Ο ΟΣΙΩΤΑΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΙΓΛΙΩΤΗΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
=====
Κατά καιρούς είχα διαβάσει αναφορές ή παραπομπές διαφόρων, (συμπεριλαμβανομένων επισκόπων και ηγουμένων), σε βιβλία του κ. Γιανναρά. Από περίεργη συγκυρία διάβασα το βιβλίο του «Ενάντια στη θρησκεία», που μου εστάλη.
Το προσέγγισα χωρίς προκατάληψη. Η πρώτη λέξη του τίτλου: «Ενάντια» προδιέθετε ότι θα παρουσίαζε «επαναστατικές» ιδέες, με σοβαρές προτάσεις. Απογοητεύτηκα! Ενοχλείται από τα πάντα, ακόμα και από την Αγία Γραφή. Χρειάζεται πολύ μελάνι για να σχολιαστούν τα εσφαλμένα. Θα αναφερθώ, όμως, σε μια αιρετική του θέση, και από αυτή θα καταλάβετε από τον όνυχα τον ... «λέοντα.»
Ο δοξασμός του «Αειπαρθένου» της Θεοτόκου τον ενοχλεί. Γράφει στη σελ. 200: «Ότι η λειτουργία της μητρότητας συνιστά ακαθαρσία, βεβαιώνεται όχι μόνο με τις ευχές που διαβάζονται στη λεχώ, όχι μόνο με την απαγόρευση μετοχής στην Ευχαριστία (ή και εισόδου στο ναό) των γυναικών κατά την περίοδο των εμμήνων. Βεβαιώνεται και από τις επίμονες επαναλήψεις της εκκλησιαστικής υμνολογίας ότι η Παναγία Θεοτόκος έμεινε και μετά τόκον Παρθένος, ότι είναι αειπάρθενος...».
Κατ’ αρχάς: «Δεν αξίζει να είπωμε φιλόσοφο τον άνδρα, ο οποίος καταγγέλει εις βάρος μας δημόσια, πράγματα τα οποία δεν γνωρίζει.» (Ιουστίνος μάρτυρας ΕΠΕ Απολογηταί, σελ. 207)
Έπειτα, αν η λειτουργία της μητρότητας συνιστούσε ακαθαρσία, δεν θα έλεγε ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα (των οποίων την ύπαρξη δεν δέχεται): «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην», ούτε θα έλεγε: «καταλήψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.» Αν είναι ακαθαρσία δεν θα παρίστατο ο Χριστός και η Παναγία Θεοτόκος στο γάμο της Κανά, ούτε ο Χριστός θα μετέβαλε εκεί το νερό σε κρασί, ούτε η Εκκλησία θα ευλογούσε τον γάμο.
Δεν είναι καθόλου «επίμονες» οι επαναλήψεις «Αειπαρθένος» όπως υποστηρίζει. Στις Θείες Λειτουργίες (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του Μ. Βασιλείου) μόνο πέντε φορές εκφωνείται το: «Αειπαρθένου», ενώ ο μηρυκασμός της λέξης «σεξουαλικότητα» και των παρεμφερών, μεγαφωνείται πολλάκις και κατά κόρον στο βιβλίο του. Ο συλλογισμός του ότι οι «επίμονες» επαναλήψεις «Αειπάρθενος» αποτελεί «απόδειξη ότι η λειτουργία της μητρότητας συνιστά ακαθαρσία», είναι ένα άλμα λογικής που μόνο διαταραγμένη φαντασίωση μπορεί να επινοήσει. Αδυνατεί να παρουσιάσει επιχειρήματα. Πώς άραγε θα μπορούσε να ντύσει με επιχειρήματα μια ασυνάρτητη πρόταση; Και επειδή βρίσκεται στη δεινή αυτή θέση «εις αγυρτικάς εμπίπτει λογοποιίας.» Αγνοεί ότι: το προ τόκου, το εν τόκω, και το μετά τόκον Παρθένος = Αειπάρθενος, είναι τα εύσημα, τα παράσημα της Παναγίας μας.
Οι προτυπώσεις του Αειπαρθένου της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή είναι πολλές, όπως η άφλεκτος βάτος, η καιόμενη και μη κατακαιόμενη, η Ερυθρά Θάλασσα, η οποία μετά το πέρασμα του λαού έμεινε άβατος, παρομοίως και η άμεμπτος Παρθένος μετά την κύησιν του Εμμανουήλ έμεινεν Άφθορος κ.ά. Την Αειπαρθενία της Θεοτόκου προφήτευεσε και ο Προφήτης Ιεζεκιήλ (44, 2): «η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται· ουκ ανοιχθήσεται και ουδείς μη διέλθει δι΄ αυτής, ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι’ αυτής, και έσται κεκλεισμένη.» Τρεις τρόποι ακατάληπτοι: της σύλληψης, της κύησης, της γέννησης. Λόγω του ακαταλήπτου: «Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί Σοι Θεοτόκε· απορούσι γαρ και λέγειν το πώς και Παρθένος μένεις και τεκείν ίσχυσας.»
Εκφράζεται με υποθετικό λόγο: «Πρέπει μάλλον να υποθέσουμε...», αλλά με υποθέσεις ζει στη σφαίρα της φαντασίας, που ως γνωστόν, κατά τους Αγίους Πατέρες, είναι η θύρα και το πεδίον των δαιμόνων. Συνεχίζει τον υποθετικό του λόγο με το αυθαίρετο και πρωτάκουστο συμπέρασμα: «Πρέπει μάλλον να υποθέσουμε ότι η θρησκειοποιημένη ευσέβεια δεν ενδιαφέρεται να υμνήσει τη γυναίκα που αξιώθηκε να γίνει μητέρα του Θεού, δεν την αγγίζει ο δοξολογικός για την υπερφυή μητρότητα θαυμασμός. Θέλει να λατρέψει την παρθενία αυτό μόνο τον αποκλεισμό από την ζωή της σεξουαλικότητας. Τελικά να ειδωλοποιήσει ο θρησκευτικός άνθρωπος ασυνείδητα τον δικό του νευρωτικό ευνουχισμό, την απωθημένη αλλά βασανιστική σεξουαλική του στέρηση» (!!!) σελ. 201.
Το συμπέρασμα αυτό αρχίζει με λάθος υπόθεση και με διεστραμμένους συλλογισμούς στη συνέχεια, αναγκαστικά καταλήγει σε απαράδεκτες αιρετικές δοξασίες και ετεροδιδασκαλίες.
Ποιος από τους εγγάμους Χριστιανούς που δοξολογικά υμνεί την Θεοτόκο Αειπάρθενο ζει «νευρωτικό ευνουχισμό, βασανιστική σεξουαλική στέρηση, θέλει τον αποκλεισμό από την ζωή της σεξουαλικότητας;» Το βιβλίο του θυμίζει «καμμένη γη» από τον βομβαρδισμό της λέξης «σεξουαλικότητα» και τα παρεμφερή. «Εκ του περισσεύματος της καρδίας ομιλούν τα χείλη.» Ο αείμνηστος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης τον κατέτασσε με τους αιρετικούς Νικολαΐτες.
Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Όντως όταν φύγει από την ψυχή η αιδώ αντεισάγεται ολόκληρος ορμαθός κακών· διότι όποιος απομακρύνει την αιδώ, γενόμενος εκτός εαυτού, δεν αντιλαμβάνεται ούτε τι πράττει, ούτε τι λέγει αυτός ο ίδιος. Πώς λοιπόν αυτός να γνωρίση ή να δεχθή λόγους άλλων; Πώς θα κατανοήσει την ακρίβεια περί των Θεού δογμάτων;» (ΕΠΕ Τόμ. 4, σελ. 179)
Καθήκον της Διοικήσεως της Εκκλησίας είναι να προστατεύσει το ποίμνιό της και να προχωρήσει στα μέτρα που προβλέπονται από τους Ιερούς Κανόνες για τους ετεροδιδάσκοντες (νουθεσία, έκκληση για μετάνοια και αλλαγή πορείας).
Ο Τολστόι ήταν θαυμάσιος λογοτέχνης. Αμφισβητούσε όμως τα πάντα. Στο τέλος έφτιαξε μια νέα θρησκεία, και αποκόπηκε από την Εκκλησία του Χριστού. Να ευχηθούμε να μην τον ξεπεράσει. Δεν επιθυμούμε να συγκαταλεγεί με τους αιρετικούς. Αναμένουμε με πόνο ψυχής να μετανοήσει και να επανορθώσει τις βλάσφημες θέσεις του. Αν συμβεί αυτό, τότε τον αναμένουμε να συμπανηγυρίσουμε την μετάνοια του εδώ, στον Άθωνα.
"Περι της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θρησκειας"
ReplyDeleteΗ Θρησκεία ορίζεται ως η Πίστις εις το Θείον, η ιερά λατρεία, ο ηθικός κώδικας, οι πρακτικές, οι αξίες και οι οργανισμοί που συνδέουν την Ψυχή με το Υπερβατικον.
Η ιωνικη λέξη θρησκεία, συναντάται σε δύο "γλωσσες" του λεξικογραφου Ησύχιου(5ος αι. π. Χ),ετυμολογειται, από το ρημα θρησκω=νοω, το θρασκειν=αναμιμνησκειν, και το ενθρειν=τηρώ. Σημαίνοντας την μνήμη του θείου, την τήρηση του ιερού δεσμού, της ψυχής με το θείον και όσον συνδέονται με αυτήν, ήτοι η λατρεία και η ευσέβεια.
Η αντίστοιχη λατινική "religio", που έχει επικρατήσει μέσω της γαλλικής, στις δυτικοευρωπαικες χωρες(religion),συνδέεται με το ρήμα relegere-σημαινοντας-την σχέση της ψυχής με το θείον, είτε με το ρήμα religare=συνδέω,ιερός δεσμός με το θείον δια των ιερών τελετών.
Από τις ασιατικές αντίστοιχες λέξεις των ανατολικών λαών, υπάρχουν, οι έννοιες "Dharma","Chiao" καθώς και την εβραϊκη "Torah",μεταφραζομενες ως Νόμος.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, η Θρησκεία,είναι η μνήμη του Θείου, που οδηγεί στην ευσέβεια, στον ιερό δεσμό με το θείον, την τήρηση του μεταφυσικού νόμου και την λατρεία του Απολύτου.
Το "θρησκευειν", ως η δεσπόζουσα ορίζουσα του Πολιτισμού, της πνευματικότητος του Ανθρώπου, αλλά και της κοινωνικής συγκροτησεως, μαζί με τους λοιπούς αξονες των τεχνητών και διανοητικών προϊόντων της ιστορίας του ανθρώπινου βίου, ήτοι, της Επιστήμης, των Γραμμάτων και της Τέχνης,νοηματοδοτει,προσανατολιζει και ερμηνεύει την Ύπαρξη, θέτοντας την στην τροχιά της μεταφυσικής κόσμοθεωρίας, με προοπτική την αιωνιότητα. Ενώνοντας την ψυχή με το θείον, αποκαλύπτει το μυστήριον, των μεγεθών της Ζωής, του Θανάτου και του Επεκεινα.
ReplyDeleteΤο φαινόμενο της θρησκείας, διακρίνεται σε πολλούς τύπους, ποικίλες μορφές και διδασκαλίες, δημιουργώντας διαφορετικά συστήματα, δόγματα, μύθους, σύμβολα πίστης αντιλήψεις και λατρευτικες πρακτικές, διαρθρωνοντας, διαφορετικούς χώρους, οργανισμούς, φυλές και εκκλησιαστικες κοινότητες, γύρω από το Ιερόν, διαμορφωνοντας τα θρήσκευματα.
Το θρήσκευμα, ορίζεται ως το παγιωμένο και συγκεκριμένο σε μορφή, είδος και περιεχόμενο, σύστημα πίστης εις το θειον(Θεός, θεοί, πρόγονοι, πνεύματα),τύπος θρησκείας, ως προς την ιδιοπροσωπεια του θείου, ήτοι (μονοθεισμος, πολυθεισμος, πανθεισμος, πανενθεϊσμος, μόνολατρεία, ιδιότυπος αθεϊσμός κλπ) η ιερά λατρεία και το ήθος, που αποτελεί απαύγασμα της εκστατικός ενωσεως του Ανθρώπου με την υπέρτατη θρησκευτική αλήθεια.
Τα κύρια συστατικά αποτελούν, η πίστις, η θεολογια, το δόγμα, η λατρεία, το ήθος κλπ.
Η πεμπτουσία της θρησκευτικοτητος, του "mysterium tremendum Et fascinosum",αν και ιστορικά πολυμορφος,π. χ(ιδρυματικης μορφής, ιδεολογική η υποκειμενική, τουτέστιν εμπεριστατη),αποτελεί την μετοχή της ψυχης στο Υπερβατικον, δια της "ιεροφανειας".
Ο Χριστιανισμός είναι η μονοθειστικη θρησκεία,η οποία βασίζεται στην ζωή, την διδασκαλία και το έργο του Ιησού του Ναζωραίου,ελκωντας την καταγωγή της, από την μήτρα του ιουδαικου αβρααμικου μονοθεισμου.
ReplyDeleteΗ Χριστιανική πίστη, βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο Ιησούς, είναι ο ενσαρκωθείς Υιός του Θεού, ο προφητευομενος Μεσσίας και σωτήρας της ανθρωπότητας, , ο οποίος ένωσε την θεία και την ανθρώπινη φύση, στην υπόσταση Του Λόγου,λαμβάνοντας την ανθρώπινη σάρκα του υπερφυσικά, από την Υπεραγια Αειπαρθένο Θεοτόκο Μαρία, ασπορως, συλλυφθεις εκ Πνεύματος Αγίου, κατά την ευδοκία Του Θεού Πατρός.
Ήρθε στην Γη,ευαγγελιζομενος τον ερχομό της Βασιλείας των Ουρανών, αποκαλύπτοντας το τριαδικον μυστήριον του αληθινού Θεου, διδάσκοντας και θεραπευωντας, νικώντας δια του απολυτρωτικου του έργου, ήτοι της Σταυρικης θυσίας και της τριημέρου αναστάσεως Του,την αμαρτία, τον Σατανά και τον θάνατο, ανακαινιζοντας τον πεσοντα Αδάμ και συμπασα την Κτιση.
Σύμφωνα με την διδασκαλία του χριστιανισμου, ο Θεός είναι ένας και τριαδικος.Ο άναρχος Πατήρ η πηγή των δύο άλλων προσώπων, ο Υιός και Λόγος,ο γεννηθείς εκ του Πατρός προαιωνιως και ενανθρωπησθεις,επ'εσχατων των ημερων, εν προσώπωΙησού Χριστου και το Παναγιον Πνεύμα,το αιδιως εκ Του Πατρος εκπορευομενον. Έχοντας μια ουσία, ως μια θεότητα, τρεις υποστασεις ή πρόσωπα, ως τριαδικος.
ReplyDeleteΑκτιστος κατά την ουσία και την ενέργεια,πηγη του αγαθού και του κάλλους.
Ο Άγιος Τριαδικος Θεός,δημιούργησε εκ του μηδενός, εκ της θείας βουλησεως Αυτού, τους νοερους αγγέλους, τα ουράνια λειτουργικά πνεύματα. Όντα, λογικά,άσματα, αυτεξουσια, πυροειδη, αθάνατα κατά χάριν, αιθερομορφα,με σκοπό να συμμερισθουν ελεύθερα την θεία μακαριοτητα.
ReplyDeleteΟι άγιοι άγγελοι, θεαρχουμενοι ιεραρχουνται σε εννέα κύκλους, χορειες και τάγματα, ανάλογα με την φύση τους και την κατά θεον αφομοίωση και φωτισμό.
Έχοντας ως έργο, την αέναο δοξολογία της Τρισηλιου Θεοτητος, δορυφορουν τον Θρόνο της δόξης, φωταγογουμενοι στο πεδίο της τελείωσεως, της εν Αγιω Πνευματι αεικινησιας προς τον Ύψιστο.
Τα ιερά τάγματα των πνευμάτων,μεταδίδοντας τον φωτισμόν και την επίγνωση του Θειου, ιεραρχικά, είναι κατά τάξιν:τα Σεραφείμ, Χερουβίμ, οι Θρονοι,Δυνάμεις, Εξουσίες, Κυριότητες,Αρχές, Αρχάγγελοι και Άγγελοι.
ReplyDeleteΠέρα από τους αγγέλους του Φωτός, υπάρχουν και τα ακάθαρτα πνεύματα.
Κτισθεντες σε μια πρεσβυτερα στιγμή του χρόνου,πριν τον αισθητό κόσμο, στην διάσταση των αιώνων,ο πρωτοκτιστος άγγελος, ο Εωσφόρος,όντας μεταξύ των ασωμάτων νοων,εκλαμπροτατος αστήρ, πρόδρομος του νοητου ηλιου, αυτεξουσια και ελεύθερα προαιρεσει, αλλοιωσε την αγαθότητα του, απομακρυνομενος από τον Δημιουργο.
Εξέπεσε της θείας χάριτος,ενεκεν του κριματος της αλαζονείας και της εκζητησεως της ισοθεϊας, συμπαρασυροντας και διαφθειροντας και άλλους αγγέλους,μετετραπησαν σε πονηρά πνεύματα, τους δαίμονες. Εισηγητές της αμαρτίας και του Κακού στην Δημιουργία,παρωδουν, νεκρωνουν και πειράζουν την Κτιση. Κατεργαζονται πόλεμο και σταση απέναντι στο Θεον και στα πλάσματα Του, δια του μυστηρίου της ανομίας, παγιωνοντας την φύση τους, στην κάκωση, κληρονομοντας εν τη Έσχατη Ημερα,μετά των αμετανοητων αμαρτωλών, το πυρ της γεενης.
Έπειτα, ο Άγιος Θεός, δημιούργησε σε πεντε μεγάλες χρονικές περιόδους, τον αισθητό Κόσμο, τα άστρα, τα φυτά και τα ζωα και την έκτη ημέρα έπλασε, την ανακεφαλαιωση της κτίσεως, τον διφυη Ανθρωπο. Τον εκ σώματος και ψυχής συσταθεντα, κατ εικόνα και καθ ομοιωσιν Του.
ReplyDeleteΣκοπός του Ανθρώπου, είναι να προσφέρει ως ιερεύς την Κτιση νοερά τε και αισθητή,Αγία αναφορά στον Κτιστη, αφθαρτοποιωντας την μετασχωντας αυτεξουσιως της θείας μακαριοτητος, γενόμενος από κτίσμα Θεού, κατά χάριν Υιός Του.
Οι πρώτοπλάστοι, οι Άγιοι Προπατορες του Γένους των Ανθρώπων, ο Αδάμ και η Ευα, όντας εν τω παραδείσω της τρυφής, βρίσκονταν στην κατάσταση της θείας αδολεσχιας, της αέναου προσευχής και αναγωγής του νοος των, εις τον Θεον, επικουρωντας στην κυβέρνηση της αλογης κτίσεως.
ReplyDeleteΧειραγωγουμενοι και παιδαγωγουμενοι υπό του Αγίου Θεού, όντας νηπιοι πνευματικά, έπρεπε, εν ελευθερία και άσκηση,δια της υπακοής των θείων εντολών και της νηστειας, από το δένδρον του γνωναι καλόν και πονηρόν, να συνεργησουν στην τελειώση τους, στην οδό της φωταυγους θεωσεως. Στην στερέωση της αγάπης στον Δημιουργό και την κατά χάριν ένωση με Αυτόν.
Ο Άνθρωπος όμως,με την παρακίνηση του θεομαχου, αρχεκακου, άμα τε, και ανθρωποκτονου οφεως, δηλητηριαζομενος από την πλάνη της ισοθεΐας, παρηκουσεν την εντολήν του Θεού, οδηγουμενος λόγω της αμαρτίας, στην στέρηση της θείας δόξας. Γενόμενος δούλος της φθοράς, συμπαρασυροντας την αλογη δημιουργία, κληρονόμησε τον θανάτο,εχασε την αρμονική σχέση και ενότητα με τον Θεό, τον κόσμο και τον εαυτό του.
ReplyDeleteΈτσι άρχισε η ιστορία της εξοριας του Προπατορος Αδάμ και των απογόνων του, σύμπαντος του Γένους των Ανθρώπων, που ενεδυθησαν τα φύλλα της συκης,τους σαρκινους χιτώνας, στερουμενοι την στολή του φωτος.
Η Κτιση βρίσκονταν πλέον κάτω από την πανδημία της φθοράς και του θανάτου.
Οι Άνθρωποι, δια της αμαρτίας, γενόμενοι δούλοι του Σατανά, ελησμονησαν τον αληθινό Θεό.
Οντας ο νους τους αμαυρωμενος, αντί να εξασκουν την αληθινή θρησκεία του Μονοθεισμου, δεχόμενοι τις θείες ανταύγειες του φωτισμού, δια της αδιαλειπτου προσευχής προς
Τον Ζώντα Θεον, λάτρευσαν την αλογη Κτιση πάρα Τον Κτισαντα.Δημιουργησαν πολυθειστικες και πανθειστικες μη επαληθευσιμες ψευδοθρησκειες.
Ειδωλοποιοντας τις δυνάμεις της φύσεως, λόγω της οντολογικης αναγωγής, της έμφυτης τάσης για να θρησκευουν, δημιούργησαν πλάνες και ψευδοδιδασκαλιες,μαγικά συστήματα, που εξευμενιζαν τους αιμοδιψείς δαίμονες, που δημιουργούσαν φαντάσματα, φόβο και νεκροποιηση στην πνευματικοτητα του πεπτωκοτος Ανθρώπου.
Στην πνευματική Βαβυλώνα του κοσμου, της πλανης και της διαφθοράς
ReplyDeleteστο διάβα των αιώνων, ο Θεός, δεν άφησε αμαρτυρον τον εαυτό Του.
Μέσα από τους Δίκαιους, τους Πατριάρχες, τον δοθεντα Νόμο, στον παλαιό Ισραήλ, δια του θεοπτου Μωυσεως, των Κριτων, πάντων των Προφητων της Παλαιάς Διαθήκης και του σπερματικου Λόγου στους φιλοσόφους των Εθνικων, προετυπωσε, την σωτηρία των βροτων από την καταδυναστεια των εσμων του Αδου, δια της ενσαρκου επιδημίας του Υιού και Λόγου, Του Προφητευομενου Μεσσία και Λυτρωτή της Ανθρωπότητας.
Κατά τις εσχατες ημέρες, εν καιρώ του Ρωμαίου αυτοκράτορας Τιβερίου, εν τη Ιουδαία,πραγματοποιηθηκε το σχέδιο της θείας οικονομίας.
ReplyDeleteΤο απ αιώνος απόκρυφον και Αγγελοις άγνωστον μυστήριον.Η Ενσάρκωσις Του Λόγου Του Θεού Πατρός.
Κατ'ευδοκιαν Του Θεού, ο Υιός και Λόγος, έλαβε υπερφυσικά,ασπορως, εν Αγιω Πνεύματι, την ανθρώπινη φύση, από τα αμωμα, παρθενικά, σπλάχνα, του τελειοτέρου δημιουργηματος Του Θεού, της Αγίας Κόρης.
Ούσα σκεύος εκλογής, εκ κοιλίας μητρός. Καρπός προσευχής, των αγίων γονέων της,θεοπατωρων,Ιωακείμ και Άννας, των και απογόνων του βασιλικού οίκου του Προφητανακτος Δαυίδ.
Η Υπεραγια Θεοτόκος και Αειπαρθένος Μαρία,η θεοπαις, αφιερώθη, στην λατρεία του Γιαχβέ.
Ανετραφει εν τω Ναω του Σολομοντος, ούσα πνευματική θυγατέρα του Αρχιερεως Ζαχαρίου.
Τρεφομενη το ουράνιον μάννα, στα ενδότερα του καταπέτασματος του Ναού Του Θεού,στα Αγία των Αγίων, έγινε η σκηνή του Μαρτυριου, η έμψυχος κιβωτός του Μεγάλης Βουλής Αγγέλου,Του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος,ο εξ Αγίας Παρθένου γεννηθεις για την ζωή του Κοσμου, κατά θεία βούληση Του Πατρός, δια του απολυτρωτικου Του έργου, των θαύματων, των ιασεων και της διδασκαλίας της Αλήθειας, φανέρωσε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας.
ReplyDeleteΟι Άγγελοι υμνησαν την γέννηση Του. Ταπεινοί Ποιμένες προσκυνησαν έμπροσθεν Του.
Μάγοι από την Ανατολη, προσέφεραν Δώρα θεοπρεπη και βασιλικά.
Εβαπτισθη γενόμενος τύπος και υπογραμμος, όντας αναμάρτητος, υπό του μέγιστου των Προφητων, του δεύτερου Εωσφορου, εις τα Ιορδανία ναματα.
Οι δαίμονες ετρεπεντο σε φυγή, άμα τη κελευσει Αυτου.
Πληθος Μαθητών ηκολουθησεν αυτον, μυουμενοι στα μυστήρια των Ουρανών.
Ο Σωτήρας Χριστος, δια του επίγειου έργου Του, με αποκορύφωμα την Σταυρικη θυσία Του και την ένδοξο Ανάσταση Του, κατηργησε τον θάνατο,εξιλεωσε την δικαιοσύνη Του Θεού, εκφράζοντας το μυστήριο της Αγάπης Του.
ReplyDeleteΚαταπατησε τον Σατανά και ελευθέρωσε τον Άνθρωπο από την αμαρτία.
Αναληφθεί εν δοξη, θεώνοντας την ανθρώπινη φύση, καθήμενος εκ δεξιών Του Θεού Πατρός,
την Πεντηκοστή ημέρα εξαπεστειλε τον Παρακλητο, Το Πνεύμα Της Αλήθειας, στο υπερωον της Ιερουσαλημ.
Όπου,επετελεσε την γενέθλια ημέρα της εκκλησίας Του.
Οι ακόλουθοι μαθητές, με προεστωσα, την Αγία Μητέρα, την Δέσποινα Θεοτόκο,έλαβαν την επιδημία της γλωσσοπυρσομορφου φλογος της Χάριτος.
Οι Άγιοι Απόστολοι και Μαθητές,πληρουμενοι από την εξ ύψους δύναμη του Παρακλητου,οδηγηθησαν εις πάσαν την Αλήθειαν.
Απεστάλησαν από Τον Μεσσία Ιησού, εις πάντα τα έθνη. Ευαγγελιζοντες την σωτηρία.Κηρυτοντας την Δικαιοσύνη του Θεού. Βαπτιζοντες, εις το όνομα Του Πατρος και του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος.
Ενσωματονοντας πάσαν την Οικουμενην, στο εκκλησιαστικο τρόπο υπαρξεως, διδάσκοντας τις εντολές Του Χριστού και την ευαρεστο προς Τον Θεό ευσεβεια.
Η Υπεραγια Θεοτόκος, μετά τα σωτηριωδη γεγονοτα, ολοκληρωνοντας το επίγειο έργο της,πληροφορούμενη υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, για την επερχόμενη είσοδο της εις τον Παράδεισο,εκοιμηθη εν προσευχή.
ReplyDeleteΟι Άγιοι Απόστολοι, θαυματουργικως, ευρισκόμενοι στα πέρατα της Οικουμένης, ευρέθησαν στο ιερό τέμενος της Γεσθημανης.
Αρπαγομενοι εν νεφελει, για να τελεσουν την έξοδιο ακολουθία, αποδίδοντας ιεροπρεπως τον επιτάφιος και την ιερά τιμή στην Παναγία Μητέρα Του Θεανθρώπου Χριστου.
Όμως,το σώμα Της, δεν εγνωρισε, την φθορά.
Την Τρίτη ημέρα, ανέστη και ενσωματως ανελήφθη εις τους ακτίστου Ουρανούς.
Καθισταμενη,τιμιωτερα των Χερουβίμ και ενδοξοτερα ασυγκρίτως των Σεραφείμ.
Βασίλισσα του Ουρανού, Δέσποινα του Κοσμου.
Κατεχουσα τα δευτερεια της Αγίας Τριαδος.
Ηγουμένη και Πνευματική Μητέρα πάντων των Χριστιανών, μυσταγωγει αγγέλους και Πιστούς, ούσα στο μεθοριον του Κτιστού με Το Ακτιστο, στην φωταγωγια της άνω κλήσεως.
Ιερουργωντας, το μυστήριο της σωτηρίας, ως μεσίτης προς τον θρόνο Της Αγίας Τριαδος.
Η ορθόδοξος εκκλησία,ως η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολικη, είναι το σύνολο των θεουμενων, φωτιζομενων η έστω καθαιρωμενων Πιστών.
Το βασίλειο του Εσφαγμένου Αρνίου, που μετέχει στο βασιλικο(Λάος), προφητικο(Μοναχισμος) και ιερατικο(Ιερός Κλήρος) αξίωμα του Χριστού, τόσο συνολικά, όσο και ειδικα.
Το Σώμα του Χριστού και Κοινωνία θεωσεως.
Εχει την αλαθητη θρησκεία, που άπαξ παρεδοθη τοις Άγιοις.
Κατέχει το σύνολο της ιερά Παραδοσεως των αγίων Προφητων Αποστόλων και Πατέρων.
Δια του ειδικού ιερατείου της, που φέρει την αποστολική διαδοχή, μεταδίδει δια των ιερών μυστηρίων, και του ιερού ησυχασμου, την απολυτρωση.
Η Ορθόδοξος Χριστιανική Θρησκεια, το μέγα της ευσεβειας μυστήριον, η παρούσα αλλά και επερχόμενη Βασιλεια,μέσα στο διάβα των αιώνων, βαπτιζει την Κτιση στο ύδωρ της παλλγγενεσιας, καθαιρει τον Σατανά και ευαγγελιζεται την Δευτέρα έλευση, του Νυμφιου Χριστού.
Όταν ο Σατανάς, ο Αντίχριστος και ο Ψευδοπροφητης, κυριευσουν τον Κόσμο, κατά τις εσχατες ημέρες.
ReplyDeleteΤότε, όπως ο Δαυίδ , η Σίβυλλα και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, προφητεψαν, η σάλπιγγα της Δευτέρα και ενδόξου Παρουσίας Του Υιού Του Θεού, θα ηχήσει.
Κρινωντας ζώντες και νεκρούς.
Εισάγοντας το ποίμνιο Του, στην χαρά και την αγαλλίαση τοων ουράνιων αγαθών. Τους αμετανόητους αμαρτωλους μαζί με τον Σατανά στο πυρ το ασβεστο, όπου λύπη, οδύνη, στεναγμος και τριγμος των οδοντων.