Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

=============

Αξιοπρόσεκτο κείμενο για τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι στον Οικουμενισμό δημοσίευσε ο οικουμενιστής θεολόγος Π. Ανδριόπουλος. Αν και το κείμενό του στάζει οικουμενιστικό δηλητήριο είναι χρήσιμο από μια άποψη: Καταγράφει την αλήθεια αναφορικά με τη στάση της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι του Οικουμενισμού την οποία οι παραδοσιακοί πιστοί δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αγνοήσουν. Η Εκκλησία της Ρωσίας ΔΕΝ πρόκειται να γίνει ανάχωμα έναντι του οικουμενισμού, όπως ορισμένοι παραδοσιακοί θεολόγοι πιστεύουν. Η Ρωσική Εκκλησία παίζει τα γεωπολιτικά παιγνίδια του “Πανρωσισμού”. Αυτή τη στιγμή, και επειδή υπάρχει το αγκάθι της Ουνίας και επειδή επιδιώκει αναβάθμιση της θέσης της στα πρεσβεία των Εκκλησιών, η Ρωσική Εκκλησία φαίνεται τροχοπέδη στους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αν, όμως, λύσει κάποια προβλήματά της με το Βατικανό και αν τα ρωσικά γεωπολιτικά σχέδια το επιβάλουν δεν πρόκειται να διστάσει ακόμη και να υπερακοντίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε οικουμενιστικά ανοίγματα. Δεν αποκλείεται οι παραδοσιακοί πιστοί να παρακαλουθούν με δέος τα δύο Πατριαρχεία να αμιλλώνται ποιο θα πουλήσει μεγαλύτερη εκδούλευση στον Πάπα!

ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ

____________________

Δεν αποκλείεται επίσης να δούμε μια διαφορετική στάση εκ μέρους της Ρωσίας. Συγκεκριμένα να ενθαρρύνει το Πατριαρχείο στο παρασκήνιο να προχωρήσει σε βεβιασμένη ένωση με τους Παπικούς. Μόλις το Πατριαρχείο πέσει στην παγίδα και κάνει το ολέθριο βήμα είναι ενδεχόμενο το Πατριαρχείο Μόσχας να βγει μπροστά σαν ο προστάτης της Ορθοδοξίας και να υφαρπάσει την πρωτοκαθεδρία των Εκκλησιών στιγματίζοντας το Οικουμενικο Πατριαρχείο ως αιρετικό. Ας μην ξεχνούμε ότι η θεωρία της λεγόμενης “Τρίτης Ρώμης” γεννήθηκε μέσα στις στάκτες και τα αποκαίδια που άφησε πίσω της η Σύνοδος της Φερράρας- Φλωρεντίας. Ας προσέξουν, λοιπόν, οι Οικουμενιστές του Φαναρίου. Επειδή μπορεί “να χάσουν και τα αυγά και τα καλάθια”, κατά τη λαική έκφραση.

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ κ. Π. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ

_________________

“Ο Πατριάρχης Κύριλλος, όσο ήταν επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας, προχώρησε σε ανοίγματα και προς τη Δυτική Εκκλησία. Επισκέφθηκε πολλές φορές με διάφορες αφορμές το Βατικανό, όπου συναντήθηκε με τους Πάπες Ιωάννη Παύλο και Βενέδικτο. Αυτές οι επαφές του Κυρίλλου είχαν ως αποτέλεσμα τη συνεργασία της Μόσχας και του Βατικανού για κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια, η ανεργία και τα ναρκωτικά. Το 2007 ο τότε Σμολένσκ και νυν Πατριάρχης Κύριλλος επισκέφθηκε πάλι το Βατικανό και είχε ιδιαίτερη συνάντηση με τον Πάπα Βενέδικτο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25/2/2007) ο τότε Σμολένσκ Κύριλλος δήλωνε κατηγορηματικά: “Πρώτα απ' όλα θέλω να υπενθυμίσω ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ποτέ δεν αποκλείσαμε - ως θέμα αρχής - τη δυνατότητα επίσκεψης του Πάπα στη Ρωσία ή της συνάντησής του με τον Πατριάρχη Μόσχας στο έδαφος μιας τρίτης χώρας. Ωστόσο αποτελεί βαθιά μας πεποίθηση ότι ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός πρέπει να σηματοδοτήσει θετικές αλλαγές στις σχέσεις ανάμεσα στις Εκκλησίες”. Αξίζει, εδώ, να σημειωθεί το γεγονός ότι ο ισχυρός Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ επισκέφθηκε την Μόσχα τον Δεκέμβριο του 2005 επί Πατριαρχίας Αλεξίου Β' σε μια προσπάθεια εγγύτητος των δύο Εκκλησιών και έγινε δεκτός με τιμές από τον μακαριστό Πατριάρχη. Μόλις τον περασμένο Ιούνιο ο νέος επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάμσκ Ιλαρίων δήλωσε χαρακτηριστικά: “Η Ρωσική Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα πρέπει να αφήσουν πίσω τους το πνεύμα εχθρότητας που δηλητηριάζει εδώ και χρόνια τις σχέσεις τους, ώστε από κοινού να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες”. Τον περασμένο μήνα ο πρόεδρος Μεντβέντεφ δήλωσε για το θέμα: “Έχουμε σχέσεις με το Βατικανό σε επίπεδο Γραφείων Αντιπροσωπείας. Συζητούμε το θέμα της ανύψωσης του επιπέδου σχέσεων σε πλήρη μορφή, για να κάνουμε αυτές τις σχέσεις πρεσβευτικές, πραγματικά διπλωματικές”. Και βέβαια ο Μεντβέντεφ στοιχείται στη γραμμή του προκατόχου του Πούτιν, ο οποίος δήλωνε από το 2000 ότι “οι σχέσεις Μόσχας – Βατικανού είναι σε πολύ καλό επίπεδο", επισημαίνοντας ότι "υπάρχουν περιθώρια ενδυνάμωσης των δεσμών μεταξύ των δύο πλευρών”. Η Ρωσική Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις με τους προέδρους Μεντβέντεφ και Πούτιν και νομοτελειακά πια, η συνάντηση Πατριάρχη Μόσχας και Πάπα δεν είναι μακριά, ίσως δε και η επίσκεψη του Πάπα στη Ρωσία, κάτι που επιθυμεί σφόδρα το Βατικανό. Ο Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος, είναι ολοφάνερο, επιθυμεί να παίξει ηγετικό ρόλο στην Ορθοδοξία και να μην αφήσει μόνο του το Οικουμενικό Πατριαρχείο να διαλέγεται ισοτίμως με το Βατικανό, δεν έχει κάνει καμία δήλωση εναντίον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του Πάπα. Ούτε, φυσικά, καταδικάζει τον Οικουμενισμό, αφού ο ίδιος υποστήριξε έργοις και λόγοις τον διάλογο των Εκκλησιών. Σίγουρα, δεν λησμονεί ούτε στιγμή ο Ρώσος Πατριάρχης ότι οι Ρώσοι της Διασποράς, το "ποίμνιό του" που κατά τον ίδιο είναι μεγαλύτερο απ' αυτό της Ρωσικής γης, δεν θα δεχθούν εύκολα από την Εκκλησία τους αφορισμούς και αποκλεισμούς που δεν συνάδουν με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Όλα τα παραπάνω είναι άκρως ενδεικτικά της “φιλοπαπικής” στάσης της Ρωσικής Ορθοδοξίας”.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΟΣΧΑΣ

____________________

Δυστυχώς πλείστα, αν όχι όλα, όσα γράφει ο κ. Π. Ανδριόπουλος είναι ακριβή για τη στάση της Μόσχας αναφορικά με τον Οικουμενισμό. Παρόλον ότι στάζει οικουμενιστικό φαρμάκι η ανάλυση του κ. Ανδριόπουλου είναι χρήσιμη επειδή οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να έχουν υπόψη ότι η Εκκλησία της Μόσχας είναι υποχείριο του “Πανρωσισμού”. Δεν είναι φερέγγυα στο θέμα του Οικουμενισμού. Επομένως οι όποιοι σχεδιασμοί εναντίον του Οικουμενισμού πρέπει να θεωρούν τους Ρώσους ως απρόβλεπτους. Μπορεί να ενεργήσουν ως στυγνοί οικουμενιστές (έτσι ακριβώς όπως τους περιγράφει ο κ. Ανδριόπουλος), μπορεί όμως να παρουσιαστούν και με παραδοσιακό προσωπείο για να εγείρουν θέμα πρωτοκαθεδρίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Γι’ αυτό οι παραδοσιακοί πιστοί πρέπει να οργανώσουν τη στρατηγική τους έχοντας κατά νουν και τις δύο πιθανότητες για να μη βρεθούν μπροστά σε αντορθόδοξες εκπλήξεις.

Ο κ. ΦΕΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ" ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ο κ. ΦΕΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΙ “ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ” ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

===============

Ο Καθηγητής κ. Φειδάς, στο άρθρο του “Το ζήτημα της συμπροσευχής μετά των ετεροδόξων κατά τους Ι. Κανόνες” αναγνωρίζει το αυτονόητο: Οτι οι παραδοσιακοί πιστοί είναι “αυτόκλητοι” υπερασπιστές της πίστεως. Συνειδητοποεί, δηλαδή, ότι ΜΟΝΟΝ η πίστη και η συνείδησή τους κατευθύνει τις διαμαρτυρίες τους εναντίον του Οικουμενισμού. Η Σύνοδος των Πατριαρχών της Ανατολής το 1848 θεωρεί το λαό του Θεού “φύλακα της πίστεως” και εμπόδιο σε κάθε απόπειρα εισαγωγής νεωτερισμών και αιρέσεων στην Εκκλησία. Αυτόν ακριβώς το ρόλο, κατά χρέος, ανέλαβαν οι συντάκτες της ομολογίας της πίστεως για τον Οικουμενισμό. Επομένως ο κ. Καθηγητής είναι απολύτως ακριβής όταν ομολογεί ότι οι παραδοσιακοί πιστοί ενεργούν “αυτόκλητα”. Δηλαδή ούτε “βαλτοί” (κατά τη λαική έκφραση) είναι, ούτε αργυρώνητοι. Ας μας επιτρέψει, όμως, την απορία: Η παρέμβαση του ιδίου είναι “αυτόκλητη” ή “ετερόκλητη”; Είναι ανιδιοτελής; Ενήργησε “αυτόβουλα”, κατά συνείδηση, ως χριστιανός ορθόδοξος θεολόγος, όπως οι συντάκτες της “Ομολογίας” πίστεως; Εξυπακούεται ότι μόνος αρμόδιος να απαντήσει τα πιο πάνω ερωτήματα είναι ο ίδιος. Σε κάθε περίπτωση η διαστροφική ερμηνεία που έκανε των Κανόνων της Εκκλησίας και οι ετεροδιδασκαλίες του αναφορικά με το “λαικό οικουμενισμό”, τον αιρετικό χαρακτήρα του Παπισμού και τη “βαπτισματική θεολογία”, αν δεν είναι καρπός θεολογικής ανεπάρκειας δεν μπορεί παρά να είναι συνειδητή διαστροφή των αληθειών της πίστης μας για να εξυπηρετηθούν οι στόχοι του Οικουμενισμού. Εις εκατέραν, όμως, των περιπτώσεων οι θέσεις του είναι αναξιόπιστες: Είτε ως σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας, είτε ως καρπός επιστημονικής αφερεγγυότητας.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΘΡΟΝΟ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΘΡΟΝΟ

=========

Δύο συνεντεύξεις του Μητροπολίτη Ιταλίας Γεννάδιου και του Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιου μας έδωσαν αφορμή για κάποιες σκέψεις για την ανόρθωση του δεινώς τρωθέντος από την οικουμενιστική λαίλαπα κύρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την κατά Θεόν διαποίμανση του λαού του Θεού.

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΤΑΛΙΑΣ

_________________________

Από συνέντευξη του Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Γεννάδιου, στο πρακτορείο Ρομφαία”, παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπαμα: “Ημουν συμμαθητής του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Όπως θυμούμαι, κατά την παράδοση, έπρεπε να πάρουμε την ευχή του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη, του Αθηναγόρα –μεγάλου Πατριάρχου και προφήτου. Να σημειώσω πως ό,τι γίνεται σήμερα για τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των Χριστιανών (Ορθοδόξων και μη Ορθοδόξων) οφείλεται στην μεγάλη αυτή μορφή που λεγόταν Αθηναγόρας. Με το όνομά του, γνωρίστηκε και αναγνωρίστηκε η Ορθόδοξος πίστη στη Δύση, και μετά η Ορθοδοξία. Ο Αθηναγόρας ήταν πράγματι φωτισμένος ιεράρχης και άνθρωπος. Η προσφορά του ήταν πολύ μεγάλη στην Ορθοδοξία”.

“Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ... ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ”

______________________

Ωστε πρώτα έγινε γνωστός ο Αθηναγόρας και στη συνέχεια και εξαιτίας του έγινε γνωστή η Ορθοδοξία, στη Δύση, κατά τον Μητροπολίτη Ιταλίας! Ακόμη χειρότερα: Ο Αθηναγόρας δεν ήταν απλά μεγάλος Πατριάρχης, διατείνεται ο Σεβασμιότατος, αλλά και προφήτης!!! Τι είδους προφήτης ήταν; Προφήτευσε κάτι που επαληθεύθηκε στη συνέχεια; Οχι βέβαια! Προφήτης με την έννοια ότι ήταν απεσταλμένος του Θεού; Και πώς τον εξέλεξε προφήτη ο Θεός: Οπως τον Μωυσή, τον Ηλία ή τον Ελισσαίο; Και γιατί τον εξέλεξε προφήτη; Για να καυχάται ότι δίνει τη Θεία Κοινωνία στους Παπικούς; Για να άρει αντικανονικά τα αναθέματα κατά των Παπικών; Για να εναγκαλίζεται τον Πάπα; Για να διατυπώνει “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις; Για να εγκαινιάσει και να γιγαντώσει τη δεύτερη φάση της οικουμενιστικής λαίλαπας; Οι δηλώσεις του Σεβασμιότατου πρέπει να λάβουν “ένδικον μισθαποδοσία”. Το Πατριαρχείο, με προαγωγή σε πάλαι ποτέ διαλάμψασα επισκοπή, ας τον ανακαλέσει στο Φανάρι και ας του αναθέσει τη διοργάνωση των εν πλω και άλλων περιβαλλοντολογικών συνεδρίων του Παναγιότατου.

Ο Π. ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

________________________

Στη Μητρόπολη Ιταλίας η Σύνοδος του Πατριαρχείου ας εκλέξει τον Αρχιμανδρίτη Σαράντη Σαράντο για να την ποιμάνει θεοφιλώς! Ας του ανατεθεί επίσης η προεδρία της επιτροπής στο διάλογο με τους Παπικούς, με την άμεση αντικατάσταση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, του εισηγητή της “Βαπτισματικής” θεολογίας σε ορθόδοξο έδαφος και του κατεξοχήν υπεύθυνου για την υπογραφή των αιρετικών εκκλησιολογικών κειμένων της Ραβέννας και της Ελούντας. Ετσι με ένα σμπάρο, το Πατριαρχείο, θα πετύχει έξι τρυγόνια: 1.) Καταρχήν θα απαλλάξει την Εκκλησία από ένα οπαδό του “Προφηταπόστολου” Αθηναγόρα, 2.) Θα αποκαθηλώσει από την προεδρία της επιτροπής για το διάλογο με τους Παπικούς τον Περγάμου Ιωάννη για τις κακοδοξίες που διατυπώνει, 3.) Θα αναθέσει τη διαποίμανση της Μητρόπολη Ιταλίας σε άξια χέρια, 4.) Θα αποκαταστήσει το σοβαρότατα τρωθέν εξαιτίας των οικουμενιστικών ακροβατισμών κύρος του Πατριαρχείου, 5.) Θα στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους Παπικούς για την πορεία του διαλόγου, ιδιαίτερα αν η Μητρόπολη Ιταλίας μετονομαστεί Μητρόπολη Ρώμης και πάσης Ιταλίας, και, 6) Θα εναποθέσει την ευθύνη του διαλόγου με τους Παπικούς στα χέρια κληρικού με σπάνια κατάρτιση, άμεμπτο ήθος, ορθόδοξο φρόνημα και αληθινής πίστης στο Θεό.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΕΑΣ ΖΗΛΑΝΔΙΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

_________________________

Δήλωσε σε συνέντευξή του ο Σεβασμιότατος Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλόχιος: “Η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ζηλανδίας περιλαμβάνει τη Νέα Ζηλανδία, και τα νησιά του Νότιου Ειρηνικού μέχρι και τα νησιά Φίτζι, Τόνγκα και Σαμόα με τα δικά τους νησιωτικά συμπλέγματα. Ιδρύθηκε το 1970 από την Αρχιεπισκοπή της Αυστραλίας –στην οποία υπήγετο μέχρι τότε. Είναι μια χώρα που αναπτύσσεται σιγά-σιγά. Οι άνθρωποι εκεί είναι καλοί και ζούμε μονοιασμένοι. Είμαστε 5.000 Έλληνες και περίπου 10.000 σλαβικής καταγωγής (Ρώσοι, Σέρβοι, Βούλγαροι κ.λπ.). Εχουμε ξεκινήσει να επεκτεινόμαστε και στο ντόπιο στοιχείο, τους καθαρά Νεοζηλανδούς που είναι είτε Αγγλοσαξονικής προελεύσεως είτε ιθαγενείς Μαορί. Διαγράφεται ευοίωνο το μέλλον για την Ορθοδοξία. Πολλοί γηγενείς εκφράζουν την επιθυμία να ασπαστούν τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό που τους εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη. Ήδη βαφτίσαμε και αρκετούς γηγενείς από τα νησιά Φίτζι τα οποία βρίσκονται στο νοτιο - ανατολικό τμήμα του Ειρηνικού Ωκεανού”.

ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ

_________________________

Ο Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλόχιος πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο έργο της Εξωτερικής Ιεραποστολής Αφρικής στην Κένυα και στο Ζαϊρ. Πρόκειται για ταπεινό, δραστήριο και έμπειρο στα ιεραποστολικά θέματα ιεράρχη. Ως εκ τούτου η εκλογή του στην ιεραποστολική Μητρόπολη Νέας Ζηλανδίας άρχισε ήδη να αποδίδει ευεργετικούς καρπούς με τη μεταστροφή στην Ορθοδοξία πολλών γηγενών ιθαγενών Μαορί αλλά και των γειτονικών προς τη Νέα Ζηλανδία κατοίκων των νησιών Φίτζι. Επιπλέον! Ο Σεβασμιότατος προέρχεται από το μοναχισμό. Εχει ασκητικό ορθόδοξο ήθος και έτσι μπολιάζει τους νεοφώτιστους στο ορθόδοξο πνεύμα. Η παρουσία του στη Νέα Ζηλανδία είναι ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην απομακρυσμένη αυτή χώρα με τις μεγάλες προοπτικές για την Ορθοδοξία.

ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

____________________________

Η προώθησή του, όμως, σε ακόμη πιο νευραλγικό πόστο, θα εξασφάλισε πολλαπλά οφέλη στην Εκκλησία. Είναι καιρός το Πατριαρχείο να ανακαλέσει (με προαγωγή σε πάλαι ποτέ διαλάμψασα επισκοπή) τον Αυστραλίας Στυλιανό στην Κωνσταντινούπολη. Η παρουσία του στην Αυστραλία είναι όχι απλά τροχοπέδη αλλά βαρίδι ασήκωτο. Η συμβολή του κ. Στυλιανού ως επίσημου ποιητή της πατριαρχικής αυλής θα ήταν η καλύτερη επένδυση στα τάλαντά του. Φανταστείτε τι οικολογικούς ύμνους και τι περιβαλλοντολογικές ωδές θα μπορούσε να συνθέσει απερίσπαστος από τα διοικητικά καθήκοντα! Παράλληλα λόγω του δυναμισμού του θα μπορούσε να εκπροσωπεί το Πατριαρχείο στις Τουρκικές αρχές. Αντί να προπηλακίζει τον Παναγιότατο και να ξεσπά στο ποίμνιο, τους ιερείς, τους βοηθούς επισκόπους, τις πρεσβευτικές, πολιτικές και πολιτειακές αρχές της Γενέτειρας και γενικά κατά πάντων και πασών θα ήταν καλύτερα να ξεσπά εναντίον των Τούρκων. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Στην Αυστραλία χαραμίζονται κυριολεκτικά οι μεγάλες του αρετές και το ποιητικό του τάλαντο. Ο Μητροπολίτης Προικονήσου Ιωσήφ έχει όλα τα προσόντα να διαδεχθεί τον κ. Στυλιανό αλλά αυτή τη στιγμή η παρουσία του στο Φανάρι είναι από πολλές απόψεις ζωτικής σημασίας. Τόσο ο κ. Στυλιανός όσο και ο κ. Γεννάδιος καλό είναι να τεθούν υπό την άμεση εποπτεία του Αγίου Προικονήσου για να ελέγχονται και να καθοδηγούνται στα νέα τους καθήκοντα. Αρα ο Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος είναι το πιο ενδεδειγμένο πρόσωπο για την Αυστραλία: Σέβεται το Πατριαρχείο, έχει συναινετικό φρόνημα, ασκητικό μοναστικό ήθος και ιεραποστολική φλόγα. Επομένως μπορεί να βοηθήσει σε πολλά: Στη Μητροπολιτοποίηση της Αυστραλίας, στην επούλωση του υφισταμένου σχίσματος, στη δημιουργία μοναστηριών, στις ομαλές σχέσεις της ομογένειας με την Ελληνική πολιτεία, στην εξάπλωση της Ορθοδοξίας στην Ωκεανία και στην κατακόρυφη αύξηση του κύρους του Οικουμενικού Θρόνου.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει κάνει μερικές επιτυχείς εκλογές επισκόπων που απεδείχθησαν ευλογία για το έργο της Εκκλησίας: Αλβανίας Αναστάσιος, Αμερικής Δημήτριος, Κορέας Σωτήριος, Κορέας Αμβρόσιος και Νέας Ζηλανδίας Αμφιλόχιος. Ας κάνει εύστοχες εκλογές στην πολύπαθη και αχανή Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και στην Ιταλία για τη δόξα του Χριστού και της Εκκλησίας και την αύξηση του κύρους του Οικουμενικού Θρόνου!.

ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΧΕΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

=======

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις μας έδωσαν οι ορθές οι επισημάνσεις του Καθηγητή κ. Ιωάννη Κορναράκη, που δημοσιεύθηκαν στις θρησκευτικές ιστοσελίδες “Αποτείχιση” και “Θρησκευτικά” αναφορικά με τη διαφορά αντίληψης του “πρωτείου” στον Παπισμό και την Ορθοδοξία!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

____________________

Συνοδικότητα και Παπισμός, όπως τον κατανοεί και τον διδάσκει ο Παπισμός, αλληλοαποκλείονται. Οι Παπικοί το πρωτείον του Πάπα κατανοούν ως Θεόθεν εκπορευόμενο (επειδή δήθεν εδράζεται στη λεγόμενη “Πέτριο” αποστολικότητα). Οχι ως πρωτείο τιμής, όπως το κατανοούν οι Ορθόδοξοι και όπως το ορίζει ο 28ος κανόνας της εν Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου. Οι Σύνοδοι, ακόμη και οι οικουμενικές σύνοδοι του Παπισμού, εξαρτώνται απολύτως από την παπική σύγκληση και έγκριση. Συνοδικότητα και παπική μοναρχία εφάπτονται. Η πρώτη είναι απόλυτα υποταγμένη στη δεύτερη σύμφωνα με τη βατικάνεια εκκλησιολογία.

Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΟΠΩΣ ΔΙΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

________________________

Επομένως ποιον κοροιδεύουν οι πρωταγωνιστές του διαλόγου, όταν ισχυρίζονται ότι εξαρτούν το “πρωτείο” από τη συνοδικότητα αφού οι Παπικοί φρονούν το ακριβώς αντίθετο; Είτε οι Παπικοί πρέπει να εγκαταλείψουν την έννοια του μοναρχικού “πρωτείου”, είτε οι Ορθόδοξοι πρέπει να αρνηθούν την πίστη τους και να υιοθετήσουν την παπική εκκλησιολογία απορρίπτοντας το συνοδικό θεσμό. Με άλλα λόγια ή μεσάνυχτα είναι ή μεσημέρι. Δεν γίνεται να έχουμε ταυτόχρονα και τα δύο.

ΔΙΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ 34ου ΚΑΝΟΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

_______________________________

Και όμως! Ετσι ακριβώς θέλουν ορισμένοι να πιστέψουμε με πρώτο και καλύτερο τον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα) τον εισηγητή της "Βαπτισματικής θεολογίας". Ενας άλλος Οικουμενιστής, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας - Αμμοχώστου Βασίλειος, σε πρόσφατη συνέντευξή του, καυχήθηκε ότι στη Ραβέννα οι Ορθόδοξοι κατήγαγαν ... περιφανή νίκη (Κύριε ελέησον! μας δουλεύουν κι από πάνω!) επειδή εξάρτησαν το “πρωτείο” από τον 34ον κανόνα των Αγίων Αποστόλων! Ο κανόνας αυτός είναι παντελώς άσχετος με το “πρωτείο” τιμής. Αφορά τις σχέσεις του “πρώτου” με την τοπική σύνοδο που προΐσταται. Εξαιτίας, όμως, της διασταλτικής και αυθαίρετης ερμηνευτικής που έδωσε σε αυτόν η συνάντηση της Μικτής επιτροπής στη Ραβέννα, η συνοδικότητα παρουσιάζεται εξαρτημένη από τον Πάπα. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με αυτήν την ερμηνευτική, αποκλείεται ακόμη και να συγκληθεί ή να επικυρωθεί μια σύνοδος χωρίς τη συμμετοχή ή την έγκριση του Πάπα έστω και αν πρόκειται για Οικουμενική Σύνοδο! Είναι φανερόν ότι αυτή η ερμηνεία του κανόνα προσπαθεί να εισάξει σε ορθόδοξο έδαφος, από την πίσω πόρτα, τη Βατικάνεια εκκλησιολογία. Όχι ασφαλώς διότι αυτά διαλαμβάνει ο Αποστολικός κανόνας, αλλά επειδή έτσι τον ερμηνεύουν διαστροφικά οι Οικουμενιστές για να δικαιώσουν την αποδοχή των παπικών αξιώσεων. Ετσι ελπίζουν να ανοίξουν το δρόμο της ένωσης σύμφωνα με την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικάνειας συνόδου, η οποία την αντιλαμβάνεται ως εξουνιτισμό των Ορθοδόξων.

ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΜΜΕΝΟΥΝ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΜΕΙΟΔΟΤΟΥΝ

_______________________

Και οι μεν Παπικοί τη δουλειά τους κάνουν. Τους στόχους της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου τους προσπαθούν να υλοποιήσουν. Οι δικοί μας, όμως, γιατί τρέχουν να πέσουν στην παγίδα; Γιατί προωθούν αυτήν ακριβώς την πολιτική με άστοχες δηλώσεις όπως των Μητροπολιτών Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα) και Κωνσταντίας - Αμμοχώστου Βασίλειου; Γιατί συνυπογράφουν αιρετικά κείμενα όπως της Ραβέννας, του Πόρτο Αλλέγκρε και της Ελούντας; Γιατί προσπαθούν με τις Ημερίδες των ακαδημαϊκών δεκανικιών του Οικουμενισμού (Βασιλειάδη, Μαρτζέλου, Κωνσταντίνου, Σταμούλη, κτλ.) πλείστοι από τους οποίους τυγχάνουν έκγονα των διαβόητων ορκισμένων οικουμενιστών αείμνηστων Σάββα Αγουρίδη και Νίκου Νησιώτη, να θεμελιώσουν την αιρετική εκκλησιολογία και να την παρουσιάσουν ως Ορθόδοξη;

ΛΑΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

________________

Γιατί προωθούν το “Λαϊκό οικουμενισμό” με τον πιο επίσημο τρόπο, αφού σήμερα, αυτός ούτος ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπολεως κ. Βαρθολομαίος συμπροσευχήθηκε και μάλιστα με προχωρημένη συμπροσευχή (“ενδεδυμένος άπασαν την αρχιερατικήν αυτού στολήν”), με τους αντιπροσώπους του αιρεσιάρχη της Ρώμης στη Θρονική εορτή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως; Τελικά, ως Ορθόδοξοι, αν δεν θέλουμε να κοροϊδεύομε “εαυτούς και αλλήλους”, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε, σε όλα τα επίπεδα, τι πιστεύουμε: Είτε ο Πάπας είναι αιρεσιάρχης, όπως τον αποδέχεται η Ορθόδοξη πίστη και παράδοση της τελευταίας χιλιετηρίδας, είτε είναι “ο επίσκοπος της πρεσβυτέρας αδελφής Ρώμης”, όπως ατυχέστατα και αντορθόδοξα τον απεκάλεσε ο Παναγιότατος κατά την πρόσφατη αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα στο Ιησουΐτικό πανεπιστήμιο “Φόρνταμ” της Νέας Υόρκης, αλλά και στην προσφώνησή του προς τον καρδινάλιο Κάσπερ στη Θρονική εορτή του Φαναρίου.

Η ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Η ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ EΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

______________________

Δεν θα αναφερθώ αναλυτικά στο λόγο που ο Μακαριότατος Κύπρου εξεφώνησε κατά τη διάρκεια του Συλλείτουργου των Ορθοδόξων αντιπροσώπων που συμμετέχουν στο διάλογο με τους Παπικούς, και ενώ οι παπικοί εκπρόσωποι συμπροσεύχονταν σε περίοπτη θέση στον Ιερό ναό Φανερωμένης. Δυστυχώς! Ο λόγος του Μακαριότατου δεν αντέχει στοιχειωδώς στη βάσανο σοβαρής θεολογικής κριτικής. Θα περιοριστούμε μόνο στις απόψεις που εξέφρασε για το θέμα των συμπροσευχών. Γιατί επιτρέπονται οι συμπροσευχές, ρώτησε; Και έδωσε την ακόλουθη απίστευτη απάντηση: Επειδή οι κατηχούμενοι γίνονταν δεκτοί στη Λειτουργία των Κατηχουμένων και επειδή τελούνται μικτοί γάμοι!!! (Αλήθεια! Γιατί παρέλειψε να αναφέρει τους εξορκισμούς για τους δαιμονισμένους;)

ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

____________________

Κύριε ελέησον! Βαλτός ήταν να γελοιοποιήσει τον Αρχιεπίσκοπο αυτός που του έγραψε το λόγο που εκφώνησε; Δηλαδή, Μακαριότατε (ή μάλλον λογογράφε του Μακαριότατου), ο καρδινάλιος Κάσπερ και οι υπόλοιποι αντιπρόσωποι του Πάπα εξεδήλωσαν την επιθυμία να γίνουν Ορθόδοξοι και βρίσκονται στην τάξη των κατηχουμένων; Χαράς ευαγγέλια, λοιπόν! Κρίμα που μια τόσο πολύτιμη πληροφορία μας την κρατούσαν μυστική! Αλλά τότε γιατί εμφανίζονται στην επιτροπή του διαλόγου με όλα τα διάσημα του αξιώματος που κατέχουν στον Παπισμό; Και γιατί εκπροσωπούν τον Παπισμό στο διάλογο; Αν πάλιν ανήκουν στην τάξη των κατηχουμένων γιατί δεν τους έδειξαν την πόρτα την ώρα που ο διάκονος εκφωνούσε: “Τας θύρας! Τας θύρας! Εν σοφία πρόσχωμεν!”; Δεν είναι αυτή η πρακτική που ακολουθείται για τους κατηχούμενους;

ΜΙΚΤΟΙ ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

________________

Οσο για τους μικτούς γάμους πότε άρχισαν να εφαρμόζονται; Και κυρίως γιατί; Δεν καθιερώθηκαν επειδή θεωρήθηκαν ως έσχατη οικονομία για να μη χαθούν ψυχές και μάλιστα τα παιδιά που προέρχονται από τους μικτούς γάμους; Μπορεί ο αθεολόγητος λογογράφος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου να μας εξηγήσει τι σχέση έχουν οι μικτοί γάμοι με τις συμπροσευχές με τον αιρεσιάρχη της Ρώμης και τους εκπροσώπους του; Δεν κατανοεί την “οικονομία” (συγκατάβαση) που δείχνει η Εκκλησία εφόσον εξασφαλίσει έγγραφη υπόσχεση από τους νεόνυμφους ότι θα βαφτίσουν και θα αναθρέψουν τα παιδιά τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία από την αυθαιρεσία της συμπροσευχής με αιρεσιάρχες και αλλόθρησκους, που αντιστρατεύεται την Ορθόδοξη παράδοση; Γιατί προκαλεί βάναυσα τη συνείδηση των πιστών με αυτή την αντιπαραδοσιακή ερμηνευτική ο Μακαριότατος;

ΜΙΛΑΜΕ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ “ΣΙΓΗΣ ΤΙ ΚΡΕΙΤΤΟΝ”

____________________

Στέκεται κανείς με απέραντη θλίψη απέναντι στις κυριολεκτικά φαιδρές αυτές απόψεις που ο λογογράφος του Αρχιεπισκόπου κατέγραψε στην ομιλία που εκφώνησε ο Μακαριότατος στο συλλείτουργο της Φανερωμένης. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο: Τι θα μπορούσε να γράψει ο άνθρωπος; Αφού ΔΕΝ υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ των συμπροσευχών πού θα μπορούσε να τα βρεί για να τα ξεδιπλώσει; Αλλά τότε γιατί έκανε αναφορά στο θέμα και εξευτέλισε τον Αρχιεπίσκοπο; Δεν είναι καλύτερα να μη μιλά όποιος δεν έχει να πει “σιγής τι κρείττον”; Και ιδού το αστείον του θέματος αν βέβαια είναι δυνατόν να θεωρηθούν αστεία τα θέματα που σχετίζονται με την πίστη μας: Οι ίδιοι κηρύσσουν αυτά τα απίστευτα από άμβωνος και μετά αναμένουν τους πιστούς να μην ανησυχούν επειδή δήθεν “έχουσιν την γνώσιν οι φύλακες”. Αν αυτή είναι η γνώση που έχουσιν οι φύλακες... πόθεν αρξώμεθα θρηνείν;

Η ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (ΖΗΖΙΟΥΛΑ)

Η ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ (ΖΗΖΙΟΥΛΑ)

====================

Σε συνέντευξή του ο Σεβασμιότατος Ορθόδοξος Συμπρόεδρος της Κοινής Επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών, Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) δήλωσε ότι η πρόταξη της συζήτησης για το “Πρωτείο” ήταν απόφαση των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Οχι απλά δική του εισήγηση.

ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΙΜΗΣ ΟΧΙ ΠΡΩΤΕΙΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

________________________

Ωραία λοιπόν! Ας γίνει συζήτηση για το "Πρωτείο"! Αρκεί να γίνει σε ορθόδοξα πλαίσια. Ας ενταχθεί στο σύστημα της πενταρχίας των Πατριαρχών. Ο ορθόδοξος (επαναλαμβάνουμε ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ) Πάπας της Ρώμης την πρώτη χιλιετία απολάμβανε “πρεσβεία τιμής”. ΟΧΙ “εξουσίας”. Αναγνωριζόταν “πρώτος μεταξύ ίσων”.

Οταν, λοιπόν, και εφ’ όσον οι Παπικοί αποκηρύξουν τις αιρέσεις που εισήγαγαν πριν και μετά το σχίσμα (Filioque, κτιστή χάρη, Αλάθητον, Μαριολογικά δόγματα, καθαρτήριο πυρ, κτλ.) δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να αναγνωρίσουμε στον επίσκοπο της πρεσβυτέρας Ορθόδοξης (και όχι όπως τώρα αιρετικής) Ρώμης “πρωτείο τιμής”, όπως σήμερα αναγνωρίζουμε “πρωτείο τιμής” στον Πατριάρχη Κωνταντινουπόλεως.

ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ

__________________________________

Αυτό γίνεται στο διαλόγο που προίσταται ο Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) ή μήπως το ακριβώς αντίθετο; Οι Παπικοί προσπαθούν να βρουν ένα αμφίσημο όρο ("πρωτείο διακονίας" λ.χ.) για να μας οδηγήσουν να δεχτούμε το “πρωτείο εξουσίας”. Και ο Μητροπολίτης Περγάμου και οι υπόλοιποι οικουμενιστές που συντάσσουν τα απαράδεκτα κείμενα της κοινής επιτροπής (Ραβέννας, Ελούντας, κτλ.) σε αυτή ακριβώς την παπική λογική του διαλόγου εισέρχονται. Τι νομίζει, δηλαδή, ο Σεβασμιότατος; Οτι οι παραδοσιακοί πιστοί σηκώθηκαν μια μέρα το πρωί και είπαν: Δεν έχουμε δουλειά να κάνουμε. Ας αρχίσουμε να βαρούμε τον Μητροπολίτη Περγάμου για να σπάσουμε την ανία; Αν εκφράζουν τη αντίθεσή τους στο πρόσωπό του αυτό οφείλεται στην τακτική που ακολουθεί ο Σεβασμιότατος και όχι επειδή έχουν προσωπικά μαζί του.

ΤΟ ΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ

_____________________

Με άλλα λόγια έχουμε ένα δοχείο με δηλητήριο. Η ορθόδοξη προσέγγιση είναι (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι) να αδειάσουμε και να καθαρίσουμε από κάθε μικρόβιο το δοχείο. Η προσέγγιση των Παπικών και των Οικουμενιστών, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Θέλουν απλά να αλλάξουν την επιγραφή του δοχείου. Αντί να γράφει, όπως τώρα, “πρωτείο εξουσίας” επιδιώκουν να αλλάξουν την ετικέττα. Θα επιγράφεται “πρωτείο διακονίας” αλλά θα περιέχει το ίδιο δηλητηριώδες περιεχόμενο που περιέχει το “πρωτείο εξουσίας”. Κατανοεί, λοιπόν, ο Σεβασμιότατος Περγάμου γιατί έχουμε αντιρρήσεις για το διάλογο και γιατί δέχεται τα πυρά των ορθόδοξων πιστών;

“ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ”

____________________

Διερωτάται, επίσης, ο Μητροπολίτης Περγάμου γιατί δέχεται τα πυρά για τη συμμετοχή του στο διάλογο αφού δεν είναι προσωπική του υπόθεση αλλά εκπροσωπεί το Πατριαρχείο και την Ορθοδοξία. Μα καλά! Δεν δεν είναι ο εισηγητής της αιρετικής “βαπτισματικής θεολογίας” σε ορθόδοξο έδαφος; Δεν είναι αυτός που ισχυρίζεται ότι τα μυστήρια των αιρετικών είναι έγκυρα; Αγνοεί ότι η Εκκλησία “εν τοις μυστηρίοις σημαίνεται” (Αγιος Νικόλαος Καβάσιλας); Αφού, λοιπόν, δεν το αγνοεί γιατί αναγνωρίζει ως έγκυρα τα μυστήρια των αιρετικών; Αν οι αιρετικοί έχουν έγκυρα μυστήρια σημαίνει ότι είναι μέλη της Εκκλησίας. Και αν είναι μέλη της Εκκλησίας τότε γιατί διεξάγεται διάλογος για την ένωση των αιρετικών με την Ορθοδοξία;

Αφού, λοιπόν, ο Σεβασμιότατος Περγάμου μας παρουσιάζει την αίρεση ως ορθόδοξη θεολογία δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται για την έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνουν απέναντί του οι πιστοί. Οποιος θέλει να τον τιμούν ως Ορθόδοξο δεν πρέπει να εισάγει αιρέσεις. Διαφορετικά άξια “ων έπραξε απολαμβάνει”.

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟ “ΠΡΩΤΕΙΟ”

_______________________

Ο χαρακτηρισμός του "πρωτείου" από το Σεβασμιότατο Περγάμου ως εκκλησιολογικής αίρεσης είναι ορθός. Αυτοπαγιδεύεται, όμως, ο Σεβασμιότατος με το χαρακτηρισμό επειδή ο ίδιος στο διάλογο διαχειρίζεται το “πρωτείο” ως διοικητικό θέμα. Το ζητούμενο, όπως ορθά λέγει ο Σεβασμιότατος, είναι η συνοδικότητα. Ποια συνοδικότητα δέχονται, όμως, οι Παπικοί αφού πιστεύουν ότι ούτε Οικουμενική Σύνοδος δεν μπορεί να συγκληθεί χωρίς να τη συγκαλέσει ή να την επικυρώσει εκ των υστέρων ως Οικουμενική ο Πάπας;

Αφού, ο Σεβασμιότατος, λοιπόν, θεωρεί ορθά ως εκκλησιολογική αίρεση το “πρωτείο” ας το συζητήσει με τους παπικούς ως αίρεση! Οχι ως διοικητικό θέμα. Και τότε κανένας παραδοσιακός πιστός δεν θα του καταλογίζει ευθύνες. Ισα - ίσα που θα τον ευγνωμονούμε επειδη έδωσε ορθόδοξη ομολογία πίστεως. Ας αποκηρύξει παράλληλα την αιρετική “βαπτισματική θελογία” και ας σταματήσει τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους και ας είναι βέβαιος ότι ΤΟΤΕ όλοι θα τον τιμούν ως ορθόδοξο ιεράρχη που ενεργεί κατά Θεόν. Κανένας δεν έχει, ούτε θα μπορούσε άλλωστε να έχει, προσωπικά μαζί του.

ΕΠΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΙΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΕΠΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΙΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

=======

Οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι στη συνάντηση της μικτής επιτροπής Παπικών και Ορθοδόξων, στην Κύπρο, θα συμβούν τραγικές εξελίξεις για την Ορθοδοξία. Το Πατριαρχείο επισπεύδει απονενοημένες ενέργειες που οδηγούν σε ουνιτική ένωση με τους Παπικούς.

Η νέα ηγεσία των ΗΠΑ έχει διαφοροποιήσει δραματικά τη στάση της έναντι του Πατριαρχείου. Ο Ομπάμα ήθελε να δει τον Πατριάρχη με τους υπόλοιπους θρησκευτικούς ηγέτες της Κωνσταντινούπολης και όχι κατ’ ιδίαν ως Οικουμενικό Πατριάρχη.

Τελικά υπεχώρησε, με έκδηλη δυσφορία, να τον δει, στο ξενοδοχείο που διέμενε, για δέκα μόλις λεπτά, μόνον όταν ο Πατριάρχης αρνήθηκε να δει τον Αμερικανό Πρόεδρο σε κοινή συνάντηση με τους υπόλοιπους θρησκευτικούς ηγέτες. Οποία κραυγαλέα διαφορά με όλους τους προκατόχους του οι οποίοι μετέβαιναν στο Φανάρι για να επισκεφθούν τον Παναγιότατο. Επίσης ο Ομπάμα, κατά την επίσκεψή του στη Ρωσία, είχε συνάντηση μισής ώρας με τον Πατριάρχη Ρωσίας.

Παράλληλα ο Ερντογάν ευχαρίστησε τον Ρώσο πατριάρχη για την επίσκεψή του στην Άγκυρα και του υποσχέθηκε ότι θα μεριμνήσει προσωπικά για την εξασφάλιση εκκλησιών για τους Ρώσους που διαμένουν στην Τουρκία! Και αυτά ενώ προσποιείται ότι δεν του έχει υποβληθεί αίτημα για να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης! Με αυτά τα ασφυκτικά δεδομένα η ένωση με τον Πάπα φαντάζει στα μάτια του Πατριάρχη ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας.

Ο ΠΑΠΑΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

_______________________________

Πέραν του εκκωφαντικού, μέχρι διασπάσεως των ακουστικών τυμπάνων κώδωνα, που μας έκρουσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με το μήνυμα που έστειλε στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης, με το οποίο μας ζήτησε να γίνουμε Ουνίτες, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που μας βάλουν σε σοβαρές σκέψεις για το τι τεκταίνεται στα παρασκήνια. Εχει ανακοινωθεί ότι ο Πάπας Βενέδικτος τον προσεχή Ιούνιο θα επισκεφθεί την Κύπρο.

Ας σημειωθεί ότι, στο πρόσφατο παρελθόν, οι Πάπες δεν αποδέχοντο πρόσκληση να επισκεφθούν την Κύπρο για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις του Βατικανού με την Τουρκία. Τι άλλαξε τώρα; Ο Πάπας δεν τόλμησε να βάλει το σταυρό του όταν επεσκέφθηκε την Αγία Σοφία, για να μην ενοχλήσει τους Τούρκους! Πώς τώρα φαίνεται πρόθυμος να αποτολμήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο;

Δεν θα προκαλέσει την πλήρη δυσφορία της Τουρκίας την ώρα μάλιστα που διεξάγονται συνομιλίες για λύση του Κυπριακού; Τον συμφέρει χωρίς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ λόγο να προκαλέσει την Αγκυρα τόσο ανοιχτά; Η συγκατάθεσή της είναι απαραίτητη για να συμπεριληφθούν στην Ελληνική ζώνη τα Μαρωνίτικα χωριά, όπως έγινε με το σχέδιο Ανάν.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΜΕΛΙΤΩΝΑ

_______________________

Το θέμα των εργασιών της μικτής επιτροπής ορθοδόξων και Παπικών τον προσεχή Οκτώβριο είναι ο ρόλος του Πάπα της Ρώμης την πρώτη χιλιετία! Με άλλα λόγια είναι η πιο βολική χρονική στιγμή για να προωθηθεί φόρμουλα “πενταρχίας” υπό τον Πάπα, που θα οδηγήσει σε ουνιτική ένωση!

Ας σημειωθεί ότι ο ιθύνων νους των οικουμενιστικών παρατράγουδων, Χαλκηδόνος Μελίτωνας (Γέροντας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου), διακήρυσσε ότι η ένωση μπορεί να γίνει εφικτή αν οι Παπικοί επανερμηνεύσουν το “παπικό πρωτείο” με τρόπο αποδεκτό σε ένα σύστημα “πενταρχίας”. Ας είμαστε, λοιπόν, σε πλήρη επιφυλακή.

ΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΘΕΙ

____________________________________

Το πιο σοβαρό είναι ότι τα θεμέλια της αποστασίας έχουν τεθεί. Οι όποιοι συνωμοτικοί σχεδιασμοί για τον Οκτώβριο μπορεί να ανατραπούν. Η στάση του Πατριαρχείου Ρωσίας θα διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο. Μεγαλύτερο, ίσως, ρόλο θα διαδραματίσει η δυναμική στάση πολλών παραδοσιακών επισκόπων κληρικών, μοναχών και λαικών.

Το σίγουρο, δυστυχώς, είναι ότι, στη συνάντηση της Ραβέννας (όπως απέδειξε με την αξιόλογη παρέμβασή του ο Καθηγούμενος της Γρηγορίου Αρχιμανδρίτης Γεώργιος) και στη συνάντηση της Ελούντας (όπως απέδειξε με την εξαίρετη αρθογραφία του ο π. Σαράντης Σαράντος), έχουν τεθεί τα θεολογικά θεμέλια της ουνιτικής ένωσης. Αρα, ακόμη και αν τελικά οι Οικουμενιστές δεν κατορθώσουν να περάσουν τα συνωμοτικά τους σχέδια τον Οκτώβριο, ο κίνδυνος θα επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη.

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

__________________________

Τα πιο πάνω δεδομένα μπορούν να ανατραπούν τελεσίδικα μόνον αν οι Σύνοδοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών καταδικάσουν τις προδοτικές για την Ορθοδοξία συμφωνίες, όσα αντορθόδοξα κοινά κείμενα έχουν υπογραφτεί καθώς και όσες αιρέσεις (“βαπτισματική θεολογία”, “θεωρία των κλάδων”, “θεωρία της περιεκτικότητας”, “λαικός οικουμενισμός”) αποτελούν τα θεμέλια του οικουμενισμού.

Παράλληλα πρέπει να ασκηθούν συστηματικές πιέσεις προς την ιεραρχία των Ορθόδοξων Εκκλησιών για άμεση αποχώρηση από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως Π.Σ.Ε.. Η Εκκλησία της Γεωργίας λ.χ. απεχώρησε από το Π.Σ.Ε. κατόπιν πιέσεων του ποιμνίου προς τους ιεράρχες της Εκκλησίας τους.

ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΝΟΥΣΗ

==========

Φίλοι με παρέπεμψαν στην ιστοσελίδα του κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου “Ιδιωτική ζωή” για να διαβάσω άρθρο του κ. Νούση, το οποίο επιγράφεται “Νεοφονταμενταλιστές εν δράσει”.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΔΙΑΤΡΗΤΟ

____________

Διαπίστωσα αμέσως ότι το άρθρο είναι επιστημονικά διάτρητο και παντελώς ατεκμηρίωτο. Προσπαθεί με Γιανναρική ορολογία και μεθοδολογία να απαξιώσει τις θέσεις των παραδοσιακών πιστών και να τις παρουσιάσει ως καρπό παράνοιας.

Με σχόλιο στην ιστοσελίδα που ανάρτησε το άρθρο του κ. Νούση, υπέδειξα τον αντιεπιστημονικό χαρακτήρα της προσέγγισής του. Στη δευτερολογία του, απάντησε ότι η χρήση ενός όρου από ένα κλάδο της επιστήμης στον άλλο είναι θεμιτή αν επιτυγχάνει το στόχο της.

Αλλά αυτό ακριβώς του επεσήμανα: Δεν πρόκειται για όρο που χρησιμοποιεί οποισδήποτε κλάδος επιστήμης.

Ο όρος "φονταμενταλισμός" χρησιμοποιήθηκε αντιδεοντολογικά από τα ΜΜΕ επειδή ήθελαν να θέσουν σε κυκλοφορία ένα όρο για να χαρακτηρίσουν τους αντιπάλους της παγκοσμιοποίησης.

Ποιος είναι ο στόχος του κ. Νούση που θεωρεί ότι τον νομιμοποιεί να χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο;

Η σπίλωση και η απαξίωση όσων αντιμάχονται τον Οικουμενισμό. Το περιεχόμενο του άρθρων του (και της πρωτολογίας και της δευτερολογίας) βρίθει απαξιωτικών χαρακτηρισμών όσων αντιμάχονται τον Οικουμενισμό. Μετέρχεται συστηματική προσπάθεια να προπηλακίσει και να διασύρει σε προσωπικό επίπεδο κληρικούς πανορθοδόξου κύρους.

ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΝΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ

_________________

Το χειρότερο! Δεν διστάζει να μετέλθει τη συκοφαντία. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στον κ. Νούση ότι ο διάβολος δεν λέγεται ούτε φιλάργυρος, ούτε πόρνος, ούτε αρσενοκοίτης, ούτε μοιχός, ούτε κλέφτης. “Συκοφάντης” λέγεται.

Πότε ο κ. Νούσης διαπίστωσε ότι οι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι, οι μοναχοί και οι λαικοί που ηγούνται του αγώνα εναντίον του οικουμενισμού έχουν πάθει ψύχωση με τον Αντίχριστο;

Είναι συμβατή με το χριστιανισμό η προσπάθεια να σπιλωθεί με συκοφαντίες η υπόληψη ανθρώπων και μάλιστα κληρικών του διαμετρήματος των ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα;

“ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ” ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΡΩΝ

________________

Ποιες ακαδημαικές περγαμηνές ψυχολογίας έχει ο κ. Νούσης που του επιτρέπουν να κάνει τηλεδιάγνωση των κινήτρων των αντιπάλων του Οικουμενισμού;

Πού βρίσκει το κουράγιο να χαρακτηρίσει πανορθοδόξου κύρους ακαδημαικούς θεολόγους ως ανθρώπους που δεν έχει νόημα η ζωή τους και προσπαθούν να τη νοηματοδοτήσουν με το να επινοούν φανταστικούς εχθρούς;

Είναι θεολογική αυτή η προσέγγιση;

Είναι επιστημονική;

Είναι χριστιανική;

Αντέχει στη στοιχειώδη ανθρωπιά;

Σας διαβεβαιώ: Θα φρίξετε αν μετρήσετε τους χαρακτηρισμούς που περιέχουν τα δύο άρθρα του κ. Νούση για όσους διαφωνούν μαζί του.

ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ Κ. ΝΟΥΣΗ

_________________________

Όσοι διαβάσουν προσεκτικά τα άρθρα του κ. Νούση θα διαπιστώσουν ότι δεν παραθέτει ούτε ένα επιχείρημα υπέρ του Οικουμενισμού.

Τρία πράγματα ουσιαστικά κάνει:

1.) Σπιλώνει αδίστακτα την υπόληψη ανθρώπων και μάλιστα κληρικών πανορθοδόξου κύρους με συκοφαντίες.

2.) “Ψυχαναλύει” τα κίνητρα των ηγετικών μορφών του αντιοικουμενισιτκού αγώνα πολλούς από τους οποίους δεν γνωρίζει, ούτε κατ’ όψιν, και

3.) Κάνει κήρυγμα για το ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός χριστιανού. Αποπειράται μάλιστα να πείσει ότι η ομολογία της πίστεως και ο έλεγχος των αιρέσεων δεν είναι επιβεβλημένη υποχρέωση κάθε πιστού. (Αλήθεια πού βασίζει αυτή την πλάνη, που αντιφάσκει την ομόφωνη παράδοση της εκκλησιαστικής ιστορίας και της πατερικής γραμματείας;)

ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ. ΟΧΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

____________________

Στην ουσία τα άρθρα του κ. Νούση δεν κάνουν τίποτε άλλο εκτός από το να επιχειρούν να ψυχαναλύσουν τα κίνητρα και την προσωπικότητα όσων αντιτίθενται στον Οικουμενισμό τους πλείστους από τους οποίους δεν συνάντησε ποτέ.

Το πιο απαράδεκτο είναι ότι νομίζει ότι με την “ψυχαναλυτική” μέθοδο τους απαξιώνει επειδή τους χαρακτηρίζει παρανοικά άτομα που προσπαθούν να δώσουν νόημα στη ζωή τους!

Και αυτά τα αχαρακτήριστα μόνο και μόνον επειδή κορυφαίοι θεολόγοι των ημερών μας εκφράζουν την αγωνία και τον πόνο τους για τα οικουμενιστικά παρατράγουδα.

Αν είναι ποτέ δυνατόν!

ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ! ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ! ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ!

========================

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε σε ιερατικό συνέδριο της Μητρόπολης Ελασσώνος: “Εχομεν την ευθύνην της προβολής της Ορθοδοξίας προς τους έξω, τους μη Ορθοδόξους και τους μη Χριστιανούς. Είναι ένα επιτακτικό καθήκον, εις το οποίον προσπαθούμε να ανταποκριθούμε με τους Θεολογικούς η απλώς ακαδημαϊκούς Διαλόγους, ώστε να γνωρίσουν το αληθινόν φως της πίστεως όσον το δυνατόν περισσότεροι συνάνθρωποί μας, και να δοξάζεται έτσι το όνομα του Θεού. Πολλοί μας παρεξηγούν και νομίζουν ότι κάμνομεν αβαρίας και εκπτώσεις εις θέματα πίστεως.

Μέγα λάθος και μέγα ψέμμα! Γνωρίζομεν πολύ καλά το καθήκον μας και μέχρι που πρέπει να κινηθούμε χωρίς να περάσωμε την «κόκκινην γραμμήν»! Την Ορθοδοξίαν κηρύττομεν, την Ορθοδοξίαν προβάλλομεν, την Ορθοδοξίαν υπερασπιζόμεθα, εις την Ορθοδοξίαν μένομεν αμετακίνητοι και αδιάσειστοι, αλλά με αγάπην προς όλους τους μη Ορθοδόξους, διότι αυτό απαιτεί το χριστιανικό μας καθήκον. Οι φανατισμοί, τα αντάρτικα, αι εξαλλοσύναι, αι κατάραι και τα τοιαύτα, δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το πνεύμα του Χριστού!”

ΛΟΓΟΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ

________________________

Ορθή, βέβαια, η άποψη του Παναγιότατου ότι “οι φανατισμοί, τα αντάρτικα, αι εξαλλοσύναι, αι κατάραι” δεν έχουν καμιά σχέση με το πνεύμα του Χριστού. Ορθή, επίσης, είναι η άποψη ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν ευθύνη και χρέος να προβάλουν την Ορθοδοξία στους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους. Εκείνο που ο Παναγιότατος δεν κατανοεί (ή για να ακριβολογούμε προσποιείται ότι δεν καταναοεί), είναι ότι ΟΛΟΙ οι πυλώνες της προσέγγισής του με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους βρίσκονται εντελώς έξω από το πνεύμα του Χριστού και της ορθόδοξης πίστης. Το αν ορισμένοι (μια ασήμαντη μειονότητα) υπερβαίνουν τα όρια της ευπρέπειας όταν ελέγχουν τις οικουμενιστικές ενέργειες αυτό δεν σημαίνει ότι οι Οικουμενιστές νομιμοποιούνται να αυθαιρετούν.

“ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ”

_________________________

Ο Παναγιότατος ισχυρίζεται ότι δεν υπερβαίνει τις “κόκκινες γραμμές” της Ορθοδοξίας στην προσέγγισή του με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους. Λέγει την αλήθεια; Δυστυχώς όχι! Και ιδού το γιατί: Η “Βαπτισματική θεολογία”, που εκπόνησε ο κορυφαίος συνεργάτης του, Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας (συμπρόεδρος της μικτής επιτροπής Ορθοδόξων στο διάλογο με τους Παπικούς), εξυπηρετεί απροκάλυπτα σχέδιο ουνιτικής ένωσης με τους Παπικούς πλήρως εναρμονισμένο με το πνεύμα της εκκλησιολογίας της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Το ίδιο και η εκκλησιολογία του μακαριστού Χαλκηδόνος Μελίτωνα Χατζή (Γέροντα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου). Οι αιρετικές αυτές θέσεις του στενότερου συνεργάτη αλλά και του μακαριστού Γέροντα του Παναγιότατου δεν συνιστούν κατάφωρη υπέρβαση της “κόκκινης γραμμής” της ορθόδοξης πίστης μας; Δεν είναι εντελώς ασύμβατες με την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, που πρεσβεύει ότι “εκτός Εκκλησίας δεν τελούνται έγκυρα μυστήρια”;

“ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”

__________________________________

Δεν είναι κραυγαλέα αίρεση η θεολογία των “αδελφών Εκκλησιών”, που εξεπόνησε στο Μπαλαμάντ ο στενότατος μέχρι προ τίνος συνεργάτης του Παναγιότατου και πρώην πρόεδρος της επιτροπής Ορθοδόξων στο διάλογο με τους Παπικούς, Αυστραλίας κ. Στυλιανός; Βάσει ποιας λογικής δεν ξεπέρασε ο Παναγιότατος την ορθόδοξη “κόκκινη γραμμή”, με τη συμφωνία αυτή, που προώθησε ο εκπρόσωπός του; Πώς είναι ορθόδοξη αφού αντιφάσκει κατάφωρα τη θεολογική μας παράδοση και θεολογεί τα ακριβώς αντίθετα από τις αποφάσεις Τοπικών και Οικουμενικών (Πανορθοδόξων) συνόδων; Πώς δεν είναι κακόδοξη αφού αντιφάσκει κραυγαλέα το consensus των Αγίων Πατέρων που ΟΜΟΦΩΝΑ, θεωρούν τον Παπισμό αίρεση!; Οχι “αδελφή Εκκλησία”, όπως διατείνεται η κακόδοξη συμφωνία του Μπαλαμάντ;

“ΛΑΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ”

_________________________

Η θεολογία του κ. Φειδά, στενού συνεργάτη του Οικουμενικού Πατριάρχη, ότι δήθεν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες δεν έχουν καταδικαστεί ως αιρετικοί είναι ορθόδοξη; Δεν είναι ακόμα μία υπέρβαση της “κόκκινης γραμμής” της Ορθοδοξίας; Λέγει την αλήθεια ή χαλκεύει τη ιστορία ο κ. Φειδάς όταν προβαίνει σε αυτό τον εξωφρενικό ισχυρισμό; Είναι δυνατόν να αγνοεί (Καθηγητής της Εκκλησιαστικής ιστορίας ων) ότι οι σύνοδοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας την τελευταία χιλιετία μας διδάσκουν τα ακριβώς αντίθετα από όσα ισχυρίζεται; Επίσης! Ο κ. Φειδάς ισχυρίζεται ότι επιτρέπεται η συμπροσευχή με τους αιρετικούς διότι δήθεν οι κανόνες απαγορεύουν μόνον το συλλείτουργο με τους αιρετικούς, και όχι τις συμπροσευχές! Αυτή η συνειδητή διαστρέβλωση της πίστης μας δεν είναι καταπάτηση της “κόκκινης γραμμής” της Ορθοδοξίας; Δεν προσπαθεί να θεμελιώσει το λεγόμενο “λαικό οικουμενισμό”; Δεν είναι απροκάλυπτη προσπάθεια να αμβλυνθεί η ορθόδοξη αυτοσυνειδησία των πιστών και να εφαρμοστεί η ένωση Παπικών και Ορθοδόξων εκ των κάτω με τις συμπροσευχές και τη διακοινωνία χωρίς να προηγηθεί συμφωνία στα δογματικά θέματα;

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

__________________________________

Ο Παναγιότατος στελέχωσε τις πιο νευραλγικές θέσεις των διαλόγων με ανθρώπους που διατυπώνουν τις πιο εντελώς απαράδεκτες θέσεις. Παράλληλα υπάρχει πληθώρα λόγων και πράξεων του ιδίου του Πατριάρχη που φανερώνουν ότι, όχι απλά συνευδοκεί με τις οικουμενιστικές ενέργειες των συνεργατών του, αλλά ότι και ο ίδιος προβαίνει σε πλήθος αντορθόδοξων δηλώσεων και ενεργειών. Μνημονεύουμε ορισμένες: Εξεδίωξε πολλούς παραδοσιακούς κορυφαίους θεολόγους που εκπροσωπούσαν την Ορθοδοξία στους διαλόγους (όπως τους Καθηγητές Ζήση, Φαράντο, κτλ.) για να τους αντικαταστήσει με οικουμενιστές ή ασημαντότητες που αδυνατούν να αρθρώσουν ορθόδοξο λόγο. Συμμετέχει στη θρονική εορτή του Βατικανού με αποστολή αντιπροσωπείας (και πρόσφατα με τη συμμετοχή του ιδίου), λες και το Βατικανό είναι “η πρεσβυτέρα Ρώμη” και όχι η αίρεση του Παπισμού. Υποδέχθηκε τον Πάπα “μετά βαίων και κλάδων”, με θυμιατούς και τροπάρια, λες και πρόκειται για ορθόδοξο πρωθιεράρχη και όχι για αιρεσιάρχη! Προσπάθησε να δικαιολογήσει, τη συμμετοχή των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ, επειδή οι Ορθόδοξες Εκκλησίες συμμετέχουν για πενήντα χρόνια σ’ αυτό!!! Λές και η παραβίαση θεμελιωδών αρχών της Ορθοδοξίας για δεκαετίες δημιουργεί έννομο κανονικό προηγούμενο που επιτρέπει συνέχιση της καταστρατήγησης του νόμου του Θεού!!! Οχι αφορμή μετανοίας και συνειδητοποίηση της ανάγκης αλλαγής πλεύσης.

ΘΕΑΤΡΙΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΗ ΕΚΡΗΞΗ ΟΡΓΗΣ

____________________________________

Αυτές οι κακόδοξες προσεγγίσεις είναι προβολή και υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, όπως ισχυρίζεται ο Παναγιότατος, ή υπέρβαση της “κόκκινης γραμμής” της ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας; Ας μη διαρρηγνύει, λοιπόν, τα ιμάτιά του, όπως τον Καιάφα, ο Παναγιότατος, με προσποιητή αγανάκτηση! Ας μη διαμαρτύρεται επειδή οι παραδοσιακοί πιστοί αποστρέφονται και αποδοκιμάζουν τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του. Εχει σαφή επίγνωση ότι υπάρχει κραυγαλέα αναντιστοιχία λόγων και πράξεων και του ιδίου και ΟΛΩΝ ανεξαίρετα των στενών συνεργατών του. Ετσι ο ισχυρισμός του ότι δήθεν δεν ξεπερνά την “κόκκινη γραμμή” της Ορθόδοξης πίστης στους διαλόγους με τους αιρετικούς δεν πείθει ούτε κατά το ελάχιστον. Η προσωπική του πρακτική, αλλά και ΟΛΩΝ των στενών συνεργατών του είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της αντορθόδοξης πορείας του.

"ΝΕΟΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟΙ" ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

«ΝΕΟΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

=========

Η συκοφαντία του π. Τσέτση εναντίον των παραδοσιακών θεολόγων ότι είναι “Νεοενιστάμενοι” (δηλαδή νέο είδος σχισματικών Παλαιοημερολογιτών) απαντήθηκε ήδη από συνεγάτες του “Ορθοδόξου Τύπου”, (Π. Σημάτης, Α. Φιλίππου, κτλ.) που ένιωσαν πικρία επειδή η συζήτηση εξετράπη εκ μέρους των Οικουμενιστών σε συκοφαντίες.

Για ποιο λόγο επιχειρείται η σπίλωση των ορθοδόξων πιστών ότι δήθεν έχουν διάθεση να αποσχιστούν από την Εκκλησία; Προφανώς στην παντελή έλλειψη επιχειρημάτων για τις καταπελτώδεις θέσεις της “Ομολογίας” για τον Οικουμενισμό.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

___________________________

Να υπενθυμίσουμε ότι στη σοφή γραφίδα του μακαριστού Γέροντα Επιφάνιου οφείλεται το ξεκαθάρισμα ότι ο αγώνας των Ορθοδόξων διεξάγεται, όχι μόνον εναντίον του Οικουμενισμού, αλλά και εναντίον του “ζηλωτισμού”: “Των δύο άκρων”, όπως προσφυέστατα τα χαρακτήρισε ο μακαριστός Γέροντας. Ο π. Επιφάνιος έγραψε τη μνημειώδη “ανοιχτή επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα” και πολλά άλλα αντιοικουμενιστικά άρθρα. Παράλληλα συνέταξε πληθώρα άρθρων για να συγκρατήσει τους ετοιμόρροπους “να κοινωνήσουν τοις έργοις των σχισματικών τοις πονηροίς”.

Γι’ αυτό ακριβώς ο μακαριστός Γέροντας έγινε στόχος των σχισματικών επειδή, με τις καταπελτώδεις θέσεις του, έσπασε κυριολεκτικά τη ραχοκοκκαλιά του παλαιοημερολογιτισμού και ανέστρεψε την τάση ευσεβών, πλην όμως στερουμένων θεολογικής παιδείας αδελφών μας, που ήταν έτοιμοι να προσχωρήσουν στο σχίσμα. Να προσθέσουμε και το άλλο επίτευγμα του π. Επιφανίου, το οποίο λίγοι συνειδητοποιούν:

Ήταν τόσο συντριπτική η επιχειρηματολογία του αναφορικά με το σχίσμα, ώστε εξανάγκασε τους “Φωστινικούς” να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο των “Ματθαιικών” για να “προστατευθούν” από την ανομία τους. Έτσι τους αφαίρεσε το προσωπείο του σχισματικού και απεκάλυψε σ’ όλη της τη φριχτή δυσωδία το αιρετικό τους φρόνημα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

_________________________________

Η στάση του Γέροντα Επιφανίου και μετά από αυτόν των Αγιορειτών πατέρων και των παραδοσιακών θεολόγων δείχνει ότι όσοι κατηγορούν τους παραδοσιακούς πιστούς ότι έχουν διάθεση να αποσχιστούν από την Εκκλησία είναι αδίστακτοι συκοφάντες. Η στάση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ είναι εξόχως χαρακτηριστική. Παράλληλα με τους αγώνες που διεξάγει εναντίον του Οικουμενισμού (είναι άλλωστε ο πρώτος από τους επισκόπους μας που υπέγραψε την “Ομολογία” για τον Οικουμενισμό) άνοιξε ανοιχτό πόλεμο με τους σχισματικούς Παλαιοημερολογίτες, ο οποίος ακόμη μαίνεται, με αμείωτη ένταση, από τις στήλες του θρησκευτικού περιοδικού τύπου. Να σημειώσουμε, μάλιστα, ότι ο Σεβασμιότατος είχε την παρρησία να χαρακτηρίσει άκυρα τα μυστήρια των Παλαιοημερολογιτικών καστών συνεπής με τους αγώνες του εναντίον της “Βαπτισματικής” θεολογίας και της θεολογίας των “αδελφών Εκκλησιών”.

ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

_________________________________

Οι παραδοσιακοί πιστοί που υπέγραψαν την “Ομολογία” πίστεως για τον Οικουμενισμό έχουν στο ενεργητικό τους αδιαμφισβήτητες περγαμηνές ειλικρινούς αγάπης προς το Πατριαρχείο. Ο “Ορθόδοξος Τύπος” και προσωπικά ο διευθυντής του κ. Ζερβός, ο π. Θεόδωρος Ζήσης και άλλοι πατέρες, που πρωτοστάτησαν στη σύνταξη της “Ομολογίας” για τον Οικουμενισμό, υπέστησαν απηνείς διωγμούς και προσωπικές επιθέσεις από το μακαριστό Χριστόδουλο για τη φιλοπατριαρχική τους στάση. Ο “Ορθόδοξος Τύπος”, μάλιστα, δημοσίευσε ιδιόχειρο σημείωμα ευχαριστίας του Οικουμενικού Πατριάρχη για την υποστήριξη του Πατραρχείου στη διαμάχη του με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το καθεστώς των Νέων Χωρών.

“ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ”

___________________________________

Δεν περιμένουν, λοιπόν, οι παραδοσιακοί πιστοί κανένα π. Τσέτση για να τους καθοδηγήσει ορθόδοξα, να τους εμπνεύσει αγάπη προς το Πατριαρχείο ή να τους εξηγήσει ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία ή έγκυρα μυστήρια. Οσοι δέχονται έγκυρα τα μυστήρια των αιρετικών ή των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών δέχονται ουσιαστικά ότι υπάρχει σωτηρία και έγκυρα μυστήρια εκτός Εκκλησίας.

Ετσι επιγνώστως ή ανεπιγνώστως είναι οπαδοί της κακοδοξίας των “αδελφών” Εκκλησιών και της “Βαπτισματικής” θεολογίας: Δέχονται, δηλαδή, ότι οι Παλαιοημερολογιτικές κάστες ή άλλες αιρετικές ομολογίες είναι Ορθόδοξες Εκκλησίες!!! Με κανένα τρόπο οι παραδοσιακοί πιστοί δεν υιοθετούν αυτές τις κακοδοξίες.

ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

_____________________

Οι παραδοσιακοί πιστοί δεν παίρνουν από κανένα μάθημα εκκλησιαστικού φρονήματος ή αγάπης προς το Πατριαρχείο. Οι ίδιοι οι Οικουμενιστές ο π. Τσέτσης και οι ομόφρονές του οδηγούν στην αποστασία του σχίσματος τους απλοικούς πιστούς.

Αντίθετα οι παραδοσιακοί πιστοί, γίνονται το ανάχωμα όσων θέλουν να προσχωρήσουν στο σχίσμα όχι μόνο με τα θεολογικά τους επιχειρήματα αλλά και με τους συνεπείς αγώνες τους εναντίον του Οικουμενισμού. Προαγωγούς των σχισμάτων ας αναζητήσει ο π. Τσέτσης ΜΟΝΟΝ εκεί που υπάρχουν: Στις τάξεις των Οικουμενιστών.

Η συκοφαντία του εναντίον των παραδοσιακών πιστών ότι έχουν σχισματικό φρόνημα είναι ανήθικη και απόλυτα μετέωρη. Δεν υπάρχει έστω και ένα επιχείρημα που να τη στηρίζει. Συκοφάντης (διάβολος), όμως, είναι το όνομα του “αντικειμένου” επειδή διαβάλλει την αλήθεια. Ας μη ζηλώσει, λοιπόν, ο π. Τσέτσης τη δόξα του. Κατανοούμε ότι είναι έμμισθος του Οικουμενισμού. Αντιλαμβανόμαστε ότι γράφει κατόπιν εντολής άνωθεν! Ας μην ξεχνά, όμως, ότι υπάρχει Θεός που θα μας κρίνει όλους.

Καλόν είναι να μην έχουμε στο τσουβάλι μας, μαζί με τις υπόλοιπες αμαρτίες, το βάρος της αδίστακτης συκοφαντίας και μάλιστα πατέρων και αδελφών μας οι οποίοι εις ουδέν αποσκοπούν παρά στη δόξα του Χριστού μας.