόμου «Περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας») καί νά ζητήσω τήν δικαίαν καί κατά τούς Ἱερούς Κανόνας καί τούς Νόμους ἐκτίμησιν καί κρίσιν τοῦ θέματος.

Πληροφορῶ δέ τούς ἀγαπητούς ἀδελφούς μου, ὅτι ἡ αἴτησίς μου αὐτή ἐπεβάλλετο νά ὑποβληθῆ καί δι᾿ ἕνα ἄλλον, σοβαρότατον λόγον. Διά τόν ὁριστικόν φραγμόν τῆς θυρίδος ἐκτροπῆς ἀπό τούς παράγοντας τῆς σημερινῆς Συνοδικῆς Συνθέσεως ἤ ἀπό οἱανδήποτε διάδοχον σύνθεσιν, ἥτις, ἐξ ἀφορμῶν παρομοίων ἤ ἐξ ἄλλης τινός σκοπιμότητος, θά ἐθεώρει, ὅτι δικαιοῦται νά ἐπαναλάβη τήν τρέχουσαν Ἐκκλησιαστικήν στρέβλωσιν, προβάλλουσα αὐτήν ὡς παράδοσιν καί ἀποσιωπῶσα τά δεινά τά ὁποῖα ἐπεσώρευσεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί τόν ἀρνητικόν ἀντίκτυπον, τόν ὁποῖον προεκάλεσεν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.

ΠΗΓΗ:

Αποτείχιση

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ

Του Γέροντος Παισίου

===================

- Γέροντα, μερικές φορές οι δυσκολίες των εκπαιδευτικών στο σχολείο προέρχονται πιο πολύ από τους συναδέλφους.

- Θέλει πολλή διάκριση και φωτισμό στην εποχή μας, για να κινηθεί σωστά ο καθένας ανάμεσα στους συναδέλφους του. Για την κάθε περίπτωση χρειάζεται πολλή σύνεση και θείος φωτισμός. Ακόμη και να μη δείχνει μερικές φορές ότι πιστεύει. Να κινείται αθόρυβα και πιο πολύ να τους μιλά με τη σωστή ορθόδοξη ζωή του. Έτσι θα βοηθήσει, χωρίς να ερεθίσει. Ιδίως στην εκπαίδευση μερικά πράγματα είναι σαν ένας όγκος, που άλλοτε είναι καλοήθης και άλλοτε κακοήθης. Αν πάρουμε μια θέση με μια λογική, θα κάνουμε πολύ κακό αντί για καλό. Αν γίνει επέμβαση και ο όγκος είναι κακοήθης, θα κάνει μετάσταση. Θέλει λίγη καυτηρίαση προσεκτικά.

- Πάντως, Γέροντα, και οι εκπαιδευτικοί που θέλουν να κάνουν δουλειά δυσκολεύονται, γιατί είναι δεσμευμένοι.

- Άμα θέλει κανείς, μπορεί να βρει τρόπο να κάνει δουλειά. Μπόρεσαν και βρήκαν τρόπο στα άθεα καθεστώτα και δεν μπορούν να βρουν εδώ; Στην Βουλγαρία πήγε κάποιος από ΄δω και μοίρασε σταυρουδάκια στα παιδιά ενός σχολείου. Ένας όμως του κόμματος που στέκονταν εκεί κοντά τον είδε. Η δασκάλα, μόλις τον αντιλήφθηκε, πήγε και πήρε τα σταυρουδάκια από τα χέρια των παιδιών και τα μάλωσε που τα πήραν. Αλλά όταν έφυγε εκείνος ο άθεος, η δασκάλα τα μοίρασε μόνη της στα παιδάκια. Είδες πώς η δασκάλα ήταν εντάξει και με τον νόμο και με τον Θεό;

Βλέπεις και οι δάσκαλοι στην Μικρά Ασία, μέσα σ΄ εκείνα τα δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν με την καρδιά τους. Πονούσαν, είχαν ευλάβεια, θυσιάζονταν. Να, και ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης πόσο σοφά φερόταν στα Φάρασα! Είχε ετοιμάσει αίθουσα για σχολείο και αντί για θρανία είχε βάλει δέρματα από κατσίκες ή από πρόβατα με το τρίχωμά τους. Πάνω σ΄ αυτά γονατισμένα τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα. Με αυτόν τον σοφό τρόπο δεν ερέθιζε τους Τούρκους, ακόμη και όταν τύχαινε να τα δουν, γιατί νόμιζαν ότι προσεύχονταν.

Όταν πάλιν ο Άγιος Αρσένιος ήθελε να βγάλει εκδρομή τα παιδιά, τα πήγαινε σε ένα δικό του χωράφι που ήταν σαν κήπος, δήθεν για να κάνουν δουλειά, και τα έλεγε: «Αν τυχόν δήτε Τούρκο, να κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, για να νομίζει ότι καθαρίζετε τον κήπο».

Και έτσι έκαναν τα καημένα. Γιατί, αν καταλάβαιναν οι Τούρκοι ότι τα πήγε εκδρομή, θα είχε ιστορίες. Κρυφό σχολειό βλέπεις! Όταν έφευγε ο Τούρκος, έπαιζαν πάλι τα παιδιά. Και το καλοκαίρι, στις διακοπές, τα συγκέντρωνε πάλι τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, για να βοηθά, για να μην ξεκόβονται και ξεχνούν όσα τους δίδασκε.

- Γέροντα, γιατί ο Άγιος Αρσένιος έγραφε τα μαθήματα στα τουρκικά με ελληνικά γράμματα;

- Για να ξέρουν και τουρκικά τα παιδιά, ώστε να μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και αν τυχόν τον έπιαναν οι Τούρκοι που μάθαινε γράμματα στα παιδιά, και να έβλεπαν τα ελληνικά γράμματα, άκουγαν ότι τα διάβαζε τουρκικά και δεν εξαγριώνονταν. Οπότε τα παιδιά μάθαιναν και τα τουρκικά, αλλά και οι Τούρκοι δεν ερεθίζονταν. Όλα όσα ζούσε ο Άγιος, την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια, τα μετέδιδε στους μαθητές του.

Γι΄ αυτό λέω, άμα θέλει κανείς, μπορεί να κάνει δουλειά στα παιδιά, όπου και αν βρεθεί. Έπεσε στα χέρια μου ένα ωραίο βιβλίο που έγραψε μια δασκάλα για την Βόρειο Ήπειρο. Αυτή για πεντακόσιους άνδρες κάνει. Πώς μιλούσε στους ξεναγούς! Σβούρα τους έφερνε. Μπράβο της!

Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασσέττες· ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξει, μπορεί να πάρει μεγάλο μισθό από τον Θεό. Να φροντίζει να διδάσκει στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δουν να βλαστάνει. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Κάποια στιγμή θα πιάσει τόπο.

Και πάντα με το καλό, με επιείκεια, με αγάπη να φέρονται στα παιδιά. Να προσπαθούν να ξυπνάνε το φιλότιμό τους. Το παιδί θέλει αγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά την στερούνται τελείως στο σπίτι. Αν οι δάσκαλοι αγαπήσουν τα παιδιά, θα τους αγαπήσουν και εκείνα, και τότε θα κάνουν πιο εύκολα το έργο τους. Εμάς ο δάσκαλος με την βέργα μας χτυπούσε, όταν έβλεπε αταξία, αλλά αγαπούσε τα παιδιά και τα παιδιά τον αγαπούσαν. Δεν είχε δικά του παιδιά και τα αγαπούσε τα παιδιά πολύ.

Γι΄ αυτό λέω ότι καλοί είναι οι γονείς που γεννούν πολλά παιδιά και γίνονται πολύτεκνοι, αλλά καλύτεροι είναι οι σωστοί εκπαιδευτικοί που αναγεννούν του κόσμου τα παιδιά και γίνονται υπέρ-υπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν αναγεννημένους ανθρώπους στην κοινωνία, και έτσι γίνεται καλύτερη.

ΠΗΓΗ:

Αναβάσεις,

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μέρος 4ο. Κεφάλαιο 2ο. Η παιδεία

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΧΡΥΣΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΧΡΥΣΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

================

«Ας μη νομίζουμε ότι αρκεί στο να σωθούμε, εάν γδύσουμε χήρες και ορφανά και προσφέρουμε ποτήριον χρυσό και λιθοστόλιστο στην αγία Τράπεζα. Δεν είναι η Εκκλησία ούτε χρυσοχοείο, ούτε αργυροκοπείο, αλλά αγγέλων πανήγυρις.

Γι' αυτό πρέπει να κοιτάμε την ψυχή μας. Το τραπέζι εκείνο (του μυστικού Δείπνου) δεν ήταν από ασήμι, ούτε το Ποτήριον με το οποίον μετέδωσεν ο Χριστός το αίμα Του στους μαθητές ήταν χρυσό. Αυτά ήσαν τίμια και φρικτά επειδή ήσαν γεμάτα από το Αγιον Πνεύμα. Δεν έχει ο Θεός ανάγκη από χρυσά σκεύη, αλλ' από χρυσές ψυχές. Και λέγοντας αυτά δεν σας εμποδίζω να δωρίζετε τέτοια αναθήματα.

Όμως απαιτώ μαζί με αυτά και πριν από αυτά να μη λησμονήτε τις ελεημοσύνες»

(Ομιλία Ν' εις Ματθαίον).

ΠΗΓΗ:

ΨΗΓΜΑΤΑ ΧΡΥΣΟΥ

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:"ΚΑΚΙΣΤΑ ΑΠΟΛΛΥΜΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ ΕΙ ΜΗ ΦΙΛΩ"

ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΛΟΥ:

“ΚΑΚΙΣΤΑ ΑΠΟΛΛΥΜΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ ΕΙ ΜΗ ΦΙΛΩ...”

==========

Μακαριότατε, να σε φιλήσω.

Εσένα ψάχναμε και εσένα βρήκαμε.

Είσαι δικός μας!

Δεν μας δημιούργησες και είσαι αποφασισμένος να μήν μας δημιουργήσεις κανένα πρόβλημα, αν και ήπιαμε και την τελευταία σταγόνα από το αίμα του Ελληνικού λαού.

Εσύ με την πλήρη αφωνία σου και την πλήρη απραξία σου, και την σχεδόν ανυπαρξία σου, και την εκ των παρασκηνίων συμφωνία σου (ακόμα και για τη θέσπιση αντιχριστιανικών νόμων), αποτελείς το δικό μας όνειρο για μια “καταπράσινη” “ζώσα και ελευθέρα” Εκκλησία.

“Πράσινος” Πατριάχης δεν είναι ο Βαρθολομαίος;

“Καταπράσινος” Αρχιεπίσκοπος εσύ.

Αλλης μορφής πρασινίλα βέβαια αλλά πάντως πρασινίλα.

Αυτό μετρά.

Μακαριότατε!

Αυτό που μου αρέσει σε σένα είναι ότι εσύ από το Ευαγγέλιο ένα κράτησες: "ίνα βίον ήρεμον και ησύχιον διάγωμεν..." (όταν εννοείται δεν μηχανορραφείς μαζί μας για να δώσουμε λίγα στρέμματα γης στους Τούρκους, στους Αλβανούς και στους Σκοπιανούς για να έχουμε ησυχία).

Αυτόν τον ήρεμον και ησύχιον βίον συμβάλλεις και εσύ κατά πολύ να διάγει και η λαοπρόβλητη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο ντομπαρισμένος ελληνικός λαός.

Σου το επιβεβαίωσε άλλωστε και ο λαοπρόβλητος “bravo Giorgos” πρωθυπουργός μας.

Να σε φιλήσω, Μακαριότατε μου.

Σε είδαμε να γελάν ακόμα και τα αυτιά σου, όταν σε καλέσαμε στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Θα σε ξαναφωνάξουμε!

Μην έχεις έγνοια!

Θα εισηγηθώ να γίνει το ταχύτερο.

Φιλιά και από τη Δραγώνα, τη Ρεπούση, τη Χριστοφιλοπούλου και τον Γιαγκάζογλου και την υπόλοιπη αφρόκρεμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

ΠΗΓΗ:

Διασκευή από την Αποτείχιση

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ - "ΝΑΙ ή ΟΧΙ ΣΤΗ "ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ" ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_________

π. Αθανάσιου Λαγουρού, “Ναι ή όχι στη “μετάφραση” της λειτουργικής γλώσσης”, Ενα ερωτηματολόγιο, Εκδόσεις “Τήνος”, Αθήναι 2010, σσ. 62.

Του κ. Ηλία Καρυώτη

================

Πολύ σημαντικό τὸ πόνημα τοῦ π. Ἀθανασίου Λαγουροῦ μέ τίτλο «ΝΑΙ Ἤ ΟΧΙ ΣTΗΝ “ΜΕTΑΦΡΑΣΗ” TΗΣ ΛΕΙTΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ». Tό βιβλίο ἀποτελεῖ πολύτιμη προσφορά στούς προβληματισμούς τῶν καιρῶν μας. Εἶναι μία πολύ θετική «συνεισφορά ἁπλῶν σκέψεων» στόν διάλογο πού ἔχει ἤδη ἀρχίσει γιά τή γλώσσα τῶν Λειτουργικῶν μας κειμένων. Ὁ συγγραφέας του, μέ πεντακάθαρη καί ἀφανάτιστη σκέψη, μέ δύναμη ἀποδεικτική καί ἐπιχειρήματα πειστικά, ὁδηγεῖ ἀβίαστα σέ ἀσάλευτα συμπεράσματα. Νά δοξάζουμε τόν Θεό ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι, πού μᾶς χαρίζει τό εὐεργέτημα νά διδασκώμεθα ἀπό νεωτέρους! Πολλά ὠφελήθηκα ἀπό τή φρεσκάδα τῆς σκέψεως καί τό βαθύ στοχασμό τοῦ π. Ἀθανασίου. Tό πρόβλημα τῆς κατανόησης τῶν Λειτουργικῶν καί ὑμνογραφικῶν μας κειμένων –ὑπαρκτό κατά τόν συγγραφέα– δέν βρίσκεται, πράγματι, στίς λέξεις, ἀλλά στίς προθέσεις, στίς διαθέσεις καί στή θέληση. Ἀφήνω τά ἄλλα σοφά καί ὑπέροχα πού εὔστοχα ἐπισημαίνονται στή μελέτη τοῦ π. Ἀθανασίου καί μένω σ᾽ αὐτή τή θέση, γιά νά προσθέσω κάτι σχετικό καί ἀπό τή δική μου ἐμπειρία.

Πρό ἐτῶν ἤκουσα συνετό ἀρχιμανδρίτη ἱεροκήρυκα καί τώρα Μητροπολίτη, πού ὑπηρέτησε σέ νησιά ἐξορίστων τή διάρκεια τῆς δικτατορίας νά λέγη: Δικηγόρος πολυμαθής, πολιτικός ἐξόριστος, πού πάντοτε διαμαρτυρόταν γιά τήν ἀκαμψία τῆς Ἐκκλησίας στή γλώσσα τῶν Λειτουργικῶν Κειμένων, τοῦ πρότεινε νά μεταφράσουν στή νεοελληνική τή Θεία Λειτουργία. Δέχθηκε ὁ ἐχέφρων κληρικός καί πρότεινε, σκοπίμως, μετά τή μετάφραση νά λειτουργήσουν οἱ δυό τους στό ἐκκλησάκι τοῦ στρατοπέδου, λειτουργός ἐκεῖνος καί ψάλτης ὁ νεωτεριστής δικηγόρος. Tό εἶπαν καί τό ἔκαναν. Ἔκαμαν Λειτουργία στά νέα ἑλληνικά. Σέ λίγο, ὁ δικηγόρος ψάλτης διέκοψε λέγοντας:

-Σταμάτα, πάτερ. Αὐτό δέν εἶναι Λειτουργία. Καταστρέψαμε τή φρεσκάδα τοῦ ποιητικοῦ λόγου. Tά κάναμε θάλασσα. Αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνη!

Κατάλαβε ὁ δικηγόρος στήν πράξη αὐτό πού λέει στή μελέτη του ὁ π. Ἀθανάσιος. «Ἐκεῖνος πού διαμαρτύρεται πώς δέν καταλαβαίνει τί λένε στήν ἐκκλησία, δέν ἔχει ἐλπίδες νά κερδίση καί πολλά πράγματα ἀπό μία ἁπλῆ στεγνή μετάφραση». Ἐπικύρωσε τή χρυσῆ θέση τοῦ π. Ἀθανασίου ὅτι «ἡ Λειτουργία εἶναι θαῦμα ἀκοῆς καί ὄχι θαῦμα ὁμιλίας». Καί ὅτι μέ τή μετάφραση ἐπιτυγχάνεται ἴσως ἡ «κατανόηση», διακυβεύονται ὅμως ὅλα τά ἄλλα πνευματικά ἀγαθά.

Περιστατικό δεύτερο: Ὅταν ὑπηρετοῦσα ἐν ἀποσπάσει στά ἑλληνικά σχολεῖα Βελγίου, βρέθηκα γιά προσωπικούς λόγους στό ἑλληνικό Λύκειο Ντίσελντορφ τῆς Γερμανίας. Ἐκεῖ συναντήθηκα μέ συνάδελφο φιλόλογο, πού ἀνῆκε πολιτικά στόν ἀριστερό χῶρο, καί ἄρχισε νά καταφέρεται κατά τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν «ἀποστεωμένη» λειτουργική γλώσσα πού ἀπευθύνεται, κατ᾽ αὐτόν, σέ «ὦτα μή ἀκουόντων». Φιλόλογος ἦταν καί μέ βεβαίωνε ὅτι δέν καταλαβαίνει οὔτε τόν ὕμνο «ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ…» Ἐπιστρέφοντας στίς Βρυξέλλες συναντήθηκα μέ ἀγράμματες Ἑλληνίδες τοῦ Κύκλου μελέτης Ἁγίας Γραφῆς, πού κάναμε στήν ἐκεῖ ἑλληνική ἐκκλησία. Ἔ, λοιπόν, αὐτές οἱ εὐσεβεῖς μετανάστριες Κυρίες μέ βεβαίωναν ὅτι δέν αἰσθάνονταν καμμιά ἀνάγκη μεταφράσεως τῆς θ. Λειτουργίας. Ἦταν γι᾽ αὐτές ὅλα κατανοητά, ὅλα θεσπέσια, ὅλα οὐράνια. Γιατί αὐτές οἱ ὀλιγογράμματες κυρίες δέν ἦταν, ὅπως θά ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος, «περαστικές» ἀπό τήν ἐκκλησία, οὔτε ἦταν μή συνειδητές χριστιανές. Ἦταν ζυμωμένες μέ τό βίωμα τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας, προσοικειωμένες «τῇ τῶν ρημάτων γνώσει» καί δέν δυσκολεύονταν ἀπό ἐμπόδια γλωσσικά. Δέν ζητοῦσαν μετάφραση! Μετάφραση ζητοῦν ὄχι οἱ ἐν συνειδήσει χριστιανοί, ἀλλά οἱ «περαστικοί», πού, κι ἄν τούς διευκολύνης γλωσσικά, πάλι «περαστικοί» θά μείνουν. Tήν ζητοῦν καί τήν συζητοῦν καί κάποιοι θεολόγοι, κληρικοί ἤ λαϊκοί, πού νομίζουν πώς μποροῦν νά ἐπενδύσουν σέ «περαστικούς».

Κατάπληξη ὅμως μοῦ προκάλεσε καί τό ἀκόλουθο περιστατικό. Συνέβη στό EINDHOVEN τῆς Ὀλλανδίας. Ἕλληνες μετανάστες γιά χρόνια, ἤξεραν καί καταλάβαιναν τά Ὀλλανδικά τέλεια. Ἐφημέριός τους ἦταν εὐλαβής Φλαμανδός Ὀρθόδοξος ἱερεύς πού λειτουργοῦσε στά Ὀλλανδικά. Οἱ μετανάστες μας ὅμως ζητοῦσαν ἐπίμονα ἀπό τή Μητρόπολη Βελγίου Ἕλληνα λειτουργό γιά νά ἀκοῦνε τή Λειτουργία στά Ἑλληνικά. Ἤθελαν τή γλώσσα τους. Κάποτε, μέ προτροπή τῆς Μητροπόλεως, βρέθηκα καί ἐγώ μαζί τους. Ἔψαλα καί κήρυξα στά Ἑλληνικά. Tό πανηγύρισαν. Ἡ χαρά τῶν συμπατριωτῶν ἦταν ἀπόλαυση γιά μένα! Μετά τή θεία Λειτουργία συναντηθήκαμε στή δίπλα αἴθουσα τῆς Ἐνορίας γιά καφέ. Ἔτσι γίνεται στό ἐξωτερικό. Ὅταν ἐξέφρασα τήν ἀπορία μου γιατί ζητοῦν ἑλληνικά, τή στιγμή πού καταλαβαίνουν τά νοήματα στά Ὀλλανδικά, δέχτηκα ἀπό τούς ὀλιγογράμματους, ἀλλά μή «περαστικούς» συμπατριῶτες βροχή διαμαρτυριῶν. Στά Ἑλληνικά, ἄς εἶναι καί ἀρχαῖα, ζοῦσαν τή Λειτουργία. Στά Ὀλλανδικά καταλάβαιναν, ἀλλά δέν αἰσθάνονταν τή χάρη πού πηγάζει ἀπό ἁγιασμένες λέξεις καί φράσεις τῶν Λειτουργικῶν μας κειμένων! Αὐτά, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀξιολόγου μελέτης τοῦ π. Ἀθανασίου Σ. Λαγουροῦ.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική βιβλιογραφία

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ

_______

Ιερομονάχου Γρηγορίου, Το μυστήριο του γάμου, Κοινωνία αγάπης, “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”, Θεσσαλονίκη 2010, σσ. 61.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Παρακαλώ το Αγιο Θεό να προστατεύει τους καλούς πατέρες και αδελφούς του σωματείου “Ενωμένη Ρωμηοσύνη” που εργάζονται τόσο αθόρυβα αλλά και τόσο αποτελεσματικά για την προβολή της Ελληνορθόδοξης μας παράδοσης.

Είναι απίστευτο πώς κατόρθωσαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από τη σύστασή τους να επιτελέσουν τόσα πολλά και τόσα ουσιαστικά.

Αυτή τη φορά μας προσφέρουν την εργασία ενός ενάρετου ιερομόναχου με ουσιαστική θεολογική παιδεία που ασκητεύει από δεκαετίες στο Αγιον Ορος.

Ο π. Γρηγόριος είναι κληρικός με μεγάλη θύραθεν και θεολογκή παιδεία όχι μόνον ακαδημαική αλλά και εμπειρική. Ανήκει στο στενό κύκλο των μαθητών του Γέροντος Παισίου και οι γνώσεις του για τα λειτουργικά θέματα είναι απαράμιλλες.

Σ’ αυτό το τεύχος ο π. Γρηγόριος μας προσφέρει τους καρπούς της γνώσης του ως πνευματικός και δίνει τις συμβουλές του για το μυστήριο του γάμου. Απευθύνεται σε όλους: Το σύζυγο, τη σύζυγο, τα παιδιά, τα πεθερικά και τους πνευματικούς του αντρογύνου. Μιλά για τις προγαμιαίες σχέσεις, την προετοιμασία για το γάμο, τον αρραβώνα κτλ..

Αντιμετωπίζει το θέμα με αυστηρά ορθόδοξα κριτήρια. Δεν παζαρεύει τις αλήθειες της πίστεως. Ταυτόχρονα είναι γραμμένο με τρόπο που δεν προκαλεί. Αναπαύει τον αναγνώστη. Η φωνή του ακούγεται ως “αύρα λεπτή”! Οχι ως καταρράκτης. Ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι ακούει τη στοργική φωνή ενός πνευματικού πατέρα που μιλά με διάκριση και πόνο για την έλλειψη χριστιανικής προοπτικής στο γάμο από τους πλείστους ανθρώπους.

Χάρηκα ιδιαίτερα να διαβάσω ύστερα από χρόνια κείμενο του λίαν σεβαστού μου π. Γρηγόριου ενός ιερομόναχου που εμπνέει τους πιστούς με το ορθόδοξο του φρόνημα, το αυστηρό ασκητικό του ήθος και την πατρική του αγάπη.

Ευχαριστούμε θερμά τον σεβαστό Γέροντα, και το σωματείο “Ενωμένη Ρωμηοσύνη” για την έκδοση, και συνιστούμε, εκ μέσης καρδίας, το ωραιότατο και λίαν ευανάγνωστο βιβλίο του π. Γρηγορίου.

Ας σημειωθεί τούτο το αξιοσημείωτο. Το έργο προφέρεται δωρεάν όπως πολλές άλλες εκδόσεις του σωματείου “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”. Και όλα αυτά εν μέσω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Αυτό το πνεύμα της κατά Χριστόν αγάπης και θυσίας και του Ελληνικού φιλότιμου έχουν οι καλοί αδελφοί του σωματείου “Ενωμένη Ρωμηοσύνη”. Ο Θεός ας τους στηρίζει και ας τους φυλάγει πάντοτε μέσα στην πολιτεία της ταπείνωσης για να συνεχίσουν να προσφέρουν καρπούς υπακοής με τον ίδιο ζήλο προς δόξαν Θεού και της Αγίας Του Εκκλησίας.

ΙΜΙΑ -ΤΡΙΑ ΛΑΘΗ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

ΙΜΙΑ

ΤΡΙΑ ΛΑΘΗ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Του Υποναύαρχου Νικόλαου Παπανικολόπουλου

=================

Στο βιβλίο «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία» της Γ´ Γυμνασίου, έκδοση ΟΕΔΒ, ISBN 960-06-2013-X, το οποίο θα διδάσκεται και τη νέα σχολική χρονιά 2010 – 2011, και συγκεκριμένα, στη σελ. 163, γράφονται από τους συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτρη Ξιφαρά επί λέξει τα εξής:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Iμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!

Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίο είναι και αρμόδιο για το ήδη τυπωμένο βιβλίο , από την ιστοσελίδα του: www pi – schools.gr χρησιμοποιώντας τον όρο «παροράματα-βελτιώσεις» διορθώνει το κείμενο στο ορθό:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Iμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!

Το Υπουργείο Παιδείας και διά βίου μάθησης, με Δελτίο Τύπου που εξέδωσε την 25 – 7 - 2010 με αφορμή τα σχετικά δημοσιεύματα για το βιβλίο αναφέρει:

///Σχετικά με δημοσιεύματα στον τύπο για το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», διευκρινίζουμε:

Η Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου, με υπουργική απόφαση που υπέγραψεστις 19/10/2009, κατόπιν εισήγησης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ενέκρινε την ανατύπωση με βελτιώσεις από τον ΟΕΔΒ για την κάλυψη των διδακτικών αναγκών - μεταξύ άλλων- και του βιβλίου της Ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου, «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», του οποίου η πρώτη έκδοση έγινε το 2007.

Οι διορθώσεις αυτές περιλαμβάνουν και το επίμαχο σημείο. Συγκεκριμένα, στη σελ. 163 στιχ. 19-20: “με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια” αλλάζει στο ορθό “με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ίμια”.

Οι διορθώσεις αυτές θα συμπεριληφθούν, σε κάθε περίπτωση, στην επανέκδοση του βιβλίου τον Ιανουάριο του 2011, ενώ το Υπουργείο Παιδείας, θα αποστείλει συμπληρωματική εγκύκλιο για την ενημέρωση των καθηγητών, ώστε αυτές να περιλαμβάνονται στην προφορική διδασκαλία των μαθητών.

Γραφείο τύπου ///

Εδώ, και με την υποτιθέμενη βελτίωση του κειμένου, η οποία θα γίνει, στην επανέκδοση του βιβλίου τον Ιανουάριο του 2011, εξακολουθούν να παραμένουν τα τρία τεράστια λάθη, κυριολεκτικά σε τρεις γραμμές: Ηθικό , ιστορικό και γεωγραφικό

Πρώτο λάθος

Δεν γίνεται καμία αναφορά στην ιερή μνήμη των τριών παλικαριών του Πολεμικού Ναυτικού, πλήρωμα του ελικοπτέρου ΠΝ 21 της Φρεγάτας « ΝΑΒΑΡΙΝΟ » – Χριστόδουλου ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ κυβερνήτη, Υποπλοιάρχου ΠΝ , Παναγιώτη ΒΛΑΧΑΚΟΥ συγκυβερνήτη, Υποπλοιάρχου ΠΝ, και Έκτορα ΓΙΑΛΟΨΟΥ χειριστή συσκευών, Αρχικελευστή ΠΝ – που θυσιάστηκαν, την 31^η Ιανουαρίου 1996, στα Ίμια, υπερασπιζόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας τους-μας.

Δεύτερο λάθος

Με όσα γράφονται στο βιβλίο γίνεται πλαστογράφηση της αλήθειας και της ιστορικής πραγματικότητας.

Οι συγγραφείς αγνοούν την Τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης των Ελληνικών βραχο - νησίδων Ιμια από 28 μέχρι 31 Ιανουαρίου 1996

Η Ελλάδα παραδέχεται μέσω του επίσημου διδακτικού (;) βιβλίου ότι δεν έχει την κυριαρχία των βραχο - νησίδων Ίμια, αλλά τη...διεκδικεί η Τουρκία!

Διεκδικούσαν δηλαδή οι Τούρκοι τα Ίμια, που δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας.

«Διεκδίκηση» σημαίνει «προσπάθεια απόκτησης κάποιου που το επιδιώκουν και άλλοι» χωρίς να είναι δικό τους. Τελικά, τίνος είναι οι νησίδες ΙΜΙΑ αφού έγιναν και οι «αμοιβαίες υποχωρήσεις» ;

Τρίτο λάθος

Οι συγγραφείς εκτός από την ιστορία φαίνεται να αγνοούν ή να παραποιούν και τη γεωγραφία.

Δεν υπάρχει μια βραχονησίδα Ιμια αλλά υπάρχουν δυο νησίδες Ιμια, τα ανατολικά Ιμια με βάθη από 5 μέχρι 35 μέτρα και τα δυτικά Ιμια με βάθη από 7 μέχρι 35 μέτρα.

Είναι νησιά που ανήκουν στην αλυσίδα νησιών με την ονομασία «Δωδεκάνησα». Έχουν συνολική έκταση 10 στρέμματα με βλάστηση. Υπήρχε κτηνοτροφική δραστηριότητα στα δυτικά Ιμια μέχρι και τον Απρίλιο του 2004.

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες,

Τράπεζα ιδεών